Ερώτηση για ιατρικές επιπλοκές κ.α..

Καλησπέρα σε όλους!!
Πολεμάω το φάντασμα της νευρικής βουλιμίας (με κατάληξη εμετού) από το 2006... Ναι ναι από τότε!! Με κάποια μικρά διαλείμματα.. Έχω μειώσει τα επεισόδια σε 2-3 την εβδομάδα από εκεί που είχα σχεδόν κάθε μέρα.. Για αρκετό καιρό τώρα σκέφτομαι πόσα κακά παίζει να έχω προκαλέσει εσωτερικά στο σώμα μου και να μην το ξέρω ακόμα.. Κάνω εξετάσεις αίματος βγαίνουν καλές κάνα δυο φορές ήταν περίεργες αλλά έφτιαχνα την διατροφή και αμέσως "εστρωνα"! Ο λογος που γράφω είναι γιατί θέλω να ζητήσω την βοήθεια από κάποιους που ίσως τους προκλήθηκε κάποιο προβλημα υγείας, θέλω να μου πουν τι κίνδυνο μπορεί να διατρεχω.. Διαβάζω ένα κάρο πραγματα στο ίντερνετ αλλά είναι άλλο να διαβάζεις μια λίστα με πιθανες επιπτώσεις και άλλο να σου λέει κάποιος το βίωμα του.. Ταλαιπωρουμαι τόσα πολλα χρονια που πλεον πιστεύω πως πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι για την ζωή μου αλλά και για τα προβληματα που υπουλα μπορεί να εκκολαπτει η βουλιμία για το μέλλον.. Τέλος θέλω να σας ρωτήσω.. Πως τα πατε με την καθημερινότητα? Έχετε σχέση? Αν ναι ο συντροφος το γνωρίζει? Τι προβληματα βλέπετε να σας προκαλεί στην λειτουργία σας καθημερινά αυτό? Τεράστιο κείμενο, πάρα πολλές οι ερωτήσεις μου..αλλά αναζητώ επικοινωνία και βοηθεια όσο τίποτα άλλο....

Υ. Γ. Έχω πάει σε ψυχολόγο και ψυχίατρο και νιώθω πως με βοηθάνε μέχρι ενός σημείου.

Ευχαριστώ

γεία σου! πάσχω απο βουλιμία από το 2011. δεν ξερω απο που να αρχισω να σου γραφω για όσα ρωτας. αλλα θα τα παρω με την σειρα.

αρχικα τα επεισοδια μου ειναι σχεδόν με την ίδια συχνότητα με σενα ανα περιόδους. Με καποιες εξετασεις που εχω κανει εχω φυσικα πρόβλημα με το στομάχι μου, δεν μπορω ευκολα να χωνέψω ακόμα και κάτι μικρό να φαω κάτι που δεν δικαιολογείται για το νεαρό της ηλικίας μου. Εχω επίσης πληγες στον οισοφαγο. Έχω αστατο κύκλο στην περιόδο μου.

θα σου πρότεινα και θεωρω πως από την στιγμή που ανησυχείς, να μάθεις από το α μέχρι το ωμέγα για την ασθένεια μας. ξεκίνα με εξετασεις αίματος και ούρων δηλαδη με ενα ραντεβου σε παθολογο και μην ντραπεις να πεις "εχω βουλιμια και ανησυχω" θα σου γραψει οτι εξετασεις χρειαζεσαι. Επίσης εναν γαστρεντερολογο και εναν οδοντιατρο γιατί επιρρεαζονται και τα δοντια σε μεγαλο βαθμο και μπορει να μην το εχεις καταλαβει.

Η καθημερινότητα είναι κάποιες μέρες αρκετα δύσκολη, εως παρα πολυ και εχω το δυστυχημα να ειμαι και μάγειρας όπως καταλαβες και από το Nickname μου.
Τα μεγαλυτερα προβλήματα για μένα είναι τα εξής: το σούπερ μαρκετ περιφερομαι με τις ωρες να αποφασισω τι θα πάρω, σχεδόν με μαθηματικη ακριβεια ξερω τι θα φαω και τελικα θα το βγαλω. Οποτε πολλα λεφτα πάνε χαμένα έτσι. Δεν μπορω να εχω προιοντα στο σπίτι αποθηκευμενα, δηλαδη από φρυγανιες μέχρι δημητριακα οποιαδήποτε ξηρα τροφή δεν μπαίνει στο σπίτι γιατί ο κινδυνος να γίνει ο χαμος ειναι μεγαλος. Με αποτελεσμα καποιος να ερθει να μην εχω τιποτα να προσφερω η να τρεχω να ψωνισω πριν ερθει, απο χυμο ας πουμε μεχρι να φαμε κατι.

