Γαλήνη στα 40, γίνεται;

Δεν ήξερα η θυμόμουν τι θα πει Γαλήνη έως ότου πήγα με συγγενείς στο μνήμα του Αγίου Παϊσίου. Καθώς φτάσαμε στην πύλη του λόφου μες στο αμάξι ξαφνικά ένιωσα μια γαλήνη μέσα μου, στην καρδιά θα λεγα. Ένιωσα τόσο όμορφα παιδιά στην καρδιά που παραξενεύτηκα, νόμιζα έπαθε κάτι η καρδιά μου. Μόλις το σκέφτηκα αυτό η γαλήνη πέρασε, έφυγε. Κράτησε 2-3 δευτερόλεπτα μόνο. Αυτό έγινε κάπου στο 2013.

Με τον καιρό το φιλοσοφουσα και έφτασα μέχρι τα παιδικά χρόνια. Τότε κατάλαβα και συμπερανα ότι τα παιδιά, όλοι κι εμείς όταν ήμασταν παιδιά, αθώα, ,ακακα χωρίς τοξίνες στην ψυχή μας νιώθαμε είχαμε την απόλυτη γαλήνη.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι πιο όμορφο συναίσθημα. Όποιος το ένιωσε και το έχασε αν το ξανανιώσει δεν νομίζω να υπάρχει άλλο συναίσθημα για να κυνηγάει.

Γίνετε στα 40 να νιώσεις γαλήνη;

φυσικα και γινεται, η επαφη με τη φυση ειναι πολυ σημαντικη, δεν ξερω πως θα μουνα αν ζουσα αθηνα και οχι εδω που ζω σε μικρη πολη, 500 μετρα απο το σπιτι μου παραλια για κολυμπι, και εξοχη στα 50 μετρα για τζοκινγκ και ποδηλασια, εμενα αυτο ειναι το μυστικο μου περα απο τη θεραπεια η καθημερινη επαφη με τη φυση

Σε όλες τις ηλικίες μπορείς να νιώσεις γαλήνη. Δεν ξέρω αν γίνεται να φτάσεις την ανεμελιά των παιδικών χρονών,που τίποτα δεν μας απασχολεί και όλα είναι ρόδινα,αλλα ίσως να μπορείς να φτάσεις τη γαλήνη του ανθρώπου που μεγαλος πια όταν ωριμάζει έχει δει τη ζωή,τα έχει βρει με τον εαυτό του,έχει ξεπεράσει τα εμπόδια,επέζησε και δεν τον σταματά τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by davidh

Δεν ήξερα η θυμόμουν τι θα πει Γαλήνη έως ότου πήγα με συγγενείς στο μνήμα του Αγίου Παϊσίου. Καθώς φτάσαμε στην πύλη του λόφου μες στο αμάξι ξαφνικά ένιωσα μια γαλήνη μέσα μου, στην καρδιά θα λεγα. Ένιωσα τόσο όμορφα παιδιά στην καρδιά που παραξενεύτηκα, νόμιζα έπαθε κάτι η καρδιά μου. Μόλις το σκέφτηκα αυτό η γαλήνη πέρασε, έφυγε. Κράτησε 2-3 δευτερόλεπτα μόνο. Αυτό έγινε κάπου στο 2013.

Με τον καιρό το φιλοσοφουσα και έφτασα μέχρι τα παιδικά χρόνια. Τότε κατάλαβα και συμπερανα ότι τα παιδιά, όλοι κι εμείς όταν ήμασταν παιδιά, αθώα, ,ακακα χωρίς τοξίνες στην ψυχή μας νιώθαμε είχαμε την απόλυτη γαλήνη.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι πιο όμορφο συναίσθημα. Όποιος το ένιωσε και το έχασε αν το ξανανιώσει δεν νομίζω να υπάρχει άλλο συναίσθημα για να κυνηγάει.

Γίνετε στα 40 να νιώσεις γαλήνη;

