Σε αναζήτησή λύσεων...

Καλησπέρα. Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα κ που παρατηρώ πως κ άλλοι αντιμετωπίζουν το ιδιο πρόβλημα Καθώς αυτό είναι κάπως... λυτρωτικό. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα.
Γενικά έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση κ αυτοπεποίθηση. Επηρεάζομαι παρά πολύ από τα λόγια των άλλων σε σημείο που κάποιες φορές χαλάει αρκετά η διάθεση μου. Θέλω συνεχή επιβεβαίωση για οτιδήποτε και ζηλεύω (ναι το πάραδέχομαι αν κ αρχικά μου ήταν δύσκολο) όχι μόνο σε επίπεδο σχέσεων αλλά και όταν κάποιος καταφέρνει κάτι που δεν μπορώ εγώ ή που θα ήθελα. Αναβάλλω συνέχεια πράγματα κ φοβάμαι να πάρω ρίσκα επειδή φοβάμαι την αποτυχία είτε επειδή δεν θεωρώ πως είμαι ικανή να πετύχω κάτι. Είμαι τελειομανής κ αυτό θεωρώ πως είναι η πηγή για πολλά από αυτά που σκέφτομαι. Φοβάμαι να εκφράσω την γνώμη μου (παρόλο που αρκετές φορές θέλω). Αδυνατώ να λαμβάνω αποφάσεις και αγχώνομαι παρά πολύ. Έχω κακή σχέση με το φαγητό. Είμαι 29 και εδώ κ 10 χρόνια έχω πολύ κακή σχέση. Μια σχέση αγάπης κ μίσους. Είμαι κανονική στα κιλά μου αλλά πάντα στερούμαι για να μην παχύνω ή επειδή θέλω να αδυνατήσω. Σίγουρα το θέμα μου με το φαγητό επηρεάζεται από την ψυχολογία κ τον τρόπο σκέψης μου. Έχω παρατηρήσει πως θέλω να αρέσω σε όλους παρόλο που ξέρω πως αυτό δεν γίνεται. Σίγουρα έχω κ αλλά να γράψω αλλά αυτά θεωρώ πως είναι τα πιο βασικά.
Ζητάω πραγματικά κάποιους τρόπους, τεχνικές ώστε να απαλλαγώ απ όλα αυτά. Να απαλλαγώ από αυτόν τον τρόπο σκέψης!!! Θέλω να ελευθερώθω!!! Ελευθερία ! Αυτό θέλω! Το μυαλό μου έχει γίνει ο δυνάστης μου! Έχω έντοπισει το πρόβλημα (μπορεί να είναι κ κάτι άλλο δεν ξέρω σίγουρα) κ θέλω να το αντιμετωπίσω! Η ζωή μου περνάει κ χάνω στιγμές κ η αιτία είμαι εγώ! Ποσό ειρωνικό... ελευθερία, να νιώσω ελεύθερη αυτό θέλω.
Ευχαριστώ πολύ όποιον το διαβάσει για τις τυχόν απαντήσεις εκ των προτέρων.

Quote:

