Όταν το μυαλό κολλάει....

Γεια σας,
Ήθελα να ρωτήσω αν έτυχε σε κανένα από σας να σταματήσει (να κολλήσει) το μυαλό σε μια πολύ εύκολη ερώτηση που σας έγινε, και να μην μπορείτε να απαντήσετε σε αυτή την ερώτηση? Ο καθηγητής να πιέζει για την απάντηση, οι συμμαθητές να σκανε στα γέλια όσο περνά η ώρα και δεν δίνετε απάντηση στην ερώτηση, να σας κυριεύει το άγχος και απλά να εύχεστε να τελειώσει....και από τότε να κάνετε την σκέψη "βρε μπας και είμαι βλάκας".

Μου συνέβηκε εμένα και όποτε το σκέφτομαι πέφτω σε κατάθλιψη λόγω ντροπής. Έχει καμία σχέση με τον δείκτη νοημοσύνης(IQ)? Μήπως έχω τελικά έχω χαμηλό ΙQ και πάγωσα και δε μπορούσα να απαντήσω στην ερώτηση? Συνέχεια με βασανίζει το ερώτημα "Γιατί να μην απαντήσω...ήταν τόσο εύκολο....". Δεν μπορώ να το δεκτώ.....

Κάτω από ποίες συνθήκες συνήθως κολλάει το μυαλό μας και γιατί?
Μήπως όταν πιέζεσαι για να δώσεις μια απάντηση, και οι συνθήκες γύρω δεν είναι ενθαρρυντικές αλλά αγχωτικές εις βάρος σου (όπως μου συνέβηκε εμένα) , το μυαλό να κάνει SWITCH-OFF?

Σας ευχαριστώ πολύ
Γιώργος

Μηπως παιρνεις φαρμακα?Γιατι εγω τωρα τελευταια πιανω τον ευατο μου για λεπτα να εχω κατεβασει διακοπτες και να μη σκεφτομαι τιποτα.Απλα κενο.:D

συμβαινει καποιες φορες να κολαει το μυαλο και ειδικα οταν εχει πολλυ κοσμο γυρω σου,δεν ειναι κακο αυτο.νομιζω οτι εχει συμβει σε ολους εστω και με καποια απλη ερωτηση που σου κανουν.

δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι και να πέφτεις σε κατάθλιψη.είναι κάτι το οποίο συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους και κυρίως από άγχος.
να σου πως κάτι να γελάσεις....
έδινα έκθεση για το δεύτερο πτυχίο στα αγγλικά και που νομίζεις ότι κόλλησε το μυαλό μου;στο και, δηλαδή στη λέξη and.από εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου.θα μου πήρε σχεδόν μισή ώρα για να θυμηθώ πως είναι το \"και\"στα αγγλικά.έχασα πολύτιμο χρόνο αλλά δόξα τω θεό τα κατάφερα......

Quote:

---

Originally posted by λίτσα
δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι και να πέφτεις σε κατάθλιψη.είναι κάτι το οποίο συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους και κυρίως από άγχος.
να σου πως κάτι να γελάσεις....
έδινα έκθεση για το δεύτερο πτυχίο στα αγγλικά και που νομίζεις ότι κόλλησε το μυαλό μου;στο και, δηλαδή στη λέξη and.από εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου.θα μου πήρε σχεδόν μισή ώρα για να θυμηθώ πως είναι το \"και\"στα αγγλικά.έχασα πολύτιμο χρόνο αλλά δόξα τω θεό τα κατάφερα......

---

κολλάει,λέει;το μαθηματικό μυαλό του σχολείου,δύκολο το διαγώνισμα, πολλή η ύλη κάποια στιγμή κολλάω +5-3=8.ο καθηγητής με κατσιάδασε ήθελε ο άμοιρος να δικαιολογήσει το 19 που μου είχε βάλει στον έλεγχο.το διασκέδασα κ οι φίλοι μου μαζί.η διπλανή μου που είναι κουμπάρα μου ήθελε να φτιάξει κάτι:ρε Ματίνα το ένα φακελάκι 1,5κούπα γάλα,τα δύο πόσο;εσύ πάντα καταλάβαινες εγώ κολλάω.κ δεν μπορεί ο φωστήρας να πει ψέματα,καθόμασταν μαζί.έχω μια απορία,λέτε κ το παιδάκι μου να της μοιάσει;δύστυχώς όλοι προσπαθούμε να την πείσουμε να κάνει κάτι,όλα αυτά τα χρόνια έχει δώσει ρεσιτάλ.επίσης ξεχνάει απίστευτα.με ρώτησε το παιδί αν θέλει φέτος λαμπάδα;της υπενθύμισα ότι είναι στο πανεπιστήμιο,κ με ρώτησε αν είμαι σίγουρη!

θυμήθηκα και κάτι άλλο.....
είχα πάει το παιδί στον παιδίατρο για πρώτη φορά και με ρωτάει πότε γεννήθηκε.
εκεί να σε έχω αντί να πω την ημερομηνία γέννησης του παιδιού,την οποία κατά έναν παρόδοξο τρόπο την είχα ξεχάσει και δεν είχαν περάσει 40 ημέρες από τότε που γέννησα,είπα την δική μου ημερομηνία γέννησης.εκεί να δείτε ντροπή αλλά και γέλια ταυτόχρονα....
τελικά όσο σκέφτομαι όλο και κάτι θυμάμαι.για αυτό σου λέω πως οι περισσότεροι κολλάνε στα πιο απλά πράγματα μερικές φορές....

