Καλησπέρα παιδιά. Καταρχάς να πω πως είμαι 24χρ κ διαγνώστηκα με αγχωδεις διαταραχή πριν 1 μήνα περίπου. Είχα τάση για εμετό τις πρωινές ώρες, τώρα υποχώρησαν μεν δεν έχω εδώ κ μια βδομάδα αλλά μου έμεινε μια ταραχή ότι κάτι θα συμβεί. Το αγόρι μ να τονίσω έχει σπουδάσει ψυχολογία κ με βοήθησε να δω λίγο πιο θετικά τα πράγματα. Γενικά κάνω αρνητικές σκέψεις τώρα τελευταία, έχω πολύ συσωρευμενο άγχος μέσα μου ότι ο πατέρας μ θα πεθάνει. Είναι μεγάλος σε ηλικία έχει ζάχαρο, κάνει ινσουλινες, έχει αδυνατίσει σε φάση νευρικής ανορεξίας κ σκέφτομαι πολύ αρνητικά. Γενικά μικρή δεν πέρασα κ την καλύτερη παιδική ηλικία, γιατί από τα 11 που ο πατέρας μ σταμάτησε το μαγαζί διαγνώστηκε κ εκείνος με αγχωδεις διαταραχή κ κατάθλιψη. Η μάνα μ είναι όλα αυτά τα χρόνια μέσα στην γκρίνια κ την απελπισία, ο αδερφός μ είναι μικρός κ τα σπασμένα τα έβγαζε κ τα βγάζει όλα σε εμένα. Νομίζει πως η γη γυρίζει γύρω της, γενικά η κατάσταση της οικογένειας μ είναι μίζερη τα τελευταία 13 χρόνια. Δεν ξέρω παιδιά είμαι απελπισμένη. Δεν βγαίνω έξω, δηλαδή πάω σούπερ μάρκετ, κάνω δουλειές στο σπίτι (μένω με τον αρραβωνιαστικο μ), φοβάμαι ότι ανά πάσα στιγμή θα χτυπήσει το ρημάδι το τηλ κ θα μ πουν τα κακά μαντάτα. Θέλω μια καλή κουβέντα ρε παιδια να πάρω θάρρος.
