Ερωτική εμμονή

Γεια σας, είμαι γυναίκα 30 ετών και υποφέρω από ΙΨΔ. Από πολύ μικρή έχω εμμονές ιδέες και σκέψεις που στόχο έχουν να με κρατούν δυστυχισμένη. Από τα 7 μέχρι τα 13 είχα την εμμονή και αναίτια ιδέα ότι είμαι υιοθετημένη πράγμα που δεν ισχύει. Όλο αυτό μου έφυγε καθώς άλλες εμμονές πήραν τη θέση του.

Στα 15 είχα μια σχέση (ανολοκλήρωτη) που κράτησε μέχρι το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο. Ένιωσα κάτι απίστευτο που δεν έχει περισσότερο. Εκείνος όμως δεν αισθάνθηκε το ίδιο έντονα συναισθήματα γεγονός που οδήγησε στο χωρισμό μας κατόπιν δικής μου επιμονής.

Μετά από 12 χρόνια χωρισμού εξακολουθώ να έχω εμμονή μαζί του που εντάθηκε το τελευταίο έτος, καθώς επικοινωνήσαμε μετά από δική μου πρωτοβουλία. Όλη μέρα σκέφτομαι αυτόν και πόσο θα ήθελα να ήμουν μαζί του ξανά. Έτρεφα ελπίδες ότι θα συναντηθούμε και θα νιώσει το απίστευτο που δεν ένιωσε για μένα κάποτε.
Όλα αυτά κατέρρευσαν μέχρι που του εξομολογήθηκα την αγάπη μου από μηνύματα. Δεν απαντούσε και έστειλα εμμονικα πολλές φορές προτρέποντας τον να απαντήσει. Νιώθω ότι η παλιά μου εικόνα στο μυαλό του αμαυρώθηκε και στη θέση της μπήκε η χειρότερη δυνατή εντύπωση.

Έχω απελπιστει και τον ακολουθώ μανιωδώς στα σοσιαλ μίντια ελέγχοντας κάθε κίνηση του. Κοιτάω τα likes του και σταλκαρω τις γυναίκες που του κάνουν ριακτιον.

Νιώθω αυτολυπηση αλλά δεν μου είναι εύκολο να σταματήσω να τον σκέφτομαι μέσα στη μέρα.

Τί να κάνω; Θέλω ειλικρινή βοήθεια.

ΥΓ: παίρνω αντικαταθλιπτικό και συγκεκριμένα παροξετινη για την διεγνωσμενη ΙΨΔ μετά από κρίση αϋπνίας που οφείλονταν σε φόβο ότι θα τρελαθώ και θα χάσω την επαφή με την πραγματικοτητα.

Γενικά ενας ανεκλπήρωτος έρωτας και ενας χωρισμός εστω και απο εκεινη την καπως παιδικη σχέση είναι ενα σοκ και περνάς μεσα απο πολλά ψυχολογικά στάδια που κρατάνε και χρόνια. Δεν είναι κατι πρωτόγνωρο δηλαδη. Κατι αλλο ομως να σε ρωτήσω, οταν επικοινώνησες μαζι του τι του είπες? Και αν σου είπε κατι τελικα αυτος?

Του ευχήθηκα για τα γενεθλια του, πιάσαμε την κουβέντα και έδειχνε ένα μικρό ενδιαφέρον η συζήτηση μας. Πατούσε και like είχαμε πει να βγούμε για καφέ στην πολη του γιατι μενουμε σε αλλες πολεις αλλά μετά από κάνα μήνα του ειπα οτι τον αγαπάω ακόμα και δεν απάντησε τίποτα όσο κι αν επέμεινα. Γι αυτό θεωρώ τώρα ότι έχω καταστρέψει την εικόνα του για μένα.

οι περισσοτεροι εχουν εμονη σε οτι ξερουν οτι δε τους ανηκει.

