ο γιατρος μου...

ο γιατρος μου μονο με κρινει με κατακρινει και δεν αφηνει περιθωρια για μια υγειη συζυτηση. ετσι νιωθω. το καλο ειναι οτι δεν μου προσθετει και αλλα φαρμακα. αλλα και παλι δεν πρεπει να ειναι φιλος ο ψυχιατρος? το να καθετε και να σε κρινει και να σου τονιζει τα αδυναμα σημεια σου σε ριχνει περισσοτερο στον πατο.
εντωμεταξυ επειδη εχω καλη σχεση με την μανα μου και τις τα λεω ολα ειναι και αυτη μεσα στην διαδικασια αυτη. εντωμεταξυ περνει και αυτη ζαναξ και ενα αντικαταθλιπτικο. εγω ενα αντιψυχωσικο και ενα ζαναξ. τελος παντων.. εχω αλεργεια γενικως στους ψυχιατρους. γιατι οταν πας σε αυτους δεν θα σου πουνε εισαι καλα φυγε δεν θα σου δωσω ψυχοφαρμακα. ολο και κατι θα σου γραψουν.....

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

δεν ξερω ρε συ. απο τι μια με καλμαρει και λεω οκ δεν ειναι τιποτα θα περασει . αλλα οπως και ανοιξα ενα νεο ποστ για τον ψυχιατρο μου .. δεν με ικανοποιει πληρως. μου τονιζει ολο τα αρνητικα στοιχεια μου και με αποθαρυνει. με αποτελεσμα οταν πηγαινω να νιωθω οτι ειμαι σε ανακριση...

ειναι μεσα και η μανα μου γιατι αυτη πληρωνει. το ξερω δεν γινετε σωστη δουλεια ετσι. αλλα παιρνει και αυτη φαρμακα ενα αντικαταθλιπτικο και ενα ζαναξ. τεσπα.. εχω αλεργεια στους ψυχιατρους. ποτε των ποτων δεν θα σου που εισαι μια χαρα δεν χρειαζεσαι φαρμακα πηγαινε στο καλο. και αυτο μου δημιουργει εσωτερικα προβληματα. του λεω γιατρε πως την βλεπετε την δουλεια θα κατσουμε εδω για τα επομενα 20 χρονια?... τι να πω προσπαθω να σου μεταδωσω το συναισθημα της απογνωσης μου γενικα μετα φαρμακα και τους ψυχιατρους....

---

Μεταφέρω τα λόγια σου εδώ για να μην καταστρέφουμε το θέμα.

Ηλία αν δεν είσαι ικανοποιημένος με τον γιατρό τότε άλλαξε τον και θεωρώ λάθος να μπαίνει και η μαμά σου μαζι.
Οι αλλαγές στην ζωή μας γίνονται όταν το θέλουμε πραγματικά αλλιώς μένουμε στάσιμοι και κοιταμε την ζωή μας σαν θεατές. Και δεν λεω πως αν το θες πραγματικά θα έρθει κάποιος να στην φτιάξει αλλά θα κάνεις εσύ βήματα να την αλλάξεις. Ο ψυχολόγος - ψυχίατρος είναι ένα άτομο που περπατάει δίπλα σου και όχι τα ίδια σου τα πόδια..

ενταξυ ρε φιλε το ειπαμε αυτο εχεις δικιο. ειπαμε πρεπει και εγω να κανω κατι. δεν μπορω να κανω πολλα πραγματα. το ελαχιστο. οπως το περπατημα. να παω για δουλεια προς το παρον δυσκολο. δεν υπαρχει κιολας. αλλα εδω μεσα μπηκαμε να παρουμε παρηγορια οχι να πιεζουμε τον ευατο μας...

δεν μπορει να μην μπει η μανα μου μεσα. ειναι διπλα στα δυσκολα της συμβουλευομαι με ανεχετε κανει πολλα για εμενα. δεν μπορει να ειναι εξω απο τον ψυχιατρο...

δεν ειμαι οικονομικα ανεξαρτητος. ζω απο τους δικους μου.. δεν γινετε να μην μπει μεσα η μανα μου

Καταλαβαίνω τι εννοείς.
Δουλειά μπορείς βρεις ή είναι δύσκολο; Τι θα ήθελες να κάνεις;

ειμαι 110 κιλα. υπαρχουν λογικα ανθρωποι που δουλευουν ας παιρνουν ψυχοφαρμακα. αλλα κοιταξε την λογικη μου. τα ψυχοφαρμακα δρουν στο κεντρικο νευρικο συστημα και το χαλαρωνουν. για να μπει σε λειτουργια το σωμα στην δουλεια που θελει να εισαι σε εγρηγορση δεν θελει διπλη προσπαθεια?

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

ειμαι 110 κιλα. υπαρχουν λογικα ανθρωποι που δουλευουν ας παιρνουν ψυχοφαρμακα. αλλα κοιταξε την λογικη μου. τα ψυχοφαρμακα δρουν στο κεντρικο νευρικο συστημα και το χαλαρωνουν. για να μπει σε λειτουργια το σωμα στην δουλεια που θελει να εισαι σε εγρηγορση δεν θελει διπλη προσπαθεια?

---

Ηλία θα σχολιάσω στο θέμα που άνοιξες όσο αφορά την δουλειά. Πάντως να ξέρεις είναι ένα βήμα ότι σκέφτεσαι να δουλέψεις και το συζητάς (άσχετα με την απόφαση που θα πάρεις για την συγκεκριμένη δουλειά).

σε ευχαριστω... ρε συ θελω... μπορω?!

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

σε ευχαριστω... ρε συ θελω... μπορω?!

---

Έχω απαντήσει στο θέμα.