Δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς εάν ο κόσμος είναι τόσο παραλογος και το μοναδικό πραγμα που θεωρούν σημαντικό στη ζωή είναι το χρήμα ή εγω ειμαι χαζη και δεν ξέρω τι μου γίνεται; Εχει βαρεθεί η ψυχή μου να ακουω "ο άντρας πρεπει να έχει πολλα λεφτά ή να λιώνει στη δουλειά κάθε μέρα για είναι ικανός να συντηρήσει μια γυναίκα". Γιατί όλοι το έχουν στο μυαλό τους ετσι βρε παιδιά; Εάν αγαπήσεις έναν φτωχό που δεν έχει μια και η καρδιά σου τον θέλει πραγματικά πρεπει να τον αφήσεις και να βρεις κάποιον που να στα ακουμπάει και να τρέχει η τσέπη του; Στο τέλος τέλος τα λεφτά ερωτευόμαστε η τον άνθρωπο; εχω μπερδευτεί..... Κάθε φορά προσωπικά που δεν έχω λεφτά να παρω τσιγάρα παραδειγμα μου λένε "αρραβώνες θέλεις αλλά δεν έχει να σου παρει ένα πακετο τσιγάρα, γιατί δεν βρήκες κανέναν που να έχει λεφτά αυτόν τι θα τον κάνεις;" Ενώ δεν είναι κανένας τεμπέλης γιατί από 13 χρονών δουλευε και εφυγε απο το σπίτι του ποτε κανένας δεν τον βοήθησε απλώς αυτόν τον καιρο δεν μπορεί να βρει μια σταθερή δουλειά... Μα εγώ δεν τον διάλεξα για τα λεφτά του, είμαι μαζί του επειδή είναι ένα παιδί ξεχωριστό για εμένα, εξαθλιομενος ψυχολογικά από όσα έχει περασει στην ζωή του, καλο παιδι και με αγαπάει και με νοιάζεται αληθινά... Όταν τον γνώρισα δεν είχε μια στην τσέπη του.. Ουτε σκέφτηκα ποτε να τον αφήσω επειδή δεν είναι κανενα πλουσιοπαιδο. Αν ηθελα να κάνω ζωή με τσαμπανιες νυχάκι στην εντέλεια κάθε εβδομάδα και να μου σκάει 500ρικα κάθε εβδομάδα σε πραγματα που ονειρευονται οι περισσοτερες γυναίκες θα πηγαινα να έβρισκα έναν τετοιο! Μα ουτε στραβή είμαι ουτε καμια που δεν είναι εμφανισημη. Είχα γνωρίσει πολλα "πλουσιοπαιδα" που θέλανε να κάνουμε σχέση αλλά ποτε δεν με προσελκυσε το χρήμα ουτε τιποτα απο όσα έχουν. Το μόνο που θέλω εγώ προσωπικά είναι έναν αληθινό ανθρωπο που να με αγαπάει και να με σέβεται και ας κοιμόμαστε και στα παγκακια δεν με νοιάζει....Ειμαι παραλογη βρε παιδιά; πειτε μου την γνώμη σας σας παρακαλω...
