TI NA KANO?

ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ. ΝΙΩΘΩ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΖΗΤΩ, ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΕΝΑ ΦΙΛΙ, ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΕΙ ΣΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ. ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ. ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ. ΝΑ ΖΩ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΟΛΟ ΨΥΧΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΓΩ? ΤΙ ΘΕΣΗ ΕΧΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ? ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΗ ΣΧΕΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΕΤΩ ΣΤΑ ΣΥΝΕΦΑ. ΟΜΩΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ ΟΤΙ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΑΦΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΩΡΙΣΕΙ.
ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ ΑΘΛΙΑ, ΠΟΝΕΜΕΝΗ. ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ? ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΙΣΩ? ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ :(:(:(:(

ΑΓΑΠΗΤΗ April ,ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ,ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΝΙΩΣΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ .ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ,ΟΧΙ ΠΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ Η ΨΥΧΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ .ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΧΕΣΗ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΣ .ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ , ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ) ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΟΥΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΨΥΧΡΟ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΩΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ . ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΕΣΥ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ , ΓΙΑΤΙ ΗΤΕ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΗΤΕ ΟΧΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ .ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ

Γεια σου Αpril.
Σίγουρα έχεις να σκεφτείς πολλά,γιατί δεν έχεις μόνο τον εαυτό σου να υπολογίσεις,αλλά και τα παιδιά σου. Κανείς φυσικά δε μπορεί να σου πει,τί θα κάνεις,ούτε και τα παιδιά σου,χωρίς να σημαίνει αυτό,ότι δε θα τα ακούς και δε θα τα συμβουλεύεσαι. Αλλά μια χαρούμενη και ήρεμη μαμά θα είναι πολύ καλύτερη απο μια μαμα,που υποτιμάει τον εαυτό της,είναι μέσα στα νεύρα και έχει απωθημένα.
Η συγκεκριμένη σχέση,που έκανες,τελικά δε σου έδωσε αυτά που ήθελες και σε έκανε ακόμη χειροτερα,αλλά δες τη σα μια εμπειρία,ότι δηλ. απο \'δω και πέρα ξέρεις,τι θέλεις και θα προσπαθήσεις να το καταφέρεις,είτε με τον άντρα σου,είτε με κάποιον άλλον ανθρωπο. Αν πιστεύεις,ότι έχεις δώσει πολλές ευκαιρίες στον άντρα σου να σε ακούσει πραγματικά και να προσπαθήσει να διορθώσει κάποια πράγματα στη σχέση σας και δεν αντέχεις,ίσως έρθει η στιγμή για σοβαρές αποφάσεις.
Τα παιδιά πολλές φορές μπαίνουν μπροστά σα δικαιολογία,για να καλυφθούν συμπεριφορές των γονιών. Σίγουρα δεν είναι καλύτερα τα παιδιά που ζουν σε οικογένειες που υπάρχει γκρίνια,ψυχρότητα,πολλές φορές ίσως και έχθρα μεταξύ των συζύγων,απο παιδιά χωρισμένων γονιών,που ξέρουν,ότι οι γονείς τους τα αγαπουν,ότι δεν ευθυνονται αυτα,για το χωρισμό τους. Η αλήθεια επίσης,αναλογα βέβαια με την ηλικία τους,είναι οτι καλύτερο,για να νιώσουν σιγουριά και ασφάλεια. Και φυσικά ποτέ σε καμιά περίπτωση δεν κατηγορούμε τον άλλο γονέα είτε ειμαστε μαζί είτε χώρια.
Εσυ προσπάθησε να βρεις τι θες και να το πραγματοποιήσεις, εσύ μόνο ξέρεις. Μη βιαστείς για να δεις αν είναι ότι πραγματικά θες. Σου ευχομαι τα καλύτερα..

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΗΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝ ΣΕ ΕΝΤΟΝΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.

April,

μένουμε σε μια σχέση , σε ένα γάμο γιατί είμαστε ΕΜΕΙΣ καλά και όχι για να είναι καλά κάποιοι άλλοι (εστω και αν αυτα ειναι τα παιδιά μας). Μια δυστυχισμένη μαμά ειναι μια μη επαρκής μαμά για τα παιδιά. ΑΝ μιλήσετε στα παιδιά, αν τα κάνετε να αισθανθούν την αγάπη και την υποστήριξή σας ανεξάρτητα με ποιον ζουν, δεν θα υπάρξουν προβλήματα. Τα παιδιά ζώντας σε αυτή τη κατάσταση το πιο πιθανόν είναι να σκέφτονται ότι φταίνε αυτά, ότι κάτι κακό έχουν κάνει. Νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνουν αυτό το \"αν δεν ήταν τα παιδιά?\" Σε πληροφορώ ότι το βιώνουν οσο μικρά και να είναι, και καταλήγουν να γεμίζουν ενοχές.

Και κάτι άλλο: Δεν φεύγουμε απο μια σχέση επειδή δημιουργήσαμε μια άλλη σχέση. Φεύγουμε όταν είμαστε εέτοιμες να μόνες μας, χωρις άλλα δεκανηκια. Δεν αφήνουμε την μια συναισθηματική εξάρτηση για να περάσουμε σε μια άλλη. Γινεται ενας φαυλος κυκλος και στο τέλος πληγωνόμαστε.

Σου προτείνω να επισκεφτείτε ενα συμβουλο γάμου για να βάλεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου σε μια σειρά και να πάρεις ήρεμες αποφάσεις. Αυτο που εχει σημασία ειναι να δυναμώσεις εσυ σαν ιδιοσυγκρασία και σαν προσωπικότητα και να πάρεις τις καλύτερες αποφάσεις. Εν τω μεταξύ κάνε ότι μπορείς να εξασφαλίσεις το καλύτερο συναισθηματικά περιβάλλον για τα παιδιά. Αυτά είναι που δεν μπορουν να περιμένουν, αυτά βιωνουν το τώρα με πιθανές μεγάλες συνέπειες για τη συναισθηματικη τους ισορροπία.

Σου ευχομαι ότι καλυτερο!