---

Originally Posted by nicole91

Καλησπέρα. Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα κ που παρατηρώ πως κ άλλοι αντιμετωπίζουν το ιδιο πρόβλημα Καθώς αυτό είναι κάπως... λυτρωτικό. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα.
Γενικά έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση κ αυτοπεποίθηση. Επηρεάζομαι παρά πολύ από τα λόγια των άλλων σε σημείο που κάποιες φορές χαλάει αρκετά η διάθεση μου. Θέλω συνεχή επιβεβαίωση για οτιδήποτε και ζηλεύω (ναι το πάραδέχομαι αν κ αρχικά μου ήταν δύσκολο) όχι μόνο σε επίπεδο σχέσεων αλλά και όταν κάποιος καταφέρνει κάτι που δεν μπορώ εγώ ή που θα ήθελα. Αναβάλλω συνέχεια πράγματα κ φοβάμαι να πάρω ρίσκα επειδή φοβάμαι την αποτυχία είτε επειδή δεν θεωρώ πως είμαι ικανή να πετύχω κάτι. Είμαι τελειομανής κ αυτό θεωρώ πως είναι η πηγή για πολλά από αυτά που σκέφτομαι. Φοβάμαι να εκφράσω την γνώμη μου (παρόλο που αρκετές φορές θέλω). Αδυνατώ να λαμβάνω αποφάσεις και αγχώνομαι παρά πολύ. Έχω κακή σχέση με το φαγητό. Είμαι 29 και εδώ κ 10 χρόνια έχω πολύ κακή σχέση. Μια σχέση αγάπης κ μίσους. Είμαι κανονική στα κιλά μου αλλά πάντα στερούμαι για να μην παχύνω ή επειδή θέλω να αδυνατήσω. Σίγουρα το θέμα μου με το φαγητό επηρεάζεται από την ψυχολογία κ τον τρόπο σκέψης μου. Έχω παρατηρήσει πως θέλω να αρέσω σε όλους παρόλο που ξέρω πως αυτό δεν γίνεται. Σίγουρα έχω κ αλλά να γράψω αλλά αυτά θεωρώ πως είναι τα πιο βασικά.
Ζητάω πραγματικά κάποιους τρόπους, τεχνικές ώστε να απαλλαγώ απ όλα αυτά. Να απαλλαγώ από αυτόν τον τρόπο σκέψης!!! Θέλω να ελευθερώθω!!! Ελευθερία ! Αυτό θέλω! Το μυαλό μου έχει γίνει ο δυνάστης μου! Έχω έντοπισει το πρόβλημα (μπορεί να είναι κ κάτι άλλο δεν ξέρω σίγουρα) κ θέλω να το αντιμετωπίσω! Η ζωή μου περνάει κ χάνω στιγμές κ η αιτία είμαι εγώ! Ποσό ειρωνικό... ελευθερία, να νιώσω ελεύθερη αυτό θέλω.
Ευχαριστώ πολύ όποιον το διαβάσει για τις τυχόν απαντήσεις εκ των προτέρων.

---

Καλησπέρα. Σαν να το εγραψα εγώ αυτό το κείμενο. Στα πιο πολλά σημεία έχω και εγω τα ίδια θέματα με σένα. Η τελειομανια και η επιθυμία να γινω απ όλους αρεστη.το παλευω χρόνια αυτό. Ακομη δεν το έχω ξεπεράσει τελειως.τι προσπάθειες έχεις κάνει για να το αντιμετωπισεις όλο αυτο?

Και εγω βλεπω πολλα χαρακτηριστικα του εαυτου μου στο μηνυμα σου. Πολλες φορες μπορω να παθω και ψυχωση με ενα ατομο που μου αρεσει ενω η ιδια μπορώ πάλι να το απωθησω απο κοντα μου. Τραβατε με και ας κλαιω μια κατασταση.

Αυτο που με εχει βοηθησει προσωπικα ειναι να απενοχοποιησω οτι δεν φταιει καποιος που ειναι καλυτερος απο μενα, δεν το κανει επιτηδες, απλα ειναι καλυτερος. Όπως και εγω ειμαι καπου καλυτερη απο καποιον αλλον.

Το οτι δεν αρεσω σε καποιον το δουλευω πολυ αυτο το καιρο. Σκεφτομαι επισης συνεχως οτι δεν φταιει. Οπως και μενα δεν μου αρεσουν για παραδειγμα οι ψηλοι ή οι αντρες που μιλανε ασχημα ή με πολλες βρισιες ή οι κοπελες που εχουν εμμονη με τα νυχια τους ή με τα μαλλια τους ή ανθρωποι που αγοραζουν ζωα και η λίστα δεν τελειωνει. Οποτε σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι που δεν τους αρεσει η εμφανιση μου ή ο τρόπος σκεψης μου ή η συμπεριφορα μου είναι απολυτα λογικα. Προσπαθω πολυ να μην περνει απο κατω και ηρεμω η ιδια των εαυτο μου δεν περιμενω επιβεβαιωση απο αλλους και σε μενα δουλευει.

