δεν αντεχω αλλο τη μοναξια βοηθεια παρακαλω!!!!!!

γεια σας,αποφασισα να γραψω εδώ γιατι δεν εχω που αλλου να πω αυτά που με απασχολουν.Καταρχας είμαι 17 χρονων τριτη λυκειου κ δινω πανελλήνιες σε λιγο καιρο.Ολο αυτό τον καιρο δεν μπορω να συγκεντρωθώ στο διάβασμα όπως ολοι οι συμμαθητες μου και νιώθω απαισια.Να σημειωσω ότι εχω διαγνωστεί με κοινωνικο αγχος που ερχεται και φευγει κατά περιοδους αλλα δεν είναι αυτό το πρόβλημα.Αυτο που με απασχολει είναι το θεμα της μοναξιας.Νιωθω απίστευτα μονος παρολο που φετος εχω παρεα αλλα λογω των συνθηκων(διάβασμα) δεν πολυβγαινουμε φετος.Το πρόβλημα ομωσ ξεκιναει από τα προηγουμενα χρονια καθως την προηγουμενη χρονια ενώ ολοι εβγαιναν κάθε σαββατο αλλα κ άλλες μερες εγω για διαφορους λογους δεν ταιριαξα με την παρεα και εμεινα για ένα χρονο χωρισ παρεες και ουτε έναν φιλο οποτε αναγκαστικα εκτοσ του αθλητισμου που ασχολούμαι καθομουν ολη την ημερα στο σπιτι ιδιως τα σαββατα ηθελα να αυτοκτονήσω!Επισης υπαρχει και ένα άλλο πρόβλημα που με βασανιζει και αυτό είναι το ότι δεν εχω και δεν ειχα ποτε καποια σχεση ουτε εχω φιλισει ακομη ενώ είμαι 17 σε αντιθεση με αλλουσ που εχουν κανει πολλεσ σχεσεισ.παρολο που μπορω να πω ότι μια καλη εμφανιση πιστευω δηλαδή ,είμαι αρκετα γυμνασμενοσ προσπαθω τουλάχιστον παρολα αυτά δεν μου δινει καμια σημασια, καποιες φορες είναι σαν να μην υπαρχω μεσα στην ταξη.Να προσθεσω ότι είμαι ντροπαλοσ με ολους εκτος των γονιων μου που δυστυχως ξεσπαω σ αυτους.Σασ παρακαλω βοηθήστε με δεν αντεχω άλλο να μην μπορω να βγω είναι και ο κορονοιος αλλα γενικα πωσ να ξεφυγω από αυτή την κατασταση και να μπορεσω να ασχοληθώ με το διάβασμα για οσο καιρο μου εχει μεινει πριν τις εξετασεις

και εγω αργησα να φιλησω στο στρατο το εκανα πρωτη φορα επισης ημουν και ειμαι σαν ανθρωπος ντροπαλος και η ντροπαλοτητα ειναι αυτη που σε κανει να εχεις προβλημα να αλληλεπιδρας και να φοβασαι φιλους πολλους δεν εκανα ουτε μπορω να πω οτι ημουν η ψυχη της παρεας αλλα εβαζα και εγω με τον καιρο την προσωπικη μου πινελια στη παρεα και καποιοι με αγαπησαν ετσι οπως ημουν κατι που με βοηθησε πολυ ηταν οταν ξεκινησα να χαμογελαω παιρνεις αρκετους ποντους χωρις να κανεις τιποτα ιδιατερο χαμογελα στην αρχη εστω και μηχανικα μετα θα γινει αληθινο και οχι βεβιασμενο αν εχεις μια καλουτσικη εμφανιση θα δεις οτι ο κοσμος θα σου ανοιγεται περισσοτερο επισης δεν χρειαζεται να μιλας σε ανθρωπους που δεν εχεις κοινα μιλα με περισσοτερο παθος σε ατομα που μοιραζεστε κοινα ενδιαφεροντα πχ γυμναστηριο σιγουρα θα υπαρχουν κοπελες που θα θελουν να μοιραστουν μαζι σου το κοινο ενδιαφερον σας εισαι πολυ μικρος για να απογοητευεσαι αυτη ειναι η γνωμη μου

Quote:

