Αρρωστοφοβια;;

Καλησπέρα! Είμαι 30 χρόνων παντρεμένη με ένα παιδάκι..! Από έφηβη φόβομουν συνεχώς ότι έχω κάποια αρρώστια! Κάθε φορά που με πιάνει επισκέπτομαι γιατρό, κάνω εξετασεις και πάντα είναι καλές.. Κάθε φορά όμως που έχω έστω και ένα μικρό συμπτώμα αρχίζω να ψάχνω στο ίντερνετ καταλήγω ότι έχω όλα ή τα περισσότερα συμπτώματα από αυτά που διαβάζω και είμαι σίγουρη οτξ έχω μια σοβαρή και μη αναστρέψιμη ασθένεια! Κάθε φορά που με πιάνει είμαι χάλια, νομίζω ότι σταματάει η ζωή μου και αν το σκεφτείς είναι έτσι γιατί μέχρι να πάω στο γιατρό να μου πει όλα καλά δεν ζω.. Δεν με ευχαριστεί τίποτα..! Όλο αυτό έχει φτάσει στο αποκορύφωμα τον τελευταίο μήνα! Κάθε μέσα με πιάνει και κάτι καινούργιο! Για παράδειγμα ένιωθα ότι έχω ένα εμπόδιο στο λαιμό και πονουσα.. Ήμουν σίγουρη ότι έχω κάτι ανιατο! πήγα σε ενδοκρινολογο και σε ωριλα μου λένε όλα καλά δεν έχεις τίποτα! Πετούσα μετα από αυτό, λέω στον άντρα μου τώρα όλα καλά θα ηρεμήσω! Έλα όμως που με την αύριο ακριβώς είδα ότι τα χέρια μου κάποιες φορές μέσα στη μέρα κοκκινιζουν.. Ψάχνω αμέσως στο ίντερνετ και καταλήγω στο ότι έχω σοβαρή ηπατική νόσο γιατί έχω αρκετά παραπανίσια κιλά και πιστεύω ότι φταίει αυτό και το προκάλεσα εγώ... Βαθιά μέσα ξέρω ότι μπορεί και να μην είναι τίποτα αλλά εγώ πάντα είμαι σίγουρη ότι είναι κάτι πολυυυυ σοβαρο! Θέλω να πάω αύριο για εξετάσεις μήπως ηρεμήσω αλλά τρέμω.. Τρέμω μη μου βρουν τίποτα... Νομίζω ότι θα πάθω ανακοπή μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα! Όλο αυτό με έχει κουράσει απίστευτα.. Θέλω να σταματήσω να νιώθω έτσι... Αλλά κάθε φορά που με πιάνει δεν νομίζω ότι είμαι υπερβολική αντίθετα είμαι σίγουρη ότι έχω κάτι σοβαρό! Δεν θέλω να πάω σε ψυχίατρο! Φοβάμαι μη μου δώσει χάπια γιατί η μητέρα μου παίρνει χρόνια και βλέπω ότι την ρίχνουν και έχει εθιστεί σε αυτά! Σκέφτομαι και τον ομοιοπαθητικο και το ψυχολόγο! Μετά όμως σκέφτομαι όχι δεν είμαι υποχονρια απλά έχω κάτι σοβαρό σωματικά, μια σοβαρή αρρώστια που θα τελειώσει τη ζωή μου! Ήθελα να είμαι χαρούμενη με το μωράκι μου και τον άντρα μου κι εγώ βουλοαζω κάθε μέρα και περισσότερο σε όλο αυτό! Δεν ξέρω τι να κάνω

Quote:

---

Δεν θέλω να πάω σε ψυχίατρο! Φοβάμαι μη μου δώσει χάπια γιατί η μητέρα μου παίρνει χρόνια και βλέπω ότι την ρίχνουν και έχει εθιστεί σε αυτά! Σκέφτομαι και τον ομοιοπαθητικο και το ψυχολόγο! Μετά όμως σκέφτομαι όχι δεν είμαι υποχονρια απλά έχω κάτι σοβαρό σωματικά, μια σοβαρή αρρώστια που θα τελειώσει τη ζωή μου! Ήθελα να είμαι χαρούμενη με το μωράκι μου και τον άντρα μου κι εγώ βουλοαζω κάθε μέρα και περισσότερο σε όλο αυτό! Δεν ξέρω τι να κάνω

---

Πας σε ψυχολόγο κι αν αυτός το κρίνει απαραίτητο σε ψυχίατρο. Αλλιώς κάθεσαι και ταλαιπωριέσαι μια ζωή και δεν χαίρεσαι το μωράκι και τον άντρα σου αλλά τρέχεις στους γιατρούς. Διαλέγεις και παίρνεις. Μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει, δυστυχώς.

