Πολλά μαζί

Έχω θέσει 5 στόχους φέτος. Είμαι πολύ χαρούμενη που κατορθώνω να μεταβαινω στον 3ο στόχο με τόσο θετικά αποτελέσματα. Οι στόχοι αυτοί είναι κυρίως επαγγελματικοί. Και μάλιστα σε τόσο αντίξοες συνθήκες, ειλικρινά είμαι τόσο ευχαριστημένη. Ωστόσο υπάρχει ένα βαρύ τίμημα, αυτό του άγχους. Όσο βρισκόμουν στην πόλη όπου ζω ανεξάρτητα, είχα άγχος. Με πονούσε η κοιλιά μου, κοιμωμουν πολύ, έτρεμα. Το καταφερα όμως, το έδιωξα όλο αυτό. Με τον εγκλεισμό όμως επέστρεψε χειρότερα. Έπιασα τον εαυτό μου το βράδυ να έχει ταχυπαλμιες. Και απέκτησα και αυτό το εντελώς καινούργιο σύμπτωμα να βλέπω εφιάλτες. Πολλούς και διαφορετικούς. Ασχετου περιεχομένου με όσα βιώνω . Τέλος πάντα από μικρή έτρωγα τα νύχια μου. Σταμάτησα στο γυμνάσιο αλλάτώρα επεστρεψε και αυτό. Ήθελα να το μοιραστώ πολύ με κάποιον, έτσι στέλνω εδώ. Είμαι 22. Η καραντίνα πέρασε αλλά στη σκέψη μιας δεύτερης καραντίνας πελαγωνω. Τέλος, δεν αντέχω καθόλου την τηλεόραση. Οι δικοί μου όμως όλη μέρα βλέπουν. Όλη μέρα είναι ανοιχτή και αναπαράγει όλη αυτή τη μαυρίλα. Μαγειρευα και ηταν ανοιχτή η τηλεόραση, ειλικρινά με έπιασε ένα σφίξιμο ψηλά στο στομάχι. Θα ταχυπαλμια...