Να παντρευτώ η θα είμαι δυστυχισμένη?

Καλησπέρα σε όλους.Δεν έχω κάποιον να μιλήσω γιαυτο αποφάσισα να γράψω εδώ.Ειμαι 27 χρόνων.Ειμαι έγκυος στον 6ο μήνα!Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο και συζουμε εδώ κ περίπου ένα χρόνο.Το πρόβλημα μου είναι η συμπεριφορά του....έχει πολλά απωθημένα γιατί έχει μεγαλώσει άσχημα.Θεωρει ότι δεν του έχουν προσφέρει τίποτα οι δικοί του και τα έχει κάνει όλα μόνος του.Ετσι είναι όντως.Θελω να προσθέσω εδώ ότι εγώ έχω μεγαλώσει χειρότερα από ότι αυτός αλλά έχω συγχωρήσει τους δικούς μου για πολλά.Εκεινος δεν μπορεί.Και επειδή δουλευει πολλές ώρες και κουράζεται συνεχεια έχει νεύρα.Βριζει τους δικούς του φωνάζει βρίζει και τους δικούς μου.Οι δικοί μου δεν έχουν χρήματα ούτε αυτοί αλλά όπου μπορούν βοηθάνε.Δεν τον νοιάζει όμως....παρά φωνάζει σε μένα κ τους βρίζει..και δεν σέβεται στην κατάσταση μου.Επισης να σημειώσω ότι γενικά έχει πολλές παραξενιές .. δεν έχει φίλους ...δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο....δεν θέλει να δουλέψω όπου να ναι ...ζηλεύει....δεν θέλει να βγαίνω όταν αυτός είναι σπίτι.Εχω κουραστεί λοιπόν με όλα αυτά...από την άλλη όταν είναι στις καλές του είναι άλλος άνθρωπος.Εουμε κανονίσει να γίνει πολιτικός γάμος.....και δεν ξέρω αν πρέπει η οχι.Θαα μου πείτε δεν τα έβλεπα???δεν ήταν έτσι από την αρχη....αλλά και εγώ τον ήθελα πολυ.Τωρα όμως έρχεται ένα μωρό δεν είμαι μόνη μου.Και δεν ξέρω τι να κάνω.Να σημειωσω ότι δεν δουλεύω....κ δεν μπορεί κ εύκολα να με φιλοξενήσει κάποιος...οι δικοί μου είναι χωρισμένοι και συζούν με άλλους ανθρώπους.

καλησπερα..
η εγκυμοσυνη ηταν ατυχημα η την επιδιωξατε;

Quote:

---

Originally Posted by thalia@

Καλησπέρα σε όλους.Δεν έχω κάποιον να μιλήσω γιαυτο αποφάσισα να γράψω εδώ.Ειμαι 27 χρόνων.Ειμαι έγκυος στον 6ο μήνα!Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο και συζουμε εδώ κ περίπου ένα χρόνο.Το πρόβλημα μου είναι η συμπεριφορά του....έχει πολλά απωθημένα γιατί έχει μεγαλώσει άσχημα.Θεωρει ότι δεν του έχουν προσφέρει τίποτα οι δικοί του και τα έχει κάνει όλα μόνος του.Ετσι είναι όντως.Θελω να προσθέσω εδώ ότι εγώ έχω μεγαλώσει χειρότερα από ότι αυτός αλλά έχω συγχωρήσει τους δικούς μου για πολλά.Εκεινος δεν μπορεί.Και επειδή δουλευει πολλές ώρες και κουράζεται συνεχεια έχει νεύρα.Βριζει τους δικούς του φωνάζει βρίζει και τους δικούς μου.Οι δικοί μου δεν έχουν χρήματα ούτε αυτοί αλλά όπου μπορούν βοηθάνε.Δεν τον νοιάζει όμως....παρά φωνάζει σε μένα κ τους βρίζει..και δεν σέβεται στην κατάσταση μου.Επισης να σημειώσω ότι γενικά έχει πολλές παραξενιές .. δεν έχει φίλους ...δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο....δεν θέλει να δουλέψω όπου να ναι ...ζηλεύει....δεν θέλει να βγαίνω όταν αυτός είναι σπίτι.Εχω κουραστεί λοιπόν με όλα αυτά...από την άλλη όταν είναι στις καλές του είναι άλλος άνθρωπος.Εουμε κανονίσει να γίνει πολιτικός γάμος.....και δεν ξέρω αν πρέπει η οχι.Θαα μου πείτε δεν τα έβλεπα???δεν ήταν έτσι από την αρχη....αλλά και εγώ τον ήθελα πολυ.Τωρα όμως έρχεται ένα μωρό δεν είμαι μόνη μου.Και δεν ξέρω τι να κάνω.Να σημειωσω ότι δεν δουλεύω....κ δεν μπορεί κ εύκολα να με φιλοξενήσει κάποιος...οι δικοί μου είναι χωρισμένοι και συζούν με άλλους ανθρώπους.

