Αντικαταθλιπτικά

Καλημέρα παιδιά, πριν ενάμιση χρόνο περίπου είχα πάει σε ψυχίατρο για την κατάθλιψη που με βρήκε αφού ο κολλητός μου διαγνώστηκε με καρκίνο και ο γιατρός μου έδωσε χάπια ζαναξ και αντικαταθλιπτικά σεροξατ.. δεν τα πήρα τελικά παρά μόνο μερικές φορές ζαναξ σε φάσεις μεγάλου στρες και στεναχώριας, τώρα έχει περάσει ενάμισης χρόνος και η κατάθλιψη μαζί με τις έμμονες σκέψεις τι πήγε λάθος γιατί συνέβη, αν το ένα αν το άλλο δε με αφήνουν σε ηρεμία και έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως να κάνω τη θεραπεία με τα χάπια; Γιατί η ψυχοθεραπεία με ψυχολόγο δε βλέπω να βοηθάει, από μόνος μου που το παλεύω δε βλέπω βελτίωση γιατί εκεί που λέω έγινε τελείωσε πρέπει να προχωρήσω εκεί ξανακυλαω πάλι στα αν και τα γιατί και να βασανιζομαι.. εσείς έχετε πάρει αντικαταθλιπτικά; Σας έχουν βοηθήσει; Κάνουν δουλειά;

Γεια σου.
Όχι, δεν έχω πάρει, απλά θα σου πω τι μου είπε μία γνωστή μου: υπάρχουν κάτι φυτικά, πολύ ελαφριά αντικαταθλιπτικά. Τώρα, επειδή δεν ήθελε να το συζητήσει, απ' ό,τι κατάλαβα, δεν τη ρώτησα λεπτομέρειες, αλλά αν εννοεί κάτι φυτικά συμπληρώματα διατροφής, (τύπου: "για καλύτερο ύπνο", "για καλύτερη διάθεση" κλπ) τι να πω; Δοκίμασέ τα, ακίνδυνα είναι, μπορεί να σε βοηθήσουν και να μη χρειαστείς τα πιο βαριά.

Να πάς σε γιατρό-ψυχίατρο να ζητήσεις συμβουλή. Και να πάρεις τα φάρμακα που θα σου δώσει, αν είναι ''βαριά'' η δόση τον ενημερώνεις και την ρυθμίζει. Να συνεχίσεις και την ψυχοθεραπεία μαζί με τα φάρμακα, να γυμνάζεσαι να τρώς υγιεινά.

Καλησπέρα , παίρνω αντικαταθλιπτικά εδώ και κανά 5άρι χρόνια. Με έχουν βοηθήσει στο κομμάτι να μπορώ να ζώ νορμάλ (να τρώω , να κοιμάμαι , να μπορώ να κάνω μπανιο , να ζω μέσα στο σπίτι μου ) αλλά δεν έχουν διώξει τις φρίκες , απλά τις κρατούν σε ένα ελεγχόμενο σημείο . Οπότε ναι , αν η φρίκη σου σε επηρεάζει στο να ζείς έστω και στο σπίτ σου εγώ θα σου πρότεινα να εμπιστευτείς τον ψυχίατρο σου και να προχωρήσεις με το αντικαταθλιπτικό που θα σ δώσει .

Παιδιά η ψυχοθεραπεία είναι απλά να μιλάς και να λες τις σκέψεις σου και τι σε στεναχωρεί; Δλδ ο ψυχολόγος δε μιλάει καθόλου; Να δώσει μια συμβουλή να σε κάνει να σκέφτεσαι με διαφορετικό τρόπο; Γιατί εμένα δε με βοηθάει ιδιαίτερα.. μιλάω μιλάω και όποτε ρωτήσω πχ ποια είναι η γνώμη σας ή είναι καλή ιδέα αυτό.. μου απαντάει η ψυχολόγος πάντα σχεδόν εσάς ποια είναι η γνώμη σας και τι πιστεύετε.. ε δε με βοηθάει αυτό να ρωτάω κάτι και να μην παίρνω απάντηση. Εγώ νόμιζα πως στην ψυχοθεραπεία θα με βοηθήσει να σκέφτομαι αλλιώς και θα μου δίνει καμιά συμβουλή και θα απαλύνει τον πόνο μου, με το να μου απαντάει σχεδόν πάντα εσείς τι λέτε για αυτό δε με βοηθάει

