ΟΛΑ ΕΝΑ ΧΑΟΣ

Χρόνια πολλά παιδιά Χρηστός Ανέστη με υγεία και δύναμη να ξεπεράσουμε ο καθένας αυτά που κουβαλάει μέσα του!στο διαταυτα ειμαι 38 χρονών και θεωρώ ότι μέχρι τώρα στη ζωή μου λειτουργούσα εντελώς ρομποτικά.προσπαθουσα πάντα να κάνω πράγματα που στο μυαλό μου θεωρούσα ότι είναι ειδανικα και όταν τα έκανα πάντα μετά κάτι μου έφταιγε και στο τέλος νευριαζονουν και τα παρατούσα.να αναφέρω εδώ ότι ήμουν άτομο από μικροσ πολύ ευαίσθητος και ντροπαλός. Και στην πρώτη δυσκολία εκλαιγα.να φανταστείτε στο δημοτικό μου λύθηκε το κορδόνι και δεν ήξερα τι να κάνω και εκλαιγα(που το θυμήθηκα αυτό τωρα)δεν εξεφραζα την γνώμη μου σκεπτόμενος την κριτική των άλλων που δεν ήξερα πως θα αντιμετωπίσω σκεπτομενοσ ότι είναι κακο να δείξεις τα νεύρα σου (οπότε και δεν έλεγα αυτό που ένιωθα εκείνη τη στιγμή και το κουβαλούσα)και η οποία κριτική πολλές φορές με έριχνε τελειωσ ψυχολογικά και μπορεί να ασχολιομουν μόνο με αυτό επί μέρες.εν ολιγεισ αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι ένας άνθρωπος χωρίς φίλους ανυπαντροσ γιατι στο πρώτο αρνητικό σχόλιο έβγαζα επιθετικότητα και νεύρα σαν άμυνα θεωρώ και πλέον δεν μπορώ να ασχοληθώ με κανέναν γιατί όλοι μου φαινονται κακοί άνθρωποι ενώ νομίζω συμβαίνει το αντίθετο.ενα άλλο που έχω είναι ότι αν έρθω σε αντιπαράθεση με κάποιον κατά κάποιο τρόπο σπάει κάτι μέσα μου και ξενερώνω και δεν θέλω ασχοληθώ άλλο γιατί στο τέλος μπορεί να πω πολύ άσχημα πράγματα και αυτό μετά με διαλύει ακόμα χειρότερα γιατί δεν έχω τρόπο επανασυνδεσησ.και σ όλα αυτά ήρθαν και άλλα ψυχοσωματικά έντονη νευρικότητα οταν ήμουν με παρέα με αποτέλεσμα αιφιδρωση στισ μασχάλες απότομη εναλλαγή στη διάθεση και σιγά σιγά απόμακρυνση από όλους και από όλα.παρατησα το βόλλευ που ήταν κάτι που με ευχαριστούσε (γιατί και κει έπρεπε να διαχειριστεισ προβλήματα)και τώρα σκέφτομαι να παρατήσω και τα μελίσσια τα οποία είχα τρελή αδυναμία.ενα άλλο νομίζω πως στο μυαλό μου τα φτιάχνω όλα ιδανικά και όταν αντιμετωπίζω τα προβλήματα που προκύπτουν και δεν υπάρχει κάτι στην ζωή που να είναι τέλειο και χωρισ προβλήματα δεν ξέρω πως να τα αντιμετωπισω αυτό με αγχωνει μετά έρχονται νεύρα και επιθετικοτητσ και θέλω να τα παρατήσω όπως έκανα με όλα στη ζωή μου.παρατησα σπουδεσ πήγα στρατό μόνιμος έφυγα πήγα σε σούπερ μάρκετ έφυγα και τώρα μου χέι καρφωθεί στο μυαλό ότι και με τα μελίσσια δεν γίνεται τίποτα και τζάμπα κοποσ και δεν κάνω για αυτό το επάγγελμα και όλο τέτοιες σκεψεισ.οτι και να κάνω ψάχνω την επιβεβαίωση απο άλλους και πλέον δεν βρίσκω ευχαρίστηση σε τιποτα και απορώ πως βλέπω ανθρώπους να με απλά πράγματα να χαίρονται και γω να μην μπορώ να χαρώ με τιποτα.πηγα σε κάνα δυο ψυχιάτρους εδώ και δύο χρόνια και την μία μου λέγανε έχω διπολική διαταραχή την άλλη κατάθλιψη έχω πάρει διάφορα σκευάσματα και αποτέλεσμα δεν είδα και τα παρατησα.απλα τώρα που και που κουμπωνω κάνα ζαναξ μπασ και ηρεμήσω αλλά και αυτά πλεον δεν με πιάνουν.συγνωμη αν κούρασα αλλά σας παρακολουθώ αρκετό καιρό και ηθελα να πω κάπου τον πόνο μου

