Εγκλεισμός

Είκοσι μία Φλεβάρη, μετά από άστατο φαγητό, ξεκίνησε να με ταλαιπωρεί το έντερο μου. Είχα έναν έντονο πόνο που διήρκεσε πολλές ώρες. Άργησα να πάω στο γιατρό. Κι όταν το αποφάσισα και πήγα έπεσα μέσα στην καραντίνα. Μου 'γραψε μια αξονική αλλά το διαγνωστικό μου είπε, καλύτερα να την αφήσετε για αργότερα. Πήρα rifacol για μια εβδομάδα και μου συνέστησε καλή διατροφή. Η αλήθεια είναι ότι κάνω τις παρατυπίες μου. Δουλεύω από το σπίτι πια. Χωρίς ωράριο. Όλη μέρα μπροστά στον υπολογιστή, με ένα ακουστικό στο αυτί. Τα χόμπι μου έχουν πάει περίπατο. Δεν υπάρχει χρόνος. Και σαν τελειώνω και φτάνει το βράδυ προτιμώ να σαπίσω στον καναπέ παρά να ασχοληθώ με γραφή, ζωγραφική ή κάτι άλλο. Ούτε διαβάζω καν. Περισσότερο διάβαζα προ "μένουμε σπίτι". Μέσα σ' αυτή την κατάσταση τρώω και κάτι που δεν πρέπει και δυο φορές ήπια κι από λίγο κρασί. Περιττό να πω ότι τα επόμενα πρωινά ήταν βασανιστικά. Το έντερο βάρεσε κόκκινο.

Κάθε μέρα βάζω θερμόμετρο. Είχα και δυο καλές κρίσεις πανικού. Φοβάμαι ότι θα κολλήσω τον ιό. Και πέρα από αυτό μου έχει καρφωθεί ότι έτσι και κολλήσω με την επιβάρυνση που έχω λόγω εντέρου, θα πάω κατευθείαν για νοσοκομείο.

Τέσσερις φορές με σταμάτησαν στο δρόμο. Ένιωσα περίεργα. Ένας από αυτούς ήθελε να σημειώσει τα στοιχεία μου γιατί λέει, ήμουν μακριά από το σπίτι. Το περπάτημα ήταν μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Το γιατρικό μου. Υπήρχαν μήνες που είχα πιάσει τα 250 χιλιόμετρα. Μου έφευγαν σχεδόν τα πάντα. Έστω και για λίγες μέρες. Πάντως έπαιρνα ανάσες. Τώρα νιώθω περιορισμένος. Δεν μπορώ να πάω στα αγαπημένα μου μέρη. Κάνω κύκλους κοντά στο σπίτι. Μόνο εσύ, θα μου πείτε. Όλοι έτσι είμαστε. Έτσι είναι αλλά ήθελα να τα πω κι εγώ...

Καλα εκανες που τα εβγαλες απο μεσα σου βοηθαει πολυ!!!
Και κατι ακομα, οτι σε πειραζει μην το βαζεις στο στομα σου για να μην σου μπαινουν ιδεες που δεν μπορεις να διαχειριστεις

Κάνουμε όλοι υπομονή μέχρι να τελειώσει αυτό το "κακό".. Προσπάθησε να κάνεις πράγματα μέσα στο σπίτι που θα σε χαλαρώνουν και ο χρόνος κυλάει γρήγορα.