Δε με σέβεται, δε με συμπαθεί κανείς.
Καλησπέρα σε όλους! Ελπίζω να είμαι στη σωστή ενότητα. Τελοσπάντων, ας μπούμε στο ψητό. Τον τελευταίο καιρό μου γίνεται αισθητό όλο και περισσότερο το πόσο είμαι στο περιθώριο. Στη ζωή μου είμαι ήρεμος, προσπαθώ να μη δίνω στόχο, κοιτάω τη δουλειά μου, δεν ασχολούμαι με κανέναν, είμαι ευγενικός και χαμογελώ. Παρόλ' αυτά, βλέπω ότι οι άνθρωποι απομακρύνονται από τη ζωή μου. Δεν ξέρω τι έχω, τι κάνω και γιατί τους απωθώ. Προσέχω την εμφάνισή μου, είμαι πάντα εκεί όταν με χρειάζονται, δε γκρινιάζω, δεν κράζω. Τα likes έχουν πέσει κατακόρυφα. Δε ζητάω την ηλ. επιβεβαίωση, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Σε διαδικτυακά μαθήματα που κάνω, ένας τύπος μου πετάει σπόντες χωρίς να έχω δώσει δικαίωμα. Ο δάσκαλος όταν του κάνω ερωτήσεις εκτός μαθήματος, είναι αδιάφορος. Σε ομάδες οι δημοσιεύσεις που κάνω, ενώ αφορούν την ομάδα και είναι εντός θέματος δεν παίρνουν την αναγνωρισημότητα που παίρνουν λιγότερο χρήσιμες. Σε παρέες, μετά από λίγο καιρό, δε με παίρνουν στα σοβαρά, με διακόπτουν και αδιαφορούν για τη γνώμη μου, ενώ στην αρχή όλα αυτά δεν υπήρχαν. Με λίγα λόγια με πατάνε. Άλλες φορές όταν κάνω παρέα με ένα άτομο και του γνωρίζω ένα δεύτερο, κάνουν παρέα και με διώχνουν. Παράδειγμα αν πω ότι το φως του ήλιου θέλει 8 λεπτά να φτάσει στη Γη, ενώ είναι κάτι που είναι σωστό, ούτε θα με πιστέψουν, ούτε θα με πάρουν σοβαρά και θα με αμφισβητήσουν. Έχω ρωτήσει τι συμβαίνει και μου λένε τίποτα και ότι εγώ έχω το θέμα. Θα μου πείτε είναι τοξικοί, να τους βγάλω απ' τη ζωή μου. Αν είναι να βγάζω όλο τον κόσμο απ' τη ζωή μου, θα καταλήξω (που ήδη είμαι) μόνος μου. Έχω μάθει να καταλαβαίνω τους πραγματικά τοξικούς.
Οπότε το θέμα μου δεν είναι η επιβεβαίωση, ούτε θέλω να 'μαι αρχηγός, ούτε κάτι τέτοιο. Θέλω να με σέβονται και να με υπολογίζουν. Και θεωρώ τον χειρότερο τρόπο να κερδίσεις το σεβασμό απαιτώντας τον και με εκφοβισμό.
Πραγματικά άμα μπορείτε να βοηθήσετε, είμαι απελπισμένος και δεν ξέρω που αλλού να απευθυνθώ.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
