Πως καταπολεμουμε τις φοβιες μας

Ενα θρεντ οπου μπορει να γραφει ο καθενας τις φοβιες που αντιμετωπισε και τις ξεπερασε.τον χρονο που χρειαστηκε και τον τροπο που το καταφερε

Η κυριότερη φοβία που είχα είχε να κάνει με το εργασιακό. Αν θα καταφέρω να βρω αρχικά δουλειά και πώς θα ανταπεξέλθω. Έβλεπα ότι πλησίαζα τα 30 και δεν είχα καν ξεκινήσει. Ένιωθα ελλειπής σε γνώσεις και πίστευα ότι όπου και να πήγαινα για δουλειά θα αποτύγχανα. Τρομερό άγχος τον 1ο μήνα που ξεκίνησα να δουλεύω σε απαιτητική δουλειά, δεν κοιμόμουνα καθόλου. Εφάρμοζα γνωσιακή θεραπεία από μόνος μου και τελικά κατάφερα να ηρεμήσω μετά από αϋπνίες, ημικρανίες, υπέρταση, κρίσεις πανικού κλπ Αυτό που έκανα κυρίως ήταν να γράφω τις δυσλειτουργικές σκέψεις μου και να προσπαθώ να φέρω αντίλογο κοιτάζοντας μέσα από τη ματιά ενός γνωστού προσώπου χωρίς το δικό μου πρόβλημα. Να δω τα πράγματα πιο αντικειμενικά, όπως π.χ. θα τα έβλεπε ο πατέρας μου.
Τώρα αυτό που με αγχώνει δεν έχω ακόμα καταφέρει να το αντιμετωπίσω γι\'αυτό και δεν το αναφέρω. Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία αλλά δεν βλέπω ακόμα αποτέλεσμα.

Εγω μετα απο κανα 2 κρισεις πανικου σε καφετερια ειχα αποξτησει φοβια για τις καφτεριες και για το εξω γενικα.....Πως το πολεμαω?Απλα εκθετωτον εαυτο μου στην κατασταση που με φοβηζει...Μια δυο τρεις δεκα τελειωνει.....:)

Εμ εγω οσα φοβομουν ακομα τα φοβαμαι,αλλα σε μικροτερο βαθμο.
Δεν μιλαω για παιδικους φοβους οπως φοβος για το σκοταδι αλλα για ποιο \"ενηλικους\".
Κυριοτερος φοβος?
Κοινωνικη απορριψη νομιζω.

Πως το πολεμησα?
Αγνωστο απλως ωριμασε και σιγα-σιγα χανεται.
Η δουλεια σιγουρα με βοηθησε πολυ,οι φιλοι μου,η σχεση μου και γενικα οι εμπειριες της ζωης,δεν νομιζω οτι ακολουθησα καποια μαγικη συνταγη.

ετσι ειναι..μεγαλωνουμε-ωριμαζουμε και φευγουν ολα σιγα σιγα......;););)

Καλησπερα,θα σας πω κ γω λοιπον τα δικα μου,Λοιπον ολα αρχισαν οταν διαπιστωσα οτι ειχα φοβους γενικα,αρχισα να κλεινομαι στο σπιτι μου μαζι με τους γωνεις μου να να πινω πολυ αλκοολ,κ την επομενη μερα να ειναι σαν την συντελεια του κοσμου οταν ξεκινουσαν τα συμπτωματα \"hangover\"...Μουδιασματα στα χερια στο προσωπο και στα χερια,δυσπνοια αισθηση δυσφοριας...Ολοι μου λεγανε οτι ειναι ιδεα μου κ θα περασει,και να μην παω σε γιατρους γιατι θα με καταστρεψουν.Αφου ομοσ αυτο εγινε καθημερινο φαινομενο κ αφου δεν αιβγαινα κ αρχισαν να με χανουν οι φιλοι μου αποφασισα για αρχη να παω σε ψυχολογο...Πηγα λοιπον κ μετα πηγα κ σε νευρολογο ο οποιος μου ειπε να παρω ηρεμηστικα,δεν ηθελα ομωσ να παρω ¨ναρκωτικα¨ κ μου ειπε να παρω αντικαταθλιπτικα (dagrilan) ενα καθε μερα,τα ξεκινησα κ ενιωσα πολυ πολυ καλυτερα,τα συμπτωματα αρχισαν να αραιωνουν...\'Ομως εγω μετα απο περιπου ενα χρονο τα σταματησα γιατι ειχα κολησει οτι θα εχω προβληματα απο τοσα φαρμακα κ απο συζητησεις λεγαν οτι τα ψυχοφαρμακα σε καταστρεφουν,κ αφου ενιωθα καλητερα τα σταματησα...Σημερα 6 μηνες μετα ειμαι παλι το ιδιο,το αγχος μου εχει γινει αβασταχτο κ δεν μπορω να κατω τιποτα,δεν παω πολες φορες στη δουλεια,στη σχολη,δεν παω για καφε,δεν παω σχεδον πουθενα!!μονο σε τραπεζεσ για τα απαραιτητα,χαρτια κτλ...Επισης να πω οτι εχω παει σε ολους τους γιατρους για στομαχι,καρδια πνευμονες,για βιταμινες αφου ενιωθα αδυναμος,σε ορυλα γιατι ειχα κομπο στο λαιμο σε ενδοκρινολογο...Γενικα μου εχει καταστρεψει τη ζωη μου κ δεν μπορω αλλο , ταλαιπωρω κ τους γυρω μου που εχουν βαρεθει να ακουν τα ιδια κ τα ιδια οπως λενε κ οτι εχω γινει βαρετος πια...ελπιζω να μην σας κουρασα!!