---

Ακριβώς την ιδια γαλήνη ένιωσα όταν φρεσκοχειρουργημενη κατάφερα και πήγα στην Σουρωτή στο μνήμα του Αγίου Παισιου ...
Εγώ γύρω στα 36 τότε ,τώρα σαν και εσένα 40.....
Πέρασα ένα δίμηνο πολύ δύσκολο με πολύ απελπισία και πόνο και όσο μπορούσα να έχω διαυγεια από τα παυσιπονα και τα ηρεμηστικα που με είχαν στο νοσοκομείο για να αντέχω τους πόνος το μόνο που έλεγα ήταν ή να με βοηθήσει να βγω απ'όλο αυτό τον Γολγοθά μου και να με αξιώσει να τον επισκεφτώ ή να με πάρει μαζί του να γλυτώσω από το μαρτύριο του πόνου .
Θυμάμαι άνοιγα τα μάτια μου και έλεγα δεν αντέχω άλλο αφηστε με να φυγω και πάντα το μάτι μου έπεφτε στην εικονα που υπήρχε δίπλα στο παράθυρο σαν να μου έλεγε Κάνε υπομονή....
Τελικά με πολύ κόπο κατάφερα και το ξεπέρασα και από την πρώτη μερα που γύρισα σπίτι είχα μια ανησυχία και μια νευρικότητα μέχρι να μου επιτρέψουν να ταξιδέψω ως εκεί...
Κατάφερα και πήγα ....Ήμουν σαν αγρίμι κλεισμένο μέσα στο κλουβί μέχρι να φτάσουμε...
Μόλις έφτασα όμως και κατάφερα και πήγα κοντά του δεν μπορώ να περιγραψω αυτο που ένοιωσα..
Τι ηρεμία τι γαλήνη !
Αυτόματα είχαν φύγει όλα ,ουτε πόνοι ούτε ανησυχίες παρά μόνο ηρεμια και ασφάλεια....Αν δεν είχε τον κόσμο που περίμενε θα μπορούσα να κάτσω εκεί δίπλα του ώρες ολόκληρες μην μπορώντας να σταματήσω τα δάκρυα μου...
Δεν ξέρω έτρεχαν χωρίς να μπορέσω να το ελέγξω και όσο έτρεχαν εγώ ηρεμουσα και σαν κάτι να έφευγε από μέσα μου...

Είναι ευλογημένος ο τόπος για εμένα εκεί και όχι μόνο ο τόπος αλλά και οι καλόγριες που μηλησαμε και ήταν σαν βάλσαμο τα λόγια τους ....
Ώρες ώρες νοσταλγώ πολύ ειδικά όταν πιέζομαι πολύ ....

Από τότε όταν πιέζομαι βρίσκω την γαλήνη πηγαίνοντας στην εκκλησία ....Όχι δεν είμαι καμία φανατική....Δεν πάω κάθε Κυριακή και δεν μεταλαμβανω κάθε τρεις και λίγο...
Το κάνω μόνο όταν το αισθάνομαι και όταν μου το επιτρέπουν οι εκάστοτε συνθήκες .....

Αυτή είναι η δική μου ηρεμια και γαληνη ακομα και σήμερα ...
Ακόμα και σήμερα που δεν υπήρξα το τελευταίο διαστημα και τόσο καλα με τον ευατο μου αλλά παρόλο αυτά είμαι εκεί....

Όλοι μπορούμε να βρούμε την γαλήνη μας ,άλλοι στο Θεό ,στο δικό του Θεό ,είτε τον λενε Βούδα είτε Αλλάχ είτε όπως αλλιώς θέλουν...
Αλλοι την βρίσκουν στην φύση ,άλλος στα ζώα και γενικά όλοι οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να την ζήσουν αρκεί να την ανακαλύψουν.....

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Ακριβώς την ιδια γαλήνη ένιωσα όταν φρεσκοχειρουργημενη κατάφερα και πήγα στην Σουρωτή στο μνήμα του Αγίου Παισιου ...
Εγώ γύρω στα 36 τότε ,τώρα σαν και εσένα 40.....
Πέρασα ένα δίμηνο πολύ δύσκολο με πολύ απελπισία και πόνο και όσο μπορούσα να έχω διαυγεια από τα παυσιπονα και τα ηρεμηστικα που με είχαν στο νοσοκομείο για να αντέχω τους πόνος το μόνο που έλεγα ήταν ή να με βοηθήσει να βγω απ'όλο αυτό τον Γολγοθά μου και να με αξιώσει να τον επισκεφτώ ή να με πάρει μαζί του να γλυτώσω από το μαρτύριο του πόνου .
Θυμάμαι άνοιγα τα μάτια μου και έλεγα δεν αντέχω άλλο αφηστε με να φυγω και πάντα το μάτι μου έπεφτε στην εικονα που υπήρχε δίπλα στο παράθυρο σαν να μου έλεγε Κάνε υπομονή....
Τελικά με πολύ κόπο κατάφερα και το ξεπέρασα και από την πρώτη μερα που γύρισα σπίτι είχα μια ανησυχία και μια νευρικότητα μέχρι να μου επιτρέψουν να ταξιδέψω ως εκεί...
Κατάφερα και πήγα ....Ήμουν σαν αγρίμι κλεισμένο μέσα στο κλουβί μέχρι να φτάσουμε...
Μόλις έφτασα όμως και κατάφερα και πήγα κοντά του δεν μπορώ να περιγραψω αυτο που ένοιωσα..
Τι ηρεμία τι γαλήνη !
Αυτόματα είχαν φύγει όλα ,ουτε πόνοι ούτε ανησυχίες παρά μόνο ηρεμια και ασφάλεια....Αν δεν είχε τον κόσμο που περίμενε θα μπορούσα να κάτσω εκεί δίπλα του ώρες ολόκληρες μην μπορώντας να σταματήσω τα δάκρυα μου...
Δεν ξέρω έτρεχαν χωρίς να μπορέσω να το ελέγξω και όσο έτρεχαν εγώ ηρεμουσα και σαν κάτι να έφευγε από μέσα μου...