Νομίζω πως ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να μεινουν ανεπιρεαστοι απο την κριτικη. Ωρες ωρες απορω με τους γνωστους ανθρωπους που δεχονται τοση κριτικη πως την αντεχουν.

Θεωρείς πως εχεις δεχτει πολυ κριτικη στη ζωη σου ως τώρα ή θυμασαι καποιον εντονα να σου δημιουργεί αισθημα ανασφάλειας;

Εμμμ... τίποτα;!
Δεν ξέρω καθόλου σε τι σκέψεις να βάλω τον εαυτό μου ώστε να σταματήσει αυτή η τελειομανία κ η ανάγκη αποδοχής...
Το να σκέφτομαι... δεν μπορείς να Είσαι τέλεια σε όλα ή εντάξει ένα λάθος ήταν από τα λάθη μαθαίνουμε, δεν γίνεται να αρέσουμε σε ολους, σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε κλπ είναι για μένα λόγια του αέρα κ δεν με βοηθούν καθόλου...
όταν λες χρόνια τι εννοείς; :( Εσυ έχεις κάνει κάτι συγκεκριμένο; Έχεις απευθυνθεί σε ψυχολόγο; Γιατί έχω το σκέφτομαι...

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

Και εγω βλεπω πολλα χαρακτηριστικα του εαυτου μου στο μηνυμα σου. Πολλες φορες μπορω να παθω και ψυχωση με ενα ατομο που μου αρεσει ενω η ιδια μπορώ πάλι να το απωθησω απο κοντα μου. Τραβατε με και ας κλαιω μια κατασταση.

Αυτο που με εχει βοηθησει προσωπικα ειναι να απενοχοποιησω οτι δεν φταιει καποιος που ειναι καλυτερος απο μενα, δεν το κανει επιτηδες, απλα ειναι καλυτερος. Όπως και εγω ειμαι καπου καλυτερη απο καποιον αλλον.

Το οτι δεν αρεσω σε καποιον το δουλευω πολυ αυτο το καιρο. Σκεφτομαι επισης συνεχως οτι δεν φταιει. Οπως και μενα δεν μου αρεσουν για παραδειγμα οι ψηλοι ή οι αντρες που μιλανε ασχημα ή με πολλες βρισιες ή οι κοπελες που εχουν εμμονη με τα νυχια τους ή με τα μαλλια τους ή ανθρωποι που αγοραζουν ζωα και η λίστα δεν τελειωνει. Οποτε σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι που δεν τους αρεσει η εμφανιση μου ή ο τρόπος σκεψης μου ή η συμπεριφορα μου είναι απολυτα λογικα. Προσπαθω πολυ να μην περνει απο κατω και ηρεμω η ιδια των εαυτο μου δεν περιμενω επιβεβαιωση απο αλλους και σε μενα δουλευει.

Νομίζω πως ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να μεινουν ανεπιρεαστοι απο την κριτικη. Ωρες ωρες απορω με τους γνωστους ανθρωπους που δεχονται τοση κριτικη πως την αντεχουν.

Θεωρείς πως εχεις δεχτει πολυ κριτικη στη ζωη σου ως τώρα ή θυμασαι καποιον εντονα να σου δημιουργεί αισθημα ανασφάλειας;

---

Πολλοί ωραίοι οι τρόποι που αναφέρεις! Χαίρομαι που έχουν λειτουργήσει σε εσένα! Δυστυχώς για εμένα αυτά μου ακούγονται λόγια του αέρα... δεν νομίζω πως θα μπορούσε να λειτουργήσει κάτι τέτοιο σε εμένα....

Quote:

---

Originally Posted by nicole91

Πολλοί ωραίοι οι τρόποι που αναφέρεις! Χαίρομαι που έχουν λειτουργήσει σε εσένα! Δυστυχώς για εμένα αυτά μου ακούγονται λόγια του αέρα... δεν νομίζω πως θα μπορούσε να λειτουργήσει κάτι τέτοιο σε εμένα....