Ειμαι με καταθλιψη απο την παιδικη μου ηλικια με μικρες διακοπες. Παιρνω αντικαταθλιπτικα απο τα 29 μου. Εδω και 16 χρονια. Seroxat kai xanax. Στην αρχη με παρακολουθηση γιατρου. Μετα τον εκοψα γιατι δεν εβρισκα νοημα να πηγαινω. 1 Seroxat 20mg την ημερα και μισο xanax 0,5 αναλογως πως ειμαι. Μπορει να παρω μισο για 3-4 μερες σερι και αλλοτε να μην παρω. Βοηθανε. Κοιτα τα χαπια με βοηθησαν να λειτουργω ικανοποιητικα σε επαγγελματικο επιπεδο. Σε φιλικες σχεσεις ειχα καποια θεματα αφου με απομονωσαν. Αναλογα με τα θεματα που εχεις. Τα δικα μου δεν τα ελυσαν αλλα ειμαι σε ενα κομματι της ζωης λειτουργικος. Η ψυχοθεραπεια και τα φαρμακα δεν ειναι πανακεια. Τη δικια μου εμμονη δεν μου την εβγαλε απο το κεφαλι μου αφου ειναι θεμα εμφανισης και ειναι πραγματικο προβλημα. Εσενα που μαλλον εχεις εμμονη με το τισυνεβη στο φιλο σου, νομιζω θα σε βοηθησουν να λυσεις το θεμα μια και καλη. Θα τα ξεκινησεις ομως με την επιβλεψη του γιατρου.

Καλησπέρα. Γιατί δεν το συζητάς μαζί της αυτό το παράπονο σου; Εξαρτάται από τη σχολή/σύστημα ψυχοθεραπείας που ακολουθεί το πόσο παρεμβατική είναι. Κάνεις καιρό θεραπεία;

Καλησπέρα έχω από το Γενάρη που κάνω και δεν της έχω πει το παράπονο μου γιατί δε θέλω να την προσβάλλω απλά περιμένω να τελειώσουν οι συνεδρίες

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Καλησπέρα. Γιατί δεν το συζητάς μαζί της αυτό το παράπονο σου; Εξαρτάται από τη σχολή/σύστημα ψυχοθεραπείας που ακολουθεί το πόσο παρεμβατική είναι. Κάνεις καιρό θεραπεία;

---

Από προσωπική εμπειρία μιλώντας (κάνω ψυχοθεραπεία τα τρία τελευταία χρόνια) μόνο με ειλικρίνεια θα βοηθηθεις. Ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό σου και στον ψυχοθεραπευτή. Να θυμάσαι ότι είσαι εκεί (στη συνεδρία) για να βοηθηθεις, όχι για να είσαι ευγενικός. Αλλιώς ο χρόνος που επενδύεις θα πάει χαμένος. Βέβαια έχεις δίκιο για την ατάκα που σου επιστρέφει (που ζητά τη δική σου άποψη όταν μόλις ζήτησες τη δική της) αλλά είναι συνήθης πρακτική για να δουν τις δικές μας σκέψεις και συναισθήματα πάνω σε αυτό που παραθέτουμε ως κάτι που μας απασχολεί (πολλές φορές γεγονότα ανεπεξέργαστα οπότε με την ατάκα αυτή υποχρεωνομαστε να τα επεξεργαστούμε εκεί πράγμα δύσκολο αλλά απαραίτητο). Η αλήθεια είναι ότι ακόμη κι αν είναι ικανός ο ψυχοθεραπευτής, η ψυχοθεραπεία χρειάζεται χρόνο. Αν και το τελευταίο εξαρτάται από το λόγο/πρόβλημα για το οποίο κάποιος ξεκινά ψυχοθεραπεία. Οι φοβίες π.χ. λένε ότι δεν απαιτείται πολύς χρόνος να αντιμετωπιστούν.

Καλησπέρα και από εμένα. Ούσα πλέον έμπειρη σε αυτό το σπορ των ψυχιάτρων και των ψυχολόγων, έχω να σου πω ότι πραγματικά βοηθούν αν ΕΣΥ είσαι πρόθυμος να βοηθήσεις τον εαυτό σου.

Λόγω κρίσεων πανικού που διαγνώστηκα πριν 1 χρόνο, κατέφυγα στη λύση του ψυχιάτρου (αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά). Ζόρικο πολύ βέβαια. Εγώ με ψυχοφάρμακα; τρελάθηκα; Και μετά.."τα παίρνω 5 μέρες τώρα, δεν μου κάνουν καλό ". Αργότερα μπήκε στη ζωή μου η ψυχοθεραπεία. Πάλι "μα έκανα 2 συνεδρίες, γιατί δεν νιώθω καλύτερα ;"
Αυτό που θέλω να πω είναι πως ανάλογα με τις αντοχές σου ως άνθρωπος, επιλέγεις την σωστή μέθοδο για σένα και δίνεις χρόνο στον εαυτό σου να αντιμετωπίσει την νέα κατάσταση.

Εμένα προσωπικά στην αρχή με έκαιγε το ταμπού του ψυχιάτρου και των φαρμάκων. Αλλά πίστεψε με, όταν μετά από μερικές εβδομάδες άρχισα να γίνομαι λειτουργική και αργότερα βρήκα τον εαυτό μου, όλες αυτές οι στερεοτυπικές σκέψεις μου φαίνονται γελοίες.

