Ειμαι ελαττωματικος

1. Εχω μεγαλη δειλια. Οταν φοβαμαι κολλανε στο μυαλο μου ενοχικες ιδεες. Πιστευω οτι κανω κατι κακο. Οποιαδηποτε κατηγορια μου προσαψουν, την πιστευω. Αλλα και γενικοτερα πραγματα για τα οποια εκφραζονται αντιρρησεις στην κοινωνια μπορει να αρχισουν να με βαραινουν. Στο σχολειο μου εκαναν μπουλιγκ και δεν υπερασπιζα τον εαυτο μου γιατι ενιωθα ενοχες να γινω βιαιος (καταλαβαινετε παρτυ που εγινε). Με κοπελες που εχω συμπαθησει νιωθω διαφορες ενοχες. Την τελευταια φορα νομιζα οτι μας κοιτανε με αποδοκιμασια (μας κοιτουσαν για αλλο λογο ομως).

Ξερω οτι για αυτα φταινε η κακοποιηση που υπεστην απο παιδι στα χερια του πατερα, της μανας και του αδερφου μου. Αυτοι με εκαναν να αισθανομαι ενοχος και να μην μπορω να γραψω στα 3 μου τον καθε ασχετο.

2. Ειμαι ανικανος να προσεγγισω ερωτικα μια κοπελα. Στα 40 μου βρηκα πρωτη φορα το θαρρος να ζητησω σε καποια να βγουμε (αφου μου ειχε ζητησει εκεινη πρωτη ομως - μια σπανιοτατη συγκυρια). Στη διαρκεια του ραντεβου, μού εδωσε πανω απο μια φορα το φως να κανω κινηση, αλλα εγω φοβηθηκα, παροτι το μυαλο μου ελεγε οτι το ηθελε και το ενστικτο μου ελεγε ορμα. Δεν εκανα καν καποια διερευνητικη μανουβρα οπως να πλησιασω πιο κοντα της ή να της πιασω το χερι παροτι με ακουμπαγε η ιδια. Κοιταζα συνεχεια ατομα που μας κοιτουσαν και αισθανομουν ντροπη.

3. Δεν ξερω πως να κανω μια σχεση χωρις να μπλεξω απο την αρχη με το ερωτικο συναισθημα. Συνηθως οι ανθρωποι πρωτα γουσταρονται, μετα τα φτιαχνουν, μετα ερωτευονται. Εγω πρωτα ερωτευομαι και αν δεν ειμαι ερωτευμενος δεν ειμαι σιγουρος οτι θελω να το συνεχισω. Δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο. Ισως νιωθω υποκριτης αν δεν την αγαπαω ή ισως νιωθω οτι δε μπορω να ειμαι αρκετα δοτικος μαζι της.

Συνδυαζοντας αυτα τα τρια συμπεραινω οτι δεν μπορω να προσαρμοστω κοινωνικα ακομα και οταν μου δινεται η ευκαιρια.

Παρηγορω τον εαυτο μου οτι η κοπελα που εχασα ετσι κι αλλιως ηθελε κατι επφανειακο απο εμενα. Οτι θα πληγωνομουν περισσοτερο στο τελος αν ειχα ανταποκριθει στα καλεσματα της. Οτι ειμαι καλυτερα μονος μου στη μιζερια, ενω αυτη την ιδια στιγμη χαιρεται τη ζωη της με αλλους.

Αλλα στην πραγματικοτητα νομιζω οτι κοροιδευω τον εαυτο μου. Οτι επρεπε να τολμησω και να προσπαθησω να φερω τη σχεση στα μετρα μου, αφου ετσι κι αλλιως οι περισσοτερες σχεσεις δεν ξεκινανε με αμοιβαιο ερωτα, και αν ειχα αποτυχει, θα μου ειχε μεινει η εμπειρια. Εγω επελεξα να μην ζησω, απο δειλια.

Κοίτα το να προσεγγίσεις μία κοπέλα, έχει πολλές καταλήξεις, από το να σε χλευάσει, μέχρι το να γουστάρει. Είναι θέμα χαρακτήρα της κοπέλας. Αν εσύ πας αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα τότε ξέρεις δεν χάνεις και κάτι. Αν από την άλλη είσαι ευαίσθητος και πληγωθείς επειδή έπεσες σε ένα καριολόμουνο που για την πλάκα της μπορεί να σε χλευάσει, θα έχεις θέμα. Το ιδανικότερο είναι να είσαι πάγος ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Αν μπορείς τότε όλα είναι πιο εύκολα. Ο έρωτας, δεν έχει σειρά, είναι ό,τι να 'ναι.

