Οταν ολα γυρω σβηνουν

Ημουνα καλα....Αλλα η αληθεια παντα βγαινει.Στα πολυ δυσκολα χρονια γεμισα τον αγγελο μου,τον αγαπημενο μου με χιλιαδες φριχτα ψεματα.Σε μια στιγμη αποκαλυφθηκαν ολα.Με σιχαθηκε και με μισησε,και εχει καθε λογο,γιατι πολυ καλαξερω τι θα μου πειτε.Βρισκομαι στο απολυτο σκοταδι,ποναω αβασταχτα και κρυωνω τοσο πολυ.Σκεφτηκα να μπω σε κλινικη,αλλα το απερριψα με τον γιατρο μου.Τα φαρμακα αυξηθηκαν αλλα δεν με πειραζει.Το μονο που μου μενει ειναι εκεινη,η υπεροχη αρρωστια μου.Το μοναδικο πραγμα που ειχα ποτε ολοδικο μου,η ιδια μου η ταυτοτητα.Οταν ολα γυρω σβηνουν...εκεινη θα αφυπνισω και παλι μεσα μου.Θα χορεψουμε ευθυμα κι ευφορικα στην αρχη,θα μεθυσουμε σε ακατονομαστα υψη...κι υστερα θα με πεθανει με την αγαπη της σε ενα μεγαλειωδη dance macabre.Κι υστερα παλι απ την αρχη.Θα γραφω ξανα,θα χορευω συνεχως,θα ταξιδευω χωρις σταματημο,κι οταν φτασω στον λατρεμενο παγωμενο προορισμο μου,εκει ψηλα στο Βορρα,εκει θα αφεθω μηπως και μπορεσω ποτε να ξεχασω,μηπως και ο πονος παγωσει και σπασει μεσα μου σε χιλια κομματακια και λυτρωθω.

Ragnarok is at hand.

δεν ξερω τι να σου πω.
υποψιαζομαι οτι ,οτι κι αν ειναι αυτο που ενδεχομενως να μπορουσα να σου πω,ενδεχομενως....αν δεν το χεις σκεφτει η ίδια,τοτε σιγουρα το χεις ακουσει.
για εμενα τα πραγματα ειναι απλα.
κανενας δεν ειναι-κι ουτε προκειτε-ικανος να καταλαβει τα της αρωσστιας.
και γω και οι αλλοι θα ζουμε μεσα στο ψεμα.
και πανω απ ολα για την αρωσστεια δεν με νοιαζει.ειναι η ζωη μου τωρα,θα μαθω,θα συνηθισω και θα προσαρμοστω,δεν εχω κι αλλη επιλογη.
αυτο που με νοιαζει ειναι τουτο.
δεν θα ηθελα να ερωτευθω.
Μ Ε Τ Ι Π Ο Τ Α.