Παιδια πειτε μου τη γνωμη σας....

Η γιαγια μου εχει εμμονες οτι οι γειτονες της κανουν κακο μαγια τη ζηλευουν μας λεει τρελα πραγματα οτι μπαινουν μεσα τις νυχτες στην αυλη και κλεβουν πραγματα και οτι οριζουν τη ζωη της και ενα σωρο παραλογα πραγματα αυτα τα εχει χρονια και παιρνει αντικαταθλιπτικα και ενα αντιψυχωσικο σε σταθερες χαμηλες δοσεις. Η μαμα μου οσο παει της μοιαζει εχει κολλησει και παρακολουθει τους γειτονες τους βριζει λεει συνεχεια οτι τι ατυοι που ειμαστε που εχουμε τοσο αχρηστους γειτονες και παρακολουθει τις κινησεις τους ζηλευει βγαζει φθονο, τους καταριεται. Εγω ειχα φρικαρει μ αυτα τα πραγματα και τα τελευταια 3 χρονια που μενω εδω εχω σαλταρει κι εγω...βλεπετε τι τραβαω..φοβαμαι τοσο πολυ οτι θα χασω κι εγω τη λογικη και θα παθω τετοια φρικη. Φοβαμαι εχω που εχω εμμονες με αρρωστιες και φοβαμαι οτι τρελαθηκα μη με πιασουν τωρα και παραληρητικες ιδεες... εχω την εμμονη της κατακρισης οτι με κοιτουν και με κρινουν ακομα κι αν κανεις δεν ειναι νομιζω οτι καποιος με κοιταει και με κρινει κρυφα. Δεν κανω ελευθερα αυτο που θελω πχ ποδηλατο γιατι νομιζω οτι θα με κρινουν. Εχω φρικαρει μ αυτες τις εμμονες και φοβαμαι πως ειναι κληρονομικα. Η μαμα μου δεν το καταλαβαινει οτι εχει εμμονες της το λεω αλλα το αρνειται.:(:(

Βίκυ δεν ξέρω πως αλλά χρειάζεσαι ένα αγόρι στην ζωή σου να σε ξεκολλήσει από όλα αυτά, να σε παίρνει από το μεσημέρι ή το απόγευμα που θα σχολάει και να σε βγάζει βόλτες να περνάς καλά, να μην κάθεσαι και στο σπίτι να ασχολείσαι με τίποτα απλώς να απολαμβάνεις βόλτες και καλοκαίρι.

Ε η ψυχική πάθηση δεν περνάει με τα αγόρια ωστόσο. Άσε που με τη ζέστη θα ζαλιστεί να την πηγαινοφέρνουν.

Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας συχνά είναι παράξενοι, γιατί ασχολείσαι; Αλλά δεν μου φαίνεται και παράλογο να ασχολούνται όντως οι γείτονες μαζί σας, οι άνθρωποι είναι κακοι και κουτσομπόληδες. Αλλά μην τους παίρνεις στα σοβαρά. Εμένα όλο το χωριό με σχολιάζει και τους γράφω στα @@. Όλοι σχολιάζουν τους πάντες, οπότε καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου και να έχεις το θάρρος της γνώμης σου. Έτσι τουλάχιστον θα σε σέβονται μερικοί και θα σε πλησιάζουν τα σωστά άτομα και όχι οι καραγκιόζηδες.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Βίκυ δεν ξέρω πως αλλά χρειάζεσαι ένα αγόρι στην ζωή σου να σε ξεκολλήσει από όλα αυτά, να σε παίρνει από το μεσημέρι ή το απόγευμα που θα σχολάει και να σε βγάζει βόλτες να περνάς καλά, να μην κάθεσαι και στο σπίτι να ασχολείσαι με τίποτα απλώς να απολαμβάνεις βόλτες και καλοκαίρι.

---

Πηγαίναμε πολλές βόλτες γενικά αλλά τώρα που σταματήσαμε ναι είναι χειρότερα με τον πρώην μου περνούσα τέλεια γιατί εφευγα από την πόλη μου και πήγαινα Θεσσαλονίκη και Καρδίτσα και περνούσαμε τέλεια και τις δύο τις λατρεύω ήταν τέλεια χρόνια... Οπότε κουραζομουν εδώ εφευγα

Quote:

---

Originally Posted by Antonis8

Ε η ψυχική πάθηση δεν περνάει με τα αγόρια ωστόσο. Άσε που με τη ζέστη θα ζαλιστεί να την πηγαινοφέρνουν.

Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας συχνά είναι παράξενοι, γιατί ασχολείσαι; Αλλά δεν μου φαίνεται και παράλογο να ασχολούνται όντως οι γείτονες μαζί σας, οι άνθρωποι είναι κακοι και κουτσομπόληδες. Αλλά μην τους παίρνεις στα σοβαρά. Εμένα όλο το χωριό με σχολιάζει και τους γράφω στα @@. Όλοι σχολιάζουν τους πάντες, οπότε καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου και να έχεις το θάρρος της γνώμης σου. Έτσι τουλάχιστον θα σε σέβονται μερικοί και θα σε πλησιάζουν τα σωστά άτομα και όχι οι καραγκιόζηδες.

---

Δεν με ζαλίζουν οι βόλτες μ αρέσουν πολύ.. Με ανησυχεί επειδή ο ψυχίατρος μου είπε ότι είναι κληρονομικα αλλά δεν σημαίνει ότι θα έχω τα ίδια. Πάντως αυτή η παράνοια με τρελενει εμένα γιατί οι υπόλοιποι εινια μια χαρά.. Οι γονείς μου ούτε διαννοουνται τι περνάω κάθε μέρα μέσα μου πόσο ζορίζομαι για να δείχνω φυσιολογική.. Συνεχίζουν να με ελέγχουν στα πάντα.. Ώρες ώρες νομίζω ότι εγώ είμαι παράλογη και η αλήθεια είναι αλλιώς απλά εγώ την αντιλαμβάνομαι με άσχημο τρόπο.. Σαν ψυχολογικό θριλερ ένα πραγμα.. Όταν πρώτα πχ μου πουν κάτι και το πάρω άσχημα μετά μου λένε εμείς δεν τον εννοούμε έτσι εσύ το παίρνεις στραβά τότε νιώθω εντελως παρανοϊκή.. Κ λέω τόσο χάλια αντιλαμβάνομαι τις καταστασεις μηπως εγώ φταίω; Τι να πω
.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Πηγαίναμε πολλές βόλτες γενικά αλλά τώρα που σταματήσαμε ναι είναι χειρότερα με τον πρώην μου περνούσα τέλεια γιατί εφευγα από την πόλη μου και πήγαινα Θεσσαλονίκη και Καρδίτσα και περνούσαμε τέλεια και τις δύο τις λατρεύω ήταν τέλεια χρόνια... Οπότε κουραζομουν εδώ εφευγα

---

Εγώ ήμουν Λάρισα για 2 χρόνια 2016-2018 επειδή με έστειλε η εταιρία μου για κάτι δουλειές και έπαθα αμόκ. Δεν με χωρούσε τίποτα, ούτε η Λάρισα ούτε τα Τρικαλα ούτε η Καρδίτσα, ουτε ο Βολος, ουτε η Θεσσαλονίκη. Ειχα φτάσει στο σημείο να κάνω με το αυτοκίνητο τελικά ΣΚ το Λάρισα-Αθήνα λες και πήγαινα Ομόνοια-Γλυφάδα.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Εγώ ήμουν Λάρισα για 2 χρόνια 2016-2018 επειδή με έστειλε η εταιρία μου για κάτι δουλειές και έπαθα αμόκ. Δεν με χωρούσε τίποτα, ούτε η Λάρισα ούτε τα Τρικαλα ούτε η Καρδίτσα, ουτε ο Βολος, ουτε η Θεσσαλονίκη. Ειχα φτάσει στο σημείο να κάνω με το αυτοκίνητο τελικά ΣΚ το Λάρισα-Αθήνα λες και πήγαινα Ομόνοια-Γλυφάδα.

---

Εμενα μ αρέσουν πολύ τα Τρίκαλα και η Καρδίτσα νομίζω άνετα θα μπορούσα να ζήσω εκεί. Εδώ η πόλη είναι απαισια τη σιχαίνομαι ποτέ δε μ άρεσε.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Εμενα μ αρέσουν πολύ τα Τρίκαλα και η Καρδίτσα νομίζω άνετα θα μπορούσα να ζήσω εκεί. Εδώ η πόλη είναι απαισια τη σιχαίνομαι ποτέ δε μ άρεσε.

