Καλησπέρα σε όλους, όπως λέει ο τίτλος είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω..
Καλησπέρα σε όλους, όπως λέει ο τίτλος είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω..
Φαντάσου ότι έχεις έναν αδερφό.η ένα παιδί που το αγαπάς και νοιάζεσαι πολύ για αυτό. Ε ότι θα το συμβούλευες να κάνει και θα ένοιωθες ωραία να βλέπεις να το κάνει, αυτά να τα νοιώθεις για τον εαυτό σου.
Θα ήθελες να διαβάζει, να φοράει πάντα κράνος όταν καβαλάει μηχανάκι, να μην κυκλοφορεί σαν παλιάτσος, να μιλάει ωραια, να φεύγει από σχέσεις που τον υποτιμούν, να μην καπνίζει, να διασκεδάζει, να είναι χαρούμενος, να μην εξαρτάται από άλλους, να μην τον εκμεταλλεύονται, να μοιράζεται, κτλ κτλ. Να σε αγαπάς δηλαδή το ιδιο
Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες για να το αναλύσουμε ακριβώς έτσι όπως το θέτεις το ερώτημα. Για εμένα το κυριότερο είναι ότι αποδέχεσαι τον εαυτό σου, γνωρίζεις τα θετικά του και τα αρνητικά του, γνωρίζεις που κάτι επιδέχεται βελτίωση κι ως που μπορείς να φτάσεις, αλλά δεν αισθάνεσαι μειονεκτικά σε σχέση με άλλους, ούτε προσπαθείς εμμονικά να βελτιώσεις τα αδύνατα σημεία σου. Ψύχραιμα κι ανάλογα και με την συγκυρία και πόσο αισθάνεσαι έτοιμος, κάνεις πράγματα για εσένα και την αυτοβελτίωσή σου, αλλά γενικά σε έχεις σε εκτίμηση και δεν παραβλέπεις και τα θετικά που έχεις πάνω σου. Είσαι σε μία αυτογνωσία και ισορροπία, αισθάνεσαι άνετα μαζί σου, είσαι αυτάρκης, σε νοιάζεσαι και σε φροντίζεις.
Σας ευχαριστώ και τους 2 για την ανάλυση!