Λόγος χωρισμού?

Καλημέρα και απο μένα,

θα ήθελα να σας εξομολογηθώ κάτι που με βασανίζει πολύ καιρό τώρα.
Έχω μία σχέση εδώ και 3 χρόνια και τους τελευταίους 6 μήνες συζούμε, σε γενικές γραμμές τα πάμε καλά αλλά εγώ έχω μία εμμονη, θα τα εξηγήσω από την αρχή,
Με το αγόρι μου όταν γνωριστήκαμε ήμασταν σχετικά καλά στους 2 μήνες μου ζήτησε να χωρίσουμε γιατί δεν ήμουν εκδηλωτική δεν έπαιρνε αυτό πού ήθελε και όλα τα σχετικά, η αλήθεια είναι ότι όντως δεν έδινα πολλά στη σχέση, τέλος πάντων καναμε μια συζήτηση του εξήγησα πώς ήμουν και τα ξαναβρίκαμε, όλα κυλούσαν όμορφα στους 3 μήνες πήγαμε μαζί διακοπές όλα καλά δεν είχα καταλάβει κάτι περίεργο, την 2η εβδομάδα των διακοπών μου είπε ότι θα πήγαινε στο χωρίό του για μία εβδομάδα με τους γονείς του και στη συνέχεια ότι εκεί δεν θα έιχε σήμα κινητού, έτσι και έγινε πήγε και καλά στο χωρίό του (στο διάστημα που ήταν εκεί μιλήσαμε 2 -3 φορές μέσα στην εβδομάδα) γυρίζοντας λοιπόν από τις διακοπές μου είπε ότι δεν ήταν καλά και ότι ήθελε να χωρίσουμε, χωρίσαμε , εγώ γενικά ήμουν πολύ χάλια γιατί δεν ειχα καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και αισθανόμουν πολύ΄άσχημα που έπεξε θέατρο ήρθε διακοπές μαζί μου ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν καλά.
Τέλος πάντων τον άφησα και δεν επικοινώνησα μαζί του, στον ένα μήνα επάνω άρχισε να με ενοχλεί μου ΄ζήτησε συγνώμη και ότι ήθελε μια δεύτερη ευκαιρεία να είμαστε μαζί, έτσι και έγινε, τα βρήκαμε αλλά εμένα πάντα με έτρωγε μια αγωνία΄ότι κάτι έιχε συμβεί, αργότερα μετά από κάτι περίεργα τηλεφωνήματα που είχε μου εξήγησε ότι πρίν απο μένα ειχε μια ελεύθερη σχέση με μία κοπέλ α που τη μία τον έδιωχνε καί μία τον ήθελε. Η συγκεκριμένη για κάποιους μήνες του τηλεφωνούσε και τον ενοχλούσε, το έιχα καταλάβει του το έιχα πεί και μου έλεγε ότι δεν το έχει συνηδητοποιήσει το συγκεκριμένο άτομο για αυτό τα κάνει αυτά.
Τέλος πάντων πάντα με΄έτρωγε όμως το γεγονός ότι δεν πίστεψα ότι πήγε διακοοπές με τους γονέις του, του το έλεγα και φυσικά το είχε αρνηθεί.
Τον τελευταίο καιρό που μένουμε μαζί επιβεβαιώθηκα ΄γιατί βρήκα κάτι ηλεκτρονικές φωτογραφίες απο διακοπές που είχαν πάει εκείνη την εβδομάδα και από τότε έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ, πάντα είχα τηνυποψία αλλά τώρα τι να πώ δεν μπορώ να το περιγράψω αισθάνομαι πολύ χάλια.
Ήθέλα να ρωτήσω τι να κάνω, δεν μπορώ να του πώ΄ότι είδα τα αρχεία του με τίποτα, κατά καιρούς του κάνω συζητήσεις και έχω δείξει τη δυσαρέσχια μου για το συγκεκριμένο άτομο, γιατι κατά καιρούς μιλάνε όπως μου έχει πεί αλλά πλεόν δεν συμβαίνει κάτι από μεριας της.

Ειναι αιτία χωρισμού η συγκεκριμένη κατάσταση

..Κι άντε πες πως είναι αίτία χωρισμού η συγκεκριμένη ανακάλυψη..Τι θα του πεις ? \" Σε χωρίζω γιατί έχω την υπόνοια πως δεν είχες πάει διακοπές στο χωριό των γονιών σου και ένα πουλάκι μούπε πως ήσουν με κάποια άλλη ?\" Είναι επομένως αναγκαίο, τη συζήτηση να την κάνεις, είτε έτσι είτε αλλιώς. Το να ανακαλύπτεις κάποια αρχεία που ανήκουν σε κάποιον άλλον δεν είναι το καλύτερο δυνατό, αλλά ούτε να το θάψεις μπορείς το θέμα, ούτε να ζεις μια ζωή με τις αμφιβολίες. Το πως θα του το πεις είναι δικό σου θέμα, εγώ δεν έχω κάποια ιδέα να σου δώσω, τουλάχιστον ελπίζω η δική σου ευρηματικότητα να ξεπερνάει εκείνη του συντρόφου σου, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εκείνος που θα πρέπει να δώσει τις απαραίτητες διευκρινήσεις.

