Ολα αναποδα πια...

Καλησπερα σε ολους...ας πω κ εγω τον πονο μου η μαλλον τους πονους μου.Ειμαι 40 χρονων,φροντιζω εδω και χρονια τους αρρωστους γονεις μου.Η μανα μου ειναι 3 χρονια κατακοιτη με βαρυ εγκεφαλικο και ανοια βαριας μορφης,ειναι επιθετικη ,φωναζει ολη μερα και γενικα ειναι ενας εξαιρετικα δυσκολος ασθενης.Ο πατερας μου εχει ΧΑΠ ,σπασμενο ισχιο οπου χειρουργηθηκε πριν 5 μηνες,και πολλα αλλα προβληματα...ουσιαστικα ενας πολυασθενης.Εχω μια γυναικα βοηθο στο σπιτι για λιγες ωρες μονο καθως δεν μπορω να δωσω πολλα χρηματα,δυσκολευομαι στο θεμα της δουλειας με 2 αρρωστους στο σπιτι.Και σαν να μην εφταναν αυτα,γνωρισα μια κοπελα ,42 χρονων,χωρισμενη με ενα παιδακι 5 ετων,και ενω για 3.5 μηνες τα πηγαιναμε καλα,με εβαλε στο τριπακι της σοβαρης σχεσης και της δεσμευσης,τον τελευταιο καιρο απομακρυνθηκε μου τα ανετρεψε ολα λεγοντας πως θελει να μεινει μονη...πηγαινω σε μια υπεροχη ψυχολογο η οποια με βοηθαει πολυ αλλα τωρα σταματησα γιατι ειναι εγκυος.Απο θεμα υγειας επισης εχω διαφορα νευρολογικα συμπτωματα εδω και 2 χρονια,προφανως λογω ψυχολογικης φθορας.Ωρες ωρες πραγματικα δεν ξερω πως συνεχιζω,προσπαθω να σταθω στα ποδια μου,βγαινω εξω περπαταω με τις ωρες,γυμναζομαι,αλλα ειναι στιγμες που πραγματικα δεν αντεχω...το να εχεις 2 αρρωστους,να προσπαθεις να στεριωσεις σε μια δουλεια,να εχεις μια σχεση και να εχεις και θεματα εσυ ο ιδιος ειναι πραγματικα δυσκολα διαχειρισιμο.Προσπαθω καθε μερα να βρω τη δυναμη να συνεχισω να παλεψω ...ουσιαστικα κοντρα σε ολους και σε ολα.Αυτα...ελπιζω να μην σας κουρασα να ειστε ολοι καλα.

Να ξέρεις ότι πολλοί εδώ μέσα παλεύουν με βαριά προβλήματα, δεν είσαι ο μόνος. Βέβαια οι δικές σου καταστάσεις είναι πολύ ζόρικες. Καλό κουράγιο!

σκεψου οτι δυσκολευεσαι πολυ, αλλα τα καταφερνεις.
νομιζεις οτι πολλοι μπορουνε να τα καταφερουν;
σου λεω οτι οχι δεν μπορουν

τωρα σχετικα με τα οικονομικα ψαχτο λιγο μηπως δικαιουσε τιποτα επιδοματα απο την ασφαλεια των γονειων σου, δεν πιστευω οτι εχουμε τοσο κωλοκρατος

Είσαι αξιέπαινος που φροντίζεις τους γονείς σου και τα καταφέρνεις αλλά λογικό είναι να νιώθεις πιεσμένος. Η κοπέλα αυτή ίσως δεν ένιωθε έτοιμη να δεσμευτεί μαζί σου οπότε θα τριγυρίζει λίγο στο μυαλό σου και μετά θα δεις ότι θα βρεις κάτι άλλο. Εύχομαι αν ψαχνεις έναν σύντροφο ζωής να χτυπήσει σύντομα την πόρτα σου.