Επιπλέον να αναφέρω ότι αυτή την στιγμή που μιλάμε η διατροφή μου είναι χάλια τρώω μια φορά την μέρα και άμα όρεξη για σεξ καθόλου και τό μυαλό μου περιστρεται όλο σε τέτοιες σκέψεις

Αυτές τις διαπιστώσεις για την ψυχολογία/συμπεριφορά σου τις έχεις κάνει τώρα τελευταία ή εδώ και χρόνια;
Θεωρείς ότι είσαι έτοιμος και το θες πραγματικά να αλλάξεις αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα σου; Αν ναι, πρέπει νομίζω να δεσμευτείς σε μία πιθανόν μακροχρόνια διαδικασία ψυχανάλυσης. Δεν ξέρω αν συνυπάρχει κάποια διπολικότητα ή κατάθλιψη ή κάτι άλλο, ωστόσο το πως εκδηλώνονται και αυτές οι ασθένειες στον καθένα έχει να κάνει και με την προσωπικότητά του και δεν πάει να πει ότι κάποιες σκέψεις και συμπεριφορές είναι απλά σύμπτωμα/χαρακτηριστικό κάποια νόσου. Δηλαδή πρέπει να ψάξεις το μέσα σου για να δεις βελτίωση, όχι απλά να έχεις μία διάγνωση και να πάρεις κάποια αγωγή.

Κάποια απο αυτά που περιγράφεις στην αρχή τα είχα και εγώ.. Κάπως τα μείωσα με την ψυχοθεραπεία αλλά υπάρχουν, ειδικά με την κριτική έχω θέμα. Με την ψυχοθεραπεία κατάλαβα πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την συμπεριφορά μου την εχει η μητέρα μου που με την κάθε ευκαιρία έκανε κριτική.. Η αντίδραση μου για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου ήταν τα νεύρα και τα σκληρά λόγια..

Είχες ποτέ κάποιο άτομο στην ζωή σου που να σε έκρινε σκληρά?? Που ότι και να έκανες το θεωρούσε λάθος ή το σχολιάζει αρνητικά? Ψυχοθεραπεία έχεις κάνει?

Το θέμα είναι ότι το ΧΑ διαπιστώσει από μικροσ σε κάποιες εκρήξεις που είχα πιο μικροσ αλλά έλεγα ότι δεν είναι τίποτα θα το ξεπεράσω μονοσ μου.και συν το γεγονός ότι όταν δεν γνωρίζω τι να κάνω πάνω στο πρόβλημα που αντιμετωπίζω το αφήνω στην άκρη.σονια αυτό ήταν για σένα απλά δεν ήξερα πως να σε κάνω εντιτ

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κάποια απο αυτά που περιγράφεις στην αρχή τα είχα και εγώ.. Κάπως τα μείωσα με την ψυχοθεραπεία αλλά υπάρχουν, ειδικά με την κριτική έχω θέμα. Με την ψυχοθεραπεία κατάλαβα πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την συμπεριφορά μου την εχει η μητέρα μου που με την κάθε ευκαιρία έκανε κριτική.. Η αντίδραση μου για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου ήταν τα νεύρα και τα σκληρά λόγια..