Πρώτα απ\' όλα πρέπει να σου εξηγήσει τι προσδοκά από τη σχέση του μαζί σου, τι είναι εκείνο που τον έσπρωξε να πάει διακοπές με κάποια άλλη, μια και όλο το background, με τους γονείς του, τις διακοπές στο χωριό του και το κινητό που δεν έχει σήμα, αν μη τι άλλο σε ένα τρίτο παρατηρητή και φαντάζομαι πρώτα απ\' όλα σε σένα, δείχνουν κάποια στοιχεία όπως ανειλικρίνια, ανωριμότητα κι ανευθυνότητα απέναντι σου.

Στο ερώτημα σου τέλος αν είναι αιτία χωρισμού η στάση του, δεν μπορεί να σου απαντήσει κανείς άλλος πλην του εαυτού σου, εφόσον λάβει τις απαραίτητες εξηγήσεις που θα πρέπει να είναι πιο πειστικές από το \"κινητό που δεν έχει σήμα\". Είναι στο χέρι σου να εκτιμήσεις ή όχι την όποια στάση του προκύψει μέσα από την συζήτηση που θα κάνετε κι ανάλογα μ\'αυτά που θα σου πει, ν\' αποφασίσεις αν θα τον συγχωρήσεις ή αν θα πάρεις το καπελάκι σου και την αξιοπρέπεια σου και να αλλάξεις πορεία στη ζωή σου..

Μεταφέρω εδώ τη 2η απάντηση μου αφού άνοιξες ξεχωριστά το θέμα σου:

Κοίταξε, από τότε όμως έχουν περάσει όπως λες 2,5 χρόνια...νομίζω ότι θα ήταν πιο χρήσιμο να εστιάσεις στο τώρα. Για το τότε, καταλαβαίνω ότι το ιδανικό είναι να ξεκαθαρίζουμε το τοπίο και μετά να προχωράμε σε μια άλλη σχέση, αλλά στην πράξη συχνά υπάρχουν \'επικαλύψεις\', αστάθεια, πισωγυρίσματα, δοκιμές κλπ. Όταν δεν είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και τις επιλογές του, δεν μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς και απέναντι στους άλλους, πόσο μάλλον όταν ακόμα δεν τους γνωρίζουμε καλά, όπως στην αρχή μιας σχέσης.

Δεν λέω ότι ήταν σωστό που τότε απέκρυψε την πραγματικότητα, αλλά από τότε μέχρι σήμερα βλέπεις να έχει αναπτυχθεί ειλικρίνεια και σταθερότητα στη σχέση σας; Μήπως ανησυχείς ότι και τώρα δεν σου λέει την αλήθεια ή ότι δεν ενδιαφέρεται αρκετά για εσένα?

Εγώ στη θέση σου θα του (της γιατί είμαι αγοράκι) έλεγα ότι μια σχέση βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και το σεβασμό. Απ\' ότι φαίνεται δεν θέλεις να χωρίσεις. Μπορείς να του πεις ότι ξέρεις για εκείνη τη βδομάδα και να του ζητήσεις να είναι ειλικρινής μαζί σου. Δεν είναι σωστό να παίζει με τα αισθήματά σου. Ζήτα του χωρίς υστερίες και διατηρώντας τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά σου να ξεκαθαρίσει μέσα του τί θέλει. Μπορείς να του εξηγήσεις εσύ τί πραγματικά αισθάνεσαι για αυτόν και πώς βλέπεις τη σχέση σας. Μην τον αρχίσεις στην ανάκριση και καλύτερα μην το ρωτήσεις τίποτα. Ξεκαθάρισε εσύ τη θέση σου και άστον να πάρει αυτός μία απόφαση απλά ζήτα του να είναι ξεκάθαρος. Καλό θα είναι ο τρόπος που θα το χειριστείς να είναι ήπιος χωρίς ακραίες αντιδράσεις και συναισθήματα. Ότι και να αποφασίσεις καλό θα είναι να τα έχεις εσύ καλά με τον εαυτό σου παρά να νιώθεις μειωμένη, μπερδεμένη, απατημένη και όλα τα εις \"-μένη\" που οδηγούν σε θλίψη και άγχος. Αν πάλι μείνεις μαζί του και δεις ότι δεν διορθώνεται η κατάσταση στείλτον στον αγύριστο και βρες άλλον.