---

Καλησπέρα ..
Δυστυχώς καμία σχέση δεν είναι ρόδινη....Από τη στιγμή που υπάρχει αγάπη και ενδιαφέρον μεταξύ σας....θέλετε το παιδάκι σας και επιθυμείτε να γίνετε οικογένεια τότε τα υπόλοιπα μπορούν να δουλευτουν έστω και με πολύ δουλειά....

Καλύτερα να μην ξεκινήσεις ακόμα τις διαδικασίες γάμου....

Να μιλήσετε με κάποιον ψυχολόγο πρώτα .....να πατε σε ένα σύμβουλο ζευγαριών ή να παρακινησεις τον άντρα σου να ξεκινήσει συνεδρίες με έναν ειδικό να τον βοηθήσει......αν τον δεις και τελικά ευαισθητοποιηθει και τον βλέπεις πρόθυμο να αλλάξει και κάνει προσπάθεια τότε να ξανά σκεφτείς το γάμο......

Έφοσον έχει θέματα συμπεριφοράς πρέπει να δώσεις χρόνο και να κάνεις κατανοητό στον άντρα σου ότι η συμπεριφορά του γενικότερα είναι που σας επηρεάζει πολύ άσχημα και θα εξακολουθεί να σας επηρεάζει και μετά το γάμο

Thalia μου, ο φιλος σου μου θυμιζει τον πατέρα μου με την διαφορά οτι δεν ζήλευει την μάνα μου.
Αλλά κι αυτος εχει περάσει την ζωή του να του φταίνε μονίμως οι δικοί του να βρίζει πάντα την οικογενειά του και την οικογένεια της μάνας μου και φυσικά και την ίδια. Πάντα νεύρα πάντα γκρίνια πάντα μιζέρια. Η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε ποτέ. Φερόταν και φέρετε στην μάνα μου με απαξίωση ακόμα και τώρα που ειναι πάνω απο 70 και που δυστυχώς η μάνα μου εινα άρρωστη και την "φροντίζει" Εγω και ο αδελφός μου μένουμε μακρυα.

Η μάνα μου ηταν παντα αισιόδοξος άνθρωπος και σιγα σιγά την τσάκισε με την μιζέρια του. Σε εμας τα παιδιά του έδειξε νοιάξιμο αλλα απο την στιγμή που πιάσαμε λεφτά στα χέρια μας περιμένει συνέχεια να του δίνουμε "πουλώντας" το πόσο δυστυχισμένος είναι.

Ούτε και η μαμα μου μεγάλωσε καλύτερα απο αυτόν, όπως και εσυ σε σύγκριση με τον φίλο σου. Αλλά πάντα ήταν αισιόδοξη. Ποτέ της δεν κλάφτηκε.

Στα λέω όλα αυτα για να δεις πως εξελίσσονται τέτοια άτομα μέσα στον χρόνο. Και η μανα μου νόμιζε οτι θα αλλάξει ο πατέρας μου και σήμερα λέει οτι της κατέστρεψε την ζωή.

Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν αλλάζει δυστυχώς παρα μόνο αν το θελήσει ο ίδιος και πάλι πάρα πολύ δύσκολα.

Είναι δύσκολο σε αυτήν την φάση της ζωής σου να κάνεις δραστικές κινήσεις ενω περιμένεις και παιδί. Βρες μια δικαιολογία για να μην παντρευτείς ακομα τουλάχιστον.

Μίλα με τους δικους σου με όποιον έχεις καλύτερη σχέση και δες αν μπορουν να σε βοηθήσουν σε περίπτωση που χρειαστει να απομακρυνθείς.

Δεν θα περάσεις καλά με αυτον τον άνθρωπο. Δεν θέλω να σε αγχώσω αλλα το ξέρεις κι εσυ.

Ανεβαλε τον γάμο τουλάχιστον.

Να μην παντρευτείς, θα είσαι δυστυχισμένη.