Το χειρότερο είναι, όταν συναντάς κάποιον γνωστό στο δρόμο τυχαία και δεν θυμάσαι τ\' όνομα του..Μου \'χει συμβεί άπειρες φορές...
\"Πως πάει μεγάλε ?\" αν είναι άντρας ή..
\"Τι κάνεις μωρό μου ?\", αν είναι cheek, έστω κι αν θυμίζει τη Βασιλειάδου...

Τι να κάνουμε..η διπλωματία της αμνησίας...

άλλο παιχνίδι του μυαλού....
κανονίζουμε καλοκαίρι τώρα να πάμε θάλασσα.συναντιόμαστε και ρωτάμε ο ένας τον άλλον αν είμαστε έτοιμοι για να ξεκινήσουμε.μία κοπέλα της παρέας ήταν πολύ βιαστική οπότε ξεκινήσαμε άρων-άρων.το αποτέλεσμα; είχε ξεχάσει πως πάμε στην θάλασσα και δεν φορούσε το μαγιό της.βέβαια αυτό δεν την πτόησε γιατί όταν φτάσαμε στην παραλία είχε ξεχάσει πως ήταν με τα εσώρουχα και νόμιζε πως φορούσε το μαγιό.οπότε πετάει τα ρούχα άνετη και τι να δούμε......
τα πρόστιχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου......
μέχρι να το πάρει είδηση όλη η παραλία μας κοιτούσε που γελούσαμε και τον σύντροφό της να προσπαθεί να την κρύψει....
τελικά ήμασταν για τα βουνά....όχι ότι τώρα δεν είμαι....:D:D:D

To κλασικό παράδειγμα..
που είναι το κινητό ? (να μιλάω με αυτό :P)
ή και
που είναι ο αναπτήρας? (να τον κρατάω :P)

Τι μου θυμισατε τωρα...δυο χαρακτηριστικα παραδειγματα,να ψαχνω ενα τεραστιο καπακι σε ενα μικρο μπανιο και να εχω τρελλαθει επειδη δεν μπορω να το βρω και να το κραταω με το αλλο χερι!!!!!!...και να περναω στον δρομο μπροστα απο ενα καθρεφτη και να κοιταω και να λεω γιατι με κοιταει αυτος ο τυπος!!!! λολ

πω πω κολλήματα....πολύ γελιό...
ίσως τελικά όταν τα φέρνεις στην μνήμη σου πρέπει να βλέπεις την αστεία πλευρά τους και να γελάς, παρά να πέφτεις σε κατάθλιψη (όπως μου συνέβη εμένα) επείδη νομίζω ότι λόγω βλακείας έφαγα το κόλλημα....ίσως φταίει και η χαμηλή αυτοπεποίθεση που έχω..

να στε καλά ρε παιδιά...μου φτιάξατε την μέρα
να κολλάμε να γελάμε!!!!

Το καλοκαίρι του 2000 δουλεύω σε επαρχιακή πόλη και έχω πάει Βανδή για το χαβαλέ μαζί με κάτι συγγενείς. Σε κάποια φάση με πιάνει μέσα στον κόσμο πανικός. Δεν θυμόμουν το όνομα της κυρίας. Ρε να λέω πώς τη λένε πώς τη λένε. Είχα κολλήσει στο Γαρμπή. Ταχυπαλμία να δεις, έλεγα πως είχα πάθει εγκεφαλικό.
Μην κολλάς, σε όλους συμβαίνει. Πολλές φορές μας απασχολεί κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού μας και δεν είμαστε συγκεντρωμένοι στο τί συμβαίνει γύρο μας ή στο τί λέμε ή κάνουμε. No worries;)

εδω η βασιλισσα της αμνησιας!!!

καθε μερα παρα μερα καιω ενα φαγητο που το ξεχναω στη φωτια ή το κάνω λύσσα γιατί ξεχνώ πως έριξα αλάτι και ξαναρίχνω. ή βάζω κάποια λεφτά στην άκρη και τα ξεχνώ εκεί για μήνες και όταν τα ξαναβρίσκω ούτε καν θυμάμαι ότι τα είχα βάλει εκεί! με χαιρετάνε στο δρόμο και χαιρετώ και μου παίρνει ώρα για να θυμηθώ ότι ήταν η κομμώτρια ή ο κύριος που μένει από πάνω και εχω αυτό το ψεύτικο χαμόγελο \"ναι, καλά είμαι εσύ;\" και όπου φύγει φύγει! φυσικά ξεχνω τί μέρα έχουμε, τί πρέπει να ψωνίσω και πάνω απόλα αν γίνει καβγάς και μου μιλήσουν άσχημα πληγώνομαι αλλά ποτέ δε θυμάμαι τί ακριβώς ειπώθηκε! είναι οικογενειακό μας πάντως και οι γονείς μου και ο αδελφός μου τα ίδια κάνουν. Η αδελφή μου μια φορά πέταξε μια σακουλα ρούχα νομίζοντας ότι είναι σκουπίδια, ο πατέρας μου πήρε να πετάξει τα σκουπίδια και τα πήγε μέχρι τη δουλειά του (με το μετρό παρακαλώ), όταν πήγα στο νευρολόγο να του πω ότι έχω πρόβλημα μνήμης μου είπε ότι υπερβάλλω αλλά όταν επέμεινα και του είπα και για την οικογενειά μου είπε να πάμε οικογενειακώς στο Αιγινήτειο για διερεύνηση! η μάνα μου ακόμα γελάει!:D:D