Σ

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

1. Εχω μεγαλη δειλια. Οταν φοβαμαι κολλανε στο μυαλο μου ενοχικες ιδεες. Πιστευω οτι κανω κατι κακο. Οποιαδηποτε κατηγορια μου προσαψουν, την πιστευω. Αλλα και γενικοτερα πραγματα για τα οποια εκφραζονται αντιρρησεις στην κοινωνια μπορει να αρχισουν να με βαραινουν. Στο σχολειο μου εκαναν μπουλιγκ και δεν υπερασπιζα τον εαυτο μου γιατι ενιωθα ενοχες να γινω βιαιος (καταλαβαινετε παρτυ που εγινε). Με κοπελες που εχω συμπαθησει νιωθω διαφορες ενοχες. Την τελευταια φορα νομιζα οτι μας κοιτανε με αποδοκιμασια (μας κοιτουσαν για αλλο λογο ομως).

Ξερω οτι για αυτα φταινε η κακοποιηση που υπεστην απο παιδι στα χερια του πατερα, της μανας και του αδερφου μου. Αυτοι με εκαναν να αισθανομαι ενοχος και να μην μπορω να γραψω στα 3 μου τον καθε ασχετο.

2. Ειμαι ανικανος να προσεγγισω ερωτικα μια κοπελα. Στα 40 μου βρηκα πρωτη φορα το θαρρος να ζητησω σε καποια να βγουμε (αφου μου ειχε ζητησει εκεινη πρωτη ομως - μια σπανιοτατη συγκυρια). Στη διαρκεια του ραντεβου, μού εδωσε πανω απο μια φορα το φως να κανω κινηση, αλλα εγω φοβηθηκα, παροτι το μυαλο μου ελεγε οτι το ηθελε και το ενστικτο μου ελεγε ορμα. Δεν εκανα καν καποια διερευνητικη μανουβρα οπως να πλησιασω πιο κοντα της ή να της πιασω το χερι παροτι με ακουμπαγε η ιδια. Κοιταζα συνεχεια ατομα που μας κοιτουσαν και αισθανομουν ντροπη.

3. Δεν ξερω πως να κανω μια σχεση χωρις να μπλεξω απο την αρχη με το ερωτικο συναισθημα. Συνηθως οι ανθρωποι πρωτα γουσταρονται, μετα τα φτιαχνουν, μετα ερωτευονται. Εγω πρωτα ερωτευομαι και αν δεν ειμαι ερωτευμενος δεν ειμαι σιγουρος οτι θελω να το συνεχισω. Δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο. Ισως νιωθω υποκριτης αν δεν την αγαπαω ή ισως νιωθω οτι δε μπορω να ειμαι αρκετα δοτικος μαζι της.

Συνδυαζοντας αυτα τα τρια συμπεραινω οτι δεν μπορω να προσαρμοστω κοινωνικα ακομα και οταν μου δινεται η ευκαιρια.

Παρηγορω τον εαυτο μου οτι η κοπελα που εχασα ετσι κι αλλιως ηθελε κατι επφανειακο απο εμενα. Οτι θα πληγωνομουν περισσοτερο στο τελος αν ειχα ανταποκριθει στα καλεσματα της. Οτι ειμαι καλυτερα μονος μου στη μιζερια, ενω αυτη την ιδια στιγμη χαιρεται τη ζωη της με αλλους.

Αλλα στην πραγματικοτητα νομιζω οτι κοροιδευω τον εαυτο μου. Οτι επρεπε να τολμησω και να προσπαθησω να φερω τη σχεση στα μετρα μου, αφου ετσι κι αλλιως οι περισσοτερες σχεσεις δεν ξεκινανε με αμοιβαιο ερωτα, και αν ειχα αποτυχει, θα μου ειχε μεινει η εμπειρια. Εγω επελεξα να μην ζησω, απο δειλια.

---

Σε όλα τα σχόλια που κάνεις πάντα έχω μια απορία Ορέστη. Δεν θυμάμαι πότε αν μου την έχεις λύσει, εχω την εντύπωση οτι σε εχω ρωτήσει. Αν μου έχεις απαντήσει, συγνώμη αλλά δεν το θυμάμαι.
Γιατί δεν εχεις επισκεφτεί ποτέ στην ζωή σου ψυχολόγο;

Το εχω εξηγησει αλλη φορα. Αν εχεις να σχολιασεις κατι επι του θε,ματος, ελευθερα

Επειδή εγώ δεν ήμουν μέσα εκείνη την "άλλη φορά" θα ήθελα να μαθω.. Αν και εκείνη την φορά εγώ ήμουν αυτός που σε ρώτησε και δεν είχες απαντήσει.

Λοιπόν σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα με δύσκολα στάνταρ στο φόρουμ, για να δεις την πραγματικότητα, το οποίο ευελπιστώ να το απαντήσουν οι γυναίκες για να δεις πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το πέσιμο και ποια η πιθανή κατάληξη του.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Λοιπόν σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα με δύσκολα στάνταρ στο φόρουμ, για να δεις την πραγματικότητα, το οποίο ευελπιστώ να το απαντήσουν οι γυναίκες για να δεις πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το πέσιμο και ποια η πιθανή κατάληξη του.