---

Καταλαβα τι εννοεις μην φανταστεις οτι ξυπνησα μια μερα και το δεχτηκα ετσι απλα. Προσπαθω τουλαχιστον ενα χρονο να γινουν αποδεκτα και να ηρεμησουν αυτα τα ζητηματα.

(Ωρες ωρες σκεφτομαι λες να ειμαι τοσο υδιοφοια και δεν με καταλαβαινει κανεις και απλα πρεπει να αποδεχτω οτι με ζηλευει ολη η πλαση χαχαχαχαχα)

Σε καθε περίπτωση σου ευχομαι να βρείς την δικη σου λύση και καθε καλό απο μενα!

Quote:

---

Originally Posted by nicole91

Καλησπέρα. Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα κ που παρατηρώ πως κ άλλοι αντιμετωπίζουν το ιδιο πρόβλημα Καθώς αυτό είναι κάπως... λυτρωτικό. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα.
Γενικά έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση κ αυτοπεποίθηση. Επηρεάζομαι παρά πολύ από τα λόγια των άλλων σε σημείο που κάποιες φορές χαλάει αρκετά η διάθεση μου. Θέλω συνεχή επιβεβαίωση για οτιδήποτε και ζηλεύω (ναι το πάραδέχομαι αν κ αρχικά μου ήταν δύσκολο) όχι μόνο σε επίπεδο σχέσεων αλλά και όταν κάποιος καταφέρνει κάτι που δεν μπορώ εγώ ή που θα ήθελα. Αναβάλλω συνέχεια πράγματα κ φοβάμαι να πάρω ρίσκα επειδή φοβάμαι την αποτυχία είτε επειδή δεν θεωρώ πως είμαι ικανή να πετύχω κάτι. Είμαι τελειομανής κ αυτό θεωρώ πως είναι η πηγή για πολλά από αυτά που σκέφτομαι. Φοβάμαι να εκφράσω την γνώμη μου (παρόλο που αρκετές φορές θέλω). Αδυνατώ να λαμβάνω αποφάσεις και αγχώνομαι παρά πολύ. Έχω κακή σχέση με το φαγητό. Είμαι 29 και εδώ κ 10 χρόνια έχω πολύ κακή σχέση. Μια σχέση αγάπης κ μίσους. Είμαι κανονική στα κιλά μου αλλά πάντα στερούμαι για να μην παχύνω ή επειδή θέλω να αδυνατήσω. Σίγουρα το θέμα μου με το φαγητό επηρεάζεται από την ψυχολογία κ τον τρόπο σκέψης μου. Έχω παρατηρήσει πως θέλω να αρέσω σε όλους παρόλο που ξέρω πως αυτό δεν γίνεται. Σίγουρα έχω κ αλλά να γράψω αλλά αυτά θεωρώ πως είναι τα πιο βασικά.
Ζητάω πραγματικά κάποιους τρόπους, τεχνικές ώστε να απαλλαγώ απ όλα αυτά. Να απαλλαγώ από αυτόν τον τρόπο σκέψης!!! Θέλω να ελευθερώθω!!! Ελευθερία ! Αυτό θέλω! Το μυαλό μου έχει γίνει ο δυνάστης μου! Έχω έντοπισει το πρόβλημα (μπορεί να είναι κ κάτι άλλο δεν ξέρω σίγουρα) κ θέλω να το αντιμετωπίσω! Η ζωή μου περνάει κ χάνω στιγμές κ η αιτία είμαι εγώ! Ποσό ειρωνικό... ελευθερία, να νιώσω ελεύθερη αυτό θέλω.
Ευχαριστώ πολύ όποιον το διαβάσει για τις τυχόν απαντήσεις εκ των προτέρων.

