Κενή... κραυγή

Νιώθω αβοήθητη. Μόνη. Πολλά βράδια ουρλιάζω καλύπτοντας το στόμα μου με μαξιλάρι. Κλαίω σχεδόν κάθε μέρα.
Συχνά εύχομαι να 'χα το θάρρος να φύγω για να μη δημιουργώ πόνο στους γύρω μου.
Δειλή τόσο που πλέον ούτε να αυτοτραυματιστω δεν τολμώ
Είμαι 23 χρονών, έχω περάσει 6 χειρουργεία, το πιο πρόσφατο πριν μια 5ετια . Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Ωστόσο το θέμα που έχω είναι αντιμετωπισιμο εκτός Ελλάδας. Οι απόψεις διίστανται και δεν ξέρω πότε θα ναι το επόμενο χειρουργείο. Που και που πονάω έντονα. Πιστεύω πως όλο αυτό όσο με ωρίμασε άλλο τόσο με διέλυσε ψυχολογικά. Δε ξέρω αν φταίει αυτό που ξεκίνησε λίγο μετά τη γέννηση μου και με ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Δε ξέρω αν φταίει το ότι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύτηκα να μοιραστώ κάθε πτυχή μου, αδιαφορεί εδώ και πολύ καιρό για την ύπαρξη μου, τη στιγμή που τρέμω για το αν είναι καλά και δεν παύω να τον σκεφτόμαι καθημερινά . Δεν αγαπώ τον εαυτό μου. Αυτό το ξέρω. Μα τι να κάνω; Νιώθω χαμένη, μου λείπει η αγκαλιά που με ηρεμούσε, μου λείπει να φέρομαι με ευγένεια σε όσους έχουν πραγματικά αξία. Φοβάμαι να εμπιστευτώ, να πλησιάσω άλλον. Νιώθω απελπιστικά μόνη ενώ ταυτόχρονα με πιάνω να το απολαμβάνω κάποιες στιγμές.Ειμαι δυστυχισμένη και δε ξέρω πραγματικά το λόγο.

Quote:

---

Originally Posted by anastasia9779

Νιώθω αβοήθητη. Μόνη. Πολλά βράδια ουρλιάζω καλύπτοντας το στόμα μου με μαξιλάρι. Κλαίω σχεδόν κάθε μέρα.
Συχνά εύχομαι να 'χα το θάρρος να φύγω για να μη δημιουργώ πόνο στους γύρω μου.
Δειλή τόσο που πλέον ούτε να αυτοτραυματιστω δεν τολμώ
Είμαι 23 χρονών, έχω περάσει 6 χειρουργεία, το πιο πρόσφατο πριν μια 5ετια . Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Ωστόσο το θέμα που έχω είναι αντιμετωπισιμο εκτός Ελλάδας. Οι απόψεις διίστανται και δεν ξέρω πότε θα ναι το επόμενο χειρουργείο. Που και που πονάω έντονα. Πιστεύω πως όλο αυτό όσο με ωρίμασε άλλο τόσο με διέλυσε ψυχολογικά. Δε ξέρω αν φταίει αυτό που ξεκίνησε λίγο μετά τη γέννηση μου και με ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Δε ξέρω αν φταίει το ότι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύτηκα να μοιραστώ κάθε πτυχή μου, αδιαφορεί εδώ και πολύ καιρό για την ύπαρξη μου, τη στιγμή που τρέμω για το αν είναι καλά και δεν παύω να τον σκεφτόμαι καθημερινά . Δεν αγαπώ τον εαυτό μου. Αυτό το ξέρω. Μα τι να κάνω; Νιώθω χαμένη, μου λείπει η αγκαλιά που με ηρεμούσε, μου λείπει να φέρομαι με ευγένεια σε όσους έχουν πραγματικά αξία. Φοβάμαι να εμπιστευτώ, να πλησιάσω άλλον. Νιώθω απελπιστικά μόνη ενώ ταυτόχρονα με πιάνω να το απολαμβάνω κάποιες στιγμές. Ειμαι δυστυχισμένη και δε ξέρω πραγματικά το λόγο.

---

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αυτό που θα πω αλλά σε καταλαβαίνω... Έχουμε κάποια κοινά...
Καταρχήν έχω κι εγώ παρελθόν με αυτοτραυματισμούς... Επίσης υπάρχει κι εμένα κάποιος που αν και τον σκέφτομαι πολύ αδιαφορεί πια για μένα κι ας είναι ο μόνος άνθρωπος που του έδειξα όλη μου την αλήθεια και μου λείπει πάρα πολύ η αγκαλιά του τις νύχτες... Τέλος κι εγώ φοβάμαι να εμπιστευτώ άλλον...

Αν θέλεις να μιλήσεις θα σε ακούσω αν θεωρείς ότι μπορώ να βοηθήσω...