Είχες ποτέ κάποιο άτομο στην ζωή σου που να σε έκρινε σκληρά?? Που ότι και να έκανες το θεωρούσε λάθος ή το σχολιάζει αρνητικά? Ψυχοθεραπεία έχεις κάνει?

---

Ναι είχα τον πατερα μου που μασ έλεγε ότι είμαστε άχρηστοι και γω και ο αδερφός μουσ και κάτι τέτοια και ότι και να έκανα δεν τον ευχαριστούσε ποτέ!ο αδερφός μου σαν πιο σκληρός χαρακτήρας τον έγραφε κανονικά αλλά εμένα μου μείνε από τότε και τώρα του το χτυπάω συνέχεια όταν τσακωνόμαστε.και του λέω ότι αυτός ευθύνεται για εδώ που έχω φτάσει.αυτη τη στιγμή με το παραμικρό είμαι έτοιμος να εκραγω και μιλάμε για πολύ άσχημα νεύρα σε σημείο να φοβάμαι μην κάνω κακό σε κάποιον άνθρωπο

Να αναφέρω ότι στο δημοτικό μια δασκάλα μου είχε αναφέρει στους δικούς μου ότι είμαι πολύ ευαίσθητος και πνιγομουν σε μια κουταλιά νερό που λενε και νομίζω ότι αυτό με ακολουθεί και τώρα.εμαθα να τα επεξεγαζομαι όλα με αρνητθκοτητα.δηλαδη όταν θυμώνω και το έδειχνα και μου λέγαν μην θυμώνεις ένιωθα τυψεισ και έλεγα στον εαυτό μου πχ δεν πρέπει να θυμωνεισ.και κρατούσα τουσ θυμουσ σε εισαγωγικά μέχρι που έκανα μπαμ και όποιον πάρει ο χάρος.και μετά τυψεισ πάλι και ενασ φαυλοσ κυκλοσ μέχρι που έφτασα σε σημείο εδώ και δύο χρόνια να είμαι ένα ρομπότ να μην εκφράζω τίποτα να μην χαλάσω τισ καρδιεσ των άλλων

Quote:

---

Originally Posted by Kostas82

Ναι είχα τον πατερα μου που μασ έλεγε ότι είμαστε άχρηστοι και γω και ο αδερφός μουσ και κάτι τέτοια και ότι και να έκανα δεν τον ευχαριστούσε ποτέ!ο αδερφός μου σαν πιο σκληρός χαρακτήρας τον έγραφε κανονικά αλλά εμένα μου μείνε από τότε και τώρα του το χτυπάω συνέχεια όταν τσακωνόμαστε.και του λέω ότι αυτός ευθύνεται για εδώ που έχω φτάσει.αυτη τη στιγμή με το παραμικρό είμαι έτοιμος να εκραγω και μιλάμε για πολύ άσχημα νεύρα σε σημείο να φοβάμαι μην κάνω κακό σε κάποιον άνθρωπο

---

Το θέμα δεν είναι να του λες τι έκανε.. Το είπες μια, δύο, δέκα φτάνει. Έγινε και πρέπει κάτι να κάνεις. Φτάνουμε σε ένα σημείο στην ζωή μας που πρέπει να φύγουμε τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας (οσα μπορούμε) για να είμαστε πιο ήρεμοι και ας μην φταίμε κάπου εμείς. Η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα, να καταλάβεις πως όλα αυτά που έλεγε ο πατέρας σου είχε να κάνει με τον τρόπο που έβλεπε την ζωή και όχι την πραγματικότητα, να κλείσεις πληγές γιατί κάθε φορά που κάποιος μασ πληγώνει εμείς αντιδραμε υπερβολικά γιατί ξύνει μια ανοιχτή πληγή, θα αγαπήσεις τον εαυτό σου και σιγά σιγά θα σαρεσει η ζωή που κάνεις. Τα νεύρα είναι το όπλο σου για να αμυνθείς γιατί έτσι έκανες πάντα, αλλά δεν φταίνε οι άλλοι για τα ψυχολογικά που κουβαλάμε.
Βάλε στο πρόγραμμα σου ένα ψυχολόγο, θα συζητήσετε τα πάντα (παρελθόν, παρόν και μέλλον) και σίγουρα θα βγεις καλύτερος από ολο αυτό. Να θυμάσαι πως χρειάζεται χρόνο η ψυχοθεραπεία, ειδικά όταν τα τραύματα είναι από μικρή ηλικία.

