Τρελό άγχος και κατάθλιψη μετά από φόβο αρρωστιας
Καλησπέρα σε όλους,
Είμαι νέο μελος στο φόρουμ. Περνάω αρκετά δύσκολη χρονιά φέτος και η άρρωστο φοβία μου επέστρεψε μετά από πολύ καιρό. Συγκεκριμένα, πριν από μερικούς μήνες έχασα τον μπαμπά μου ξαφνικά, από ατύχημα (βασικά, χτύπησε το κεφάλι του, έπαιρνε αντιπηκτικα, δεν πήγε στο γιατρό κι έπαθε αιματωμα που δεν το πήρε κανενας χαμπάρι, μέχρι που ήταν αργά...). Στεναχώρια, οικονομικά προβλήματα, η μαμά μου έπαθε κατάθλιψη... Μόλις αρχίσαμε να συνερχομαστε πιάνει ο κορονοιος... Άλλη στεναχώρια εκεί εγώ, τις 2 πρώτες εβδομάδας της καραντίνας να κλαίω και να μην μπορώ να κοιμηθώ... Πάνω που ησύχασα από αυτό βλέποντας ότι η χώρα δεν έχει πολλά κρούσματα, πιάνω κάτι στο στήθος μου... Πάγωσα... Τρέχω κάνω μαστογραφία (είμαι 41 χρόνων μόλις είχα τελειώσει να θηλάζω το 2ο παιδάκι μου) δεν δείχνει τίποτα έλα όμως που ο ακτινολόγος λέει πυκνοι μαστοι, πρέπει να γίνει και υπέρηχος και να τα δει μαστόλόγος... Πάω, μου δίνει άλλες εξετασεις και μου βρίσκουν ύποπτο μόρφωμα... Έχασα τον ύπνο μου κυριολεκτικά... Να κλαίω συνέχεια να μην μπορώ να κοιμηθώ και ως που να κάνω την βιοψία και να βγουν τα αποτελέσματα να έχω πάθει απίστευτη καταθλιψη να μην θέλω να κάνω τίποτα, να μην μπορώ να χαρώ τα παιδιά μου να λέω τι θα κάνει η μανούλα μου άμα έχω κατι, να μην μπορώ ν συγκεντωθω, να μην με ευχαριστεί τίποτε... Και πάνω που βγαίνουν τα αποτελέσματα της βιοψίας και είναι αρνητικά και ησυχαζω από το στήθος (πριν από μια εβδομάδα) τώρα βρήκα καινούργιο σύμπτωμα... Βάζοντας τυχαία το χέρι πάνω στο στερνό μου, το πρωτο κόκκαλο κάτω από την κλείδα στην δεξιά μεριά είναι πιο εξογκωμενο απο αυτό της αριστερής. Λίγο μεν, δεν είναι κανονικό γρομπαλακι (έχω ήδη μια εξοστωση στην πλάτη και ξερω) αλλά εγώ έχω τρελαθεί παλι από το άγχος και από τη στεναχώρια... Τι έχω, γιατί έχει διαφορά, έχω τίποτα στα κόκαλα και άλλα τέτοια ωραία... Μπορείτε να μου δώσει κάνεις κάποια συμβουλή; δεν έχω κανέναν να μιλήσω... Δεν θέλω να μιλήσω στη μαμά μου για να μην την ανησυχήσω, ο μπαμπάς μου που ήταν τέρας ψυχραιμίας σε αυτά και με στήριζε όταν με επιανε άρρωστοφοβια παλιότερα τώρα δεν είναι εδώ, (για να καταλαβετε το 2005 είχα ζαλάδες και νόμιζα ότι είχα νόσο των τρελών αγγελαδων κι έκανα τρεις φορές μαγνητική εγκεφάλου). Ο άντρας μου παλι μετά από ότι έγινε με το στήθος περίμενα να με βρίσει... Όταν του το είπα στην αρχή μου λέει δεν είμαι γιατρός και μετά που το ψηλαφησε λέει το ιδιο είναι δεν έχεις τίποτα... Εμένα όμως οι σκέψεις μου έχουν μαυρίσει... Έχω αρχίσει και ψάχνομαι παντού, σκέφτομαι σε ποιους γιατρούς να πάω και τι εξετάσεις να κάνω... Μήπως έχω τίποτα εδώ μήπως έχω τίποτα εκεί.. Έχω κλείσει ήδη ραντεβού την Τρίτη με έναν χειρουργό να δει το κόκκαλο και τρέμω στο τι μπορεί να μου πει...Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο...
