Μια ζωή μαύρες σκέψεις. Διέξοδος υπάρχει πραγματικά;

Έχετε υπάρξει για πολλά χρόνια τέρμα αρνητικοί χωρίς να το συνειδητοποιείτε ? Σε σημείο που να μην μπορείτε να εξελιχθείτε πραγματικά σαν άνθρωποι? Να μην σας απασχολεί τίποτε άλλο περα από προσωπικούς προβληματισμούς με αποτέλεσμα να μην μαθαίνετε τίποτε καινούργιο και να μην εξελίσεστε?
Το βιώνω όλη μου την ζωη. Από τα αρχικά στάδια της εφηβείας μέχρι τώρα στα 26 μου. Έχω απευθυνθεί στον περίγυρο μου και μιλάω χρόνια με ειδικό. Δεν είμαι άτομο με βαριά προβλήματα που δεν μπορούν να επιλυθούν (αν το δει κάποιος επιφανειακά), όμως υπάρχει αυτό το βασανιστικό μοτίβο σκέψης.
Το βιώνετε άραγε εσείς ? Πώς το διαχειρίζεστε?

Σαφώς, το να πει κανείς ότι αλλάζεις τον τρόπο σκέψης, είναι πολύ γενικό και δεν φιλόδοξω να ακούσω κάτι τέτοιο απευθυνόμενη εδω.

Ταυτιζομαι με τα συναισθήματα που περιγραφεις παραπανω! Αν και παλιο το ποστ, εχεις βγαλει καποια ακρη;

αυτο που εχει η μανα μου που εχει παντα στο μυαλο το παρελθον εχει κολλήσει εκει και το γυρνα στο μυαλο συνέχεια αυτο την εκανε παντα να μαινει στάσιμη σε πραματα παλια . αυτο με θεραπεια φτιανει παντος .

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

αυτο που εχει η μανα μου που εχει παντα στο μυαλο το παρελθον εχει κολλήσει εκει και το γυρνα στο μυαλο συνέχεια αυτο την εκανε παντα να μαινει στάσιμη σε πραματα παλια . αυτο με θεραπεια φτιανει παντος .

---

Έχουν εγωισμό οι παλιοί ασπεργκερ και μας θεωρούν τεμπέληδες τις νέες γενιές και πολλά άλλα επειδή πέρασαν δύσκολα τα χω ζήσει με γιαγιάδες παππούδες και με τον πατέρα μου δε βγάζεις ακρη

Οι σκέψεις σου αυτές έχουν τις απαρχές τους όχι στην εφηβική αλλά στην πρώιμη παιδική ηλικία, πριν καν αρχίσεις να έχεις τη δική σου κριτική αντίληψη των πραγμάτων. Τότε είναι που η σκέψη σου μπήκε χωρίς να το παρεις ειδηση ως παιδί και σταδιακά και εξελίχθηκε και ενδυναμώθηκε σε έναν αρνητικό τρόπο σκέψης με τον οποίο συνεχίζεις μέχρι σήμερα. Η μόνη εξαίρεση είναι να συνέβηκαν κατά την εφηβεία σου ή πιο μετά γεγονότα που σε στιγμάτισαν και ως απόρροια τους η σκέψη σου κατευθύνθηκε αρνητικά. Διέξοδος είναι η πάλη, ο αγώνας, με το να πας κόντρα σε εκείνον τον τύπο σκέψης και συμπεριφοράς, δηλ. το να κάνεις θετικά πράγματα, πράγματα δλδ μικρά ή μεγάλα που θεωρείς ως επιτυχίες για σένα ώστε με τον καιρό να εξοικειωθείς με αυτό τον τρόπο σκέψης.

να πω κι εγω εδω κατι δε πρεπει κανεις να κρινει κανεναν πρεπει ολλοι να κοιταμε στο καθρεφτη τον εαυτο μας να τον διορθώνουμε κι μετα να μιλαμε στους αλους παντα καλοπροερετα αν νομιζουμε οτι κατι πρεπει να πουμε. αν κρινουμε τους αλους με μισος και χωρις κανενα δικαίωμα ειμαστε ουγκα πουγκα . αν δε παψει ο εγωισμος των ανθρωπων να κυβερνα θα δει ο ενας τον αλον με κατανόηση κι ανθρωπια μια ζωη φαγωμαρα και προβληματα θα εχουμε . το να φερεσε ανθρωπινα ομορφα ειναι μεγαλοσύνη ψυχης εκει ειναι η μαγκια .