Ο ερωτας ειναι συναισθηματικη πεινα

Ειναι μια πεινα, μια παρορμηση παντρεμενη με την απελπισια και το δραμα, που οδηγει αυτον που πασχει απο μεγαλη συναισθηματικη στερηση, να, πιαστει με νυχια και με δοντια απο εναν αλλο ανθρωπο.

Ο συναισθηματικα χορτατος δε μπορει να ερωτευτει. Οταν δεχεσαι την προσοχη και το φλερτ απο πολλους ανθρωπους και εχεις τη δυνατοτητα να κανεις σεξ με ολους αυτους, η προσοχη σου διασπαται. Παιρνουν ολοι απο ενα ποσοστο της συμπαθειας σου. Κανενας δε μπορει να την μονοπωλησει, ολοι ειναι ευκολα εναλλαξιμοι και αντικαταστησιμοι, αρα κανεναν δε θα αγαπησεις. Θα ζεις συνεχεια στη χαρα και στην πληροτητα.

Αυτο ειναι το προνομιο των ομορφων γυναικων που τις πολιορκουν συνεχως αντρες καθως και λιγων αντρων που ειναι διασημοι ή ιδιαιτερα εμφανισιμοι.

Τελικα δεν υπαρχουν ευαισθητοι/ρομαντικοι, μονογαμικοι και πολυγαμικοι, αλλα μονο νηστικοι και χορτατοι.

Ορέστη δεν θα σχολιάσω αυτά που λες γιατί την άποψη μου την ξέρεις.. Αλλά έχεις ταλέντο στο γράψιμο, δες τι μπορείς να κάνεις για αυτό.

Αν θες την γνώμη μου δεν συμφωνώ με αυτά που γράφεις....

Μπορεί κάποιος να αγαπήσει και να προσφέρει αληθινα στις του σχέσεις μονο όταν είναι συναισθηματικά χορτατος τα έχει βρει με τον εαυτό του.

Έαν είσαι στερημενος και δεν έχεις επιλογή και ερωτεύεσαι ...δεν είναι έρωτας είναι απελπισία.Ειναι πέφτω με τα μουτρα σε κάποιον επειδή τον έχω ανάγκη...δεν νιώθω καλά με τον εαυτό του μου.

Μάλλον γράφεις αυτό που θα ήθελες με τη δική σου λογική.

Θεωρείς πως αν είχες πολλες επιλογές, δεν θα καθόσουν να δεσμεύτεις και να επενδύσεις σε έναν άνθρωπο. Ενώ τώρα αν δεν έχεις (από αυτά που γράφεις) είσαι αναγκασμένος αν βρεθεί ένας άνθρωπος να κάνεις σχέση μαζί του.

Δεν σκέφτονται όμως ολοι οι άνθρωποι έτσι.Οντως πάρα πολύ άντρες (και λιγότερες γυναίκες) σκέφτονται πως αν έχουν επιλογές και τους κυνηγάνε δεν θα θέλουν δεσμευσεις. Έτσι νιώθουν σε πλεονεκτική θέση.Αλλα υπάρχουν άνθρωποι που είναι των σχέσεων και θέλουν να δώσουν και να πάρουν συναίσθημα. Δεν υπάρχουν μόνο γοηδες και γοησσες να το παίζουν φτερο στον ανεμο και να πουλάνε μούρη.

Αυτό με τις ωραίες γυναίκες που λες(και γενικά με τους ωραίους ανθρώπους) είναι στερεότυπο. Όντως μπορεί να υπάρχουν όμορφες και όμορφοι που έχουν έντονη ερωτική ζωή εφόσον αρέσουν σε πολλούς ανθρώπους αλλα ανάλογα με τον χαρακτήρα υπάρχουν και αυτοί που δεν χαρίζονται από εδώ και από κει εύκολα και είναι πιο επίλεκτοι. Και συνήθως νομίζω ότι όντως όταν έχεις την εμφάνιση σε παίρνει να είσαι επιλεκτικος.

Αντίθετα οι λιγότερα ωραίες γυναίκες και άντρες... θεωρώ πως επειδή δεν έχουν καλή σχέση με την εικόνα τους...παίζουν πιο πολύ με τους γύρω τους.,φλερτάρουν περισσότερο,χώνονται όπου βρουν για να παίρνουν επιβεβαιωση,αρπάζουν όλες τις ευκαιρίες,χωρίζουν ζευγάρια, προσπαθούν να τους λένε όλοι καλά λόγια και τους πουλάνε παραμύθια ...

