Αδελφικές σχέσεις

Καλησπέρα σε όλους!!! Ίσως είναι λίγο κοινότοπο το όλο θέμα και πιθανότατα να έχει συζητηθεί πολλές φορές, ωστόσο επειδή δεν βρήκα κάτι σχετικό, υπάρχει κάποιος εδώ που να έχει "παγώσει" τις σχέσεις με τα αδέρφια του, χωρίς να υπάρχει κάποιο "σοβαρό" θέμα, όπως θα ήταν τα κληρονομικά κλπ??
Μ
Πρόσφατα ξεκοψα (για πολλοστή φορά) από την αδερφή μου, αλλά αυτή τη φορά αισθάνομαι πως θα είναι και οριστική, μιας και είπε λόγια τα οποία δεν σκοπεύω να συγχωρήσω ποτέ (και ναι ξέρω πόσο βαρύ ακούγεται όλο αυτό)... Ο προβληματισμός μου γεννήθηκε, γιατί σε συζήτηση με τον πατέρα μου, μου είπε πως είναι ηλιθιος ο λόγος ο συγκεκριμένος και πως δεν θεωρεί σωστό τα αδέρφια να τσακώνονται για κάτι χαζό (οξύμωρο βέβαια, μιας και ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει σχέσεις με τον αδερφό του)..
Για να σας λύσω την απορία, ο λόγος για τον οποίο θίχτηκα (έχουν προηγηθεί πολλά άλλα αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι) ήταν το ότι έθιξε την ικανότητα μου να μεγαλώνω το παιδί μου. Με κατηγόρησε για ένα πρόβλημα υγείας το οποίο εμφανίστηκε και ευτυχώς ξεπεράστηκε, αμφισβήτησε τον τρόπο ανατροφης και γενικά εκτόξευσε και άλλες κατηγορίες τις οποίες στήριξε στην σφαιρα των δικών της υποθέσεων και όχι στηριζόμενη σε επιστημονικά πχ δεδομένα...

Quote:

---

Originally Posted by Anemoni1989

Καλησπέρα σε όλους!!! Ίσως είναι λίγο κοινότοπο το όλο θέμα και πιθανότατα να έχει συζητηθεί πολλές φορές, ωστόσο επειδή δεν βρήκα κάτι σχετικό, υπάρχει κάποιος εδώ που να έχει "παγώσει" τις σχέσεις με τα αδέρφια του, χωρίς να υπάρχει κάποιο "σοβαρό" θέμα, όπως θα ήταν τα κληρονομικά κλπ??
Μ
Πρόσφατα ξεκοψα (για πολλοστή φορά) από την αδερφή μου, αλλά αυτή τη φορά αισθάνομαι πως θα είναι και οριστική, μιας και είπε λόγια τα οποία δεν σκοπεύω να συγχωρήσω ποτέ (και ναι ξέρω πόσο βαρύ ακούγεται όλο αυτό)... Ο προβληματισμός μου γεννήθηκε, γιατί σε συζήτηση με τον πατέρα μου, μου είπε πως είναι ηλιθιος ο λόγος ο συγκεκριμένος και πως δεν θεωρεί σωστό τα αδέρφια να τσακώνονται για κάτι χαζό (οξύμωρο βέβαια, μιας και ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει σχέσεις με τον αδερφό του)..
Για να σας λύσω την απορία, ο λόγος για τον οποίο θίχτηκα (έχουν προηγηθεί πολλά άλλα αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι) ήταν το ότι έθιξε την ικανότητα μου να μεγαλώνω το παιδί μου. Με κατηγόρησε για ένα πρόβλημα υγείας το οποίο εμφανίστηκε και ευτυχώς ξεπεράστηκε, αμφισβήτησε τον τρόπο ανατροφης και γενικά εκτόξευσε και άλλες κατηγορίες τις οποίες στήριξε στην σφαιρα των δικών της υποθέσεων και όχι στηριζόμενη σε επιστημονικά πχ δεδομένα...