---

Δεν ξέρω που είσαι και δεν έχω άποψη ή μάλλον να το πω διαφορετικά επειδή μεγάλωσα Αθήνα δεν μπορώ να μείνω πουθενά αλλού στην Ελλάδα με όσα στραβά και αν έχει σαν πόλη.

Εγώ πάλι θα πω αυτό που νομίζω έγραψα και αλλού: Άνθρωπος που σαν ενήλικας δεν έχει μείνει έστω και λίγο μόνος του να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του, δεν ενηλικιώνεται ποτέ και δεν βοηθάει και τον εαυτό του ποτέ να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του. Πόσο μάλλον όταν μένει με τους γονείς και οι γονείς έχουν ένα σωρό δικά τους σοβαρά θέματα.
Βρες μία δουλειά, προσπάθησε να μείνεις μόνη και θα βελτιωθεί η καθημερινότητά σου και η υγεία σου. Το να φορτώσεις τα άλυτα προβλήματα και τον εαυτό σου σε ένα γκόμενο δεν είναι λύση. Ούτε τα ξεπερνάς, ούτε φταίει σε κάτι ο άνθρωπος εκεί που θέλει κοπέλα και μία νορμάλ σχέση να γίνει νοσοκόμος και ψυχολόγος σου.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Εγώ πάλι θα πω αυτό που νομίζω έγραψα και αλλού: Άνθρωπος που σαν ενήλικας δεν έχει μείνει έστω και λίγο μόνος του να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του, δεν ενηλικιώνεται ποτέ και δεν βοηθάει και τον εαυτό του ποτέ να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του. Πόσο μάλλον όταν μένει με τους γονείς και οι γονείς έχουν ένα σωρό δικά τους σοβαρά θέματα.
Βρες μία δουλειά, προσπάθησε να μείνεις μόνη και θα βελτιωθεί η καθημερινότητά σου και η υγεία σου. Το να φορτώσεις τα άλυτα προβλήματα και τον εαυτό σου σε ένα γκόμενο δεν είναι λύση. Ούτε τα ξεπερνάς, ούτε φταίει σε κάτι ο άνθρωπος εκεί που θέλει κοπέλα και μία νορμάλ σχέση να γίνει νοσοκόμος και ψυχολόγος σου.

---

Έχω μείνει μόνη μου 6 χρόνια όταν σπούδαζα.

Δούλευες ταυτόχρονα ή σε στηρίζαν οικονομικά οι δικοί σου; Έλυνες πρακτικά προβλήματα μόνη σου;
Πως ήταν η καθημερινότητά σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Δούλευες ταυτόχρονα ή σε στηρίζαν οικονομικά οι δικοί σου; Έλυνες πρακτικά προβλήματα μόνη σου;
Πως ήταν η καθημερινότητά σου;

---

Ε ναι μόνη μου τα ελυνα κυρίως.. Οικονομικά με στηριζαν ναι.. Η καθημερινότητα μου ήταν η ιδανική.

πρεπει να κανεις μερικες αλλαγες στην ζωη σου..και να απασχολεις στο μαλο σου//

χομπυ εχεις? πας βολτουλες? παρεες κ.τ.π?

Η φοιτητική ζωή μπορεί να σου μάθει πολλά πράγματα για τον εαυτό σου, τους γύρω σου και τη ζωή, αλλά συνήθως είναι λίγο παιδική χαρά για τους περισσότερους, δεν είναι πραγματική ζωή. Τα βιοποριστικά τα περιμένεις από τους γονείς και τα έχεις λυμένα, έχεις χρόνο να κάνεις ζωάρα ή αντίθετα να κάθεσαι και να σκέφτεσαι ατελείωτα τα κολλήματά σου και να μην βρισκεις λύσεις. Αν πρέπει να δουλέψεις να βγάλεις τα προς το ζην, να κρατάς π.χ. ισορροπίες στη δουλειά και τους συναδέλφους γιατί την χρειάζεσαι αυτή τη δουλειά, να σταθμίζεις καταστάσεις και να βλέπεις που σε παίρνει να κάνεις αλλαγές και που όχι, να ρισκάρεις ως ένα βαθμό, να μάθεις πως να μοιράζεις τον χρόνο σου μέσα στη μέρα κτλ, η σκέψη σου γυρνάει αλλιώς.