συναισθήματα και σεξουαλικότητα στο μεγιστο.προβλημα....

καλησπερα...εχω παει σε 2 ψυχολόγους και ασχολούμαι και εγω ο ιδιος με την ψυχολογια (εθελοντικά) αρκετα χρονια..κανεις δεν μπορει να μου πει τι εχω ακριβως θα ηθελα να δω εαν κάποιος απο εσας ειναι σαν εμενα η περίπου σαν εμενα ετσι απο περιέργεια.ψυχολογικα προβληματα δεν νομιζω οτι εχω πολλα,εχω ξεπερασει τις κρισεις πανικου μου τα σφιξιματα και οι νευροπονοι και οι ζαλαδες εχουν εξαφανιστεί,είμαι καλα με τον εαυτο μου και θεωρω οτι ειμαι καλο παιδι. εχω ομως ενα προβλημα που δεν ξερω εαν θα ηταν προβλημα σε κοσμους ουτοπίας. να σημειώσω οτι επινα έκσταση καποτε και χορτο,τα εχω κωψει ολα αυτα! απο την φυση μου πριν αρχισω να πινω ημουν παρα πολυ ερωτικος και τα συναισθήματα μου ήταν πολυ εντονα για το οτιδηποτε ζωντανο απο το μυρμήγκι μεχρι τον ανθρωπο μεχρι ενα δεντρο.νιωθω συναισθημα για οτι ειναι ζωντανο και στεναχωριεμαι πολυ ευκολα και χαιρομαι πολυ ευκολα σε σημείο να γινομαι εκκεντρικός. απο τοτε που αρχισα να πινω ολα αυτα μεγενθηναν απεριοριστα πολυ σε σημειο που παραλιγο να αυτοκτονήσω γιατι δεν άντεχα να νιωθω τα παντα με τοσο εντονα συναισθήματα και τοσο εντονη σεξουαλικότητα σαν να μην με χώραγε ο τοπος σαν να μην με καταλαβαινε κανεις και ολοι με παρεξηγουσαν στο μεγιστο ενω εγω απλα ημουν ο εαυτος μου. τωρα μετα απο χρονια ειμαι καλα δεν πινω τιποτα ποια! τα εχω κόψει ολα ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΙΧΩΣ τα έντονα συναισθήματα και η εντονη σεξουαλικότητα μου έμειναν μεγενθιμενα με αποτελεσμα να ζω μια περιεργη και τρελη και παρεξηγισιμη καθημερινότητα! παράδειγμα....μπορει να κανω παρεα με 3 φίλες μου και 3 φιλους μου και ταυτόχρονα να νιωθω και να αγαπαω και να σεβομαι και τους 6 στον ΙΔΙΟ βαθμο με τα ιδια εντονα συναισθήματα οπως θα τα ενιωθα εαν αγκαλιαζα ενα σκυλακι η ενα δενδρο η εναν ανθρωπο για παράδειγμα..η σεξουαλικότητα μου και ο σεβασμος μου στις γυναικες ειναι επίσης πολυ μεγαλος και ισότιμος δηλαδη εαν 2 κοπελες μου φερθουν ωραια θα ειμαι ικανος να ειμαι και στις δυο "ο σωστος ανδρας" και στο σεξ και στον σεβασμο και σε ΟΛΑ και στα συναισθήματα και στην αγαπη θα τις σεβομαι και θα τις αγαπω το ιδιο και θα κανω πράξεις για αυτες το ιδιο! και για τους φίλους μου επίσης...δεν εχω κερατωσει ποτε στην ζωη μου ουτε μια φορα απλα ερχομουν σε ερωτικο αδιέξοδο πολλες φορες με τοσο παρανοικα εντονα συναισθήματα που νιωθω...καταλαβαινετε λοιπον ποσο ψυχοφθόρο ειναι για μενα ολο αυτο? σε εναν κοσμο που συνεχως παρεξηγει το περίεργο και το διαφορετικό? ωρες ωρες δεν αντεχω αλλο να ζω ετσι αλλα μετα λεω ψιτ! δεν αξίζει να τα παρατησεις ρε χρηστο τωρα συνεχισε με τα λιγα ατομα που σε καταλαβαίνουν,ετσι λοιπον συνεχίζω και εγω και ειμαι καλα με την ζωη μου αλλα νιωθω οτι ειμαι απο αλλο κοσμο πολλες φορες εχω αναγκαστει να χωρισω επειδη η ταδε κοπελα μου δεν μπορουσε να χωνεψει την ακραία αυτη φυση μου αλλες φορες γιατι ζιλευαν η τρομαζαν με την εντονη σεξουαλικότητα μου και με το γεγονος οτι νιωθω συναισθήματα για τα παντα σχεδον. για οτιδήποτε ειναι ζωντανο και εχει ζωη! δεν εχω παράπονο απο τις σχεσεις μου ειχα καλες στιγμες αλλα νιωθω πως καμια κοπελα δεν μπορει να με καταλαβει και κανενα αγορι νιωθω οτι δεν εχω γνωρισει καποιον σαν εμενα και αυτο με κανει να νιωθω μονος ενω στην ουσια δεν ειμαι μονος δοξα τον θεο παντα ειχα εναν φιλο η μια συντροφο για σχεση. αλλα ειναι απειρα ψυχοφθόρο να νιωθω τοσο εντονα συναισθήματα σε εναν κοσμο που δεν μετραει τοσο τετοια πράγματα και ειναι ΟΛΑ ΥΛΙΚΑ! υπαρχουν κιαλλες λεπτομεριες στην σεξουαλικότητα μου και στα συναισθήματα μου αλλα δεν θελω να τις βγαλω δημόσια. τα ειπα με απλα και λιγα λογια οσο μπορουσα. ειναι πολυ λιγα τα ατομα που εκτιμάνε τετοια πραγματα στην ψυχη και ειναι κριμα αυτο ολο βοηθαω κοσμο και στεκομαι σε φιλαρακια κολλητους και σε πρωιν κοπελες μου ολο βοηθαω και νιωθω για αυτους αλλα ξερω οτι στα δυσκολα οι μισοι απο αυτους θα ειναι εκει για μενα. οι άνθρωποι στην ζωη μας που θα μας αγαπήσουν ειναι μετρημένοι στα δάχτυλα αλλα τους αγαπω παρα πολυ σε παρανοικο βαθμο,νιωθω εντονα σε παρανοϊκό βαθμο και στα συναισθήματα και στην σεξουαλικότητα μου..μπορει να ειμαι στην καφετερια με φιλους και να πει καποιος ενα αστειο που να μαρεσει και να γελασω περιεργα με μανια και να σηκωθω να τον αγκαλιαζω σαν παιδακι μπροστα σε όλους και κλασικα εκει νιωθουν αβολα οι φιλοι μου αλλα δεν μου λενε κατι κακο γιατι με συμπαθουν το εχουν συνηθίσει να τους κανω και να γινομαι ρεζιλι βασικα αλλα βλεπω ότι μονο εγω ειμαι ετσι και ανησυχώ καμια φορα αλλα μετα μου περναει.εχω περιέργεια να μαθω εαν υπαρχει καποιος που αντιμετωπίζει παρόμοιο "προβλημα" απο εδω μεσα Κάποιος που ειναι τοσο παρανοικα συναισθηματικος..? και παραλληλα ανοιγω θεμα για κουβεντουλα να πουμε οτι θελετε ελευθερα χωρις λογοκρισία .να εχετε μια ομορφη μερουλα