Δεν λέω ότι ολοι αυτό κάνουν...απλα από αυτό που έχω δει μιλάω ....δεν θέλω να κρίνω κανέναν. Έχω δει ωραίες κοπέλες να μένουν καιρό μόνες ...ψάχνοντας κάτι πιο εκλεκτό και να σεβονται τους γύρω τους...και έχω δει κοπέλες μέτριες εμφανισιακα να προσπαθούν να το παίξουν κάποιες.....να χώνονται παντού να κάνουν πράγματα οχι "ηθικα" για να πάρουν ψίχουλα επιβεβαίωσης.

"Οταν δεχεσαι την προσοχη και το φλερτ απο πολλους ανθρωπους και εχεις τη δυνατοτητα να κανεις σεξ με ολους αυτους, η προσοχη σου διασπαται. Παιρνουν ολοι απο ενα ποσοστο της συμπαθειας σου"

Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Ένας άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του δεν του διασπάται η προσοχή δεξιά και αριστερά επειδή απλά του έδωσαν σημασία. Μόνο αν έχει θέματα αυτοπεποίθησης και ψάχνει με αυτό τον τρόπο την επιβεβαίωση. Ένας λιγούρης που θα έρθει να σου την πέσει άκομψα, πρώτα απ' όλα προσβάλλει εσένα, εκτός από τον εαυτό του. Προσωπικά ντρέπομαι και προσβάλλομαι να λέω ότι μου την πέφτουν διάφοροι απελπισμένοι ή περίεργοι. Το φλερτ δεν λέει απολύτως τίποτα. Την προσοχή σου ΕΣΥ επιλέγεις που αξίζει να την δώσεις.

Οπότε πάμε και στο προνόμιο. Από τα παραπάνω που έγραψα καταλαβαίνεις πως δεν το λες και προνόμιο. Κάποιες φορές είναι σπαστικό και ιδιαίτερα όταν μια κοπέλα έχει σχέση και αγαπάει το αγόρι της.


(Δεν μιλάω σαν "όμορφη", μην παρεξηγηθώ ότι είμαι ψώνιο, καμία σχέση :p)


"Ο συναισθηματικα χορτατος δε μπορει να ερωτευτει."

Η αγάπη, και γενικά τα συναισθήματα, δεν έχουν μονάδα μέτρησης. Δεν σημαίνει πως επειδή νιώθεις πλήρης τότε δύσκολα θα νιώσεις κι' άλλα όμορφα συναισθήματα για κάποιον άλλον. Ίσα ίσα που θα έλεγα πως όσο πιο πλήρης είσαι, άλλο τόσο θες να δίνεις και στους άλλους. Ξέρεις πόσο όμορφα συναίσθημα είναι το ψυχικό δέσιμο και θες να το νιώσεις και με άλλους. Δεν μοιράζεται η αγάπη, αντίθετα, πολλαπλασιάζεται θα έλεγα.

Μπορεί οι άνθρωποι να ερωτεύονται και σε δύσκολες συνθήκες, είτε επειδή νιώθουν πιεσμένοι από κάτι και το μυαλό χρειάζεται να "ξεφύγει", να πιαστεί από αλλού, είτε επειδή οι ίδιοι είναι στερημένοι και χρειάζονται κάποιον άνθρωπο να τους αγαπήσει. Όμως πόσο υγιές μπορεί να είναι αυτό; Δεν είναι πιο "ανιδιοτελές" (σε εισαγωγικά γιατί από όλα τα συναισθήματα κάτι παίρνεις) να νιώθεις πλήρης και παρόλα αυτά να θες να δίνεις και σε άλλον άνθρωπο, παρά να ζητάς να καλύψεις τα συναισθηματικά σου κενά;

(Σβηνω αυτο που εγραψα κ γραφω κατι αλλο)

Ορεστη σ εχω στειλει κατι, αλλα δεν ξερω αν ηρθε. Τσεκαρε.