---

Καλησπέρα
Υπάρχουν πολλοί σαν εσένα..Δεν είσαι η μόνη..Οι λόγοι μπορεί να είναι διάφοροι..Σημασία έχει πως νιώθεις εσύ μακριά της..Καλό δεν είναι, αλλά αν η συμπεριφορά της σε ενοχλεί είναι καλύτερα μακριά και αγαπημένοι..

Καλησπέρα.

Της έδωσες να καταλάβει ότι ξεπέρασε τα όρια; Και πως αντέδρασε; Αν έχεις βάλει κάποια συγκεκριμένα όρια στη σχέση σας και δεν τα σέβεται, άντε γειά, από μακριά κι αγαπημένοι (?) Γενικά τα σόγια, ειδικά στην Ελλάδα έχουν την τάση να φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν και να τα κάνουν όλα ΣΚΑΤΑ. Οπότε αν έχεις προσπαθήσει να βρείτε ισορροπίες και δεν τα έχεις καταφέρει, αν είναι να σπάζεσαι κάθε λίγο και λιγάκι, διέκοψε διπλωματικές σχέσεις και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Quote:

---

Originally Posted by Anemoni1989

Καλησπέρα σε όλους!!! Ίσως είναι λίγο κοινότοπο το όλο θέμα και πιθανότατα να έχει συζητηθεί πολλές φορές, ωστόσο επειδή δεν βρήκα κάτι σχετικό, υπάρχει κάποιος εδώ που να έχει "παγώσει" τις σχέσεις με τα αδέρφια του, χωρίς να υπάρχει κάποιο "σοβαρό" θέμα, όπως θα ήταν τα κληρονομικά κλπ??
Μ
Πρόσφατα ξεκοψα (για πολλοστή φορά) από την αδερφή μου, αλλά αυτή τη φορά αισθάνομαι πως θα είναι και οριστική, μιας και είπε λόγια τα οποία δεν σκοπεύω να συγχωρήσω ποτέ (και ναι ξέρω πόσο βαρύ ακούγεται όλο αυτό)... Ο προβληματισμός μου γεννήθηκε, γιατί σε συζήτηση με τον πατέρα μου, μου είπε πως είναι ηλιθιος ο λόγος ο συγκεκριμένος και πως δεν θεωρεί σωστό τα αδέρφια να τσακώνονται για κάτι χαζό (οξύμωρο βέβαια, μιας και ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει σχέσεις με τον αδερφό του)..
Για να σας λύσω την απορία, ο λόγος για τον οποίο θίχτηκα (έχουν προηγηθεί πολλά άλλα αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι) ήταν το ότι έθιξε την ικανότητα μου να μεγαλώνω το παιδί μου. Με κατηγόρησε για ένα πρόβλημα υγείας το οποίο εμφανίστηκε και ευτυχώς ξεπεράστηκε, αμφισβήτησε τον τρόπο ανατροφης και γενικά εκτόξευσε και άλλες κατηγορίες τις οποίες στήριξε στην σφαιρα των δικών της υποθέσεων και όχι στηριζόμενη σε επιστημονικά πχ δεδομένα...