Δεν μπορω να μαγειρευω πολλες μεριδες φαγητα ταψιου, δηλαδη παστιτσιο, μουσακας, γλυκα οπως κεικ, πιτσα, τυροπιτακια κτλ γιατί θα φαω ολη την ποσοτητα και τελικα θα την βγαλω. Το ψυγειο μου ουσιαστικα εχω φρουτα λαχανικα γαλα και αυγα τίποτα αλλο. Τρεφομαι σχεδον καθημερινα με μακαρονια και ρυζι με διαφορες εναλλακτικες. Στη καραντινα που επρεπε να εχουμε πολλα πραγματα επρεπε να πηγαινω σουπερ σχεδον καθημερινα και πιθανον να μην καταλαβαινε κανενας γιατι παιρνω πραγματα μιας μερας.

Ενα ακόμα πρόβλημα είναι οι ωρες που πρεπει να τρωω για να μην με πιασει κρίση, εαν πεινασω δηλαδη εχω να φαω κανα 5ωρο αρχίζουν να τρεμουν τα χερια μου παρα πολυ και θολωνει τελειως το μυαλο μου. Εαν αγχωθω μεν γινεται ακόμα χειρότερο.

Στη δουλεια ας πουμε μπορω να συγκρατηθω γιατί εχω κοσμο γυρω μου εαν ομως ειμαι σπιτι με παρεα δεν το ελεγχω.

Στη φαση που ειμαι τωρα ειμαι σε καλο σημείο, περσι τετοιο καιρο τρεφομουν καθε μερα με γαριδακια πατατακια σοκολατες απορω πως επεζησα. δεν εμπαινε λαχανικο η φρουτο ουτε για αστειο. Το τελευταιο καιρό γυρω στο 4 μηνο εχω αλλαξει τροπο και τα φρουτακια που ΛΑΤΡΕΥΩ εχουν ξαναμπει στη ζωη μου οπως και η σαλατα. Αλλα ακόμα δεν εχω καταφερει να φτιαξω τους εμετους, υπαρχει περιοδος 2 μηνων που δεν ειχα επεισοδιο αλλα επανηλθαν παλι.

Προσπαθω να τα μειωσω μερα με την μερα.

Ο ψυχολογος τι σου εχει πει; Εσενα πως ειναι η καθημερινοτητα σου;

Ειναι πολυ ωραιο που ηρθες να γραψεις εδω γιατί αρκετο καιρό εψαχνα να βρω καποια που εχει το ιδιο θεμα με μενα γιατί και εγω με αυτη την αφορμη ηρθα.

Εχω και εγω πολλες ερωτησεις :)

Είναι τρομερό πόσες ομοιότητες έχουν οι περιπτώσεις που διαβάζω εδώ.. Εγώ όπως σου ανέφερα περνάω εξάρσεις και υφέσεις. Πχ. τον προηγουμενο μήνα μπορει να είχα 3-4 επεισόδια την εβδομάδα και σε κάποια από αυτές τις μέρες να έκανα και δύο φορές.. Πρέπει οπωσδήποτε να παω να κοιτάξω τι μπορεί να συμβαίνει στην υγεία μου.. Είχα πάει σε μια παθολόγο και της είπα ότι έχω αυτό το θέμα και την ρώτησα να μου προτείνει τι είδους εξετάσεις πρέπει να κάνω για να μάθω και την παραμικρή ζημιά που μπορεί ν έχω κάνει. Μου είπε ότι στην παρούσα φάση καλό είναι να κάνεις απλά μια εξέταση αίματος και μου βρήκε χαμηλή πίεση.. Δεν μου είπε να πάω κάπου αλλού και λέω για κάποιον λόγο θα το είπε.. (μην νομίζεις κι εγώ φοβάμαι να μάθω τι έχω). Η ερώτησή μου πάνω σε αυτό είναι ότι όταν έμαθες για τις φθορές σε οισοφάγο και στομάχι σου δώσανε κάτι για να διορθωθεί; Ή απλά σου είπαν έχεις αυτό και αυτό και καλή τύχη;