Είναι ένα θεατρικό δράμα, που οι ηθοποιοί έχουν πειστεί πολύ πριν να πάρουν τους ρόλους τους σε αυτό, έπρεπε να περάσουν από μία διαδικασία που θα τους είχε καταστεί το μέγα επιθυμητό. Έτσι βλέπεις μία κοινωνία που απορρίπτει την μοναχικότητα, αρρωστοποιώντας πολλές φορές τον μοναχικό άνθρωπο, επειδή δε θέλει να παίξει τον ρόλο, έχει δηλαδή αρνηθεί το προδιαγεγραμμένο του ίδιου του ρόλου, είτε τον παίζει γνωρίζοντας πως το κάνει, που είναι ουσιαστικά μία εξαπάτηση, για διάφορους λόγους. Μπορεί να τον συμφέρει να το παίξει όμοιος για να κερδίσει κοινωνικές απολαβές για παράδειγμα. Το ότι στην πέφτουν όλοι είναι γιατί, το αντιλαμβάνεσαι ή όχι, δεν είσαι η νόρμα. Κι έτσι θα επιχειρήσουν να κρατηθείς σε αυτήν, καθώς ο έρωτας είναι ιερός για όσους τον έχουν ασπαστεί. Από την άλλη, μπορούμε να συζητάμε μέρες για τα αχ βαχ στα οποία έχει τραγουδηθεί, έχουν γραφτεί έργα και ποιήματα, ιστορίες καθημερινής τρέλας. Μπορεί τη μία μέρα να είσαι τρελά ερωτευμένος και την άλλη να μισείς το ερωτεύσιμό σου, γιατί σε "πρόδωσε", σε εγκατέλειψε, και τόσες άλλες κωμικοτραγικές καταστάσεις. Δυστυχώς τα ιδεολογικά μαχαίρια χύνουν πολλές φορές αληθινό αίμα. Βλέπε την υπόθεση μια και είναι πρόσφατη, της γυναίκας με το βιτριόλι, όπου ο έρωτας γίνεται ορατός με την ίδια του ακριβώς την ιδεολογία. Θα σκοτώσω για να κρατήσω το επιθυμητό μου. Καλύτερα χωρίς τέτοια, η γνώμη μου. Ο συντροφικός έρωτας μπορεί να αντικαστήσει τον αγοραίο, δίχως αυτούς τους κινδύνους της συναισθηματικής αγιοποίησης.

Quote:

---

Originally Posted by BlackCoral

Είναι ένα θεατρικό δράμα, που οι ηθοποιοί έχουν πειστεί πολύ πριν να πάρουν τους ρόλους τους σε αυτό, έπρεπε να περάσουν από μία διαδικασία που θα τους είχε καταστεί το μέγα επιθυμητό. Έτσι βλέπεις μία κοινωνία που απορρίπτει την μοναχικότητα, αρρωστοποιώντας πολλές φορές τον μοναχικό άνθρωπο, επειδή δε θέλει να παίξει τον ρόλο, έχει δηλαδή αρνηθεί το προδιαγεγραμμένο του ίδιου του ρόλου, είτε τον παίζει γνωρίζοντας πως το κάνει, που είναι ουσιαστικά μία εξαπάτηση, για διάφορους λόγους. Μπορεί να τον συμφέρει να το παίξει όμοιος για να κερδίσει κοινωνικές απολαβές για παράδειγμα. Το ότι στην πέφτουν όλοι είναι γιατί, το αντιλαμβάνεσαι ή όχι, δεν είσαι η νόρμα. Κι έτσι θα επιχειρήσουν να κρατηθείς σε αυτήν, καθώς ο έρωτας είναι ιερός για όσους τον έχουν ασπαστεί. Από την άλλη, μπορούμε να συζητάμε μέρες για τα αχ βαχ στα οποία έχει τραγουδηθεί, έχουν γραφτεί έργα και ποιήματα, ιστορίες καθημερινής τρέλας. Μπορεί τη μία μέρα να είσαι τρελά ερωτευμένος και την άλλη να μισείς το ερωτεύσιμό σου, γιατί σε "πρόδωσε", σε εγκατέλειψε, και τόσες άλλες κωμικοτραγικές καταστάσεις. Δυστυχώς τα ιδεολογικά μαχαίρια χύνουν πολλές φορές αληθινό αίμα. Βλέπε την υπόθεση μια και είναι πρόσφατη, της γυναίκας με το βιτριόλι, όπου ο έρωτας γίνεται ορατός με την ίδια του ακριβώς την ιδεολογία. Θα σκοτώσω για να κρατήσω το επιθυμητό μου. Καλύτερα χωρίς τέτοια, η γνώμη μου. Ο συντροφικός έρωτας μπορεί να αντικαστήσει τον αγοραίο, δίχως αυτούς τους κινδύνους της συναισθηματικής αγιοποίησης.