Σκεφτείτε σας διαβάζω αρκετό καιρό και δεν είχα το θάρρος να γράψω.και πολλά απ' αυτά που έχω διαβάσει απ' μέλη του φόρουμ ήταν λεσ και έβλεπα την ζωή μου σε βίντεο.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas82

Ναι είχα τον πατερα μου που μασ έλεγε ότι είμαστε άχρηστοι και γω και ο αδερφός μουσ και κάτι τέτοια και ότι και να έκανα δεν τον ευχαριστούσε ποτέ!ο αδερφός μου σαν πιο σκληρός χαρακτήρας τον έγραφε κανονικά αλλά εμένα μου μείνε από τότε και τώρα του το χτυπάω συνέχεια όταν τσακωνόμαστε.και του λέω ότι αυτός ευθύνεται για εδώ που έχω φτάσει.αυτη τη στιγμή με το παραμικρό είμαι έτοιμος να εκραγω και μιλάμε για πολύ άσχημα νεύρα σε σημείο να φοβάμαι μην κάνω κακό σε κάποιον άνθρωπο

---

Πήγα σε δυο ψυχιάτρους πήρα κάποια σκευάσματα και ένα ψυχολόγο για δύο χρόνια αυτή η δουλειά και βελτίωση δεν έβλεπα και μου καρφώθηκε στο μυαλό ότι αυτοί θέλουν μόνο το πενηνταρικο που για μένα αυτή την στιγμη δεν είναι καί ευκολο.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas82

Να αναφέρω ότι στο δημοτικό μια δασκάλα μου είχε αναφέρει στους δικούς μου ότι είμαι πολύ ευαίσθητος και πνιγομουν σε μια κουταλιά νερό που λενε και νομίζω ότι αυτό με ακολουθεί και τώρα.εμαθα να τα επεξεγαζομαι όλα με αρνητθκοτητα.δηλαδη όταν θυμώνω και το έδειχνα και μου λέγαν μην θυμώνεις ένιωθα τυψεισ και έλεγα στον εαυτό μου πχ δεν πρέπει να θυμωνεισ.και κρατούσα τουσ θυμουσ σε εισαγωγικά μέχρι που έκανα μπαμ και όποιον πάρει ο χάρος.και μετά τυψεισ πάλι και ενασ φαυλοσ κυκλοσ μέχρι που έφτασα σε σημείο εδώ και δύο χρόνια να είμαι ένα ρομπότ να μην εκφράζω τίποτα να μην χαλάσω τισ καρδιεσ των άλλων

---

Φιλε μου το σχόλιο της δασκάλας ήταν με καλή πρόθεση και το είπε στους γονείς σου γιατι ήθελε να το ξέρουν έτσι ώστε να σε βοηθήσουν.. Θεώρησε ότι είναι δύσκολο για σένα αυτό που ζουσες, ειδικά όταν νευριαζες με το παραμικρό.. Αν οι γονείς σου έκαναν κάτι για να σε βοηθήσουν όσο αφορά αυτό το κομμάτι δεν θα ήταν στην μνήμη σου αυτό το περιστατικό (ως κάτι άσχημο) .. Εκτός κι αν η δασκάλα στο χτυπούσε συνέχεια.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Φιλε μου το σχόλιο της δασκάλας ήταν με καλή πρόθεση και το είπε στους γονείς σου γιατι ήθελε να το ξέρουν έτσι ώστε να σε βοηθήσουν.. Θεώρησε ότι είναι δύσκολο για σένα αυτό που ζουσες, ειδικά όταν νευριαζες με το παραμικρό.. Αν οι γονείς σου έκαναν κάτι για να σε βοηθήσουν όσο αφορά αυτό το κομμάτι δεν θα ήταν στην μνήμη σου αυτό το περιστατικό (ως κάτι άσχημο) .. Εκτός κι αν η δασκάλα στο χτυπούσε συνέχεια.