καλησπερα.
δεν νομιζω οτι βγαινει ακρη με οσα λες σε μια παραγραφο, εστω και μεγαλη, χωρις να σε ξερει καποιος και μαλιστα και με πραγματα που λες οτι δεν θελεις να πεις.
νομιζω οτι αν προβληματιζεσαι και δεν σε εχουν καλυψει οι 2 ψυχολογοι, καλα ειναι να πας και σε τριτο, η να επιστρεψεις σε καποιον απο τους 2, να μιλησεις ειλικρινα για ολα και να παρεις μια εξηγηση.
το μυαλο του καθενα παει σε πολλα και διαφορα, αλλα δεν ειναι καλο να συζητιουνται γιατι δεν ξερουμε σχεδον τπτ για σενα, ουτε βγαζουμε διαγνωσεις εδω...
αν ημουν στην θεση σου και προβληματιζομουν τοσο, θα ζητουσα μια εξηγηση απο ψυχοθεραπευτη.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλησπερα.
δεν νομιζω οτι βγαινει ακρη με οσα λες σε μια παραγραφο, εστω και μεγαλη, χωρις να σε ξερει καποιος και μαλιστα και με πραγματα που λες οτι δεν θελεις να πεις.
νομιζω οτι αν προβληματιζεσαι και δεν σε εχουν καλυψει οι 2 ψυχολογοι, καλα ειναι να πας και σε τριτο, η να επιστρεψεις σε καποιον απο τους 2, να μιλησεις ειλικρινα για ολα και να παρεις μια εξηγηση.
το μυαλο του καθενα παει σε πολλα και διαφορα, αλλα δεν ειναι καλο να συζητιουνται γιατι δεν ξερουμε σχεδον τπτ για σενα, ουτε βγαζουμε διαγνωσεις εδω...
αν ημουν στην θεση σου και προβληματιζομουν τοσο, θα ζητουσα μια εξηγηση απο ψυχοθεραπευτη.