---

Καλησπέρα

Μια που ανέφερες το περιστατικό με το βιτριόλι, η ίδια η ξανθιά που το έριξε είπε ότι ΔΕΝ ήταν ο λόγος το ερωτικό με τον 40χρονο...

Κάτι άλλο υπάρχει πίσω από αυτήν την υπόθεση,γνωρίζονταν και χρονια ......είτε είχαν προηγούμενα (ψυχολογικά,οικονομικά) είτε αυτή τη ζηλεύε ως γυναικα και είχε εμμονή μαζί της, το ξεκαθάρισε και η ιδια ότι δεν ήταν το κινητρο της υπόθεσης το ερωτικό!

Διαφωνώ αλλα δεν νομίζω να έχει και καποια ιδιαιτερη σημασία η διαφωνία μου... ώστε να τη τεκμηριώσω

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

"Οταν δεχεσαι την προσοχη και το φλερτ απο πολλους ανθρωπους και εχεις τη δυνατοτητα να κανεις σεξ με ολους αυτους, η προσοχη σου διασπαται. Παιρνουν ολοι απο ενα ποσοστο της συμπαθειας σου"

Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Ένας άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του δεν του διασπάται η προσοχή δεξιά και αριστερά επειδή απλά του έδωσαν σημασία. Μόνο αν έχει θέματα αυτοπεποίθησης και ψάχνει με αυτό τον τρόπο την επιβεβαίωση. Ένας λιγούρης που θα έρθει να σου την πέσει άκομψα, πρώτα απ' όλα προσβάλλει εσένα, εκτός από τον εαυτό του. Προσωπικά ντρέπομαι και προσβάλλομαι να λέω ότι μου την πέφτουν διάφοροι απελπισμένοι ή περίεργοι. Το φλερτ δεν λέει απολύτως τίποτα. Την προσοχή σου ΕΣΥ επιλέγεις που αξίζει να την δώσεις.

Οπότε πάμε και στο προνόμιο. Από τα παραπάνω που έγραψα καταλαβαίνεις πως δεν το λες και προνόμιο. Κάποιες φορές είναι σπαστικό και ιδιαίτερα όταν μια κοπέλα έχει σχέση και αγαπάει το αγόρι της.


(Δεν μιλάω σαν "όμορφη", μην παρεξηγηθώ ότι είμαι ψώνιο, καμία σχέση :p)


"Ο συναισθηματικα χορτατος δε μπορει να ερωτευτει."

Η αγάπη, και γενικά τα συναισθήματα, δεν έχουν μονάδα μέτρησης. Δεν σημαίνει πως επειδή νιώθεις πλήρης τότε δύσκολα θα νιώσεις κι' άλλα όμορφα συναισθήματα για κάποιον άλλον. Ίσα ίσα που θα έλεγα πως όσο πιο πλήρης είσαι, άλλο τόσο θες να δίνεις και στους άλλους. Ξέρεις πόσο όμορφα συναίσθημα είναι το ψυχικό δέσιμο και θες να το νιώσεις και με άλλους. Δεν μοιράζεται η αγάπη, αντίθετα, πολλαπλασιάζεται θα έλεγα.

Μπορεί οι άνθρωποι να ερωτεύονται και σε δύσκολες συνθήκες, είτε επειδή νιώθουν πιεσμένοι από κάτι και το μυαλό χρειάζεται να "ξεφύγει", να πιαστεί από αλλού, είτε επειδή οι ίδιοι είναι στερημένοι και χρειάζονται κάποιον άνθρωπο να τους αγαπήσει. Όμως πόσο υγιές μπορεί να είναι αυτό; Δεν είναι πιο "ανιδιοτελές" (σε εισαγωγικά γιατί από όλα τα συναισθήματα κάτι παίρνεις) να νιώθεις πλήρης και παρόλα αυτά να θες να δίνεις και σε άλλον άνθρωπο, παρά να ζητάς να καλύψεις τα συναισθηματικά σου κενά;

---

Ειναι ακριβως αυτο που ηθελα να γραψω!