Quote:

---

Originally Posted by thalia@

Καλησπέρα σε όλους.Δεν έχω κάποιον να μιλήσω γιαυτο αποφάσισα να γράψω εδώ.Ειμαι 27 χρόνων.Ειμαι έγκυος στον 6ο μήνα!Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο και συζουμε εδώ κ περίπου ένα χρόνο.Το πρόβλημα μου είναι η συμπεριφορά του....έχει πολλά απωθημένα γιατί έχει μεγαλώσει άσχημα.Θεωρει ότι δεν του έχουν προσφέρει τίποτα οι δικοί του και τα έχει κάνει όλα μόνος του.Ετσι είναι όντως.Θελω να προσθέσω εδώ ότι εγώ έχω μεγαλώσει χειρότερα από ότι αυτός αλλά έχω συγχωρήσει τους δικούς μου για πολλά.Εκεινος δεν μπορεί.Και επειδή δουλευει πολλές ώρες και κουράζεται συνεχεια έχει νεύρα.Βριζει τους δικούς του φωνάζει βρίζει και τους δικούς μου.Οι δικοί μου δεν έχουν χρήματα ούτε αυτοί αλλά όπου μπορούν βοηθάνε.Δεν τον νοιάζει όμως....παρά φωνάζει σε μένα κ τους βρίζει..και δεν σέβεται στην κατάσταση μου.Επισης να σημειώσω ότι γενικά έχει πολλές παραξενιές .. δεν έχει φίλους ...δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο....δεν θέλει να δουλέψω όπου να ναι ...ζηλεύει....δεν θέλει να βγαίνω όταν αυτός είναι σπίτι.Εχω κουραστεί λοιπόν με όλα αυτά...από την άλλη όταν είναι στις καλές του είναι άλλος άνθρωπος.Εουμε κανονίσει να γίνει πολιτικός γάμος.....και δεν ξέρω αν πρέπει η οχι.Θαα μου πείτε δεν τα έβλεπα???δεν ήταν έτσι από την αρχη....αλλά και εγώ τον ήθελα πολυ.Τωρα όμως έρχεται ένα μωρό δεν είμαι μόνη μου.Και δεν ξέρω τι να κάνω.Να σημειωσω ότι δεν δουλεύω....κ δεν μπορεί κ εύκολα να με φιλοξενήσει κάποιος...οι δικοί μου είναι χωρισμένοι και συζούν με άλλους ανθρώπους.

---

Δεν είμαι γυναίκα, αλλά αν ήμουν γυναίκα δεν θα παντρευόμουν κάποιον κυκλοθυμικό, θα έπρεπε να με βλέπει και να μου δείχνει πως με θεωρεί τέλεια 24/7 για χρόνια έτσι ώστε να τον παντρευόμουν.

Quote:

---

Originally Posted by thalia@

Καλησπέρα σε όλους.Δεν έχω κάποιον να μιλήσω γιαυτο αποφάσισα να γράψω εδώ.Ειμαι 27 χρόνων.Ειμαι έγκυος στον 6ο μήνα!Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο και συζουμε εδώ κ περίπου ένα χρόνο.Το πρόβλημα μου είναι η συμπεριφορά του....έχει πολλά απωθημένα γιατί έχει μεγαλώσει άσχημα.Θεωρει ότι δεν του έχουν προσφέρει τίποτα οι δικοί του και τα έχει κάνει όλα μόνος του.Ετσι είναι όντως.Θελω να προσθέσω εδώ ότι εγώ έχω μεγαλώσει χειρότερα από ότι αυτός αλλά έχω συγχωρήσει τους δικούς μου για πολλά.Εκεινος δεν μπορεί.Και επειδή δουλευει πολλές ώρες και κουράζεται συνεχεια έχει νεύρα.Βριζει τους δικούς του φωνάζει βρίζει και τους δικούς μου.Οι δικοί μου δεν έχουν χρήματα ούτε αυτοί αλλά όπου μπορούν βοηθάνε.Δεν τον νοιάζει όμως....παρά φωνάζει σε μένα κ τους βρίζει..και δεν σέβεται στην κατάσταση μου.Επισης να σημειώσω ότι γενικά έχει πολλές παραξενιές .. δεν έχει φίλους ...δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο....δεν θέλει να δουλέψω όπου να ναι ...ζηλεύει....δεν θέλει να βγαίνω όταν αυτός είναι σπίτι.Εχω κουραστεί λοιπόν με όλα αυτά...από την άλλη όταν είναι στις καλές του είναι άλλος άνθρωπος.Εουμε κανονίσει να γίνει πολιτικός γάμος.....και δεν ξέρω αν πρέπει η οχι.Θαα μου πείτε δεν τα έβλεπα???δεν ήταν έτσι από την αρχη....αλλά και εγώ τον ήθελα πολυ.Τωρα όμως έρχεται ένα μωρό δεν είμαι μόνη μου.Και δεν ξέρω τι να κάνω.Να σημειωσω ότι δεν δουλεύω....κ δεν μπορεί κ εύκολα να με φιλοξενήσει κάποιος...οι δικοί μου είναι χωρισμένοι και συζούν με άλλους ανθρώπους.

