Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω!!

Καλησπέρα σας !!! Αρχικά ελπίζω να είστε όλοι υγιείς !! Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι που με έχει κάπως προβληματίσει για να ακούσω μια γνώμη.

Το θέμα μου είναι το εξής: Από μικρός καθότι είμαι από πολυμελή οικογένεια έπρεπε γενικά αν υπήρχε ένα πρόβλημα να το παραβλέψουμε για να προχωρήσουμε . Λογικό μου φαινόταν αν οι γονείς έχουν πόσα παιδιά και δουλεύουν κιόλας δύσκολα μπορούν να δώσουν την απαραίτητη προσοχή οπότε δεν με πείραζε. Μεγαλώνοντας όμως ήθελα να λύνω τα προβλήματα μου δεν μου άρεσε απλά να υπάρχουν προβλήματα που δεν έχει κατασταλάξει μέσα μου το πως θα πρέπει να τα αντιμετωπίσω (Ίσως το ότι ασχολήθηκα με τα μαθηματικά να έπαιξε ουσιώδη ρόλο ). Αλλά με την οικογένεια και για κάποιο λόγο και με φίλους δεν μπορώ να συζητήσω κάποιο πρόβλημα απλά το αγνοούν.

1ο Ερώτημα : Μπορώ να τους κάνω να καταλάβουν κάπως ; Παρατηρώ ότι ίσως είναι κάτι που δεν μπορούν να αντιληφθούν και άρα να πράξουν ανάλογα. Θα ήθελα μια γνώμη.(Επίσης δεν τους κατηγορώ για τίποτα θεωρώ ότι κάποιοι αν δεν έχουν μάθει να μοιράζονται ένα πρόβλημα δεν είναι σε θέση να καταλάβουν πως είναι κάποιος να θέλει να το κάνει ).

2ο Ερώτημα : Μια " λύση " για να μην σκέφτομαι όλα αυτά ήταν η εξής σκέψη . Έχω ένα πρόβλημα και δεν μπορώ να το επιλύσω ούτε μπορώ σε κάποιον να το εκφράσω . Το ότι δεν μπορώ να το επιλύσω η μόνος μου η μέσω τρίτων σημαίνει ότι πρέπει να περιμένω και να επιδεινωθεί . Το να περιμένω να επιδεινωθεί σημαίνει ότι πρέπει να είμαι έτοιμος και για το χειρότερο σενάριο. Αποτέλεσμα αυτού είναι να γίνω πάρα πάρα πολύ απαισιόδοξος άνθρωπος συνεχώς σκέφτομαι το χειρότερο και πλέον δεν μου αρέσει καθόλου θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι έτσι και δεν μπορώ καθόλου. Δεν λέω και η απαισιοδοξία βοήθησε με τον τρόπο της αλλά πρέπει να αλλάξει κάπως. Έχει να προτείνει κάνεις κάποιο τρόπο.

Σας ευχαριστώ!! Να προσέχετε εσάς και τους δικούς σας!!!

Καλημέρα.
Μιλάς πάρα πολύ γενικά, ωστόσο έχω παρατηρήσει αυτό που λες ως ένα βαθμό σε μία γνωστή μου οικογένεια. Είναι από τις λίγες τέτοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα, μιλάμε για διψήφιο αριθμό παιδιών, σήμερα τα μεγαλύτερα παιδιά οδεύουν προς τα 60, τα μικρότερα στα 30. Δεν θα μπω σε άλλες λεπτομέρειες, ούτε θα συμφωνήσω ότι είναι απόλυτα σωστή η τακτική αυτή. Θα σου πω απλά ότι ο καθένας τους έχει σχηματίσει διαφορετικό χαρακτήρα όπως και διαφορετικές σχέσεις με τον καθένα μέσα στην οικογένειά του. Εσύ δεν έχεις κάποιον δικό σου που να αισθάνεσαι πιο κοντά να συζητάς; Αναφέρεσαι καθαρά για προβλήματα μέσα στην οικογένεια που επηρεάζουν όλους ή για προβλήματα δικά σου και γενικότερα;
Νομίζω ότι αν δεν μιλάμε για κάτι πολύ βαρύ που σε απασχολεί και αν υπάρχει μία λειτουργικότητα μέσα στην οικογένεια, αν έχεις ήδη προσπαθήσει αρκετά και δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ίσως πρέπει να το διαχειριστείς αλλιώς, να μάθεις κι εσύ να ζεις με αυτό ή να απομακρυνθείς. Δηλαδή στο πρώτο σου ερώτημα, συνολικά σαν οικογένεια, αν έχεις κάνει προσπάθειες και δεν υπάρχει συνεννόηση, θα σου έλεγα να το αφήσεις. Ίσως να προσπαθήσεις αρχικά να μιλήσεις σε κάποιο μέλος της οικογένειας που είστε πιο κοντά σαν τρόπο σκέψης, δεν είστε όλοι ίδιοι φαντάζομαι. Όχι να μιλάς συνολικά σε όλους και να μην βγάζεις άκρη.