Πολλοί άνθρωποι ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες όπως και εσύ. Μην χάνεις το θάρρος σου γιατί όλοι κουβαλούν ένα σταυρό. Όσο έχεις εσύ την υγεία σου μπορείς να τα καταφέρεις όλα και ψάξε όπως σου είπε και παραπάνω ο Νίκος μήπως δικαιούται επιδόματα αναπηρίας μέσω γονέων. Αδέρφια έχεις;

Καλημερα,σας ευχαριστω ολους!Η μανα μου παιρνει ενα επιδομα 310 ευρω απο προνοια(το παραλογο ειναι οτι οι ημιπληγικοι σαν τη μανα μου,ακομα κ αν δεν μπορουν να αυτοεξυπηρετηθουν δεν δικαιουνται το επιδομα παραπληγιας-τετραπληγιας που ειναι 730 ευρω),απο κει και περα και γω δουλεψα 1 χρονο στην περιφερεια αττικης στα λεγομενα κοινωφελη προγραμματα και πηρα ανασα...γενικως το παλευω με τις δουλειες δεν αφηνω τιποτα.Απο κει και περα ,οσο αφορα την κοπελα,εχει συνεχως θεματα με τον πρωην αντρα της,δικαστηρια ,της κανει πολεμο,γενικα εχει πολλα προβληματα κ αυτη και δεν την αφηνουν να χαρει τη ζωη της...ειναι μια υπεροχη κοπελα,την αγαπαω απλως μαλλον βρεθηκαμε σε λαθος χρονο...τι να πω ...ο χρονος θα δειξει...Παντως πραγματικα ειναι οτι καλυτερο εχει υπαρξει στη ζωη μου!Με τους γονεις μου η κατασταση οσο παει και χειροτερευει δυστυχως,θα πρεπει να δειξω χαρακτηρα οσο παμε προς το τελος,αδερφια δεν εχω,εχω πολλα ξαδερφια που εχω πολυ καλες σχεσεις μαζι τους αλλα κακα τα ψεματα αμα κλεινει η πορτα του σπιτιου νιωθω απελπιστικα μονος...Τελος Παντων,υγεια να υπαρχει μονο...ολα τα αλλα πιστευω ευκολα η δυσκολα βρισκονται...Να στε ολοι καλα και δυνατοι!

Πόσο σε καταλαβαίνω...Είμαστε κοντά τόσο στην ηλικία όσο κ στα προβλήματα...δυστυχώς...Κ εμένα η μάνα μου αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα,έχω χάσει τον πατέρα μου εδώ κ πολλά χρόνια.Δύσκολες καταστάσεις που μόνο αν τις βιώσεις τις καταλαβαίνεις.Χρειάζεται όμως να βρίσκουμε αντίβαρα...Αφού ήσουν τόσο ευχαριστημένος από την ψυχολόγο γιατί δεν της ζητάς να κάνετε κάποιες συνεδρίες με skype;Τώρα όσον αφορά στη σχέση σου η ίδια η ζωή δε σου δείχνει ότι έχουμε μόνο μία πολύτιμη ζωή;Κράτα μόνο αυτά που αξίζουν σε αυτή.Καταλαβαίνω τις ώρες απελπισίας που λες δεν πάει άλλο.Φίλους;Φίλους πραγματικούς έχεις που να σε στηρίζουν;Είναι ανεκτίμητοι τέτοιες στιγμές.Λυπάμαι που περνάς δύσκολα.

Καλησπερα Βιβιαν,μιλαω με την ψυχολογο μεσω βαιμπερ,και φιλους εχω και πολυ καλα ξαδερφια.απλα ο καθενας εχει τη ζωη του κ οταν κλεινει η πορτα του σπιτιου ειμαι πολυ μονος...αυτο προσπαθω να διαχειριστω και ως ενα βαθμο το καταφερνω.Οσο για την σχεση που δεν προχωρησε,το εχω αποδεχθει και προχωραω...ειναι δυσκολο παντως να σταθει καποια κοπελα διπλα μου με τοσα προβληματα το καταλαβαινω.Θα δουμε...εγω παντως εδωσα τον καλυτερο εαυτο μου,εκεινη δεν μπορουσε η δεν ηθελε...