Αχ κορίτσι μου! Πόσο σε καταλαβαίνω δεν μπορείς να φανταστείς! Κι εγώ μια από τα ίδια ακριβώς! Κι εγώ τα έχω από μικρή να φανταστείς 16 χρόνων να παθαίνω γρίπη και να νομίζω ότι έχω aids, 26 χρόνων να έχω ζαλάδες και να νομίζω ότι έχω νόσο τρελών αγελάδων και τα λοιπά και τα λοιπά... Και τώρα μετά το lockdown έχω απότρελαθεί τελειως... Μια εβδομάδα είχα πάθει κατάθλιψη με τον κορονοιο μετά βρήκα κατι στο στήθος μου που ώσπου να βγουν τα αποτελέσματα ότι ήταν καλοηθες κόντεψα να τρελαθώ....μετα βρήκα ένα κόκκαλο στο στερνό που εξειχε πιο πολύ στα δεξιά από τα αριστερά... Άλλη κατάθλιψη κι εκεί ώσπου να κάνω ακτινογραφία και να βγει φυσιολογικη...μετα με έπιασε πόνος στην πλάτη... Τώρα έχω πόνο στις φτερνες και στα ίσχια και διαβάζω στο ίντερνετ τα χίλια μύρια και τρέχω πάλι στον Ορθοπεδικο κι αντε πάλι εξετάσεις κι αντε πάλι άγχος και κατάθλιψη μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα... Εγώ όμως έχω κλείσει ραντεβού με ψυχίατρο γιατί εμένα η φαρμακοθεραπεία με έχει βοηθήσει πολύ στο παρελθόν με όλο αυτό το μίγμα εμμονές ιδέες - "ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή - άγχος-κατάθλιψη που είχα. Και η δική μου μαμά μετά που χάσαμε τον μπαμπά μου κι έπαθε κατάθλιψη και κρίσεις πανικού, με φαρμακευτική θεραπεία από ψυχίατρο ανανηψε τελείως χωρίς σοβαρές παρενέργειες... Αλλά εάν δεν θες να πάρεις φάρμακα μπορείς να απευθυνθείς σε έναν ψυχολόγο και να συζητήσετε τι είναι αυτό που σε αγχώνει και σε χαλάει στη ζωή σου και ασχολείσαι συνέχεια με θέματα υγείας... Για μένα π.χ.ξερω ότι έχω κατάθλιψη και άγχος γιατί έχασα προσφατα τον μπαμπά μου, έχω κι άλλα οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, είμαι και πιο μεγάλη από εσένα, είμαι 42 χρόνων, κι έχω κι εγω 2 παιδάκια και φοβάμαι που μεγαλώνω και τώρα μπορεί να είναι πιο συχνές οι αρρώστιες κι ότι έχω παραμελήσει τις ιατρικές εξετάσεις που έπρεπε να κάνω λόγω παιδιών και οικονομικών... Κι άλλα προβληματα που σκέφτομαι και με πιάνει άγχος... Προσπάθησε να βρεις έναν ειδικό για να μιλήσεις για να σε βοηθήσει να το αντιμετωπίσεις...οτι καλύτερο σου ευχομαι

Επίσης μπορείς να πας σε έναν ψυχίατρο και να συζητήσεις για μη φαρμακευτική ψυχοθεραπεία με συνεδρίες είτε με τον ίδιο ή με ψυχολόγο... Δεν είναι υποχρεωτικό να πάρεις χάπια δεν έχεις σχιζοφρένεια...

Καλά αυτό με τις τρελές αγελάδες το είχα κι εγώ.. Κι ήμουν μια σταλιά παιδι... Η αδερφή μου ακόμα με κοροϊδεύει! Μέχρι που η γιαγιά μου με πήγε σε παπά να με διαβάσει χάχα! Στα σοβαρά τώρα το θέμα είναι ότι κάθε φορά που με πιάνει κάτι ειλικρινά πιστεύω ότι κάτι έχω... Ειλικρινά πιστεύω ότι πεθαίνω! Αυτή τη στιγμή που μιλάμε νομίζω ότι έχω νεφρική ανεπάρκεια γιατί τα ουρά μου εχουν μειωθεί και ταυτόχρονα φοβάμαι μήπως έχω κάτι στη μήτρα γιατί και η ροή της περιόδου μου είναι μικρή! Δεν σκέφτομαι ότι ίσως δεν πίνω αρκετό νερό όπως μου λέει ο άντρας μου ή ότι ίσως από το τρελό μου άγχος έχω χαλάσει το κύκλο μου! Οχι! Πιστεύω τα χειρότερα και ειλικρινά τα τρέμω! Τρέμω να πάω στο γιατρό αλλά ταυτόχρονα πιστεύω ότι είναι επιτακτικό να πάω μήπως προλάβω τίποτα! Δεν αντέχω να βλέπω τη ζωή μου να περνάει και να μη τη ζω! Αλλά λέω κι αν πάω σε ψυχίατρο αλλά τελικά είμαι όντως σωματικά αρωωστξ κι εγώ νόμιζα ότι είμαι ψυχικά;;; ούτε κι εγώ ξέρω τι λέω...και ειλικρινά εσύ έχεις λόγους να είσαι στεναχωρημςνη... Εγώ;;; δεν μου λείπει κάτι Δοξα τω Θεω... Επρεπε να το απολαμβάνω... Κι εγώ φοβάμαι ότι απλά θα το χάσω.. Γιατί ποιος αξίζει τόση ευτυχία;;; κι άλλοι δεν ήταν τόσο ευτυχισμένοι και τελικά κάτι έγινε και χάλασε;;;;