---

Όταν είπε αυτή την κουβέντα πως αντιδράσες? Συνήθως όταν νιώθουμε άνετα με τον άλλον, λέμε αυτά που σκεφτόμαστε χωρίς πρώτα να τα φιλτράρουμε και εκεί χάνουμε και την μπάλα. Αν αντιδράσες άσχημα αυτή θα θυμάται μόνο ότι είπες και δεν θα μπει καν στην διαδικασία να σκεφτεί γιατί τα είπες (να πάρει δηλαδή το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί) .. Αν όμως της έδωσες να καταλάβει ότι δεν μίλησε "σωστά" τότε ίσως κάνει κάποια κίνηση για να τα βρείτε.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας... Η αδερφή μου θεωρεί πως έχει απόλυτο δίκιο... Της είπα ότι είναι απαράδεκτο αυτό που είπε και μάλιστα λόγω επαγγέλματος στήριξα και επιστημονικά την άποψη μου. Η απάντηση που πήρα είναι πως δεν την ενδιαφέρει και πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχει δίκιο και δεδομένων των συνθηκών που ζούμε με τον Κορωνοιο είμαι "ενοχή" και μάλιστα με κατηγόρησε ότι έθεσα σε κίνδυνο και άλλους ανθρώπους (ζούμε όλοι μαζί σε οικογενειακή πολυκατοικία)... Για να λύσω την απορία σας, επειδή τα λέω μπερδεμένα, η κόρη μου πέρασε γριππη 3 μέρες αφότου έκλεισαν τα σχολεία και με κατηγορεί ότι φταίω επειδή πήγα το παιδί μου στην κυρία που την κρατάει μια μέρα πλέον του επίσημου κλεισίματος...
Γενικά έχουμε θέματα από πολλά χρόνια τώρα... Η αδερφή μου πάντα αισθανόταν υποδεέστερη, διότι και στο σχολείο είχα καλύτερες επιδόσεις και σε αθλητικές δραστηριότητες διεπρεπα, σαν 1ο παιδί στην οικογένεια είχα την "εύνοια" του αδερφού του πατέρα μου, ενώ και εμφανισιακά παλαιότερα ήμουν πιο κοντά στα πρότυπα που επιβάλλει η κοινωνία (ωραίο σώμα κλπ) αν και τα τελευταία χρόνια λόγω κακής ψυχολογίας έχω βάλει κιλά τα οποία χάνω και βάζω συνεχώς.... Οι δικοί μας βέβαια ποτέ δεν την ξεχώρισαν και μάλιστα έχω κατά καιρούς εκφράσει παράπονα ότι την ευνοούσαν γενικά για να μη νιώθει άσχημα... Πχ εγώ έπρεπε να πάρω έναν "Χ" βαθμό για να μου αγοράσουν κάτι, τ οποίο όμως ήμουν υποχρεωμένη να μοιράζομαι μαζί της ή της αγόραζαν και αυτής κάτι αντίστοιχο άσχετα που "δεν θα είχε πιάσει το στόχο"...
Τεσπά, η ουσία είναι πως από όταν έμεινε μαζί με τον σύζυγό της (περίπου πριν 5-6 χρόνια), έβγαλε μια εντελώς διαφορετική συμπεριφορά... Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε δεν είχαμε προβληματα... Κάποια παραπονα ίσως αλλά οι σχέσεις μας ήταν καλές.. από όταν έμειναν μαζί όμως άρχισε να λέει ότι εγώ πάντα την καπελωνα, την εκμεταλλεύονταν, οτι την κακομεταχειριζομουν επειδή πχ τσακωνομασταν μικρά και "παίζαμε ξύλο"!!! Και άλλα τέτοια...
Δεν ξέρω, τώρα που τα διαβαζω μου ακούγονται χαζά όλα αυτά και ειλικρινά στεναχωριέμαι πολύ... Ξέρω πως και η μάνα μ βασανίζεται πολύ με αυτή την κατάσταση και νιώθω και τύψεις... Αλλά από την άλλη σκέφτομαι, ποιο είναι το όριο που επιτρέπουμε σε κάποιον να μας προσβάλλει κλπ απλά και μόνο για να είναι στη ζωή μας? Και στην τελική, αξίζει??? Η είναι υπερτιμημένες τελικά οι οικογενειακές σχέσεις, λόγω της κουλτούρας μας???

Οικογενειακή πολυκατοικία; Ωχ ωχ ωχ.... Να, αυτά πάτε και κάνετε και μετά άντε να ξεμπλέξεις!