Εγώ στο σπίτι έχω τρόφιμα αλλά κυρίως υγειινά.. δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχει σοκολάτα στο σπίτι και να το αντιμετωπίσω χαλαρά :P. Εμένα κατά κύρια βάση όταν με πιάνει τάση υπερφαγίας παίρνω απ' έξω γλυκά και φουλ λιπαρά-''απαγορευμένα'' φαγητά. Ειλικρινά δεν ξέρω και γω πόσα λεφτά έχω σπαταλήσει σε αυτή την εξάρτηση...Ένας άλλος συνηθισμένος τρόπος είναι να ειμαι πχ έξω σε ταβέρνα να έχω φάει λίγο παραπάνω επειδή ξέρω την ''λύση'' μου τρώω όσο θέλω μέχρι να σκάσω και μετά είμαι φουλ ταραγμένη μέχρι να πάω σπίτι.. Τα γράφω και ήδη από μέσα μου λέω πόσο χάλια... Δεν μπορούμε να χαρούμε απλά πράγματα από μια κωλοσοκολάτα μέχρι ένα φαγητό με φίλους σε ταβέρνα.
Η καθημερινότητά μου φυσικά είναι πολλές φορές μια καθημερινή τρέλα. Παλεύω με το ενα πόδι στην μια φανερή ζωή και με το άλλο στην κρυφή.. Φυσικά όλα κινούνται γύρω από το πως βλέπω το σώμα μου σήμερα, τι έφαγα, πότε θα ξαναφάω, τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να φάω κτλ κτλ. Η συγκέντρωσή μου, η συνέπειά μου και η αυτοπεποίθησή μου είναι σε κάποιο άλλο σύμπαν. Σε καμία μου σχέση ποτέ δεν είπα το μυστικό μου γιατί ντρέπομαι.. σκέφτομαι ότι σε έναν άνθρωπο που είναι μακριά από αυτά πόσο αηδιαστικό και παρανοικό θα του φανεί όλο αυτό.. Είμαι στην κοσμάρα μου πολύ συχνά, αργώ σε ραντεβού, αργώ να παραδόσω δουλειές. Πάλι καλά είμαι ευχάριστο άτομο και δεν έχω μεγάλη κοινωνική ζημιά ακόμα.
Τέλος θα σου πω ότι έχω τόσα χρόνια αυτο το βάσανο που πραγματικά ΒΑΡΕΘΗΚΑ! Βαρέθηκα να είμαι έτσι.. νιώθω ότι περνάει η ζωή από δίπλα μου και εγώ απλά είμαι ένας αφηρημένος θεατής.. Χάνω ευκαιρίες, χάνω στιγμές, χάνω ανθρώπους και όλα αυτά γιατί απλά έχω μάθει να ξεσπάω πάντα στο παιχνιδάκι μου.. Βαρέθηκα και τους ψυχολόγους, που μια χαρά κάνουν την δουλειά τους αλλά αν εμείς δεν πάρουμε την απόφαση να αγαπήσουμε τον εαυτό μας δεν γίνεται δουλειά. Μην φλυαρώ άλλο νομίζω πλέον μπορώ να γράψω τόμους! Έχω μειώσει τα επεισόδια και κάπως προσπαθώ να τα προλαβαίνω πριν γίνουν. Προσπαθώ να εκφράζομαι και να μην πιέζομαι για τίποτα, προσπαθώ να το δουλέψω μέσα μου και παρατηρώντας λίγο την συμπεριφορά μου και το περιβάλλον μου. Για να δούμε θα το νικήσουμε; Εσύ το έχεις πει σε δικά σου άτομα πέραν της οικογένειας; Με τις σχέσεις πως το διαχειρίζεσαι; Είσαι λειτουργική στην δουλειά σου;

Επίσης ο ψυχίατρος για αρχή μου είπε πως κρίνει πως δεν χρειάζομαι αγωγή, σε κάποια φάση που έβλεπε ότι δεν το κόβω με ρώτησε αν πιστεύω πως θα μου έκανε καλό. Δεν έχω κανένα θέμα να πάρω κάποια αγωγή αν πρόκειται να με βοηθήσει όντως απλά μέσα μου ξέρω πολύ καλά ότι δεν το έχω παλέψει με νύχια και με δόντια.. Λίγο το έχω συνηθίσει σαν καραμέλα και κάθε φορά με παραμυθιάζω πως έλα ας γίνει τώρα ας μην το αντιμετωπίσω σήμερα μωρέ και θα το σταματήσω κάποια στιγμή. Βλακείες και τις λέω στον εαυτό μου χρόνια. Επομένως επέλεξα να κάνω την προσπάθεια χωρίς αγωγή.. (είναι απάντηση για το άλλο thread αλλά είπα να τα συγκεντρώσουμε εδω :P )

Εμενα η διατροφολόγος είναι πολυ καλή μου φίλη αλλά σε καποια φάση είδα ότι φτασαμε ως ενα σημείο καλα αλλά παραπάνω δεν γινοταν γιατί την είχα επί τον ελεγχο μου και δεν ηταν σωστό.