Οτι δινεις παιρνεις σε αυτη την ζωη ......και εκει πραγματικα κρυβεται η ουσια της δικη σου ζωης !

Ακομα και αν καποιοι σε παρεξηγουν εσυ συνεχισε να δινεις καποτε θα καταλαβουν!

Quote:

---

Originally Posted by BlackCoral

Είναι ένα θεατρικό δράμα, που οι ηθοποιοί έχουν πειστεί πολύ πριν να πάρουν τους ρόλους τους σε αυτό, έπρεπε να περάσουν από μία διαδικασία που θα τους είχε καταστεί το μέγα επιθυμητό. Έτσι βλέπεις μία κοινωνία που απορρίπτει την μοναχικότητα, αρρωστοποιώντας πολλές φορές τον μοναχικό άνθρωπο, επειδή δε θέλει να παίξει τον ρόλο, έχει δηλαδή αρνηθεί το προδιαγεγραμμένο του ίδιου του ρόλου, είτε τον παίζει γνωρίζοντας πως το κάνει, που είναι ουσιαστικά μία εξαπάτηση, για διάφορους λόγους. Μπορεί να τον συμφέρει να το παίξει όμοιος για να κερδίσει κοινωνικές απολαβές για παράδειγμα. Το ότι στην πέφτουν όλοι είναι γιατί, το αντιλαμβάνεσαι ή όχι, δεν είσαι η νόρμα. Κι έτσι θα επιχειρήσουν να κρατηθείς σε αυτήν, καθώς ο έρωτας είναι ιερός για όσους τον έχουν ασπαστεί. Από την άλλη, μπορούμε να συζητάμε μέρες για τα αχ βαχ στα οποία έχει τραγουδηθεί, έχουν γραφτεί έργα και ποιήματα, ιστορίες καθημερινής τρέλας. Μπορεί τη μία μέρα να είσαι τρελά ερωτευμένος και την άλλη να μισείς το ερωτεύσιμό σου, γιατί σε "πρόδωσε", σε εγκατέλειψε, και τόσες άλλες κωμικοτραγικές καταστάσεις. Δυστυχώς τα ιδεολογικά μαχαίρια χύνουν πολλές φορές αληθινό αίμα. Βλέπε την υπόθεση μια και είναι πρόσφατη, της γυναίκας με το βιτριόλι, όπου ο έρωτας γίνεται ορατός με την ίδια του ακριβώς την ιδεολογία. Θα σκοτώσω για να κρατήσω το επιθυμητό μου. Καλύτερα χωρίς τέτοια, η γνώμη μου. Ο συντροφικός έρωτας μπορεί να αντικαστήσει τον αγοραίο, δίχως αυτούς τους κινδύνους της συναισθηματικής αγιοποίησης.

---

Ο έρωτας φταίει που είναι η άλλη ψυχοπαθής ε; Γιατί ως γνωστόν όποιος ερωτεύεται μπορεί να κάνει τα ίδια. Επίσης η μητρική/πατρική αγάπη φταίει στις περιπτώσεις που μανάδες/πατεράδες σκοτώνουν τα παιδιά τους; Αν ένας άνθρωπος δεν είναι καλά στα μυαλά του, δεν φταίει ο έρωτας για την κατάντια του. Τα μυαλά του φταίνε. Όταν χωρίζεις ή νιώθεις προδοσία, περνάς από διάφορα συναισθήματα. Κι' αυτά μέσα στο πρόγραμμα είναι. Αν κάποιος ξεφύγει όμως δεν του φταίει καμιά αφορμή/συναίσθημα αλλά αποκλειστικά και μόνο η ψυχοπαθολογία του και ο τρόπος που διαχειρίζεται τα συναισθήματά του.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

"Ο συναισθηματικα χορτατος δε μπορει να ερωτευτει."