---

Originally Posted by unknown17

γεια σας,αποφασισα να γραψω εδώ γιατι δεν εχω που αλλου να πω αυτά που με απασχολουν.Καταρχας είμαι 17 χρονων τριτη λυκειου κ δινω πανελλήνιες σε λιγο καιρο.Ολο αυτό τον καιρο δεν μπορω να συγκεντρωθώ στο διάβασμα όπως ολοι οι συμμαθητες μου και νιώθω απαισια.Να σημειωσω ότι εχω διαγνωστεί με κοινωνικο αγχος που ερχεται και φευγει κατά περιοδους αλλα δεν είναι αυτό το πρόβλημα.Αυτο που με απασχολει είναι το θεμα της μοναξιας.Νιωθω απίστευτα μονος παρολο που φετος εχω παρεα αλλα λογω των συνθηκων(διάβασμα) δεν πολυβγαινουμε φετος.Το πρόβλημα ομωσ ξεκιναει από τα προηγουμενα χρονια καθως την προηγουμενη χρονια ενώ ολοι εβγαιναν κάθε σαββατο αλλα κ άλλες μερες εγω για διαφορους λογους δεν ταιριαξα με την παρεα και εμεινα για ένα χρονο χωρισ παρεες και ουτε έναν φιλο οποτε αναγκαστικα εκτοσ του αθλητισμου που ασχολούμαι καθομουν ολη την ημερα στο σπιτι ιδιως τα σαββατα ηθελα να αυτοκτονήσω!Επισης υπαρχει και ένα άλλο πρόβλημα που με βασανιζει και αυτό είναι το ότι δεν εχω και δεν ειχα ποτε καποια σχεση ουτε εχω φιλισει ακομη ενώ είμαι 17 σε αντιθεση με αλλουσ που εχουν κανει πολλεσ σχεσεισ.παρολο που μπορω να πω ότι μια καλη εμφανιση πιστευω δηλαδή ,είμαι αρκετα γυμνασμενοσ προσπαθω τουλάχιστον παρολα αυτά δεν μου δινει καμια σημασια, καποιες φορες είναι σαν να μην υπαρχω μεσα στην ταξη.Να προσθεσω ότι είμαι ντροπαλοσ με ολους εκτος των γονιων μου που δυστυχως ξεσπαω σ αυτους.Σασ παρακαλω βοηθήστε με δεν αντεχω άλλο να μην μπορω να βγω είναι και ο κορονοιος αλλα γενικα πωσ να ξεφυγω από αυτή την κατασταση και να μπορεσω να ασχοληθώ με το διάβασμα για οσο καιρο μου εχει μεινει πριν τις εξετασεις

---

ακουσε με φιλε πολυ προσεκτικα. η ζωη παρα ειναι μικρη για να στεναχωριομαστε. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ δεν φταις εσυ για αυτα που νιωθεις αλλα ο κοσμος. το γεγονος οτι εισαι επιρεασμενος απο την απειρη υποκρισια του κοσμου σε κανει σπανιο αυτοματα.οι ποιο σπανιοι ανθρωποι ειναι αυτοι με τα περισσοτερα ψυχολογικα,γιατι αυτοι οι ανθρωποι δινουν βαση στα αρνητικα των ανθρωπων ποιο πολυ απο οτι οι υποκριτες ανθρωποι επομενως πρεπει να δεις τον εαυτο σου σαν ενα ον σπανιο και να θυμασαι οτι εισαι πολυ μικρος ακομα ΟΛΑ θα περασουν ολα ειναι περιστασιακα στην ζωη μας και τα αρνητικα και τα θετικα. δεν πειραζει που ειναι σαν να μην υπαρχεις δεν φταις εσυ οι αλλοι φταινε στο ξανα λεω ολα θα περασουν ειναι καλο που εισαι μικρος.

Quote:

---

Originally Posted by unknown17

γεια σας,αποφασισα να γραψω εδώ γιατι δεν εχω που αλλου να πω αυτά που με απασχολουν.Καταρχας είμαι 17 χρονων τριτη λυκειου κ δινω πανελλήνιες σε λιγο καιρο.Ολο αυτό τον καιρο δεν μπορω να συγκεντρωθώ στο διάβασμα όπως ολοι οι συμμαθητες μου και νιώθω απαισια.Να σημειωσω ότι εχω διαγνωστεί με κοινωνικο αγχος που ερχεται και φευγει κατά περιοδους αλλα δεν είναι αυτό το πρόβλημα.Αυτο που με απασχολει είναι το θεμα της μοναξιας.Νιωθω απίστευτα μονος παρολο που φετος εχω παρεα αλλα λογω των συνθηκων(διάβασμα) δεν πολυβγαινουμε φετος.Το πρόβλημα ομωσ ξεκιναει από τα προηγουμενα χρονια καθως την προηγουμενη χρονια ενώ ολοι εβγαιναν κάθε σαββατο αλλα κ άλλες μερες εγω για διαφορους λογους δεν ταιριαξα με την παρεα και εμεινα για ένα χρονο χωρισ παρεες και ουτε έναν φιλο οποτε αναγκαστικα εκτοσ του αθλητισμου που ασχολούμαι καθομουν ολη την ημερα στο σπιτι ιδιως τα σαββατα ηθελα να αυτοκτονήσω!Επισης υπαρχει και ένα άλλο πρόβλημα που με βασανιζει και αυτό είναι το ότι δεν εχω και δεν ειχα ποτε καποια σχεση ουτε εχω φιλισει ακομη ενώ είμαι 17 σε αντιθεση με αλλουσ που εχουν κανει πολλεσ σχεσεισ.παρολο που μπορω να πω ότι μια καλη εμφανιση πιστευω δηλαδή ,είμαι αρκετα γυμνασμενοσ προσπαθω τουλάχιστον παρολα αυτά δεν μου δινει καμια σημασια, καποιες φορες είναι σαν να μην υπαρχω μεσα στην ταξη.Να προσθεσω ότι είμαι ντροπαλοσ με ολους εκτος των γονιων μου που δυστυχως ξεσπαω σ αυτους.Σασ παρακαλω βοηθήστε με δεν αντεχω άλλο να μην μπορω να βγω είναι και ο κορονοιος αλλα γενικα πωσ να ξεφυγω από αυτή την κατασταση και να μπορεσω να ασχοληθώ με το διάβασμα για οσο καιρο μου εχει μεινει πριν τις εξετασεις