---

Συνήθως αυτή την συμπεριφορά την αναπτύσσουν άνθρωποι που δέχτηκαν ή δέχονται αυστηρη κριτική από γονείς ή από κάποιον άλλον. Εγώ όταν έχω πρόβλημα εντοπίζω την ρίζα του και από εκει αρχίζω να ψάχνω την λύση. Προσπάθησε να θυμηθείς ποιος άνθρωπος δεν ήταν ποτέ ευχαριστημένος μαζί σου, ποιος ήθελε κι άλλα, ποιος σε μείωνε ποιος είχε αρνητική συμπεριφορά απέναντι σου. Όταν βρεις τον "τοξικό" άνθρωπο τότε αρχίζεις σιγά σιγά να του ρίχνεις ευθύνες για τον τρόπο που συμπεριφερεσαι - σκέφτεσαι και μπαίνεις στην διαδικασία για να βρεις τον εαυτό σου και να τον δεις όπως πραγματικά είναι. Ξέρω πως είναι γιατί έτσι είμαι (ήμουν χειρότερα πριν την ψυχοθεραπεία) με τον εαυτό μου και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει η μητέρα μου που με απέρριπτε από παιδί και με μείωνε. Θα σου πρότεινα να αρχίσεις ψυχοθεραπεία και μέσα από αυτή θα μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα επηρεάζεσαι από την γνώμη των υπολοίπων και κυρίως θα δίνεις ότι μπορείς χωρίς να σκέφτεσαι πάντα ότι είναι λίγο (στα μάτια των άλλων).

Quote:

---

Originally Posted by nicole91

Εμμμ... τίποτα;!
Δεν ξέρω καθόλου σε τι σκέψεις να βάλω τον εαυτό μου ώστε να σταματήσει αυτή η τελειομανία κ η ανάγκη αποδοχής...
Το να σκέφτομαι... δεν μπορείς να Είσαι τέλεια σε όλα ή εντάξει ένα λάθος ήταν από τα λάθη μαθαίνουμε, δεν γίνεται να αρέσουμε σε ολους, σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε κλπ είναι για μένα λόγια του αέρα κ δεν με βοηθούν καθόλου...
όταν λες χρόνια τι εννοείς; :( Εσυ έχεις κάνει κάτι συγκεκριμένο; Έχεις απευθυνθεί σε ψυχολόγο; Γιατί έχω το σκέφτομαι...

---

Είχα παει σε ψυχολογο.δεν ξέρω αν με βοήθησε αρκετά σε αυτό το θέμα. Θυμάμαι όταν αναφερομουν στην ομορφια και ότι δεν μου αρέσει η εικόνα μου δεν μου έλεγε και συγκεκριμένο που μπόρω να κάνω για να το ξεπεράσω. Όταν μου έλεγε η ψυχολογος και ο ψυχίατρος που είχα παει ότι εσύ είσαι ωραία κοπέλα τους κοιτούσα και έλεγα τώρα αυτοί με δουλεύουν και το λένε για να με ενθαρρύνουν.εν παση περίπτωση δεν το έχω ξεπεράσει αυτό ακομη τελειως.μαζί με αυτό το θέμα είχα κι άλλα προβλήματα ψυχολογικα και έδωσα πιο πολύ βαση στα άλλα.
Όσον αφορά αυτό το κομμάτι βρήκα μια σχέση που με αποδέχεται όπως είμαι και κάπως έτσι το έβαλα λίγο στην άκρη του μυαλου μου.όχι ότι κατά καιρους δεν γυρνάει παλι απλά μεγάλωσα αρκετά για να ασχολούμαι πλεον με την εμφάνιση.

Ευχαριστώ παρά πολύ όλους για τις απαντήσεις.. θεωρώ πως οποιαδήποτε γνώμη μπορεί να βοηθήσει. Ίσως σκεφτώ τα πράγματα λιγο διαφορετικά.
Πριν λιγο ο μπαμπάς μου, ξαφνικά εκεί που καθόμουν μου λέει «πάχυνες ε;». Αυτό ήταν η ένταση μου χτύπησε κόκκινο. «Που είδες ότι πάχυνα ;» Του λέω.. «τι δεν πάχυνες μου λέει;Μπρατσάκια, μαγουλακια πρησμένα βλέπω, τι όχι;». Εν τω μεταξύ αυτό δεν ισχύει! Μπορεί να έχω χάσει κιόλας κανα 2 κιλά λόγω των ημερών που περνάμε, μπορεί να είμαι στα ίδια αλλά να πάχυνα αποκλείεται! Γιατί να πει κάτι τέτοιο; Γιατί κάτι που ξέρω ότι δεν ισχύει με έχει στεναχωρήσει κ με βάζει σε σκέψεις να αναρωτιέμαι μήπως είναι αλήθεια τελικά; Σήμερα το πρωί ξύπνησα με θέληση να προσπαθήσω να δω αλλιώς τα πράγματα κ συνέβη αυτό κ τέλος......

