Αγοραφοβία από το πουθενά;

Λοιπόν σήμερα επιβεβαίωσα κάτι που είχε συμβεί και πριν κανένα μήνα αλλά λόγω καραντίνας δεν έτυχε να το ξαναπάω. Πήγα στο σπίτι ενός φίλου, και στα 10 λεπτα ένιωθα ότι θα πάθω κρίση πανικού. Χωρίς κανένα λόγο, σε ένα μέρος που έχω πάει πολλές φορές και αισθάνομαι απολύτως άνετα, άρχισα να νιώθω τρέμουλο και ελαφριά ζαλη.
Το είχα πάθει και σε καφέ 1-2 μέρες πριν τα κλείσουν οριστικά.
Ένιωθα ότι αν δε φυγω θα λιποθύμησω και μετά από 10 λεπτα έκανα πως κάτι μου έτυχε και πρέπει να φύγω.

Ποτέ δεν είχα τέτοια πράγμα μέχρι τα 35 μου. Ήμουν πολύ κοινωνικός και ήθελα να είμαι με κόσμο συνέχεια.

Να φανταστώ χρίζει κάποιας αγωγής το συγκεκριμένο, γιατί δε θέλω να το έχω στο μυαλό μου ότι θα συμβεί αν ξαναβγω

tsaros αυτό που περιγράφεις είναι πάρα πολύ συχνό. Τώρα που είναι η αρχή, αν σου ξανασυμβεί μην υποκύψεις, κάτσε εκεί που κάθεσαι με τον φίλο σου ή στην καφετέρια ή στο πεζοδρόμιο και συνέχισε το πρόγραμμά σου σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μην τρέχεις να φύγεις και να κρυφτείς σπίτι σου, γιατί το γιγαντώνεις. Ξέρω ότι σου ακούγεται πολύ δύσκολο, αλλά μόνο έτσι το ξεπερνάς σιγά σιγά.

Δε ξερω από που προέκυψε κιολας αυτό, αλλά νομίζω ότι όλο και καμιά φαρμακευτική αγωγή θα χρειαστώ για να το παλέψω

Οι κρίσεις πανικού εμφανίζονται σε εντελώς άσχετες στιγμές, εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχει κανένας λόγος ή ερέθισμα. Αν αρχίζεις εσύ μετά και τις συνδέεις με τόπους ή καταστάσεις, το πιθανότερο είναι να αυθυποβάλεσαι και να τις ξαναπάθεις από τον φόβο ακριβώς ότι θα τις πάθεις. Αν π.χ. πάθεις μία κρίση όταν είσαι έξω για καφέ, θα φοβάσαι μην το πάθεις πάλι όταν πας για καφέ κι όντως θα το πάθεις. Αν πάλι προληπτικά μπεις στο τρυπάκι και πεις ¨Αφού θα πάθω κρίση δεν πάω για καφέ, δεν μπαίνω σε λεωφορείο, δεν πάω σπίτι του φίλου μου" κτλ κτλ, αποκτάς αγοραφοβία κι ένα σωρό άλλες φοβίες και όσο πιο πολύ εδραιώνονται μέσα σου, τόσο χειρότερα μπαίνεις σε φαύλο κύκλο.

Αν αντίθετα πεις "Θα πάω πάλι για καφέ στο ίδιο μέρος και δεν θα πάθω τίποτα, αλλά και να με πιάσει κάτι, μία κρίση πανικού είναι, θα περάσει", κάθε φορά που σε πιάνει κάτι τέτοιο και βλέπεις στην πράξη ότι δεν έπαθες κάτι, δεν σε νίκησε να σηκωθείς να φύγεις κτλ, τόσο το αποδυναμώνεις.

Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι μια βοήθεια, αλλά το βασικότερο είναι να δουλέψεις το ψυχολογικό κομμάτι και να βρεις τι κρύβεται πίσω από όλο αυτό και να μάθεις να το πολεμάς.

Όχι, δεν χρήζει κάποιας φαρμακευτικής αγωγής, εκτός κι αν αναπτύξεις διαταραχή πανικού, δηλαδή αν έχεις πολλές και συχνές κρίσεις πανικού ή συμπτώματα αγοραφοβίας. Αυτό που περιγράφεις δεν έχει πάρει ακόμα κάποια έκταση χρονικά και δεν ξέρεις αν είναι κάτι παροδικό. Υπάρχουν πολλές φορές παροδικά συμπτώματα χρόνιων νοσημάτων σε ανθρώπους υπό συνθήκες πίεσης, όπως πχ η εποχιακή κατάθλιψη και πολλά άλλα τέτοια σύνδρομα. Αρχικά δες αν θα ξανασυμβεί, προσπάθησε να το δουλέψεις εφόσον το συνειδητοποιείς και αν δεις ότι δεν βρίσκεις λύση, απευθύνσου σε έναν ειδικό.

Αυτό όντως δε συνεβει πολλές φορές, αλλά αυτή η ελαφριά ζαλι και περίεργη αίσθηση που έχω στο κεφάλι όταν περπατάω είναι μονιμη και με ενοχλεί πολύ. Δε μπορώ να φοβάμαι να βγω να περπατήσω ενώ πριν έκανα βόλτες 10 χιλιόμετρα. Και επειδή ξέρω τον εαυτό μου (δοκίμασα πριν 6 χρόνια), η κουβέντα με ψυχολόγο δε με βοηθάει. Είμαι τις πράξης, εξετάσεις, αν δεν εχεις κατι, μια αγωγή φαρμακευτική να χαλαρώσεις