---

δεν με καταλαβες αλλα δεν πειραζει ευχαριστω που απαντησες νομιζω εδωσα πολλα προσωπικα για το πως νιωθω αλλα οκ δεν πειραζει. δεν χρειαζεται να παω καπου οπως ειπα και πριν νιωθω καλα και ειμαι καλα εκτως απο τα υπερβολικα συναισθηματα που τα εχω σε ακραιο βαθμο. και ηθελα να δω εαν καποιος ειναι σαν εμενα αυτο ηθελα μονο οχι να μου κανει καποιος διαγνωση ευχαριστω και παλι παντως νασαι καλα

δεν καταλαβα καλα. Σε ελκουν και τα αγορια σεξουαλικα; Αυτο που εγραψες δεν βγαζει και πολυ νοημα. Αν και απ' οσα καταλαβα μαλλον εισαι πολυ εκδηλωτικος στις φιλικες ερωτικες σχεσεις. Σ' αρεσει να αγγιζεις τους αλλους.

Quote:

---

Originally Posted by oubna1

δεν καταλαβα καλα. Σε ελκουν και τα αγορια σεξουαλικα; Αυτο που εγραψες δεν βγαζει και πολυ νοημα. Αν και απ' οσα καταλαβα μαλλον εισαι πολυ εκδηλωτικος στις φιλικες ερωτικες σχεσεις. Σ' αρεσει να αγγιζεις τους αλλους.

---

οχι δεν με ελκουν τα αγορια δεν ειμαι γκει ποτε δεν ημουν...ενταξει δεν πειραζει που δεν βγαζετε νοημα ευχαριστω παντως..

για να εχεις περασει απο δυο ψυχολογους, εχεις συζητησει πολλα.
αυτα που σε απασχολουν εδω, δεν τα συζητησες ποτε;;; εκεινοι τι ειπαν;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

για να εχεις περασει απο δυο ψυχολογους, εχεις συζητησει πολλα.
αυτα που σε απασχολουν εδω, δεν τα συζητησες ποτε;;; εκεινοι τι ειπαν;

