Printable View
Αυτές τις μέρες, 3 στο σύνολο, με έχει πιάσει το έντερο μου. Πονάω τα μεσημέρια μετά το φαγητό αριστερά χαμηλά. Η αλήθεια είναι πως 2 μέρες ούτε να αεριστω μπορούσα, ούτε τουαλέτα να πάω. Έκανα λοιπόν το λάθος να googlaρω για το έντερο. Το πρώτο πράγμα που μου έβγαλε το πρώτο όμως! Καρκίνος παχεος εντερου!!! Έλα πες μου εσύ τώρα, με σιχάθηκα. Δεν αντέχω άλλο με τους φόβους μου. Θα τρελαθω
τι εχεις κανει μεχρι τωρα γι αυτο;;
ξεκινα με σαλατες, φυτικες ινες, λιπαρη διατροφη, ΚΙΝΗΣΗ και ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ, ελληνικο καφε κι αν δεν βελτιωθει η κατασταση παρε καποιο βοηθημα για να κινητοποιηθει το εντερο. ασε τους καρκινους για τελευταια επιλογη....
Γενικά από το άγχος έχω χρόνια θέματα με στομάχι και έντερο. Μια με πιάνει μετά με αφήνει. Όταν είμαι έτσι, επειδή αγχώνομαι, ούτε να φάω μπορώ ούτε νερό δεν κατεβαίνει. Το ξέρω ότι είναι χειρότερο να μην λαμβάνω υγρά, μα δεν έχω όρεξη. Ούτε κίνηση. Όλη μέρα σπίτι με τα παιδιά. Ότι μου συμβεί, ότι αισθανθώ το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι καρκίνος! Το βλέπω κιόλας γραμμένο μπροστά στην οθόνη και γίνομαι χειρότερα.Quote:
Originally Posted by Remedy
ναι, αλλα αν δεν κανεις την παραμικρη προσπαθεια, πως θα λυθει μονο του;Quote:
Originally Posted by ΖΜΕ
και στο σπιτι μπορεις να κινηθεις. ορεξη να χεις. πιασε κανε δουλειες. δεν εχει 'δεν μπορω να πιω νερο". το νερο αν το βαλεις στο στομα σου κατεβαινει. εχε διπλα σου συνεχεια ενα μπουκαλακι και πινε συνεχεια εστω γουλιες. αν δεν θες να φας πολυ, παρε μουρουνελαιο, πιες καφε και ο καφες κινητοποιει το εντερο.
με τα παιδια τι κανεις δηλαδη; καθεσαι στον καναπε και δινεις οδηγιες; τα παιδια εχουν πολλη δουλεια και πολλη κινηση.
το οτι ερχονται στο μυαλο σου ακραιες ασθενειες ενω δεν κανεις τα πιο απλα για να βελτιωσεις την κατασταση, δεν ειναι θεμα για να λυσουμε μεταξυ μας. ειναι θεμα που θελει ψυχοθεραπεια. κανεις ψυχοθεραπεια;
Γέλασα πολύ με τον καναπέ! Έχω χρόνια να κάτσω γενικά! Απλά θέλω να πω ότι είμαι στο σπίτι. Ούτε γυμνάζομαι, ούτε περπατω έξω. Έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι απλά μέρες που η ψυχολογία μου είναι τόσο χάλια, που δεν έχω ειλικρινά όρεξη για τίποτα. Όχι δυστυχώς σε γιατρό δεν πάω για ψυχολογική υποστήριξη γιατί τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν καθόλου. Εργαζόμουν απο τα 18.Εγινα 40 και εδώ και 3 χρόνια είμαι ειλικρινά εσώκλειστη σπίτι. Αυτό μαζί με όλα τα θέματα που με ακολουθούν από παλιά, συν την καραντίνα, με αποτέλειωσεQuote:
Originally Posted by Remedy
Ξέρεις ότι το ίντερνετ το μόνο που προσφέρει είναι να σε κάνει χειρότερα γιατί το κάνεις στον εαυτό σου; Όταν νιώθεις έτσι να πηγαίνεις περπάτημα, βοηθάει.
Είχα χρόνια πρόβλημα με το στομάχι μου (από άγχος) και επισκέφτηκα ομοιοπαθητικο. Θεωρώ ότι με βοήθησε γιατί πλέον δεν πονάω. Τότε όμως άρχισα και ψυχοθεραπεία και γενικά έκανα πολλές αλλαγές στην ζωή μου (σε όλους τους τομείς) οπότε δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι η ομοιοπαθητικη ήταν αυτή που με βοήθησε (ή μόνο αυτή).
