Originally Posted by
Amm
Έτσι έλεγα και γω και εννοείται να χεις συναίσθημα. Γι αυτο δε προχωράω κιόλας. Αλλά πλέον νιώθω ότι θέλω εμπειρίες, όχι για να είμαι αποδεκτή, για μένα. Επίσης βλέπω πλέον ότι κανένας δεν εκτιμάει το αν είναι πρώτος σου ή όχι γιατι πολύ απλά κάνεις δεν ασχολείται με το τι έκανες στο παρελθόν σου. Είναι εκεί και τελείωσε σου λέει. Και καλά κάνει δε το κρίνω. Το θέμα μου είναι ότι δεν αφηνομαι στο να δημιουργήσω εμπειρίες(προφανώς δε λέω να πάω με τη μισή Αθήνα) αλλά όχι και να μπω σε σχέση στα 23 24 μου και επειδή κιόλας πάντα με τραβάνε οι μεγαλύτεροι να ναι και σχέση που μπορει να καταλήξει και σε γάμο χωρίς προηγουμένως να χω δει κ το κάτι άλλο. Φοβάμαι ότι θα γυρίσω και θα του πω ότι έχω απωθημενα και να σταματήσουμε. Και έτσι ούτε μπαίνω σε σχέση αλλά δεν ικανοποιω ούτε αυτά που θέλω γιατί δε μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο χωρίς συναίσθημα. Και έτσι περνάνε τα χρόνια, εγώ δε κάνω τίποτα και νιώθω χάλια με τον εαυτό μου που δεν ζω τα συναισθήματα που βιώνεις σε μια σχέση, που δεν είμαι άτομο που θα αφεθεί και κάθομαι και παλεύω με το μυαλό μου.... Για το παιδί που σχολίασε από κάτω και καλά κάνει κ κοροϊδεύει αφού ούτε εγώ δε βγάζω άκρη, ελπίζω ποτέ να μη βρεθεί στη θέση του να παλεύεις με τον εαυτό σου(για οποιοδήποτε θέμα) γιατί είναι κάτι που σε κυνηγάει όλη μέρα και όλη νύχτα