Σκαμπανεβάσματα;

Θέλω να ρωτήσω υπάρχει κάποιος που του έχουν φύγει τα συμπτώματα ιδψ για πολυ καιρο χωρις θεραπεία;Επίσης εχει δει κάποιος αποτέλεσμα απο καποια μορφη θεραπείας;

Εγώ δεν έχω έντονα συμπτώματα εδώ και 1-2 χρόνια περίπου. Η ψυχοθεραπεία και υλικό (Βιβλία, βίντεο) βοήθησαν, δεν πήρα ποτέ φάρμακα. Έχω (είχα) ιδεοληψίες με νοητικούς καταναγκασμούς μόνο.

Αν επιτρέπετε του τύπου;μπορείς και ζεις φυσιολογικά χωρις αυτες η σκέψεις να επεμβαίνουν στην ζωη σου;

Υπάρχουν και δε θα φύγουν ποτέ, αλλά δεν βασανίζομαι! Οι σκεψεις έρχονται σε όλους, δεν τις αφήνω απλά να μου γίνονται εμμονές. Ίσως τις γυρνάω δυο τρεις φορές παραπάνω από κάποιον χωρίς ΙΨΔ αλλά δεν περνάω ώρες να αναρωτιέμαι αν είμαι τρελή, ανώμαλη, εγκληματίας όπως παλιότερα.

Γι αυτό και συμμετέχω σε αυτό το φόρουμ από όταν το ανακάλυψα γιατί ξερω ότι υπάρχει way out από τη μιζέρια της ΙΨΔ Και θέλω να το μοιραστώ, αλλά πρέπει να κατανοήσουμε ότι καλώς ή κακώς θα την έχουμε για πάντα! Πρέπει να έχουμε τα εφόδια να τη διαχειριζόμαστε και να μη μας καταδυναστεύει και αυτό μας κάνει πολύ πιο δυνατούς από τους άλλους !

Προσωπικά είμαι πολυ απελπισμένος ημουν καλά εντελώς καλα και τωρα σκάει αυτο δεν ξερω αν αντεχω να ζω ετσι θέλω να βρω μια δουλειά αλλα δεν μπορω έτσι νιωθω πως θα παω και καποια στιγμή θα φύγω τρέχοντας και να φανταστείς το έλεγχο ως ενα βαθμο δλδ η γύρο μου και οι φιλοι μ δεν καταλαβαίνουν τιποτα.ειχα περασει μια παρομοια φαση στα 14 και μετα απο ενα μηνα έφυγαν ολα και απο τοτε μεχρι πριν 3 μηνες ηταν ολα τέλεια και τωρα αυτο παλι

Καταλαβαίνω ποσό δύσκολο είναι... εμένα εμφανίστηκε στα 20 αν και μετά συνειδητοποίησα ότι μια κρίση πανικού που είχα στα 15 (και ότι μετά απέφευγα τις εκκλησίες) ήταν από την ΙΨΔ. Όποτε αντίστοιχη περίπτωση φαντάζομαι.

Κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες από άλλες. Είναι πολύ θετικό ότι ξέρεις τι συμβαίνει και πως λέγεται! Εγώ δεν είχα ιδέα και ντρεπόμουν να πω τι μου συμβαίνει. Ήταν σίγουρα ένα εξάμηνο που είχα φτάσει στα όρια μου. Δε ζούσα στιγμή της ζωής μου. Το μυαλό ήταν πάντα άλλου. Κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα όμως! Όπως και στη δίκη σου περίπτωση.

Από τα 20 μέχρι τα 25 είχα διαστήματα που δεν άντεχα και άλλα που φαινομενικά δεν υπήρχε. Αλλά υπήρχε, και παρά υπήρχε γιατί δεν το είχα αντιμετωπίσει και με την παραμικρή αφορμή έτρεμα και φοβόμουν, και έβγαινε στην επιφάνεια δριμύτερη. Δεν ξερω αν όλα είναι «τέλεια» όσο το ξεχνάς γιατί συνήθως σημαίνει ότι το απωθείς, το κρύβεις κάτω από το χαλί. Πιστεύει ίσως αυτό να ισχύει και για σένα;

Θυμάμαι παντως κάποια στιγμή έφτασα στο σημείο να λέω δεν αντέχω άλλο ας με κλείσουν στο Δαφνί αν αυτό χρειάζεται. Πρέπει κάποιος να ξέρει τι συμβαίνει γιατί είχα αρχίσει να μη βρίσκω νόημα στη ζωή.

Μετά την αρχή της ψυχοθεραπείας και μετά από αρκετό καιρό που εφάρμοζα όσα μάθαινα, άρχισα να βλέπω πως κάνω βήματα μακριά από αυτό.

Εχεις αναζητήσει βοήθεια από ειδικό;

Πηγαίνω σε ψυχολογο και δεν μ λέει καν οτι εχω ιδψ μου λεει σπο το υπερβολικό άγχος μ ερχονται εμμονες ιδεες,μπαρούφες απλα δεν εχει ιδεα τι ειναι η ιδψ μ φαίνεται,πρεπει να παω σε αλλον μαλλον

Ναι και εγώ έχω πεσει σε τέτοια περίπτωση. Αναζήτησε κάποιον κλινικό ψυχολόγο - ψυχοθεραπευτή

Μετα απο ποσο καιρο θεραπείας είδες αποτέλεσμα;