Originally Posted by
Elenas
Αντώνη ή κατάσταση μας έχει επηρεάσει όλους. Δες λίγο λογικά την όλη φάση και θα ηρεμήσεις. Είχα να μπω εδώ 1 χρόνο και κατά την διάρκεια του οποίου ταξίδεψα, ερωτεύτηκα, ήπια, χόρεψα κ.α. χωρίς το παραμικρό πρόβλημα και από όταν ξεκίνησε όλο αυτό με τον ιό ένιωσα ότι ψυχοσωματικο μπορεις να φανταστείς. Ξεκίνησε με δύσπνοια τόσο έντονη που ήμουν σίγουρη ότι πέθαινα, το ξεπέρασα, γιατί σκεφτόμουν μετά από ένα σημείο οκ μάλλον ψυχοσωματικο Έλενα τσιλαρε, μετά έπαθα ορθοστατικη ταχυπαλμια και παράλληλα ένιωθα τρομερά βαριά πάλι έλεγα οκ σήκω πήγαινε για περπάτημα και ας πάνε και 200 οι παλμοί οπότε μετά από μέρες εξαφανίστηκε. Πόνοι στο στομάχι στο πάγκρεας παντού οκ ηρέμησε όλα καλα. Το ξεπέρασα. Δυστυχώς αυτό που δεν μπορώ να αποδεχτώ και δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι οι έκτακτες που πλέον μπορεί να είναι και τρεις-τεσσερις συνεχόμενες ένα λεπτό κανονικός ρυθμός και μετά ξανά έκτακτες. Το συζητήσα ήρεμα και ωραία με τον καρδιολόγο μου είπε δεν υπάρχει κίνδυνος. Οπότε βγαίνω ασκουμαι, παθαίνω κρίσεις, νιώθω ότι πεθαίνω, έκτακτες έκτακτες συνεχώς έκτακτες αλλά τουλάχιστον προσπαθώ και εννοειται έχω αποβάλλει το ενδεχόμενο να κολλήσω τον ιό. Αν γίνει καλώς θα δούμε τότε αλλά για ποιον λόγο να προδικαζω και αγχώνομαι?
Επειδή διαβάζω τα μυνήματα σου ένα μηνα τώρα πραγματικά θεωρώ βρίσκεσαι σε ένα παραλήρημα και δεν μπορείς να βγεις από την λουπα. Και οι υπόλοιποι εδώ μεσα επίσης τσιλαρετε λίγο γιατί τον αγχώνετε παραπάνω. Χρειάζεσαι κυρίως ψυχοθεραπεία και αντικαταθλιπτικα αγόρι μου και ύστερα παθολογους. Τέλος πάντων δεν λέω ότι δεν είναι λογικό να αγχώνεσαι, εξάλλου και εγώ τώρα κάθομαι ακίνητη με το άγχος των έκτακτων πάλι. Αλλά πραγματικά ηρέμησε λίγο...