---

ειπαν οτι δεν εχουν δει ξανα τοσο ακραια φωρτιση συναισθηματικων εκρηξεων με εχουν διαγνωσει με μια ελαφρυα μορφη διπολικωτητας αλλα δεν εμπιστευομαι κανεναν ψυχολογο ποια γιατι οι περισσοτεροι δινουν ευκολα φαρμακα που ειναι εθιστηκα και κανουν κακο και αρνουμε να παρω γιατι μεχρι τωρα μονος μου εχω ξεπερασει σχεδον ολα τα προβληματα μου το μονο προβλημα που το ανελυσα πριν στο θρεντ μου ειναι οτι νιωθω πολυ εντονα συναισθηματα σε παρανοικο βαθμο εχω δωσει και παραδειγματα. και μου λενε οτι πρεπει μονος μου εγω ο ιδιος να τα ελενξω αλλα νιωθω μονος παρολο που εχω αληθινους φιλους κοντα μου νιωθω μονος γιατι δεν εχω γνωρισει ουτε εναν ανθρωπο να βλεπει την ζωη οπως εγω να την μεταφραζει οπως ακριβως εγω με τον ιδιο τροπο να βλεπει ουσια σε καθε τι ζωντανο σε αυτο το κοσμο και να θελει να αλλαξει τον κοσμο με το ιδιο παθος οπως εγω να τον νοιαζει πολυ δηλαδη οπως εμενα. η να νιωθει το ιδιο ακραια εντοπνα συναισθηματα οπως εμενα και να εχει εντονη σεξουαλικωτητα. εχω συζητησει πολλα αλλα δεν λεγοντε ολα εδω τα ποιο βασικα σας λεω.

Είχες σεξουαλικότητα σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς από μυρμήγκι μέχρι δέντρο????

Ντοινγκ.....ναι οκει....πλακα κάνω!

Προφανώς και χρειάζεσαι βοήθεια από ειδικό......αν έχεις πάει ήδη σε 2 δεν νομιζω ότι ο τρίτος θα σου πει κάτι διαφορετικό!

Όμως μπορείς να πας για να πάρεις και άλλη γνώμη!

Συγνωμη που ρωτάω αλλα πως γίνεται να ήσουν πιστός στις σχέσεις σου με τόσο έντονη σεξουαλικότητα;

Επίσης μήπως μπορείς να μας πεις περίπου ποια ήταν η διάγνωση του ειδικού γιατί μου θυμίζεις πολύ ένα άτομο που είχα γνωρίσει με παρόμοια χαρακτηριστικά και αναρωτιόμουν τι ακριβώς του συμβαίνει και αντιμετωπίζει

Δεν είσαι ο μόνος που νιώθει ότι είναι από άλλον κόσμο. Νιώθεις τη ζωή έντονα. Μην αφήσεις να σε πείσουν ότι αυτό είναι λάθος ή ότι εσύ είσαι λάθος. Υπάρχει διαρκής πίεση ολόγυρα για την ομογενοποίηση, για την εξάλειψη των χαρακτηριστικών που σε κάνουν διαφορετικό, όμως δεν είμαστε ίδιοι. Η μοναξιά, αυτή η εσωτερική μοναξιά που συνοδεύει τον τρόπο που αισθάνεσαι και σκέφτεσαι μάλλον για τα πράγματα και τον κόσμο γενικότερα, είναι η μοναδικότητά σου. Γιατί να την παραδώσεις, γιατί να τους την παραδώσεις; Ποιοι μισοί θα σου σταθούν, είναι ελάχιστοι αυτοί που θα σου σταθούν. Κι αυτό λέει πολλά για το πού ζούμε, ποιες είναι οι επιπτώσεις και πώς τις βιώνουμε. Τα παράξενα βλέμματα που πάντα σου δείχνουν ότι δεν ανήκεις, τα έχεις νιώσει είμαι σίγουρη. Φιλοσοφώντας το, μην περιμένεις τη μονιμότητα των σχέσεων. Η εκκεντρικότητα δεν είναι συγχωρήσιμη κοινωνικά, το κοινωνικό σώμα που τόσο αγιοποιείται, είναι ο μόνιμος προκρούστης, ο γεννήτορας των συγκρισιακών μεθόδων και κάθε τρόπου εξόντωσης. Κράτα τον εαυτό σου και τίμα τον. Είναι ο μόνος σου πραγματικός φίλος.