καλη δυναμη .
η δεσποσυνη μαλλον δεν ηθελε λογω γονιων...γιατι ηξερε οτι θα τους εχει μαζι και ετσι μολις σοβαρευε το πραγμα την εκανα με ελαφρα...δεν φταις εσυ...για μενα δικαιολογημενη ειναι βεβαια...ο καθενας εχει τα πιστευω του.

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

καλη δυναμη .
η δεσποσυνη μαλλον δεν ηθελε λογω γονιων...γιατι ηξερε οτι θα τους εχει μαζι και ετσι μολις σοβαρευε το πραγμα την εκανα με ελαφρα...δεν φταις εσυ...για μενα δικαιολογημενη ειναι βεβαια...ο καθενας εχει τα πιστευω του.

---

Το θεμα ειναι οτι κ αυτη εχει ενα παιδακι 5 χρονων απο τον προηγουμενο γαμο,δικαστηρια με τον πρωην αντρα της και μεγαλη πιεση απο την οικογενεια της...ειναι μια κοπελα που γενικως δεν ξερει τι θελει απο τη ζωη της,απο μενα,αμφιταλαντευεται διαρκως ,τα κανει ολα αχταρμα στο μυαλο της...γενικα ειναι μπερδεμενη.Εγω πιστευω πως παρα τα θεματα μου λειτουργησα οσο καλυτερα μπορουσα σε αυτη την ιστορια,αυτη δεν ηταν καλα.Και το παραδεχθηκε προς τιμην της.Με το θεμα των γονιων μου δεν μου ειπε ποτε το παραμικρο.

Μάνο, μπορώ να φανταστώ τι περνάς και πόσο δύσκολο είναι. Μόνο να φανταστώ. Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αυτό που θα πω, αλλά εμένα με έχουν κρατήσει κυριολεκτικά στη ζωή, σε κάποιες φάσεις, τα βιβλία. Με έχουν κρατήσει από το να μην τρελαθώ ή να μην πάθω κάνα έμφραγμα ή εγκεφαλικό απ' το άγχος. Διαβάζεις; Βλέπω αυτό το Χώρα του Ποτέ και σκέφτομαι ότι μπορεί να έχεις αυτή τη συνήθεια και ότι είναι ένα μεγάλο καλό που κάνεις για σένα. Γενικά, απ' ό,τι γράφεις, είσαι πολύ δυνατός κι αισιόδοξος άνθρωπος. (Αλλά κι οι δυνατοί κι οι αισιόδοξοι λυγίζουν, έτσι; Εννοείται. Κι αυτό είναι που ξεχνάμε, καμιά φορά).

Καλησπερα Δρυαδα...σωστα καταλαβες!Διαβαζω αρκετα ,οχι οσο πριν ολα αυτα τα θεματα που προεκυψαν αλλα αρκετα.Απο μυθιστορηματα φαντασιας μεχρι αστυνομικα .Καποια στιγμη ξεκινησα κ εγω να γραφω κατι αλλα το αφησα.Τωρα αισιοδοξος δεν ειμαι,θα χαρακτηριζα τον εαυτο μου ρεαλιστη.Προχωραω με τα δεδομενα που εχω μπροστα μου,και προσπαθω να κερδιζω καθε ομορφη στιγμη και να ξεφευγω απο τα ασχημα ,οσο μπορω.Σιγουρα δεν λυνονται τα προβληματα,αλλα επειδη εχω φτασει αρκετες φορες στα ορια μου εχω πει οτι δεν θα τα αφησω να με ριξουν κατω.