Η αγάπη, και γενικά τα συναισθήματα, δεν έχουν μονάδα μέτρησης. Δεν σημαίνει πως επειδή νιώθεις πλήρης τότε δύσκολα θα νιώσεις κι' άλλα όμορφα συναισθήματα για κάποιον άλλον. Ίσα ίσα που θα έλεγα πως όσο πιο πλήρης είσαι, άλλο τόσο θες να δίνεις και στους άλλους. Ξέρεις πόσο όμορφα συναίσθημα είναι το ψυχικό δέσιμο και θες να το νιώσεις και με άλλους. Δεν μοιράζεται η αγάπη, αντίθετα, πολλαπλασιάζεται θα έλεγα.

Μπορεί οι άνθρωποι να ερωτεύονται και σε δύσκολες συνθήκες, είτε επειδή νιώθουν πιεσμένοι από κάτι και το μυαλό χρειάζεται να "ξεφύγει", να πιαστεί από αλλού, είτε επειδή οι ίδιοι είναι στερημένοι και χρειάζονται κάποιον άνθρωπο να τους αγαπήσει. Όμως πόσο υγιές μπορεί να είναι αυτό; Δεν είναι πιο "ανιδιοτελές" (σε εισαγωγικά γιατί από όλα τα συναισθήματα κάτι παίρνεις) να νιώθεις πλήρης και παρόλα αυτά να θες να δίνεις και σε άλλον άνθρωπο, παρά να ζητάς να καλύψεις τα συναισθηματικά σου κενά;

---

Ολα αυτα λειτουργουν υποσυνειδητα. Νομιζουμε οτι ερωτευομαστε καποιον για αυτο που ειναι αλλα στην πραγματικοτητα μεγαλο ρολο παιζουν οι συνθηκες ζωης μας. Βαζω τον εαυτο μου στη θεση καποιου που λαμβανει προσοχη - ομορφη προσοχη - απο πολλες γυναικες που του αρεσουν. Κατι θα ενιωθα για τη μια, κατι για την αλλη, κατι για την παραλλη. Ποια θα ερωτευομουν; Μαλλον καμια. Ποσο μαλλον αν εβγαινα ραντεβου και αν ειχα πιο στενες επαφες μαζι τους. Θα βρισκομουν σε μια ψυχικη κατασταση διαρκους χαρας και απολαυσης!

Ποση σχεση εχει η αδολη χαρα που νιωθουμε οταν παιζουμε ενα παιχνιδι για παραδειγμα, το ανεμελο γελιο, η ευχαριστηση, με το βαρυ και σοβαρο και δραματικο συναισθημα του ερωτα; Ποσο πιθανο ειναι να περασεις απο τη μια συναισθηματικη κατασταση στην αλλη;
Ποιος το εχει ζησει αυτο να μας απαντησει;

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Ολα αυτα λειτουργουν υποσυνειδητα. Νομιζουμε οτι ερωτευομαστε καποιον για αυτο που ειναι αλλα στην πραγματικοτητα μεγαλο ρολο παιζουν οι συνθηκες ζωης μας. Βαζω τον εαυτο μου στη θεση καποιου που λαμβανει προσοχη - ομορφη προσοχη - απο πολλες γυναικες που του αρεσουν. Κατι θα ενιωθα για τη μια, κατι για την αλλη, κατι για την παραλλη. Ποια θα ερωτευομουν; Μαλλον καμια. Ποσο μαλλον αν εβγαινα ραντεβου και αν ειχα πιο στενες επαφες μαζι τους. Θα βρισκομουν σε μια ψυχικη κατασταση διαρκους χαρας και απολαυσης!

Ποση σχεση εχει η αδολη χαρα που νιωθουμε οταν παιζουμε ενα παιχνιδι για παραδειγμα, το ανεμελο γελιο, η ευχαριστηση, με το βαρυ και σοβαρο και δραματικο συναισθημα του ερωτα; Ποσο πιθανο ειναι να περασεις απο τη μια συναισθηματικη κατασταση στην αλλη;
Ποιος το εχει ζησει αυτο να μας απαντησει;