φοβαμαι παντα μη ζαλιστω...και αυτο σιγα σιγα με εχει κανει να αποφευγω τις πολλες κοινωνικες επαφες...απογοητευση...αρρωσ τοφοβια το χειροτερο....

καλησπερα,εγω αντιμετωπιζα εδω και 2 χρονια προβληματα με τις κρισεις πανικου!για να βγω εξω,δεν το συζηταω,με το ζορι!ειχα γινει αντικοινωνικη!τωρα βρισκομαι σε θεραπεια με dumyrox και ολα ευτυχως πηγαινουν καλα!η μονη φοβια ειναι οτι στο πισω μερος του μυαλιου μου υπαρχει αυτο το \'\'μηπως το ξαναπαθω\'\'...

Αχχχχχχχχχ αυτο το ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΞΑΝΑΠΑΘΩ!!Εκει ειναι ολη η ιστορια!!

Θεωρω πως το πιο σημαντικο ειναι να συνειδητοποιεις το προβλημα και οχι απλώς να γνωριζεις οτι εχεις καποιο προβλημα!Για μενα οι κρισεις πανικου ξεκινησαν περιπου πριν 10 χρονια.Απο τοτε κι επειτα αρχισαν να αναπτυσσονται και καποιες φοβιες που μου εκαναν τη ζωη δυσκολη.Οι κρισεις μου φτασανε σε σημειο λιποθυμιας 2 φορες , με πιο προσφατο επεισοδιο περιπου πριν ενα μηνα.Απο γιατρο ενημερωθηκα οτι αυτο μπορει να σε πιασει τωρα ,σε 2 χρονια,σε 10 η και ποτε ξανα!Δεν ακολουθησα καποια αγωγη αλλα εμαθα να την ελεγχω.Δηλαδη με το που καταλαβαινω οτι επερχεται κριση αυτοματα βαζω τον εαυτο μου σε μια κατασταση θετικης σκεψης,ρυθμιζω την αναπνοη μου και προσπαθω να χαλαρωσω-και αυτο εχει λειτουργησει πολυ καλα ,τουλαχιστον για μενα.,αν αναλογιστω οτι στα 10 χρονια μονο 2 φορες δεν το\'\'προλαβα\'\'.!Οποτε think positive!!!! :)

sacre αρχικα θα ηθελα να πω για αυτο που ειπες με την λιποθυμια.Επειδη υπαρχουν πολλα ατομα εδω που εχουν γενικοτερα λιποθυμικες τασεις ισως με αυτο που λες να φοβηθουν.Εχω ρωτησει τουλαχιστον 20 γιατρους και ολοι μου ειπαν πως η λιποθυμια οφειλεται σε αλλους λογους και πως η μονη φοβια που συνδεεται με λιποθυμια ειναι η αιματοφοβια.Οποτε κατι αλλο εγινε και λιποθυμησες.Ισως,ζεστη ίσως δεν ειχες φει,κατι αλλο τελος παντων.Ως προς τα υπολοιπα τα λες μια χαρα...Ετσι ειναι,να μαθεις να το ελεγχεις,να σκεφτεσαι θετικα και ολα περνανε..Ολα ειναι στο μυαλο μας:)

ntini μου με εφερες λιγο στα καλα μου παλι....κοψοχολιαστηκα!!!!!!!!!! !