Είναι ευλογημένος ο τόπος για εμένα εκεί και όχι μόνο ο τόπος αλλά και οι καλόγριες που μηλησαμε και ήταν σαν βάλσαμο τα λόγια τους ....
Ώρες ώρες νοσταλγώ πολύ ειδικά όταν πιέζομαι πολύ ....

Από τότε όταν πιέζομαι βρίσκω την γαλήνη πηγαίνοντας στην εκκλησία ....Όχι δεν είμαι καμία φανατική....Δεν πάω κάθε Κυριακή και δεν μεταλαμβανω κάθε τρεις και λίγο...
Το κάνω μόνο όταν το αισθάνομαι και όταν μου το επιτρέπουν οι εκάστοτε συνθήκες .....

Αυτή είναι η δική μου ηρεμια και γαληνη ακομα και σήμερα ...
Ακόμα και σήμερα που δεν υπήρξα το τελευταίο διαστημα και τόσο καλα με τον ευατο μου αλλά παρόλο αυτά είμαι εκεί....

Όλοι μπορούμε να βρούμε την γαλήνη μας ,άλλοι στο Θεό ,στο δικό του Θεό ,είτε τον λενε Βούδα είτε Αλλάχ είτε όπως αλλιώς θέλουν...
Αλλοι την βρίσκουν στην φύση ,άλλος στα ζώα και γενικά όλοι οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να την ζήσουν αρκεί να την ανακαλύψουν.....

---

Γαλήνη!!! Και βέβαια μπορείς, αν ζεις σαν Αγία. Δεν έχω πάει στον τάφο του Αγίου Παϊσίου, έχω διαβάσει βιβλία για τον Άγιο και σε ένα σημείο λέει ότι από την πολύ χαρά του άρχισε να τρέχει γύρω από το μοναστήρι εγώ ένιωσα γαλήνη λίγες ώρες μετά την δεύτερη συνεδρία στην ψυχολόγο κράτησε για λίγο όπου ξανά ήρθαν οι σκέψεις, επίσης μετά από εξομολόγηση σε πνευματικό, αλλά για να νιώσεις σαν παιδί, πρέπει να ζεις πολύ απλή ζωή χωρίς πολυτέλειες και μακριά από την φασαρία των μεγαλουπόλεων!

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Γαλήνη!!! Και βέβαια μπορείς, αν ζεις σαν Αγία. Δεν έχω πάει στον τάφο του Αγίου Παϊσίου, έχω διαβάσει βιβλία για τον Άγιο και σε ένα σημείο λέει ότι από την πολύ χαρά του άρχισε να τρέχει γύρω από το μοναστήρι εγώ ένιωσα γαλήνη λίγες ώρες μετά την δεύτερη συνεδρία στην ψυχολόγο κράτησε για λίγο όπου ξανά ήρθαν οι σκέψεις, επίσης μετά από εξομολόγηση σε πνευματικό, αλλά για να νιώσεις σαν παιδί, πρέπει να ζεις πολύ απλή ζωή χωρίς πολυτέλειες και μακριά από την φασαρία των μεγαλουπόλεων!

---

Δική σου άποψη .....

Σεβαστή !Δεν θα μπω στην διαδικασία να σου απαντήσω για ευνόητους λόγους...

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Δική σου άποψη .....

Σεβαστή !Δεν θα μπω στην διαδικασία να σου απαντήσω για ευνόητους λόγους...

---

Βέβαια ο καθένας έχει την δική του άποψη, εννοείται!!

Παιδια οι τοξινες ειναι παντου στον κοσμο. Πχ κατι πραγματα που παρατηρησα στην ζωη:

1. Βαλε τα εμπορικα καναλια στην TV τα ελευθερα και μετα βαλε ΕΡΤ. Στα εμπορικα ειναι τρελοι οι ανθρωποι λεμε!! Βαζεις ΕΡΤ!!! Ηρεμεις.. χαλαρωνεις... στα αυτια και την ψυχη.

Το ιδιο και με την μουσικη που ακουμε οτι και αν ακουμε εμεις οι μεγαλοι. Ακου οτι θες και μετα βαλε παιδικα πχ. στο youtube.. Αποτοξινονεσε απο την μουσικη

Γαληνη ρε παιδια, γαληνη. αθωος σαν μην εχεις κανει τιποτα ζωη σου.. Ποιο ναρκωτικο και μαλακιες. Δεν υπαρχει τιποτα που να σε κανει να νιωθεις ετσι. Γαληνη