---

Θα σε βοηθαγε η σκεψη οτι ολα αυτα θα ανατραπουν αν περασεις στο πανεπιστημιο;

Ειναι και οι καταστασεις ετσι τωρα, που θελοντας και μη επηρεαζουν ολους μας! Το κοινωνικο αγχος ειναι κατι που σε ενα βαθμο αντιμετωπιζεται ισψς και ριζικα (εγω δεν το αντιμετωπισα ποτε γιατι δεν πηγα σε ειδικο) Ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος! Και που εισαι ντροπαλος και αγχωδης τι εγινε? Εγω στη ηλικια σου μου μιλουσαν και αλλαζα 120 χρωματα! Δεν λεω ειναι δυσκολο μα αν το αντιμετωπισεις και με την βοηθεια ειδικου θα εισαι ακομα καλυτερα Τωρα που δινεις και εξετασεις προσπαθησε να συγκεντρωθεις σε αυτο! Δεν ειναι μοναξια αυτο που βιωνεις! Ειναι μια ταση μοναχικοτητας! Φοβασαι γιατι σου σθμβαινουν ολα αυτα ντροπες κτλπ!Εμενα για να καταλαβεις μου εφυγε λιγακι οταν ημουν φοιτητης,αλλα και παλι θυμαμαι ακυρωνα παντα τις εξοδους με πολλα ατομα γιατι ντρεπομουν δεν ηθελα πολυ κοσμο κτλπ! Για να μην σε κουραζω εστιασε στις εξετασεις σου! Ολα τα αλλα θα λυθουν εισαι πολυ νεος ακομα απλα μην τα αφησεις! Οσον αφορα αυτο που ανεφερες για κοπελα δεν υπαρχει καποια ηλικια που να καθοριζει ποτε θα φιλησεις κοπελα η ποτε θα κανεις σχεση η θα ολοκληρωσεις κτλπ..Οποτε εισαι ετοιμος καποιοι πιο νωρις καποιοι αργοτερα,μην κουραζεις το κεφαλι σου με αυτα...Καλη επιτυχια στις πανελληνιες και υπομονη.. Οτι θες εδω ειμαστε!!

Εγω καταθλιψη εχω λογω ενος προβληματος υγειας μου.Δεν μιλαω σχεδον καθολου, δεν απολαμβανω τιποτα και αναρωτιεμαι τι ειναι αυτο που κανει τους ανθρωπους να κανουν πραγματα ενω εμενα ολα μου φενονται ματαια και βαρος.Ολα νιωθω οτι με καταστρεφουν το φαγητο, φιλοι, σκετος εμετος.Εχω κλειστη σπιτι, διαβαζω λιγο για τα θερινα και κανω κυκλους μες το σπιτι για να βρω που στο διαολο ειναι η εξοδο.Το εχω γαμησει και στο μαυρο να ειναι καλα το μαγαζι στο στενακι.....
Λατρευω το μουδιασμα που μου δινει και καπως ετσι ξερεις γενιουνται τα πρεζακια.
Δεν με βλεπω καλα εμενα δεν εχω μελλον, δεν θα την βγαλω, δεν θα τα καταφερω.
Ο θανατος δεν με φοβιζει, δεν ειμαστε ολοι για να ζησουμε μεχρι το τελος.
Θα γαμηθω στα ντρογκια και μετα θα την κανω.Δεν ειναι αυτο το μερος για μενα, δεν νιωθω πουθενα σπιτι μου.

Εμενα με εχουν κανει ναρκομανη παρα τη θεληση μου. Αυτοι που με φυλακισαν για να με προστατευσουν απο τα ναρκωτικα. Ο Θεος να τους ριξει καρκινο.