Να σου πω τι γίνεται τώρα. Αν αυτά τα χαζά τα έλεγε μια στο τόσο που βρισκόσασταν και ζούσατε όλοι μακριά, δεν θα έδινες και τόση σημασία. Αν τώρα ο ένας είναι μπλεγμένος στα πόδια του αλλουνού όλη μέρα και από το πρωί ως το βράδυ ξέρει η μαμά πότε έκλασες και η αδερφή πότε ρεύτηκες και μπλέκεται συνεχώς ο ένας στα χωράφια του αλλουνού και δεν κάνετε άλλη δουλειά από το να τα συζητάτε και να μπλέκει ο ένας στη ζωή του άλλου, είναι φυσικό να σε επηρεάζουν και να τα σκέφτεσαι και να σου σπάνε και τα νεύρα.

Το θέμα είναι ότι ναι, η κουλτούρα μας είναι άστα να πάνε σε σχέση με τα οικογενειακά, αλλά εξαρτάται και από εμάς να απογαλακτιστούμε και να βάζουμε όρια και να φερόμαστε σαν ανεξάρτητοι ενήλικες. Φυσικά και μπορεί να βάλεις πάγο στην αδελφή και να κόψεις τα πολλά πολλά, αλλά μετά θα πρέπει να βάλεις πάγο και στους γονείς για να μην στα πρήζουν όλη μέρα που έβαλες πάγο στην αδερφή αλλά και γενικότερα...και όταν μένετε όλοι μαζί και έχετε μάθει αλλιώς, αυτό είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο. Πρέπει να το δουλέψεις πάρα πολύ με τον εαυτό σου για να μπορέσεις να βάλεις όρια στους άλλους. Η καλύτερη λύση είναι να τη δεις αλλιώς σε πολλά πράγματα στη ζωή σου, να πατήσεις γερά στα πόδια σου και να πας με τον άντρα και το παιδί σου να μείνεις αλλού και να κόψεις τα πολλά πολλά. Διότι συνεχώς θα επεμβαίνουν και στην ζωή σου και στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και παντού οι δικοί σου όπως τα έχεις διευθετήσει τώρα.

ΥΓ: Επειδή είδα τώρα και θυμήθηκα και το παλιότερο θέμα σου, μήπως τελικά δεν σε πνίγει τόσο η ζωή στην Αθήνα αλλά η ζωή με τα σόγια στενό κορσέ;

Η αλήθεια είναι ότι έχουν αλλάξει πολλά από τότε... Έχουμε ήδη δρομολογήσει μετακόμιση στην επαρχία... Μάλιστα αν δεν ήταν όλη αυτή η φάση με την πανδημία θα μετακομιζα αυτό το σ/κ... Αλλά τώρα έχουν παγωσει τα πάντα!!!
Όσον αφορά την οικογενειακή πολυκατοικία, δυστυχώς ήμουν πολύ "κατά" εξαρχής, αλλά από τη στιγμή που υπήρχε δικό μου σπίτι θα ήταν βλακεια να πάω στο νοίκι... Υπολόγιζα βέβαια και σε άλλα (βοήθεια με το παιδί κλπ), άσχετα που δεν έγινε...
Γενικά, προσπαθούσα πολύ να κρατήσω ισορροπίες (κατά το δυνατόν), αλλά εννοείται είναι πολύ δύσκολο και καμία σχέση με το να μένεις μόνος σου...
Έχεις δίκιο ότι μπλέκουν πολλά... Πχ με έναν ξένο, τα πράγματα είναι απλά: 1+1 =2 και τέλος... Τώρα, όπως είπε και ο πατέρας μου, τα πράγματα δε γίνονται να ζυγιστουν γιατί μπαίνει το συναίσθημα στη μεση....
Απλά έκανα το ποστ γιατί παντού διαβάζω πόσο αγαπημένα είναι τα αδέρφια, πόσο πολύ δεν μπορεί ο ένας μακρια από τον άλλο και πως όσοι τσακώνονται είναι μόνο για τα κληρονομικά... Εμείς αυτά τα έχουμε λυμένα (ευτυχώς οι γονείς μου προνόησαν για αυτό) από χρόνια.