Διαγνώστηκα πρόσφατα με διπολική διαταραχή και οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Το παρελθον μου και τα βιώματα μου δύσκολα. Ξέρω ακριβώς απο που πηγάζουν. Τα τελευταια χρόνια έμενα στο Βερολίνο. Έκανα χρήση ουσιών και πριν πάω εκει περιστασιακά σε μανιακά και υπομανιακά επεισόδια. Τότε που βγαίνει το κτήνος μέσα σου, παρόλα αυτά νιώθεις ότι έχεις και μια ευαίσθητη ψυχή και έχεις φτάσει απλά σε ένα σημείο αλεξιθυμίας κανένα συναίσθημα κενό. Έχω θέματα ακόμα με τη σεξουαλική μ ταυτότητα. Γενικά η Βερολινέζικη πραγματικότητα με έκανε πολύ κυνική αν και το είχα πάντα φοβόμουν να δεθώ. Πρόσφατα γύρισα ελλάδα και γνώρισα ένα άτομο με το οποίο ήξερα ότι θα μπλέξω πάνω που είχα επενδύσει σε εμένα και είχα μια πολύ λειτουργική ρουτίνα. Τα έντονα συναισθήματα σε συνδιασμό με το σεξ και κάποιες ελαφριές καταχρήσεις με έκαναν να πάθω κρίση πανικού πάνω στο σεξ. Της είπα ότι κουβαλάω το κενό της καύλας μας. Δεν ξέρω τι νιώθω απλά εμπνεύστηκα πολύ μετά απο αυτή τη γνωριμία την οποία και προφανώς την έκανα να με μπλοκαρει-διώξει έγινα πολύ γρήγορα έντονα κυνική αν και την είχα προειδοποιήσει για μένα μεσες άκρες.Παρόλα αυτα θέλησε να με δεί ξανα. Με βοήθησε αυτή η εμπειρία μ να γράψω και να καταλάβω τι έγινε. Ακόμα και τώρα δεν έχω μνήμες ήταν σα να υπήρχε μόνο η σωματική μ παρουσία εκεί και μερικές μικρές στιγμές σύνδεσης με το συναίσθημα. Θέλω σε κάποια φάση να βρεθώ πάλι με αυτό το άτομο γιατί με ξεκλείδωσε και με έκανε να δω το πρόβλημα.Δεν ξέρω αν έχει τρομάξει η αν εσείς έχετε ζήσει παρόμοια περιστατικά. Έχω γράψει κάτι το οποίο θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ίσως γελάσετε ίσως ταυτιστείτε πάντως σκοπός είναι να μας αποδεχτούμε και να καταλάβουμε τι τελικά είναι το κενό και αν υπάρχει. Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ

Ξύπνησα; Είμαι εγώ αυτή που σηκώθηκα;
Τι κάνεις εκεί; Μη μου βάζεις παπούτσια, θέλω να κάτσω να πιώ καφέ.
Ρίξε μου λίγο νερό στα μούτρα μου, θέλω να με δω στον καθρέφτη.
Με βλέπεις; Δεν είμαι εγώ. Γιατί με ξύπνησες; Δε βιάζομαι να φύγω.
Μα πάντα έτσι δεν κάνεις; Φεύγεις για να κρυφτείς, να μη δείξεις τα σημάδια ενός νταβατζή χρόνου που σε στοιχειώνει, όπως η ρουτίνα της φθοράς που γλύφει το κορμί μιας *****ς.
Που ήμασταν χθες;
Eίπες πως θα έρθεις να με βρεις και δε θυμάμαι αν ήρθες.
Συγγνώμη δεν είχε χώρο να αναπνεύσω. Σηκώθηκα και πονάω, αυτές οι μελανιές ,μια δυσφορία και αυτό το γεμάτο αποτσίγαρα τασάκι μυρίζουν θάνατο…
Τι έχεις;
Δεν κοιμήθηκα καλά και αυτή η φορεσιά της σάρκας με βαραίνει.
Βγάλτη, θέλω να δω τη γύμνια σου, μου είπες.
Μπήκα μέσα σου να βρω φως, μα το σκοτάδι έφερε κρύο.
Η οσμή του αίματος που τρυπούσε το μέσα σου και η ποτισμένη με πλάνη βελόνα που φώτιζε τα μάτια της με μια γλυκόπικρη χαρμολύπη…
Eίναι σημεία επαφής για δύο σώματα τόσο ξένα όσο και γνώριμα για αυτούς που μπορούν να τα παρατηρήσουν.
Γιατί κανείς δεν ξέρει κανέναν, ούτε εγώ εμένα.
Σου είπα, είναι νωρίς ακόμα. Μη στεναχωριέσαι δε θα πω τίποτα, απλά δεν έχω χρόνο να μείνω. Το φως και η αλήθεια θέλουν θάρρος και εγώ δε καθάρισα ακόμα τα γυαλιά από το πάτωμα.
Κοίτα όμως βρίσκονται παντού ολόγυρα μας, ανάμεσα στις σκιές των ιδρωμένων μας από απόλαυση κορμιών, στα ονόματα των ανθών που με τόση περιέργεια ρωτούσες για να μάθεις, στα σοκάκια τούτης της πόλης που με τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού περιφερόσουν για να ανακαλύψεις.
Για να τα δεις, να τα γνωρίσεις και να τα καταλάβεις, χρειάζεται χρόνος και εμείς ακόμα πολεμάμε το ΤΕΡΑΣ της ύπαρξής μας που με τόσο κόπο μας μεγάλωσε και μας στοιχειώνει, λες και είχαμε συμφωνήσει να πεθάνουμε μαζί του.
Φεύγω, έχει πάει ήδη αργά και τα έχω βάλει μαζί του. Θέλω να κλείσω όλες τις εκκρεμότητες που έχω αφήσει χωρίς να πάρω δανεικά.
Με αγάπη και φως θα τις πληρώσω όλες, μετρώντας μία-μία όλες μου τις ανάσες με τόση ανακούφιση.
Τώρα πιο ελεύθερη από ποτέ…
Τότε που τα βράδια δε θα έχουν ούτε ένα αστέρι να φωτίζει τον ουρανό και τα φώτα της πόλης θα τυφλώνουν τις ξενυχτισμένες από δυστυχία φιγούρες των περιπλανώμενων περαστικών στα στενά των στοιχισμένων σε κουτάκια δρόμων, τότε θα αναλάβω το χρέος μου προς αυτούς.
Μη θαρρείς πως δεν τους ξέρω, οι ανάσες τους μυρίζουν αλκοόλ και το σώμα τους ένα σφαγείο κρεάτων που φοβάται να αφεθεί ,υποφέροντας από το δικό τους σύνδρομο Στοκχόλμης.
Είναι αυτοί που μέσα από το θολό καθρέφτη στα μάτια των άλλων ψάχνουν με μανία να βρουν το νόημα της ύπαρξης τους και το πιο όμορφο παιδί που με τόσο καμάρι η μάνα μεγάλωνε.
Είναι και οι άλλοι που παλεύουν να πετάξουν όλες τις ψυχώσεις και τις νευρώσεις τους, που τους δημιούργησε μια ατέρμονη ανάγκη τους για την τελειότητα να καλύπτουν με αυταπάρνηση τις ανάγκες των άλλων.
Παλεύουν όλοι για να βγούνε από μια μήτρα που δεν τους αναγνώρισε ποτέ και ψάχνουν να βρουν τη λύτρωση, ενώ η καρδιά τους αναπολεί τη θύμηση του μουδιασμένου από καύλα ουρανίσκου τους.