Αν μιλάς για γενικότερα θέματα δικά σου, άσχετα με την οικογένεια, απλά σε δυσκολεύει ο τρόπος που έχεις μάθει να τα διαχειρίζεσαι από την οικογένεια, θα σου πω ότι πράγματι, είναι άσχημο να κρύβεις πράγματα κάτω από το χαλί και συχνά όσο τα αφήνεις διογκώνονται. Ωστόσο τα περισσότερα προβλήματα ΕΧΟΥΝ λύσεις. Θα σε βοηθήσει να βρεις κάποιους ανθρώπους να τα συζητάς και να βλέπεις διαφορετικές οπτικές γωνίες κάποιου θέματος που μπορεί να μην είχες σκεφτεί. Ακόμα κι αν δεν βρεις την λύση άμεσα, η συζήτηση βοηθάει. Αν οι φίλοι σου μονίμως αγνοούν κάποιο θέμα που θες να μοιραστείς μαζί τους, μάλλον δεν είναι και τόσο καλοί φίλοι. Μήπως κι εσύ δεν έχεις μάθει να διεκδικείς την προσοχή που σου αξίζει σε μία παρέα και δυσκολεύεσαι να ανοιχτείς; Η απαισιοδοξία δεν βοηθάει πουθενά.
Να πω και κάτι σημαντικό για το τέλος, ότι πρέπει να γίνεται στο μυαλό σου και μία κατηγοριοποίηση και αξιολόγηση των όποιων προβλημάτων. Μήπως έχεις την τάση να τα αντιμετωπίζεις όλα με την ίδια βαρύτητα; Δηλαδή το ότι τρέχει η βρύση μία βδομάδα στο νεροχύτη κι όλο λέμε να τη φιάξουμε και δεν το κάνουμε, δεν έχει την ίδια βαρύτητα με το άνοιξε μία τρύπα στη σκεπή και μπαίνει η βροχή εδώ και μια βδομάδα και ακόμα να επισκευάσουμε την βλάβη...

Καλημέρα σας!! Αρχικά ελπίζω να είστε υγιής εσείς και οι δικοί σας!!

Κοιτάξτε να σας πω μιλάω και για δικά μου θέματα αλλά και για δικά τους σοβαρά θέματα που απλά δεν λέει κανείς τίποτα σε κανέναν. Απλά υπάρχει αυτό που περιγράφεται τα αφήνουμε όλα κάτω από το χαλί μέχρι να σκορπιστούν παντού και μετά αντί να τα βάλουμε στη θέση τους απλά τα ξαναβάζουμε από κάτω. Προβλήματα όπως θέματα υγείας , εθισμοι , ψυχοφαρμακα , νεύρα και τσακωμοί χωρίς λόγο. Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι απλά έτυχε να διαφέρει ο τρόπος που σκέφτομαι με των γύρων μου ή μάλλον οι ίδιοι έχουν πιο πολλά προβλήματα και δεν τα ξέρω και αυτό παίζει.

Συμφωνώ απόλυτα ότι πρέπει να βρω ανθρώπους για να συζητάω (και πολλά μπράβο σε αυτούς που το φτιάξανε εδώ Συγχαρητήρια!!!) απλά δεν ξέρω τι κατάρα με κουβαλάει για κάποιο λόγο με φίλους η απάντηση σε όλα είναι η διασκέδαση . Δεν λέω ότι δεν είναι καλοί φίλοι είναι πολύ καλά παιδιά απλά άλλης νοοτροπίας . ( Για παράδειγμα να τους λέω παιδιά αν μαζευεστε για επιτραπέζια εγώ δεν έρχομαι θέλω να κάτσω να κάνουμε καμιά σοβαρή συζήτηση επιτέλους και όχι όλο βλακείες και απλά έχουμε να τα πούμε κάνα μήνα ).
Το ίδιο βέβαια κάνουν και αυτοί στα δύσκολα μόνοι τους . Για παράδειγμα ένας φίλος χώρισε του λέω ρε φίλε θες να έρθω από εκεί . Απάντηση αλήθεια θα το κάνεις αυτό για μένα. Εε εκεί τι να πω έχουμε χαζεψει...

Επίσης το ξέρω ότι η απαισιοδοξία δεν οδηγεί πουθενά και θέλω να πάψω να σκέφτομαι έτσι . Ξέρω ότι θα βοηθήσει η συζήτηση και για αυτό είπα να το πω εδώ!

Ίσως έχω αυτή την τάση δεν ξέρω σωστή σκέψη Ευχαριστώ!! .

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση να έχετε μια όμορφη μέρα !!!

Γεια σου. Νομιζω σε καταλαβαινω Και γω τα ιδια εχω περασει. Πολλες φορες δειχνουν αρνηση οι γονεις σε προβληματα ακομα και σε προβληματα υγειας. Το γιατι το κανουν ο καθενας μας μπορει να το ξερει...
Ποσο χρονων εισαι? Εσενα σε προβληματιζει που δεν μπορεις να εμπιστευτεις κανεναν? ή κατι αλλο? Οτι νομιζεις μπορεις να πεις ακομα και στην ηλικια μην απαντας:p

Καλησπέρα σας ευχαριστώ για την απάντηση , ελπίζω να είστε υγιής εσείς και οι δικοί σας!!

Είμαι 25 . Κοιτάξτε θα σας πω πιο μικρός στην εφηβεία προβληματιζομουν που ένιωθα έτσι . Στην πορεία έλεγα στον εαυτό μου ξέρεις είσαι μόνος σου στα πάντα και θα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις . Αρκετά απαισιόδοξο το ξέρω αλλά δεν μπόρεσα να σκεφτώ διαφορετικά βοήθησε εν μέρει το να μην περιμένω κάτι από κάποιον αλλά πρέπει να αλλάξει ...

Επίσης δεν είναι το θέμα μου μόνο με τους γονείς αλλά με αδέρφια , φίλους κλπ. Μόλις φεύγει η συζήτηση από ανούσιες ανδρικές συζητήσεις απλα αλλάζουμε θέμα και δεν ξέρω γιατί ....

Ευχαριστώ και πάλι να προσέχετε !!!