ειπα οτι θα προσπαθήσω να αλλάξω, να βγω απ'ολό αυτό που με κρατάει πίσω, αλλά δεν τα κατάφερα! μου έδωσα χρόνο.. μου δίνω χρόνο.. για πόσο ακόμα; ναι σημαδια βελτίωσης είδα επάνω μου, αλλά οι κατρακύλες έγιναν χειρότερες, πιο βάναυσες. ποιον κοροϊδεύω τελικά, αν όχι τον ίδιο μου τον εαυτό; αισθάνομαι πλεον έντονα συναισθήματα που με διαλύουν, στεναχώρια-θλίψη, θυμό, φόβο.. σκέφτομαι οτι δεν μπορώ να ξεπεράσω τα όρια μου, να βγω απ' το καλούπι που έμαθα να ζω. επέστρεψα στο γλυκό μεθύσι, στην ψεύτικη χαρά, αυτό που παύει προς στιγμή τις σκέψεις κ σε παραδίδει σε μια ζάλη χωρίς αισθήσεις.