Καλημέρα!!Είχαμε και εμείς παρόμοιο θέμα οικογενειακό που η μία αδερφή επιτίθονταν συνεχώς και έβγαζε ανάξια την άλλη σε όλα,επιθέσεις που με τα χρόνια γινόντουσαν όλο και ποιο σκληρές ώσπου μια μέρα η επιτιθέμενη αρρώστησε σοβαρά και πήγε η άλλη να την βοηθήσει στο νοσοκομείο.Το αποτέλεσμα ήταν να δεχτεί μια ανελέητη επίθεση με πολύ άσχημα λόγια.Ηταν η πρώτη φορά που παρενεβει ο ίδιος και άρρωστη ξεαρωστη την έβαλα μια και καλή στη θέση της και κόψαμε κάθε επαφή.Η ανέχεια είναι κακό πράγμα,πολλές φορές μαζεύονται απωθημένα και μια εκδικητικότητα άκρως τοξική.Εκανες πολύ καλά που απομακρύνθηκες,μη νιώθεις καμία τύψη για κανένα λόγο,ο τοξικός άνθρωπος μια ζωή έτσι θα είναι..

Quote:

---

Originally Posted by Matrix

Καλημέρα!!Είχαμε και εμείς παρόμοιο θέμα οικογενειακό που η μία αδερφή επιτίθονταν συνεχώς και έβγαζε ανάξια την άλλη σε όλα,επιθέσεις που με τα χρόνια γινόντουσαν όλο και ποιο σκληρές ώσπου μια μέρα η επιτιθέμενη αρρώστησε σοβαρά και πήγε η άλλη να την βοηθήσει στο νοσοκομείο.Το αποτέλεσμα ήταν να δεχτεί μια ανελέητη επίθεση με πολύ άσχημα λόγια.Ηταν η πρώτη φορά που παρενεβει ο ίδιος και άρρωστη ξεαρωστη την έβαλα μια και καλή στη θέση της και κόψαμε κάθε επαφή.Η ανέχεια είναι κακό πράγμα,πολλές φορές μαζεύονται απωθημένα και μια εκδικητικότητα άκρως τοξική.Εκανες πολύ καλά που απομακρύνθηκες,μη νιώθεις καμία τύψη για κανένα λόγο,ο τοξικός άνθρωπος μια ζωή έτσι θα είναι..

---

Σε ευχαριστώ για την απάντηση... Κάτι αντίστοιχο έζησα και εγώ πρόσφατα, όταν γέννησε και εξέφρασα την επιθυμία μου να πάω στο μαιευτήριο και το αρνήθηκαν επειδή προ 2 εβδομάδων ειχαμε περάσει οικογενειακώς ίωση... Το θέμα είναι πως στη δική σας περίπτωση, υπήρξε άτομο που υπερασπίστηκε το συγκεκριμένο άτομο... Στη δική μου, οι γονείς μου εν προκειμένω, εκφράζουν την άποψη πως εγώ είμαι υπερβολικη, πως ο καθένας μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει (αυτό βέβαια όταν αφορά κάποιον άλλο, σε εμένα πάντα προσπαθούσαν να επιβάλλουν να έχω μια συμπεριφορά σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα... Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που πάντα ερχόμουν σε ρήξη με τον πατέρα μου, αφού σαν άτομο είμαι ιδιαίτερα αντιδραστική και δεν μου αρέσουν τα καλούπια) και πως εγώ έχω την ευθύνη για όλα αφού δίνω έκταση σε κάτι ασήμαντο.... Δηλαδή ουσιαστικά πέφτει όλη η ευθύνη επάνω μου!

Δεν χρειάζεται να βρεις δίκιο,μη το ψάχνεις,καλά έκανες,η απόφαση σου ήταν σωστή αν κ αργησε