---

Αλλο το πεσιμο, αλλο να στην πεφτει, να την θες, και να μην κανεις τιποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Το εχω εξηγησει αλλη φορα. Αν εχεις να σχολιασεις κατι επι του θε,ματος, ελευθερα

---

Δεν θυμάμαι την απάντηση σου. Αν μπορείς απάντησε ξανά..

Επι του θέματος σχολιάζω. Η ερώτηση που σου κάνω ειναι σχετική με το θέμα σου..

Οι γονεις μου με ελεγαν ψυχοπαθη απο μικρο παιδι και απειλουσαν να με κλεισουν στο τρελοκομειο. Δε χρειαζεται να εξηγησω περισσοτερα.

εγω θα παω τρελοκομειο στα 40 μου

Quote:

---

Originally Posted by elis

εγω θα παω τρελοκομειο στα 40 μου

---

Μια χαρα εισαι φιλε.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Οι γονεις μου με ελεγαν ψυχοπαθη απο μικρο παιδι και απειλουσαν να με κλεισουν στο τρελοκομειο. Δε χρειαζεται να εξηγησω περισσοτερα.

---

Ορέστη, εγώ δεν σε ρώτησα για τους γονείς σου. Σε ρώτησε ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ. Γιατί ΕΣΥ δεν έχεις επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο.
ΕΣΥ εχεις υποχρέωση να αλλάξεις τον ευατο σου, κανέναν άλλον.
Πάντα αποφεύγεις να συζητήσεις αυτό το θέμα αλλά σου αρέσει να συζητάς πόσο άδικη και άσχημη είναι η ζωή, πόσο άσχημα σου φέρονται οι υπόλοιποι, για τις κοπέλες, για την σχολή, για την δουλειά, για το φαΐ κτλ κτλ.
Και σε ρωτάω. Εσυ τι κάνεις για όλα αυτά;

Σεξ εχεις κανει στη ζωη σου; Εμφανησιακα πως εισαι; Περαν των ερωτικων, εισαι κοινωνικος; Η δειλια αφορα μονο το ερωτικο κομματι ή εισαι δειλος επαγγελματικα, φιλικα, κοινωνικα; Υπηρξα δειλος σε πολλα πραγματα. Σχεδον ξεπερασα ολες μου τις δειλιες εκτος απο μια. Αν, στα 25 μου, ειχα τα μυαλα και τις γνωσεις που εχω τωρα θα ειχα ξεπερασει και την σημαντικοτερη δειλια που ουσιαστικα μου στερησε τη μιση απο τη ζωη που θα πρεπει να εχει ενας ανθρωπος για να ειναι ολοκληρωμενος. Τωρα πια ειναι αργα. Πρεπει να αντιμετωπισεις τις δειλιες σου, εστω και αν κινδυνευεις να στραπατσαριστεις για λιγο.

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Ορέστη, εγώ δεν σε ρώτησα για τους γονείς σου. Σε ρώτησε ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ. Γιατί ΕΣΥ δεν έχεις επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο.
ΕΣΥ εχεις υποχρέωση να αλλάξεις τον ευατο σου, κανέναν άλλον.
Πάντα αποφεύγεις να συζητήσεις αυτό το θέμα αλλά σου αρέσει να συζητάς πόσο άδικη και άσχημη είναι η ζωή, πόσο άσχημα σου φέρονται οι υπόλοιποι, για τις κοπέλες, για την σχολή, για την δουλειά, για το φαΐ κτλ κτλ.
Και σε ρωτάω. Εσυ τι κάνεις για όλα αυτά;

---

Δεν καταλαβαινεις τι αφηνει ψυχολογικα αυτο που ανεφερα.

Quote:

---

Originally Posted by oubna1

Σεξ εχεις κανει στη ζωη σου; Εμφανησιακα πως εισαι; Περαν των ερωτικων, εισαι κοινωνικος; Η δειλια αφορα μονο το ερωτικο κομματι ή εισαι δειλος επαγγελματικα, φιλικα, κοινωνικα; Υπηρξα δειλος σε πολλα πραγματα. Σχεδον ξεπερασα ολες μου τις δειλιες εκτος απο μια. Αν, στα 25 μου, ειχα τα μυαλα και τις γνωσεις που εχω τωρα θα ειχα ξεπερασει και την σημαντικοτερη δειλια που ουσιαστικα μου στερησε τη μιση απο τη ζωη που θα πρεπει να εχει ενας ανθρωπος για να ειναι ολοκληρωμενος. Τωρα πια ειναι αργα. Πρεπει να αντιμετωπισεις τις δειλιες σου, εστω και αν κινδυνευεις να στραπατσαριστεις για λιγο.

---

Πως τις ξεπερασες;