Μου τα έδωσες και τα πήρα όλα μέσα μου, μα διψούσα ολοένα και πιο πολύ.
Σκάσε μου φώναξες.
Σφίξε μου το λαιμό και βούλωσε μου το στόμα να μείνω εκεί να παγώσω τη στιγμή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μέχρι να νιώσω καρφίτσες να τρυπάνε τις φλέβες μου από ηδονή. Ήθελα με βία να σκίζω το κορμί σου, όσο εσύ θα με κοιτάς στα μάτια και στο τέλος να σου ταΐζω ότι από την πείνα μου, μου είχε απομείνει.
Συχνά αναρωτιέμαι κατά πόσον το ανθρώπινο μου ιδεώδες είναι καινούργιο ή αποτελεί συνέχεια εκείνου του ιδεώδους των πρώτων ζωωδών μου ενστίκτων.
Η απορία διαλύεται μόλις ανοίξω τα μάτια και κοιτάξω την κατάσταση μου κατά πρόσωπο. Σκουπίζω το ιδρωμένο μέτωπο μου και στα τσαλακωμένα σεντόνια βλέπω το αποτύπωμα των δαχτύλων μου, που με τόση οργή τραβούσαν. Άπλετο φως στα μάτια και στο νου μου.
Μα… πού είναι ο διακόπτης;
Δεν υπάρχει. Κανείς δεν μπορεί να σβήσει το φως. Μια ζωή χωρίς…διακοπές παρά μόνο γεμάτες αποσκευές , στο διάδρομο αναχωρήσεις και αφίξεις…
ΥΓ: Αριστούργημα: ριζική λέξη- έργο-άριστος. Πολλοί τη χρησιμοποιούνε δίχως να κατανοούν το νόημα της. Δεν είμαστε θεϊκά πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωση. Η δυνητικότητα μας δεν μπορεί να πάρει αριστείο, γιατί δεν έχει όρια.
Μας μάθανε από το σχολείο να κοστολογούμε το έργο μας με βαθμούς και αριστεία. Μας ορίσανε στερεότυπα ομορφιάς και κανονικότητας.
Αριστούργημα είναι η στιγμή που βιώνεις σε ένα παράλληλο χωρόχρονό ,με τη διαφορά ότι ο χρόνος εκεί δεν κυλάει, απλά παγώνει και φυλακίζει τη στιγμή.
Μην αγχωθείς αν δε θυμάσαι τα υπόλοιπα, το αριστούργημα εγκλωβίζει ενέργεια που μένει αναλλοίωτη στο χρόνο ,θαμπώνοντας τη μνήμη, ξεκουράζοντας το μυαλό από περιττά λόγια και συζητήσεις που καθημερινά αναλώνεσαι να ακούς και να απαντάς.
Δε θυμάμαι τίποτα, αλλά αυτό που γράφω στο χαρτί αποτυπώνει το δικό μου αριστούργημα.
Μετά από τόσες αποτυχημένες συνταγές για γρανίτα παγωτό ,τελείωσα μαζί σου...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Δεν υπάρχει κενό, ποτέ δεν υπήρξε.
Η θέσμιση που αφορά όλα όσα σου επιβάλλουν να δρας και να σκέφτεσαι, ανήκουν στο φαντασιακό και εκεί συναντάς το κενό, όπου ταυτίζεσαι με μια εικόνα που δεν είσαι εσύ.
Όπως ένα παιδί που νιώθει το σώμα του ασυντόνιστο ,λόγω της βιολογικής πρωιμότητας του και προσπαθεί να ταυτιστεί με την εικόνα του στον καθρέφτη, αποκτώντας έτσι μια φαινομενική πληρότητα.
Κάπου εκεί βρίσκεται ο φόβος και ύστερα έρχονται οι ενοχές.
Κοίτα να δεις που κατάφερα επιτέλους να με χωρέσω μέσα σε μικρές στιγμές στην Κρήτη.
Νιώθω σα να κατέβασα τα καλοκαιρινά μου ρούχα που έκρυβα για τρία χρόνια στο πατάρι και είμαι πάλι εδώ έτοιμη να τα φορέσω χωρίς ντροπή.
Ελπίδα δε μετανιώνω που ήρθα να σε βρω και αφιέρωσα χρόνο, θα το έκανα ξανά και ξανά. Ξεκαθάρισαν πολλά μέσα μου και αυτό είναι η καλύτερη διάγνωση και θεραπεία ,χωρίς να με εγκλωβίζει σε κουτάκια και σε κατηγορίες, που είναι τόσο βολικό να επικαλείσαι ,για να μην αναλαμβάνεις τις ευθύνες ως προς τους άλλους.