Βαρέθηκα τον χαρακτήρα μου

Είμαι ήσυχη και υπάκουη, αλλά μέσα μου βράζω όταν με αδικούν (και γίνεται συχνα) με αποτέλεσμα να γίνομαι πολύ επιθετική μια και καλή. Είχα φάει πενταήμερη από αυτό ενώ δεν είχα ποτέ ούτε ωριαία. Δεν ξέρω πως να βάλω όρια, ειδικά σε ήδη υπάρχουσες σχέσεις που με πατάνε, ειδικά στην οικογένεια μου, για παράδειγμα η αδερφή μου είναι 36 και με έχει δούλα της, μένει μαζί μας και βάζει λόγια εναντίον μου στους γονεις μας για να την έχουν εκείνη στα ώπα ώπα και όχι εμένα.. και έχει δουλειά που πληρώνεται πάνω από χιλιάρικο και έχουμε ένα σπίτι 2 δωμάτια, αντί να φύγει ή να παντρευτεί τον δικό της που την παρακαλάει, συνεχίζει και κάθεται μαζί μας. Οι υπόλοιποι κοιμόμαστε στους καναπέδες, δεν θέλει ούτε καν να χωρίσουμε το δωμάτιο της. Και στο σχολείο έτρωγα μπουλινγκ και εχω συνηθίσει να είμαι αμίλητη και φοβαμαι ότι αν βάλω φωνή θα με λένε τρελή και ότι λέω βλακειες οπως κάνουν και στο σπίτι μου, όπου και να πάω με υποτιμούν πολύ συχνα και μου λένε ότι φαίνομαι σφιγμένη και αγχωμένη και με λυπούνται. Βαρέθηκα. Αν αρχίζω να μιλαω με γράφουν, πρέπει να κάνω καλή εντύπωση από τη πρώτη στιγμή αλλιώς μετά μου είναι δύσκολο. Μου έχει τύχει άτομα που τα κράζουν όλοι σε ένα περιβάλλον, ακόμη και εκείνα να μου φέρονται σαν σκουπίδι.

Πες στην αδερφή σου την επόμενη φορά που θα ασχοληθεί μαζί σου μην παντρεύεσαι πες της κάτσε έτσι πάρε και 5 γάτες να παριστάνεις τη γεροντοκόρη με γάτες. Θα σε περιμένει ο άλλος γιατί θα σε πιάσει πόρτα για χειμώνα

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

εχω συνηθίσει να είμαι αμίλητη και φοβαμαι ότι αν βάλω φωνή θα με λένε τρελή και ότι λέω βλακειες.

---

Πάνω σε αυτό πρέπει να δουλέψεις. Δηλαδή πρέπει να μένεις στα δύο άκρα; Είτε να κάθεσαι βουβή, είτε να φωνάζεις; Προφανώς έχεις πολύ θυμό μέσα σου και προσπαθείς να τον καταπιέσεις μέχρι που δεν αντέχεις άλλο και ξεσπάς, αλλά δεν μπορεί όλοι και όλες οι καταστάσεις να είναι τόσο εξοργιστικοί/ες. Προσπάθησε να μην αντιδράς μονομπλόκ και να αξιολογείς τι έχεις μπροστά σου και να προσαρμόζεις την συμπεριφορά σου κάθε φορά.

Για την οικογένειά σου, αν δεν καταλαβαίνουν πάρτο απόφαση και κάνε λίγα χρόνια υπομονή. Λες για 5ημερη αποβολή, άρα είσαι γυμνάσιο ή λύκειο. Φαντάζομαι ότι δεν ονειρεύεσαι να κάνεις αυτά που κατηγορείς την αδερφή σου ότι κάνει, να είσαι κοτζάμ κοπέλα και να μπαστακωθείς κι εσύ στο σπίτι με τους δικούς σου. Άρα επικεντρώσου στο πως θα απομακρυνθείς και θα ανεξαρτητοποιηθείς μόλις ενηλικιωθείς.

niaenn μου, το υπάκουη και ήσυχη ειναι μια χαρά αρκει να είναι επιλογή σου. Κι εγω έτσι ήμουν μικρή. Ημουν το καλό παιδι και μετα ένιωθα πολυ αδικημένη όταν μου αρνόντουσαν κάτι πολυ μικρό που μπορει να ζητούσα. Πρέπει να βρεις μια μικρή ισοροροπία και να βάλεις κάποια όρια. Μπορεις να είσαι υπάκουη αλλα την ίδια στιγμή να θέτεις τους όρους σου αν κάτι αισθάνεσαι οτι δεν ειναι οκ για σένα. Αυτο επίσης να ξέρεις οτι θα σημάινει οτι δεν θα ειναι πάντα όλοι ευχαριστημένοι με τα οριά σου. Είναι δύσκολο να το δεχτείς αυτο γιατι κανείς δεν θέλει να είναι δυσάρεστος. Φρόντισε να είσαι κι εσύ δίκαιη με αυτα που ζητάς. Αν βρεις την σωστή γραμμή ανάμεσα στο τι κάνεις για τους άλλους και τι ζητάς κι εσυ θα αισθάνεσαι πιο καλά με τον εαυτό σου και δεν θα σου μαζεύεται θυμός.