---

Δεν ξέρω ακριβώς την ερώτηση σου
Αλλά νομίζω καθένας αντιλαμβάνεται αλλιώς τον έρωτα. Έχει διαφορετική εικόνα για αυτόν. Ανάλογα με τα βιώματα και το πώς βλέπει τα πράγματα. Οι πιο κυνικοί θα σου πουν οτι οι έρωτες είναι παραμύθια,και ότι σημασία έχει να περνάς καλά (αν είναι καλός-η στο σεξ μετράει και περισσεύει.... καθώς το μόνο απολαυστικό που θεωρουν ότι μπορούν να πάρουν από μια σχέση είναι το σεξ)οι πιο ρομαντικοί θα σου πουν οτι τους ενδιαφέρει να σχετιστουν και να ταυτιστούν σωματικα πνευματικα και ψυχικά με το σύντροφό τους, ότι ο έρωτας είναι κάτι μαγικό και αξίζει να τα παίζεις όλα για όλα και ας καεις. Και οι πιο ρεαλιστές θα σου πουν οτι οι ερωτικές σχέσεις που παίρνεις καλό σεξ και συντροφιά από τον αλλον είναι καλό πράγμα στη ζωή αλλα οχι το μοναδικό.

Ναι,ισχύει ότι πολλές φορές μπορεί να ερωτευτείς κάποιον επειδή νομίζεις ότι ήταν κάτι αλλο. Αλλα αυτό δεν κρατάει πολύ. Ίσως κάποιοι να τον λένε και ενθουσιασμό. Συνήθως όταν έχουμε προβλήματα με τον εαυτό μας και τραύματα.... θέλουμε να τα επουλωσουμε με μια μεγάλη αγαπη που περιμένουμε να έρθει στη ζωή μας. Έτσι η νεύρωση μας (δλδ η ταση μας να κοιτάμε μόνο τις δικές μας αναγκες και να θέλουμε να τις ικανοποιήσουμε) μας κάνει να βλέπουμε τους ανθρώπους όπως εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να είναι.....! Τους αποδίδουμε χαρακτηριστικά που θα θέλαμε να έχουν και που μας λείπουν και θαυμάζουμε στους άλλους..... ενώ στη πραγματικότητα δεν τα έχουν.

Και όταν ανακαλύψεις ότι ο άλλος δεν τα έχει αυτά που θες τοτε απογοητεύεσαι και ξεφουσκώνει το μπαλόνι του ενθουσιασμού.

Ο έρωτας όμως ίσως να μην είναι αυτός.
Μπορεί ζευγάρια που είναι πολλά χρόνια μαζί και ξέρουν ο ένας τον άλλον να έχουν βρει ποιο είναι το νόημα των σχέσεων και να έχουν ζήσει την αγάπη στη πραγματικη της μορφή μέσα από δυσκολίες και όχι από ροζ συννεφάκια

Αυτοί ας μας πουν.........

Διαφωνώ.

Ο έρωτας είναι μια πολύ όμορφη "ανάγκη", που δένει τους ανθρώπους.

Και για να ερωτευθεί κάποιος σωστά, θα πρέπει να είναι εντάξει με τον εαυτό του. Βλέπουμε συνεχώς ανθρώπους που δεν μπορούν να ερωτευτούν, κι αυτό επειδή οι ίδιοι τους έχουν κενά μέσα τους.

Είναι πολύ ωραίος ο τρόπος γραφής σου.

Για μένα ο έρωτας είναι συμπληρωματικότητα. Επειδή έχω αγάπη για τη χημεία, μου αρέσει να τα εξηγώ στο μυαλό μου (τα συναισθηματικά θέματα) με βάση αυτή. Στην ουσία 2 άτομα είναι σαν ένα ένζυμο και ένα υπόστρωμα. Με το που συναντηθούν, αν είναι το σωστό ένζυμο και το σωστό υπόστρωμα, αυτά τα 2 θα κολλήσουν προσωρινά σε κάποια σημεία. Όμως αυτή η επαφή προκαλεί αλλαγή τόσο στο ένζυμο όσο και στο υπόστρωμα, αλλάζουν σχημα και τα 2 και τελικά ενώνονται σε πολύ περισσότερα σημεία και σχηματίζουν πιο ισχυρό δεσμό. Στο τέλος αποκτούν τη σχέση κλειδιού-κλειδαριάς. κάπως έτσι θεωρώ και με τον έρωτα. Σε μαγεύει κάποιος, αλλάζεις λίγο, αλλάζει λίγο και τελικά κολλάτε. Και δεν εννοώ συνειδητή αλλαγή. απλά σου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό σου.

Αλλαζεισ λιγο αλλαζει λιγο κ απωθηστε