Ναι βρε Αλέξανδρε αλλά μετά από 12 χρόνια? Ειναι φυσιολογικο αυτο? Επισης πλαθω σεναρια οτι θα ξαναβρεθούμε κάπου τυχαία. Εσύ πώς θα το έπαιρνες? Θα απαντούσες?

Αυτα πριν ποσο καιρό έγιναν λαιλα?

Πριν κανένα μήνα έκανα το απονενοημένο διάβημα και του έστειλα μήνυμα, μετά απο λιγες μερες κι αλλα 2 βλεποντας οτι δεν απανταει. Κατηντησα να μιλάω μόνη μου και να τον εκλειπαρω για μια απάντηση που φυσικά δεν έδωσε ποτέ.

Μαλιστα, αρα πάει ένας μήνας απ' οτι μου λες απο την τελευταία φορά που μιλήσατε. Αρχικά κατι που πρεπει να κρατήσεις απο αυτο που έγινε ωστε να το ξέρεις για αλλη φορά, είναι να μην στέλνεις τοσα πολλά μηνύματα σε καποιον, στείλε μεχρι 2-3 και προσπάθησε να συγκρατηθείς, ασε λιγο χρόνο να ηρεμήσουν τα πνευματα και να ανασυνταχτείς. Εγω πιστεύω οτι επειδη ειχατε χρόνια να μιλήσετε, επρεπε πρώτα να τον προσεγγίσεις φιλικά καθαρά και μονο και απο κει βαθμιαία να το προχώραγες. Καταλαβαίνω βεβαια οτι λόγω κολήματος εκφράστηκες καπως πρόωρα και του ρθε απότομο, λιγο πολυ ολοι τα χουμε κανει αυτα. Είσαστε φίλοι στα σοσιαλ?

Αρχικά φιλικά τον πλησίασα και μιλούσαμε. Ανταποκρινόταν πολύ καλά και μάλιστα μου είπε ότι όταν θα με συναντήσει να κάνουμε μια μεγαλη κουβέντα. Μετά από λίγο καιρό όμως δεν κρατηθηκα και του εξομολογήθηκα το κόλλημα μου. Άφησα 2 βδομάδες πέρασαν και του έστειλα ξανά ότι με επηρέασε η καραντινα προσπάθησα να τα μπαλωσω. Δεν απάντησε ποτέ kerasi. Και τώρα στεναχωριεμαι για το λάθος που έκανα και πρωί μεσημέρι βράδυ κατηγορώ τον εαυτό μου για την άσχημη εξέλιξη που είχε το πράγμα.

Μαλιστα, κατάλαβα, αρχικά θεώρησα οτι έγιναν ολα στην ιδια συζήτηση οποτε θα ηταν καπως too much μετα απο τοσα χρόνια. Είσαστε φίλοι στα σοσιαλ?

Ναι ήμασταν αλλά πρόσφατα τον διέγραψα γιατί δεν απαντουσε. Και θεωρησα οτι ισως σταματησω ετσι να τον σταλκαρω. Αλλα η αληθεια ειναι οτι επειδη τα εχει ολα ανοιχτα στο προφιλ του μπαινω παλι....ειναι σαν καταναγκασμός. Ίσως θεώρησε ότι είμαι τρελη. Αλλά μια απάντηση έστω και αρνητικη είναι προτιμότερη από την αδιαφορία.

Δεν πειράζει, τσέκαρε εσυ οσο θέλεις σπίτι σου, απλα για την ώρα, προσπάθησε να μην του στείλεις τίποτα, ουτε like, τίποτα. Ασε λιγο να ηρεμήσουν τα πνεύματα και θα σου πω πως θα επανέλθεις.

Σε ευχαριστώ πολύ kerasi!

Μήπως μπορείς να μου στείλεις πμ?

Μολις συμπληρώσεις 50 απαντήσεις στο φόρουμ θα σου εμφανιστεί η επιλογή για πμ, να στείλεις και να λαμβάνεις.