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Συνήθως αυτή την συμπεριφορά την αναπτύσσουν άνθρωποι που δέχτηκαν ή δέχονται αυστηρη κριτική από γονείς ή από κάποιον άλλον. Εγώ όταν έχω πρόβλημα εντοπίζω την ρίζα του και από εκει αρχίζω να ψάχνω την λύση. Προσπάθησε να θυμηθείς ποιος άνθρωπος δεν ήταν ποτέ ευχαριστημένος μαζί σου, ποιος ήθελε κι άλλα, ποιος σε μείωνε ποιος είχε αρνητική συμπεριφορά απέναντι σου. Όταν βρεις τον "τοξικό" άνθρωπο τότε αρχίζεις σιγά σιγά να του ρίχνεις ευθύνες για τον τρόπο που συμπεριφερεσαι - σκέφτεσαι και μπαίνεις στην διαδικασία για να βρεις τον εαυτό σου και να τον δεις όπως πραγματικά είναι. Ξέρω πως είναι γιατί έτσι είμαι (ήμουν χειρότερα πριν την ψυχοθεραπεία) με τον εαυτό μου και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει η μητέρα μου που με απέρριπτε από παιδί και με μείωνε. Θα σου πρότεινα να αρχίσεις ψυχοθεραπεία και μέσα από αυτή θα μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα επηρεάζεσαι από την γνώμη των υπολοίπων και κυρίως θα δίνεις ότι μπορείς χωρίς να σκέφτεσαι πάντα ότι είναι λίγο (στα μάτια των άλλων).

---

Τώρα που λες για γονείς.... η αλήθεια είναι πως η μαμά μου ήταν πάντα κοντά μας αλλά κ αδιάφορα. Ποτέ δεν ανακατευόταν, ποτέ δεν εξέφραζε άποψη, «κάνε ότι νομίζεις εσυ κ ότι σε κάνει χαρούμενη». Αυτή ήταν η απάντηση σχεδόν σε όλα. Κ οι 2 γονείς μου γενικά ήταν κάπως κλειστοί σαν άνθρωποι κ δεν εκφράζονταν. Ο μπαμπάς μου από την άλλη μας ήθελε όλους άριστους μαθητές. Καλούς βαθμούς στο σχολείο, να πάμε πανεπιστήμιο κλπ... λες να μου δημιούργησε ο μπαμπάς μου αυτή την τελειομανία; Να προσπαθώ να αποδείξω σε αυτόν κάτι; Δεν ξέρω... μου φαίνεται αδιανόητο αλλά να μου πεις ποιος πόρε το παραδέχεται εύκολα κάτι τέτοιο;

Να υποθεσω πως δεν έχεις καποια σχέση σωστά;

[QUOTE=LiloCook;1106119]Καταλαβα τι εννοεις μην φανταστεις οτι ξυπνησα μια μερα και το δεχτηκα ετσι απλα. Προσπαθω τουλαχιστον ενα χρονο να γινουν αποδεκτα και να ηρεμησουν αυτα τα ζητηματα.