---

Καλημέρα Θαλια!!Ειμαι και εγώ 26 και στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου μόνο που εγώ έκανα σύμφωνο συμβίωσης.Πριν 3 μήνες και εγώ βρέθηκα στην ίδια θέση με εσένα και τελικά εκανα το σύμφωνο.Εμεις βέβαια είχαμε άλλο θέμα σημαντικό μεν αλλά όχι όπως το δικό σου το οποίο θεωρώ ακόμη πιο σοβαρό.Εγώ θα σε συμβούλευα να μην κανείς τον πολιτικό γάμο πριν λύσεις τα προβλήματα που υπάρχουν.Εγω βιάστηκα να κάνω το σύμφωνο και ακόμη δεν έχουμε λύσει τα θέματα μας!

ειτε παντρευτεις, ειτε δεν παντρευτεις, δυστυχισμενη θα εισαι με αυτον που διαλεξες για πατερα του παιδιου σου, ενω εισαι ανεργη.
αν φυγεις, πως θα ζησεις;
διαλεξε το λιγοτερο κακο, που ειναι να μην τον παντρευτεις, οσο ειναι οπως μας περιγραφεις και μπορει να ειναι μεγαλο αυτο το διαστημα διοτι ο ανθρωπος με απωθημενα απο τους γονεις του, δεν αλλαζει ευκολα..

θα εισαι δυστυχισμενη

Quote:

---

Originally Posted by thalia@

Καλησπέρα σε όλους.Δεν έχω κάποιον να μιλήσω γιαυτο αποφάσισα να γράψω εδώ.Ειμαι 27 χρόνων.Ειμαι έγκυος στον 6ο μήνα!Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο και συζουμε εδώ κ περίπου ένα χρόνο.Το πρόβλημα μου είναι η συμπεριφορά του....έχει πολλά απωθημένα γιατί έχει μεγαλώσει άσχημα.Θεωρει ότι δεν του έχουν προσφέρει τίποτα οι δικοί του και τα έχει κάνει όλα μόνος του.Ετσι είναι όντως.Θελω να προσθέσω εδώ ότι εγώ έχω μεγαλώσει χειρότερα από ότι αυτός αλλά έχω συγχωρήσει τους δικούς μου για πολλά.Εκεινος δεν μπορεί.Και επειδή δουλευει πολλές ώρες και κουράζεται συνεχεια έχει νεύρα.Βριζει τους δικούς του φωνάζει βρίζει και τους δικούς μου.Οι δικοί μου δεν έχουν χρήματα ούτε αυτοί αλλά όπου μπορούν βοηθάνε.Δεν τον νοιάζει όμως....παρά φωνάζει σε μένα κ τους βρίζει..και δεν σέβεται στην κατάσταση μου.Επισης να σημειώσω ότι γενικά έχει πολλές παραξενιές .. δεν έχει φίλους ...δεν θέλει πολλά πολλά με κόσμο....δεν θέλει να δουλέψω όπου να ναι ...ζηλεύει....δεν θέλει να βγαίνω όταν αυτός είναι σπίτι.Εχω κουραστεί λοιπόν με όλα αυτά...από την άλλη όταν είναι στις καλές του είναι άλλος άνθρωπος.Εουμε κανονίσει να γίνει πολιτικός γάμος.....και δεν ξέρω αν πρέπει η οχι.Θαα μου πείτε δεν τα έβλεπα???δεν ήταν έτσι από την αρχη....αλλά και εγώ τον ήθελα πολυ.Τωρα όμως έρχεται ένα μωρό δεν είμαι μόνη μου.Και δεν ξέρω τι να κάνω.Να σημειωσω ότι δεν δουλεύω....κ δεν μπορεί κ εύκολα να με φιλοξενήσει κάποιος...οι δικοί μου είναι χωρισμένοι και συζούν με άλλους ανθρώπους.

---

Αυτό θυμίζει Οριακή-Μεταιχμιακή Διαταραχή που έχει και το σύμπτωμα της Κυκλοθυμίας(το λέω επειδή πάσχω ΚΑΙ από αυτό πρόβλημα + τα άλλα ψυχολογικά που εχω Διπολισμούς, ΙΔΨ, Τελειομανίες, Σωματοδυσμορφική κτλ κτλ). Η θεραπεία είναι να τον δεί ψυχίατρος να του γράψει φαρμακευτική αγωγή και να κάνει Γνωστική Συμπεριφοριστική Θεραπεία με ένα καλό ψυχολόγο. Όσο δεν τα κάνει θα έχετε πρόβλημα. Αν παντρευτείτε δεν θα αλλάξει κάτι, ο άνθρωπος θέλει ψυχιατρική και ψυχοθεραπευτική υποστήριξη, καλό θα του κάνει, άλλωστε γι'αυτό έχουμε ψυχιατρους και ψυχολογους για να πηγαίνουμε να μας βοηθάνε, δεν είναι ταμπού.