---

Όχι απλά είχε δει κάποια σημάδια θεωρώ ανησυχητικα πάνω μου

Quote:

---

Originally Posted by Kostas82

Πήγα σε δυο ψυχιάτρους πήρα κάποια σκευάσματα και ένα ψυχολόγο για δύο χρόνια αυτή η δουλειά και βελτίωση δεν έβλεπα και μου καρφώθηκε στο μυαλό ότι αυτοί θέλουν μόνο το πενηνταρικο που για μένα αυτή την στιγμη δεν είναι καί ευκολο.

---

Εγώ κάνω ψυχοθεραπεία 2 χρόνια και έχω δει αλλαγές.. Ισως να μην ήταν καλός ο ψυχολόγος που πήγαινες, δώσε ευκαιρία σε κάποιον άλλον.. Μην περιμένεις να ξυπνήσεις ένα πρωί και να είναι διαφορετική η ζωή σου, ο τρόπος που σκέφτεσαι κτλ, θα πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου για να γίνουν οι αλλαγές.. Ο μόνος που μπορεί να σου δείξει τον δρόμο (και όχι μια έτοιμη συνταγή), είναι ο ψυχολόγος.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas82

Όχι απλά είχε δει κάποια σημάδια θεωρώ ανησυχητικα πάνω μου

---

Άρα μην το έχεις στο μυαλό σου σαν κάτι άσχημο, για να βοηθήσει το έκανε. Ξέρεις πόσοι δάσκαλοι βλέπουν περίεργες συμπεριφορές από τους μαθητές και δεν ασχολούνται καν? Εγώ θα ήθελα να έρθει ο δάσκαλος να μου πει για το παιδί μου κάτι που είτε δεν έχω προσέξει, είτε δεν θέλω να δω. Για να μπορέσει ένας γονιός να βοηθήσει το παιδί του όμως, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι χρειάζεται βοήθεια και ότι έχει ευθύνη για όλο αυτό που του συμβαίνει.. Και τα δύο είναι δύσκολα..

Τώρα είσαι ενήλικας, έχεις φτάσει σε ένα σημείο που δεν αντέχεις τον εαυτό σου και πρέπει κάτι να κάνεις για αυτό.. Από την στιγμή που βρήκες ποια πράγματα σε ενοχλούν να ξέρεις πως είναι ένα τεράστιο βήμα.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Εγώ κάνω ψυχοθεραπεία 2 χρόνια και έχω δει αλλαγές.. Ισως να μην ήταν καλός ο ψυχολόγος που πήγαινες, δώσε ευκαιρία σε κάποιον άλλον.. Μην περιμένεις να ξυπνήσεις ένα πρωί και να είναι διαφορετική η ζωή σου, ο τρόπος που σκέφτεσαι κτλ, θα πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου για να γίνουν οι αλλαγές.. Ο μόνος που μπορεί να σου δείξει τον δρόμο (και όχι μια έτοιμη συνταγή), είναι ο ψυχολόγος.

---

Το θέμα μου είναι ότι πλέον η ζωή μασ έχει τόσα πολλά που πρέπει να διαχειριστείς δουλειά οικογένεια υγεία με αποτέλεσμα εγώ να μην μπορώ να τα διαχειριστώ όλα με τον τρόπο που θέλω εγώ δηλαδή τώρα έχω το πρόβλημα τώρα πρέπει να το λύσω με αποτέλεσμα να αφήνω πχ την υγεία στην άκρη