Quote:

---

Originally Posted by theomp

ούτε κι εγώ ξέρω τι λέω...και ειλικρινά εσύ έχεις λόγους να είσαι στεναχωρημςνη... Εγώ;;; δεν μου λείπει κάτι Δοξα τω Θεω... Επρεπε να το απολαμβάνω... Κι εγώ φοβάμαι ότι απλά θα το χάσω.. Γιατί ποιος αξίζει τόση ευτυχία;;; κι άλλοι δεν ήταν τόσο ευτυχισμένοι και τελικά κάτι έγινε και χάλασε;;;;

---

Στις τελευταίες γραμμές συνοψισες τον τρόπο σκέψης που σου δημιουργεί το αγχος... Για κάποιο λόγο έχεις ενοχές που είσαι ευτυχισμένη και παράλληλα φοβασαι ότι θα γίνει κάτι κακό που θα χαλάσει την ευτυχία σου γιατί όπως είπες
"ποιος αξίζει τόση ευτυχία"... Έχουμε ακριβώς τον ίδιο τρόπο σκέψης... Εγώ πάλι σκέφτομαι μόνο η υγεία μου έχει μείνει και τα παιδιά μου αλλά ποια είμαι εγώ που μου αξίζει να είμαι υγιής; Εσύ φοβάσαι ότι κάτι θα πάθεις και θα χάσεις το ευτυχισμένο σου παρόν, εγώ φοβάμαι ότι πέρασαν τα χρόνια, χαραμισα τη ζωή μου και ότι θα πάθω κάτι και δεν θα εχω το χρόνο που θέλω για να αλλάξω τη ζωή μου και να έχω ένα πιο ευτυχισμένο μέλλον... Από την άλλη βέβαια αυτό το πράγμα έχει εξάρσεις και υφεσεις... Φαντάζομαι ότι δεν είσαι όλη σου τη ζωή τόσο αγχωμένη, κάποιες περιόδους θέλω να πιστεύω ότι είσαι πιο ήρεμη και εκλογικευεις οποία τυχόν συμπτώματα υπάρχουν... Εχεις παρατηρήσει κάτι που τυχόν να σε επηρεάζει και να αρχίζουν αυτές οι σκέψεις... Π.χ.να άκουσες κάποια άσχημη ιστορία που συνεβει σε κάποιον γνωστό σου ή ακόμη και σε κάποιον άγνωστο... Εγώ όταν είχα πάει με την μαμά μου να καταθέσουμε κάτι χαρτιά στο ασφαλιστικό ταμείο του μπαμπά μου μια κυρία έλεγε μια άσχημη ιστορία που της συνεβει (δεν αναφέρω λεπτομέρειες για να μην σε επηρεάσω όπως επηρεαστηκα κι εγώ) κι από τότε την έχω στο μυαλό μου και τώρα έχω κολλήσει μήπως έχω κι εγώ αυτά που έλεγε η κυρία! Όσο για τα γυναικολόγικα δεν θέλω καν να το σκέφτομαι δεν έχω κανένα σύμπτωμα αλλά προχθές βρήκα κάτι χαρτιά από εξετάσεις και συνειδητοποίησα ότι έχω 3 χρόνια να κάνω τεστ ΠΑΠ και γυναικολόγικα υπέρηχο κι έχω φάει τη φρίκη του αιώνα! (ποιος εγώ που κάθε χρόνο ήμουν απικο με τα τσεκ απ μου και τώρα μέτα από τόσο καιρό ένας θεός ξερει τι μπορεί να έχω βγάλει και αλλα τέτοια..) σόρυ για το σεντόνι...