Quote:

---

Originally Posted by anastasia9779

Νιώθω αβοήθητη. Μόνη. Πολλά βράδια ουρλιάζω καλύπτοντας το στόμα μου με μαξιλάρι. Κλαίω σχεδόν κάθε μέρα.
Συχνά εύχομαι να 'χα το θάρρος να φύγω για να μη δημιουργώ πόνο στους γύρω μου.
Δειλή τόσο που πλέον ούτε να αυτοτραυματιστω δεν τολμώ
Είμαι 23 χρονών, έχω περάσει 6 χειρουργεία, το πιο πρόσφατο πριν μια 5ετια . Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Ωστόσο το θέμα που έχω είναι αντιμετωπισιμο εκτός Ελλάδας. Οι απόψεις διίστανται και δεν ξέρω πότε θα ναι το επόμενο χειρουργείο. Που και που πονάω έντονα. Πιστεύω πως όλο αυτό όσο με ωρίμασε άλλο τόσο με διέλυσε ψυχολογικά. Δε ξέρω αν φταίει αυτό που ξεκίνησε λίγο μετά τη γέννηση μου και με ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Δε ξέρω αν φταίει το ότι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύτηκα να μοιραστώ κάθε πτυχή μου, αδιαφορεί εδώ και πολύ καιρό για την ύπαρξη μου, τη στιγμή που τρέμω για το αν είναι καλά και δεν παύω να τον σκεφτόμαι καθημερινά . Δεν αγαπώ τον εαυτό μου. Αυτό το ξέρω. Μα τι να κάνω; Νιώθω χαμένη, μου λείπει η αγκαλιά που με ηρεμούσε, μου λείπει να φέρομαι με ευγένεια σε όσους έχουν πραγματικά αξία. Φοβάμαι να εμπιστευτώ, να πλησιάσω άλλον. Νιώθω απελπιστικά μόνη ενώ ταυτόχρονα με πιάνω να το απολαμβάνω κάποιες στιγμές.Ειμαι δυστυχισμένη και δε ξέρω πραγματικά το λόγο.

---

Εύχομαι να βγεις δυνατή όσο αφορά το θέμα υγείας που έχεις.. Οι άνθρωποι είναι δίπλα μας για όσο αντέχουν και θέλουν.. Όταν φεύγουν καλό είναι να φεύγουμε και εμείς γιατί η στασιμότητα δεν βοηθάει.. Ισως βρεις κάποιον άλλον που να αξίζει φτάνει να δώσεις χώρο και ευκαιρίες..

Γειά Αναστασία
Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συμβαίνει, ως ένα σημείο σε καταλαβαίνω,θεωρώ ότι έχεις ωριμάσει εδώ και πολύ καιρό με τόσα χειρουργεία και ίσως να έχεις προβλήματα στο οικογενειακό σου περιβάλλον, το να κάνεις κακό στον εαυτό σου δεν θα βγει σε κάτι,το ξέρω από πείρας, έχω πληγώσει πολύ τον εαυτό μου τον έχω κοροϊδέψει βρίσει χτυπήσει χαρακώση... Είμαι 25 εγώ δεν έχω περάσει αυτά που πέρασες εσύ, εγώ εχω θέμα με την κατάθλιψη φόβους και διάφορα με την ψυχική υγεία, τώρα στο θέμα με τον άνθρωπο που εμπιστευτικές θα καταλάβεις μετά από καιρό ότι δεν αξίζει μια.. Δυστυχώς το έχω ζήσει και μετανιώνω που ασχολήθηκα με έναν τέτοιον άνθρωπο, μόνο τον εγωισμό του ετρεφα και τίποτα άλλο... Δεν έχεις μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου, πως νιώθεις άμα σε κοιτάς στον καθρέφτη? Θέλει δουλειά να αρχίσεις να ασχολισε με τον εαυτό σου, ίσως ο λόγος που δεν εμπιστεύεσαι άλλον είναι για αυτό, το κλάμα είναι καλό βγαίνει από μέσα σου το ζόρι που έχεις από να τα κρατάς μέσα σου, εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να κλάψω όλο τα κρατάω μέσα μου και δεν είναι καλό για την υγεία μου, στο θέμα με τα χειρουργεία μακάρι να γίνεις καλύτερα και να μην ξαναχρειαστρεί να μπεις σε αυτήν την διαδικασία ποτέ ξανά, άμα νιώθεις δυστυχισμένη είναι γιατί περνά δύσκολες καταστάσεις, θελω να μπορεσεις να φανείς δυνατή, είναι φυσιολογικό να μην νιώθεις καλά με όλη αυτή την κατάσταση γιατί είσαι άνθρωπος.. Να συνχωρας τον εαυτό σου και να τον αγαπάς όσο μπορείς.... Μακάρι όλα να σου πάνε καλά.. Μην το βάζεις κάτω..

Εύχομαι να βγεις δυνατή όσο αφορά το θέμα υγείας που έχεις.. Οι άνθρωποι είναι δίπλα μας για όσο αντέχουν και θέλουν.. Όταν φεύγουν καλό είναι να φεύγουμε και εμείς γιατί η στασιμότητα δεν βοηθάει.. mywegmansconnect Ισως βρεις κάποιον άλλον που να αξίζει φτάνει να δώσεις χώρο και ευκαιρίες..

Σας ευχαριστώ για την συμβουλή. Εύχομαι κάποια στιγμή να καταφέρω να "φύγω" και γω.

για το θεμα της υγειας σου λυπαμαι και μακαρι ολα να πανε καλα σ αυτον τον τομεα.ευχομαι το καλυτερο.τωρα για το αλλο το θεμα δε χρειαζεται να ανυσυχεις με τον καιρο θα περασει.αν καταλαβα καλα δηλαδη και ειναι ερωτικο το προβλημμα κακως κλαις.εισαι μονο 23 με τον καιρο "ψηνεσαι"αρκετα σ αυτο τον τομεα και απλα μετα οταν βλεπεις οτι ο αλλος αδιαφορει απλα γυριζεις σελιδα και ουτε κλαματα ουτε ζημια.εδω και χρονια δεν κλαιω ποτε για κανεναν,αν κανει τη ζωη μου καλυτερη η υπαρξη του μενει,αν με κανει χειροτερα φευγει δεν εχω πλεον ουτε χρονο ουτε αντοχες για ανθρωπους που δεν ξερουν τι θελουν η δεν ξερουν να εκτιμανε