Θέλω όσο τίποτα άλλο να κάνω πράγματα να με βοηθήσω. Τα τελευταία 3 χρόνια είμαι εγκλωβισμένη. Έχω μαζέψει πολλά. Το σώμα μου το νιώθω. Είναι σώμα ηλικιωμένου. Έτσι αισθάνομαι. Ξυπνάω και σέρνομαι. Νιώθω δυσπνοια μόλις κάνω να βγω έξω με το καρότσι των μικρών. Μακάρι να μπορούσα να πάω σε γιατρό αλλά δεν μπορώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω, να πάω σε ψυχίατρο για αγωγή. Δεν είναι ντροπή. Θέλω να ζήσω για τα παιδιά μου. Αύτα μου δίνουν δύναμη τόσο να συνεχίσω. Όμως τα μαζεύω μέσα μου. Έσκασα. Φοβάμαι να είμαι μόνη μου. Φοβάμαι να βγω έξω. Όλο αυτό με την καραντίνα μου έκανε πολύ κακό. Ξέρω ότι αυτά που λέω τα περνάει πολύς κόσμος. Δεν έχω όμως που να μιλησω. Μια μητέρα με τρελή αγχωδη διαταραχή,που είδε την γιαγιά μου κρεμασμένη κοντά 1 χρόνο τώρα, δεν μπορεί να μου δώσει καμία βοήθεια. Ούτε της λέω τίποτα βέβαια γιατί την πιάνει πανικός. Χρόνια τώρα τα περνάω όλα μόνη. Μόνο το σύζυγό έχω να μιλάω αλλά πόσο να αντέξει και εκείνος? Σας ζάλισα
πριν τα παιδια, ειχες αναλογα προβληματα;
Δε μπορεις να πας σε γιατρο λογω οικονομικων;εννοεις ψυχολόγο;
Αυτό γίνεται συνήθως.. Μαζεύουμε και κάποια στιγμή ξεσπανε όλα στο σώμα μας. Η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει.
Κρισεις πανικου ξεκίνησα να κάνω αφού είχα το πρώτο μου παιδί. Όμως για χρόνια ήμουν καλά. Μετά την αυτοκτονία της γιαγιάς μου και με την κλεισούρα τόσους μήνες χειροτερεψαQuote:
Originally Posted by Remedy
Ναι σε ψυχολόγο. Δεν μπορω διότι είμαι άνεργη. Έχω απευθυνθεί στο Δήμο μου αλλά δεν έγινα δεκτή διότι όπως μου είπαν αναλαμβάνουν βαριές περιπτώσεις. Θεωρώ πως πρέπει να πάρω αγωγή για να δω τα πράγματα πιο θετικά, να μπορέσω να ανασανωQuote:
Originally Posted by elpida33
Ωραιος δημος.. Εδω στο δικο μ προσπαθουν να δεχονται τους παντες... Ποσο κοστιχει μια συνεδρια τωρα μς ψυχολογους;40-50 ευρω;σε ενα δημοσιο νοσοκομείο γίνεται;
εγω εν μεσω κορονοιου δεν την παλευα και πηρα τηλ στην γραμμη αυτοκτονιων. ειχα κανει δυο αποπειρες στο παρελθον. ηπια δυο κουτια ντεπον. δεν ηθελα να το κανω το εκανα γιατι δεν επαιρνα την απαραιτητη προσοχη των γονιων μου για αυτο που αντιμετωπιζα. στην γραμμη αυτοκτονιων μου ειπαν οτι ειμαι βαρια περιπτωση λογω του οτι ο πατερας μου αυτοκτονησε. και πρεπει να παω σε κεντρο ψυχικης υγειας για αποκατασταση. παιρνω στο κεντρο ψυχικης υγειας και μου λενε θελει χρονο να σε δεχτουν.. τωρα απο εδω που μενω απεχει 60 χιλιομετρα αποσταση. και το μονο που μπορω να κανω ειναι να πηγαινω με το λεωφοριο. με κουραζει ολο αυτο... ειναι αναγκαιο να παω?Quote:
Originally Posted by ΖΜΕ
ποια η γνωμη σας?