Αν με την οικογενεια σου δεν δουλέυει το πράγμα εσυ συνέχισε να δουλευεις οσο μπορεις με τον εαυτο σου ωστε να γινεις ανεξάρτητη κάποια στιγμη.

Τα άτομα που σε υποτιμούν είναι άτομα που το πιο πιθανό έχουν υποτιμηθει και έχουν ανάγκη να το βγάλουν σε κάποιον άλλον. Βρες ενα δυο άτομα που να ειναι καλοί φίλοι για σένα και χτίσε σιγα σιγα ένα περιβάλλον που να σε υποστηρίζει.

Μην χτίζεις την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου απο το πως σου φέρονται οι άλλοι. Βάλε στόχους και ασχολήσου με αυτούς. Είτε αυτό ειναι το σχολείο σου και οι σπουδές σου μετά ή τα πράγματα που σου αρέσει να κάνεις.

Θέλει υπομονη αλλα θα τα καταφέρεις. Δεν είσαι το μόνο άτομο που αντιμετωπίζει αυτα τα προβλήματα να ξέρεις.

Quote:

---

Originally Posted by Gala

niaenn μου, το υπάκουη και ήσυχη ειναι μια χαρά αρκει να είναι επιλογή σου. Κι εγω έτσι ήμουν μικρή. Ημουν το καλό παιδι και μετα ένιωθα πολυ αδικημένη όταν μου αρνόντουσαν κάτι πολυ μικρό που μπορει να ζητούσα. Πρέπει να βρεις μια μικρή ισοροροπία και να βάλεις κάποια όρια. Μπορεις να είσαι υπάκουη αλλα την ίδια στιγμή να θέτεις τους όρους σου αν κάτι αισθάνεσαι οτι δεν ειναι οκ για σένα. Αυτο επίσης να ξέρεις οτι θα σημάινει οτι δεν θα ειναι πάντα όλοι ευχαριστημένοι με τα οριά σου. Είναι δύσκολο να το δεχτείς αυτο γιατι κανείς δεν θέλει να είναι δυσάρεστος. Φρόντισε να είσαι κι εσύ δίκαιη με αυτα που ζητάς. Αν βρεις την σωστή γραμμή ανάμεσα στο τι κάνεις για τους άλλους και τι ζητάς κι εσυ θα αισθάνεσαι πιο καλά με τον εαυτό σου και δεν θα σου μαζεύεται θυμός.

Αν με την οικογενεια σου δεν δουλέυει το πράγμα εσυ συνέχισε να δουλευεις οσο μπορεις με τον εαυτο σου ωστε να γινεις ανεξάρτητη κάποια στιγμη.

Τα άτομα που σε υποτιμούν είναι άτομα που το πιο πιθανό έχουν υποτιμηθει και έχουν ανάγκη να το βγάλουν σε κάποιον άλλον. Βρες ενα δυο άτομα που να ειναι καλοί φίλοι για σένα και χτίσε σιγα σιγα ένα περιβάλλον που να σε υποστηρίζει.

Μην χτίζεις την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου απο το πως σου φέρονται οι άλλοι. Βάλε στόχους και ασχολήσου με αυτούς. Είτε αυτό ειναι το σχολείο σου και οι σπουδές σου μετά ή τα πράγματα που σου αρέσει να κάνεις.

Θέλει υπομονη αλλα θα τα καταφέρεις. Δεν είσαι το μόνο άτομο που αντιμετωπίζει αυτα τα προβλήματα να ξέρεις.

---

Απαντάω αργά χάχα αλλά νάσαι καλά, τα είπες πολύ ωραία..

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πάνω σε αυτό πρέπει να δουλέψεις. Δηλαδή πρέπει να μένεις στα δύο άκρα; Είτε να κάθεσαι βουβή, είτε να φωνάζεις; Προφανώς έχεις πολύ θυμό μέσα σου και προσπαθείς να τον καταπιέσεις μέχρι που δεν αντέχεις άλλο και ξεσπάς, αλλά δεν μπορεί όλοι και όλες οι καταστάσεις να είναι τόσο εξοργιστικοί/ες. Προσπάθησε να μην αντιδράς μονομπλόκ και να αξιολογείς τι έχεις μπροστά σου και να προσαρμόζεις την συμπεριφορά σου κάθε φορά.

Για την οικογένειά σου, αν δεν καταλαβαίνουν πάρτο απόφαση και κάνε λίγα χρόνια υπομονή. Λες για 5ημερη αποβολή, άρα είσαι γυμνάσιο ή λύκειο. Φαντάζομαι ότι δεν ονειρεύεσαι να κάνεις αυτά που κατηγορείς την αδερφή σου ότι κάνει, να είσαι κοτζάμ κοπέλα και να μπαστακωθείς κι εσύ στο σπίτι με τους δικούς σου. Άρα επικεντρώσου στο πως θα απομακρυνθείς και θα ανεξαρτητοποιηθείς μόλις ενηλικιωθείς.

---

Απαντάω 5 μήνες μετά Χαχαχ αλλά σκεφτόμουν αυτό που είχα γράψει και γύρισα πίσω να το κοιτάξω μαζί με τις υπέροχες απαντήσεις..

Πως είναι η κατάσταση 5 μήνες μετά;