Γεια σου Thalia
Πρώτα απ'όλα να πω πως το ερώτημα σου είναι ένα σοβαρό και δύσκολο ερώτημα που καλείσαι να πάρεις μόνη σου από την στιγμή που έχεις κ την ευθύνη μιας δεύτερης ζωής στα χέρια σου. Αν συμβουλευτείς τρίτους καλό είναι να βγάλουν τα όποια συμπεράσματα αντικειμενικά και όχι με βάση τα δικά τους βιώματα.
Νομίζω για να βγουν κάποια πιο αντικειμενικά συμπεράσματα θα πρέπει να κοιτάξεις τα γεγονότα και να απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα.
Δεν ξέρω αν θα βοηθήσω αλλά θα σου παραθέσω κάποιες ερωτήσεις.
*Στην ερώτηση ''θα είμαι ευτυχισμένη'' μήπως να ρωτήσω ''είμαι ευτυχισμένη;;'' αν όχι τι πιθανότητες έχει να αλλάξει κάτι;;
*Ποιοι είναι οι φοβοι που έχω σε περίπτωση απομάκρυνσης από τον σύζυγο;; Φοβάμαι την μοναξιά, οτι θα εγκλωβιστώ και δεν θα βρώ κάποιον άλλον, το ότι δεν έχω στήριξη;;
*Μπορώ να δώσω λύση σ'αυτούς τους φόβους και να προσπαθήσω μόνη;; Πιστεύω πως αξίζει για το μέλλον μου και το παιδί μου;;
* Αν είναι δύσκολη και μπερδεμένα όλα αυτά τα ερωτήματα ποιες είναι οι πιθανότητες να εισακουστείς από τον άντρα σου και να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον σας και τους προβληματισμούς σου;;
*Γιατί αποφεύγω να συζητήσω μαζί του και απευθύνομαι σε αγνώστους;;

Quote:

---

Originally Posted by serios

Γεια σου Thalia
Πρώτα απ'όλα να πω πως το ερώτημα σου είναι ένα σοβαρό και δύσκολο ερώτημα που καλείσαι να πάρεις μόνη σου από την στιγμή που έχεις κ την ευθύνη μιας δεύτερης ζωής στα χέρια σου. Αν συμβουλευτείς τρίτους καλό είναι να βγάλουν τα όποια συμπεράσματα αντικειμενικά και όχι με βάση τα δικά τους βιώματα.
Νομίζω για να βγουν κάποια πιο αντικειμενικά συμπεράσματα θα πρέπει να κοιτάξεις τα γεγονότα και να απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα.
Δεν ξέρω αν θα βοηθήσω αλλά θα σου παραθέσω κάποιες ερωτήσεις.
*Στην ερώτηση ''θα είμαι ευτυχισμένη'' μήπως να ρωτήσω ''είμαι ευτυχισμένη;;'' αν όχι τι πιθανότητες έχει να αλλάξει κάτι;;
*Ποιοι είναι οι φοβοι που έχω σε περίπτωση απομάκρυνσης από τον σύζυγο;; Φοβάμαι την μοναξιά, οτι θα εγκλωβιστώ και δεν θα βρώ κάποιον άλλον, το ότι δεν έχω στήριξη;;
*Μπορώ να δώσω λύση σ'αυτούς τους φόβους και να προσπαθήσω μόνη;; Πιστεύω πως αξίζει για το μέλλον μου και το παιδί μου;;
* Αν είναι δύσκολη και μπερδεμένα όλα αυτά τα ερωτήματα ποιες είναι οι πιθανότητες να εισακουστείς από τον άντρα σου και να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον σας και τους προβληματισμούς σου;;
*Γιατί αποφεύγω να συζητήσω μαζί του και απευθύνομαι σε αγνώστους;;

---

Συμφωνώ με όλα αυτά που έθεσες επί τάπητος..Όμως μερικοί άνθρωποι φοβούνται τις αντιδράσεις των άλλων και πολλές φορές καταπίνουν πράγματα που σκέφτονται..εννοείται πως αυτά που λες είναι απόλυτα σωστά..