(Ωρες ωρες σκεφτομαι λες να ειμαι τοσο υδιοφοια και δεν με καταλαβαινει κανεις και απλα πρεπει να αποδεχτω οτι με ζηλευει ολη η πλαση χαχαχαχαχα)

Σε καθε περίπτωση σου ευχομαι να βρείς την δικη σου λύση και καθε καλό απο μενα![/QUOTE


Χαχαχα λες να είναι κ αυτος ενας τροπος; Εγώ έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως το κάνω κ πράξη, δηλαδή να αρχίσω να μιλάω στους ανθρώπους, στα κοντινά μου πρόσωπα κ τους εξηγώ. Για παράδειγμα ένας πολύ καλός μου φίλος ασχολείται επαγγελματικά με αυτό που ασχολούμαι κ εγώ. Ζηλεύω το θάρρος του, την τόλμη , τα ρίσκα που τον έχουν βοηθησει παρα πολύ στην πορεία του. Φυσικά εγώ δεν τολμώ να κάνω κάτι τέτοιο. Σκέφτομαι μήπως του το πω κ μου φύγει έστω από πάνω μου ένα βάρος... αλλά πραγματικά που θα βοηθήσει αυτό; Το θέμα είναι να βρω τρόπους να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου.....:/

Quote:

---

Originally Posted by nicole91

Τώρα που λες για γονείς.... η αλήθεια είναι πως η μαμά μου ήταν πάντα κοντά μας αλλά κ αδιάφορα. Ποτέ δεν ανακατευόταν, ποτέ δεν εξέφραζε άποψη, «κάνε ότι νομίζεις εσυ κ ότι σε κάνει χαρούμενη». Αυτή ήταν η απάντηση σχεδόν σε όλα. Κ οι 2 γονείς μου γενικά ήταν κάπως κλειστοί σαν άνθρωποι κ δεν εκφράζονταν. Ο μπαμπάς μου από την άλλη μας ήθελε όλους άριστους μαθητές. Καλούς βαθμούς στο σχολείο, να πάμε πανεπιστήμιο κλπ... λες να μου δημιούργησε ο μπαμπάς μου αυτή την τελειομανία; Να προσπαθώ να αποδείξω σε αυτόν κάτι; Δεν ξέρω... μου φαίνεται αδιανόητο αλλά να μου πεις ποιος πόρε το παραδέχεται εύκολα κάτι τέτοιο;

---

Πολύ πιθανόν.. Η αδιαφορία αλλά και η πίεση για να φτασεις το τέλειο μπορεί να σε οδηγήσει στην συμπεριφορά που έχεις τώρα.. Δεν θα καθίσουμε τώρα να κρίνουμε ή να αλλάξουμε τους γονείς σου απλά είναι καλό να ξέρεις την αιτία όλων αυτών για να αρχίσεις να αλλάζεις. Οι γονείς μας είναι αυτοί που είναι και φέρονται ανάλογα με το τι έζησαν και δεν μπορούν να δουν τις συνέπειες που έχει η συμπεριφορά τους σε εμάς..
Όσο αφορά το περιστατικό που έγινε σήμερα.. Αν αγαπούσες τον εαυτό σου περισσότερο, αν πίστευες σε σένα ο πατέρας σου ή οποιοσδήποτε άλλος δεν θα μπορούσε να σε επηρεάσει τόσο με ένα απλό σχόλιο. Εσύ ξέρεις το σώμα σου,εσυ ξέρεις και την αλήθεια και όχι τα μάτια των άλλων (ίσως να μην το είπε με κακό τρόπο αλλά επειδή εσύ επηρεάζεσαι εύκολα γιαυτό σε έριξε ).

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

Και εγω βλεπω πολλα χαρακτηριστικα του εαυτου μου στο μηνυμα σου. Πολλες φορες μπορω να παθω και ψυχωση με ενα ατομο που μου αρεσει ενω η ιδια μπορώ πάλι να το απωθησω απο κοντα μου. Τραβατε με και ας κλαιω μια κατασταση.

Αυτο που με εχει βοηθησει προσωπικα ειναι να απενοχοποιησω οτι δεν φταιει καποιος που ειναι καλυτερος απο μενα, δεν το κανει επιτηδες, απλα ειναι καλυτερος. Όπως και εγω ειμαι καπου καλυτερη απο καποιον αλλον.

