Originally Posted by
vickie_victoria
Ενώ έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω τίποτα σωματικό αλλά έχω ένα άγχος κι ένα φόβο χωρίς λόγο και όλο αυτό το μαρτύριο το προκάλεσα εγώ με τις σκέψεις και τις εμμονες μου, που βέβαια είχε υπόβαθρο μια πολύ στρεσσογονα περίοδο, αλλά το άφησα να με κυριεύσει νιώθω πολύ άσχημα για όλο αυτό, νιώθω ότι είμαι καλά σωματικά ότι δεν έχω τπτ ούτε ψυχικά αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει, οι σκέψεις μέσα μου μου λένε είσαι τρελή τα χέις χάσει εντελώς πια, είσαι για το ψυχιατρείο, κοιτάω τους άλλους κ λέω τι θα λένε για μένα αυτή η τρελή σκέφτομαι τις βλακειες που έχω κάνει κ λέω αν είναι δυνατόν τι βλακειες έκανα με τα γυαλιά κτλ, φοβάμαι ότι είμαι στα χαμένα δλδ τόσο καιρό δεν ζω στην πραγματικότητα αλλά στη φαντασία και στις σκέψεις μου. Θέλω να προσγειώθω στην πραγματικότητα. Κι εκεί που νιώθω φυσιολογική δλδ ο εαυτός μου εκεί μου έρχεται ο φόβος που έχω συνηθίσει κ εκεί με πιάνουν εναλλαγές συναισθημάτων και τότε με παίρνει από κάτω ξανά. Δεν μπορώ να καθίσω μαζί με παρέα στο τραπέζι κτλ με πιάνει άγχος και ανησυχία επειδή σκέφτομαι διαφορά δεν μπορώ να ηρεμήσω και προτείμω να κλεινομαι μόνη στο δωμάτιο μου και στις σκέψεις μου. Πως εξηγείται όλο αυτό;