Δε θα σου κρύψω πως το πιο δύσκολο κομμάτι (για εμένα τουλάχιστον) είναι να κόψω τα αντικαταθλιπτικά. Την πρώτη φορά που το επιχείρησα είχα επανάληψη των κρίσεων πανικού. Αλλά αυτό οφείλεται στην "μέθοδο" του τότε γιατρού μου που με συμβούλεψε να τα σταματήσω απευθείας...Error Error..

Τώρα, μετά από μια νέα θεραπεία, με ένα νέο γιατρό, βρίσκομαι πάλι στη φάση διακοπής και των δύο. Μέχρι στιγμής όλα καλά.

Εν κατακλείδι, ήθελα να σου δώσω μια σφαιρική και συνάμα εμπειρική άποψη για το ερώτημα σου. Ελπίζω να σε βοηθήσει και εύχομαι να βρεις την λύση..γιατι υπάρχει...απλα τωρα δεν την βλέπεις:)

Quote:

---

Originally Posted by eleni96feel

Καλησπέρα και από εμένα. Ούσα πλέον έμπειρη σε αυτό το σπορ των ψυχιάτρων και των ψυχολόγων, έχω να σου πω ότι πραγματικά βοηθούν αν ΕΣΥ είσαι πρόθυμος να βοηθήσεις τον εαυτό σου.

Λόγω κρίσεων πανικού που διαγνώστηκα πριν 1 χρόνο, κατέφυγα στη λύση του ψυχιάτρου (αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά). Ζόρικο πολύ βέβαια. Εγώ με ψυχοφάρμακα; τρελάθηκα; Και μετά.."τα παίρνω 5 μέρες τώρα, δεν μου κάνουν καλό ". Αργότερα μπήκε στη ζωή μου η ψυχοθεραπεία. Πάλι "μα έκανα 2 συνεδρίες, γιατί δεν νιώθω καλύτερα ;"
Αυτό που θέλω να πω είναι πως ανάλογα με τις αντοχές σου ως άνθρωπος, επιλέγεις την σωστή μέθοδο για σένα και δίνεις χρόνο στον εαυτό σου να αντιμετωπίσει την νέα κατάσταση.

Εμένα προσωπικά στην αρχή με έκαιγε το ταμπού του ψυχιάτρου και των φαρμάκων. Αλλά πίστεψε με, όταν μετά από μερικές εβδομάδες άρχισα να γίνομαι λειτουργική και αργότερα βρήκα τον εαυτό μου, όλες αυτές οι στερεοτυπικές σκέψεις μου φαίνονται γελοίες.

Δε θα σου κρύψω πως το πιο δύσκολο κομμάτι (για εμένα τουλάχιστον) είναι να κόψω τα αντικαταθλιπτικά. Την πρώτη φορά που το επιχείρησα είχα επανάληψη των κρίσεων πανικού. Αλλά αυτό οφείλεται στην "μέθοδο" του τότε γιατρού μου που με συμβούλεψε να τα σταματήσω απευθείας...Error Error..

Τώρα, μετά από μια νέα θεραπεία, με ένα νέο γιατρό, βρίσκομαι πάλι στη φάση διακοπής και των δύο. Μέχρι στιγμής όλα καλά.

Εν κατακλείδι, ήθελα να σου δώσω μια σφαιρική και συνάμα εμπειρική άποψη για το ερώτημα σου. Ελπίζω να σε βοηθήσει και εύχομαι να βρεις την λύση..γιατι υπάρχει...απλα τωρα δεν την βλέπεις:)

---

Αν πάρω τα αντικαταθλιπτικά θ φύγουν οι σκέψεις; Η εμμονή και οι ενοχές;

Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη δική σου προθυμία. Σίγουρα όταν δράσει η ουσία που περιέχουν θα νιώθεις πολύ καλύτερα.

Θα το παρομοίαζα λες και κανεις φορμάτ τον υπολογιστή σου. Βαρυφορτωσες σκληρούς, μητρικές, μνήμες κλπ με αποτέλεσμα να μην πηγαίνει κάτι καλά στο σύστημα. Θα κάνεις το φορμάτ και ναι ο υπολογιστής σου πλέον τρέχει. Αλλά αν κανείς τα ίδια λάθη είναι πολύ πιθανόν να σου κρασαρει ξανά.

Έτσι και το ανθρώπινο σύστημα. Μπορείς να πάρεις κάποια φάρμακα, και να νιώσεις καλύτερα αλλά αν σκέφτεσαι ξανά τα ίδια τότε θα καταλήξεις στον ίδιο παρονομαστή .

Προσωπικά σε συμβουλεύω αν μπορείς να ξεκινήσεις σε ψυχολόγο που πραγματικά θα έχετε επικοινωνία, να το προσπαθήσεις. Τα φάρμακα ας είναι η τελευταία σου λύση. Αν πάλι νιώθεις πως δε θα σε βοηθήσει απόλυτα, τότε επισκέψου και ένα ψυχίατρο για να σε καθοδηγήσει. Πάντα όμως να συνδυάζεις ψυχολογία και ιατρική.