Αυτοκτονίες..

Καλησπέρα παιδιά ήθελα να γράψω κάτι για τις αυτοκτονίες γιατί πολλά έχω ακούσει και διαβάσει τον τελευταίο καιρό.. θυμάμαι όταν ήμουν μικρός είχαμε στη γειτονιά ένα φαρμακοποιό νέο και παντρεμένο πολύ καλός άνθρωπος και βοηθούσε το συνάνθρωπο εμένα μου είχε βγάλει ένα ένα τα αγκάθια από αχινό που είχα πατήσει εκείνο το καλοκαίρι και μετά από λίγα χρόνια έμαθα ότι αυτοκτόνησε, μια ξαδέρφη της μάνας μου ο άντρας της αυτοκτόνησε και μια άλλη συγγενής μας πάλι αυτοκτόνησε ο άντρας της και η μητέρα ενός γνωστού μου αυτοκτόνησε όπως και η μητέρα μιας συναδέλφου.. επίσης διάσημοι άνθρωποι νέοι σε ηλικία από 40 και κάτω ωραίοι μοντέλα με λεφτά και χλιδατη ζωή.. και αναρωτιέμαι γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο; Για ποιο λόγο αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή;

Κι εμένα αυτοκτόνησε ένας καλός μου ξάδελφος, πολύ πετυχημένος στη ζωή του παντρεμένος με παιδιά.
Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος το έκανε από περιέργεια για το επέκεινα και γιατί δεν ήθελε τα γηρατειά, δηλαδή να είναι ανήμπορος και να επιβαρύνει την οικογένειά του με τις ανάγκες των γηρατειών.

Και εμένα αυτοκτόνησε η γιαγιά μου σκέψου... Άνθρωπος με αγχωδη διαταραχή χρόνων... Φοβόταν πολύ. Και όμως στα 90 της βρήκε το θάρρος να το κάνει. Εννοείται πως από τότε έχω χειροτερεψει πολύ. Κάθε μέρα την φέρνω στο μυαλό μου και δεν μπιρω να το πιστέψω. Την λάτρευα και εκείνη το ίδιο. Αρνούμαι να το αποδεχθώ. Είναι σαν να βλέπω την εικόνα αυτή μπροστά μου από τις περιγραφές, παρόλο που δεν πήγα εννοείται εκεί! Δεν ξέρω αν θα συνέλθω ποτέ

εμενα ο πατερας μου αυτοκτονησε το 2004. ειχαν χωρισει οι γονεις μου οταν ημουν μικρος με την αδερφη μου. τοτε δεν με πειραξε και τοσο. αλλα οσο μεγαλωνω το σκεφτομαι και φοβαμε μην κανω και εγω το ιδιο. εχω γινει ποιο καχυποπτος με τους ανθρωπους αυτο με βοηθαει να κινουμε σε σταθερες βασεις...

με παρακουλουθει ο ψυχιατρος μου ιδιωτης ειναι... αλλα σκεφτομαι να παω και σε κεντρο ψυχικης υγειας...

οτι και να μου φερεις σε αυτον τον κοσμο παντα θα νιωθω μεσα μου ενα κενο....

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

οτι και να μου φερεις σε αυτον τον κοσμο παντα θα νιωθω μεσα μου ενα κενο....

---

Έτσι ακριβώς φίλε μου είμαι και γω.

είναι μια διέξοδος

Quote:

---

Originally Posted by Thanasis25

είναι μια διέξοδος

---

Η αυτοκτονία δεν είναι μία διέξοδος, είναι έξοδος σκέτο και οριστική.

Εγώ θα μιλήσω κι από τις δύο πλευρές, ας τα πάρω με χρονολογική σειρά...

Καταρχήν, έχω προσπαθήσει πάνω από μία φορά ν' αυτοκτονήσω... Ο λόγος δεν ήταν πάντα ο ίδιος αλλά ήταν ίδια η θλίψη κι η δυστυχία που ένιωθα και που πίστευα ότι οι δυσάρεστες καταστάσεις που περνάω δεν θα σταματήσουν ποτέ... Κάποιες υφίστανται ακόμα και δεν θεωρώ ότι το έχω ξεπεράσει εντελώς αλλά το παλεύω με τις λίγες δυνάμεις που έχω...

Αλλά όπως είπα έχω βρεθεί και στην άλλη θέση, αυτήν του ανθρώπου που έφυγε κάποιος γνωστός του μ' αυτόν τον τρόπο... Πρόκειται για έναν γείτονα και παλιό μου συμμαθητή, συνεπώς νέο άνθρωπο, ήταν σαράντα χρονών... Δεν ξέρω τι τον έσπρωξε σ' αυτό αλλά έτσι πήρα μια γεύση από το τι ένιωσαν οι δικοί μου με τις προσπάθειες που έκανα κι αυτό μ' έκανε να το δω αλλιώς, δεν το ξεπέρασα εντελώς αλλά κατάλαβα πόσο πόνεσαν και φοβήθηκαν βλέποντας την οικογένεια του διαλυμένη απ' τη θλίψη αλλά και το πως ένιωσα εγώ που ένας νέος άνθρωπος χάθηκε έτσι... Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα τώρα όσον αφορά τα δικά μου αισθήματα αλλά σίγουρα ένιωσα μια μεγάλη αναστάτωση κι ότι ήταν άδικο αυτό το τέλος...

και εμενα μου περναει απο το μυαλο αλλα η ζωη ειναι ωραια ρε παιδια οπως και να το κανουμε.......

Παιδιά κι εμένα μου έχει περάσει από το μυαλό μερικές φορές αυτό το διάστημα του ενάμιση χρόνου που έφυγε ο φίλος μου από τη ζωή και σε κάποιες στιγμές έντονης στεναχωριας θλίψης και ενοχών.. έχω σκεφτεί την αυτοκτονία ως λύτρωση ενώ ποτέ πριν δεν ήμουν τέτοιος άνθρωπος