Το οτι δεν αρεσω σε καποιον το δουλευω πολυ αυτο το καιρο. Σκεφτομαι επισης συνεχως οτι δεν φταιει. Οπως και μενα δεν μου αρεσουν για παραδειγμα οι ψηλοι ή οι αντρες που μιλανε ασχημα ή με πολλες βρισιες ή οι κοπελες που εχουν εμμονη με τα νυχια τους ή με τα μαλλια τους ή ανθρωποι που αγοραζουν ζωα και η λίστα δεν τελειωνει. Οποτε σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι που δεν τους αρεσει η εμφανιση μου ή ο τρόπος σκεψης μου ή η συμπεριφορα μου είναι απολυτα λογικα. Προσπαθω πολυ να μην περνει απο κατω και ηρεμω η ιδια των εαυτο μου δεν περιμενω επιβεβαιωση απο αλλους και σε μενα δουλευει.

Νομίζω πως ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να μεινουν ανεπιρεαστοι απο την κριτικη. Ωρες ωρες απορω με τους γνωστους ανθρωπους που δεχονται τοση κριτικη πως την αντεχουν.

Θεωρείς πως εχεις δεχτει πολυ κριτικη στη ζωη σου ως τώρα ή θυμασαι καποιον εντονα να σου δημιουργεί αισθημα ανασφάλειας;

---

Έντονη κριτική όχι δεν θυμάμαι... ή έστω μπορεί να μην μπορούσα να την αντιληφθώ.. όπως έγραψα κ σε ένα άλλο σχόλιο ο μπαμπάς μου γενικά μας ήθελε όλους καλούς μαθητές...
από την άλλη βέβαια... κοιτά έχω μια μικρή δυσπλασία σε ένα σημείο του προσώπου. Δεν είναι αντιληπτό εκ πρώτης όψεως αλλά γενικά αν με παρατηρείς πολλη ώρα φαίνεται.. ίσως αυτό μου δημιούργησε την ανασφάλεια κ τον φόβο μήπως δεν γίνω αποδεκτή... στα 29 πλέον το έχω αποδέκτει, είναι όμως στιγμές που το σκέφτομαι κ με στεναχωρεί. Σε κάποια πράγματα μάλιστα με Πάει κ πίσω. Αλλά αν η αιτία της ανασφάλειας μου είναι «αυτό», τότε θεωρώ ότι είναι πολύ άδικο. Είναι κάτι που δεν το επέλεξα ούτε ευθύνομαι εγώ γι αυτό... :(

Όλοι πανω κατω κατι θα εχουμε που θα αγαπαμε λιγότερο. Η αδερφη μου εχει πολλες ελιτσα στο προσωπο, εγω εχω στο χερι μου ενα σημαδι σαν φύλλο το εχω βαφτισει Δαφνη :D :D ενας αλλος εχει χωρισμα στα δοντια μια αλλη φιλη μου μια μεγαλη ελιτσα στο αυτι, μια αλλη φιλη εχει μεγαλα αυτια και μεγαλη μυτη. Δεν εχει επιλεξει κανεις τιποτα απο αυτα.

Σχετικα με τα σχολιο ότι "παχυνες" θα συμφωνησω ότι ίσως σε ριχνει παρα πανω απο σο χρειαζεται. Εγω με διατροφικη διαταραχη και η λεξη "χοντρος" μπορεις να με βγαλει απο τα ρουχα μου.

Κατσε σκεψου αρχικα τι σε κανει να νιωθεις ομορφα, να περιποιηθεις τον εαυτο σου, να κανεις μασκες, να κανεις ενα ωραιο αφρουλουτρο, να ψωνισεις κανα μπλουζακι. Φόρα σκουριλικια που θα σε κανουν να νιωθεις ομορφα.
Μπορει να ακουγονται λίγο μικροπραγματα "σιγα που ενα ζευγαρι σκουλαρικια θα μου αλλαξουν την διαθεση" αλλα θα πιασεις τον εαυτο σου να τα χαζευει στο καθρεφτη ;)