Originally Posted by
ΖΜΕ
Καλησπέρα σε όλους ξανά. Ξέρω θα κουράσω με το ίδιο θέμα μα δεν έχω που αλλού να μιλήσω. Ειδικά τώρα. Μόνο στον άντρα μου μιλάω που και αυτός ως ένα σημείο μπορεί να καταλάβει. Από τη στιγμή που δεν έχει περάσει το ίδιο δεν μπορεί να νιώσει ακριβώς τι περνάω. Στο θέμα μου τώρα. Εχτές το απόγευμα και αφού έφαγα, με έπιασαν απανωτές έκτακτες. Πολύ δυνατές. Χτύπαγαν στο λαιμό μου. Μου έκοβαν την ανάσα. Από τον τρόμο βέβαια στεγνωσαν χείλη, ένιωθα πως μου ανεβαινει το αίμα στο κεφάλι και τα σχετικά. Να πω πως κάθε μέρα έχω έκτακτες αλλά μια στο τόσο. Εχτές ήταν συνεχόμενες και δεν πέρναγαν με τίποτα. Πήρα το γιατρό ο ποιος μου ζήτησε να περιγράψω τι ακριβώς νιώθω για να δει αν πρόκειται για κολπική μαρμαρυγη. Αφού του είπα λοιπόν, προσπαθούσε να με ηρεμήσει πως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο και να πάρω μισό ζαναξ να ηρεμήσω. Αν συνεχιστεί να πάω σήμερα να με δει. Παιδιά ειλικρινά ευτυχώς ήταν η πεθερά μου σπίτι, κράτησε τα παιδιά και με έβγαλε ο άντρας μου μια βόλτα με το αμάξι γιατί νόμιζα πως θα πεθάνω σπίτι. Δεν ήθελα να με βλέπουν τα μικρά έτσι.. Πείτε μου πως και εσάς σας αγχώνει ο εγκλεισμός. Νομίζω πως τα συμπτώματα μου έχουν χειροτερεψει με τον τρόμο που μας προκαλεί όλο αυτό που συμβαίνει. Ζητώ συγνώμη για το μεγάλο ποστ. Μα θέλω να τα βγάλω από μέσα μου.