Ουσιαστικά η βουλίμια ειναι μια τάση να έχουμε εμείς τον ελεγχο, τι θα κατεβει στο στομαχι και τι όχι, επιβαλόμαστε στο σωμα μας δείχνοντας ότι εμείς κανουμε κουμάντο και δεν μας νοιαζει τι θελει αυτό. Για αυτό και τρωμε πολυ παραπανω και επίσης τα βγαζουμε. Εγω πλεον δυστυχως ή ευτυχως είναι μέρες που και να θελω να κανω υπερφαγικο επεισοδιο δεν εχω τον ελεγχο, δηλαδή σαν το σταμαχί μου να εχει γίνει μια σταλια και μου λεει όσο φαγαμε φαγαμε παραπανω δεν παει.

Η αγωγη με τι εχει να κάνει; που σε βοηθάει;

Η οικογενεια μου δεν εχει ιδεα, σε παλίοτερες σχεσεις μου ο ενας ηταν φουλ επιθετικός και ο αλλος τα πηγε πολυ καλα, με στηριζε προσπαθουσε να βοηθησει αλλα δεν καποια φαση είδε οτι δεν γίνεται. 4 χρόνια ημασταν μαζί. Γενικα εξω μου εχει τυχαινει σπανια να κανω εμετο γιατι πρίζονται ματια και προσωπο φοβαμαι μην γίνω αντιληπτη, σπίτι ομως αρκετες φορες. Δυο φορες την ημερα σπανια συνηθως μια. Και όταν γίνεται δυστυχως δεν μενει τίποτα. Δεν σκεφτομαι τόσο να φυγει το "αμαρτωλο" που εφαγα όσο οτι εχει και δν εχει.

Όταν δουλευω τα επεισοδια ειναι σπανια, επειδη τρωω σχεδον μια φορα την ημερα χορταινω και ειμαι κομπλε. Στις αλλες μερες όμως θελει προσοχη.

Φίλες και φίλοι δεν ξερουν τίποτα, μια καλη μου φίλη εχω σκοπο να το πω αλλα το επεξεργαζομαι ακόμα.

Τωρα, σχετικα με τους γιατρους, επεμενε να κανεις τις εξετασεις, σχετικα με τον οισοφαγο δεν εχω διαγνωση ξεκαθαρη ειναι κατι που νιωθω εγω, κομματια τροφων συγκεκριμένων να κολλανε και να μην κατεβαίνουν με τίποτα μετα απο ωρα. ενοχλησεις δηλαδη με αποτελεσμα να πινω πολυ υγρο.

Επίσης ενα αλλο αρνητικο ειναι η οξυτητα της ανασας, παρόλου που εχω καταπληκτικη υγιεινη στο στομα, η ανασα μου δεν ειναι καλή και όλα πηγαζουν από το στομαχι.

Ειναι λογικο να τα βαρεθηκες όλα, σε καταλαβαίνω απολυτα και εγω κουραστηκα παρα πολυ αυτό το παιχνιδι του μυαλου. Ειναι στιγμες που λεω τι στο καλό κανω, ενω άλλες στιγμες που οριακα πηγαινω χαρουμενη. Εχει τυχει να χορευω πηγαινοντας τουαλετα θελωντας να ξεγελασω ΕΝΤΕΛΩΣ τον εαυτο μου λες και παιζω θεατρο.

Καλα με τα κιλα μεγαλο ζητημα. Χρονων όχι μηνων. Τα πανω και τα κατω και απο ανορεξια περασα, με 3 νεκταρίνια την ημερα και ειχα γινει σκια για 3 χρόνια.

https://youtu.be/uie381OkfVI

Αν βαρέθηκες να είσαι έτσι, ήρθε η ώρα να κινηθείς για να μην είσαι. Το σώμα σου φθείρεται, οι δυνάμεις του σώματος δεν είναι απεριόριστες και τα θέματα με το πέρασμα του χρόνου λειτουργούν αθροιστικά, προστίθενται νέα θέματα στα παλιά, τα ψυχολογικά, καθώς τα διάφορα όργανα κουράζονται από τη συνεχή πίεση να αποδώσουν κάτω από μία διαρκή μάχη. Μην το αφήσεις, τώρα που έχεις αυτή την τάση να νικήσεις την αδράνεια!

ΑΒ Ελπίζω να είσαι καλύτερα! Σε σκεφτόμουν σήμερα.

Οποτε εχεις διαθεση γραψε μας πως εισαι.

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

ΑΒ Ελπίζω να είσαι καλύτερα! Σε σκεφτόμουν σήμερα.

Οποτε εχεις διαθεση γραψε μας πως εισαι.

---

Γενικά πέρασα από διάφορες φάσεις... Κατάφερα στρέφοντας την προσοχή μου σε αλλά πράγματα να το ρυθμισω καλύτερα.. Όμως παρατηρώ πως όταν βιώνω φάσεις στρες ή πεσμένης αυτοπεποίθησης γίνομαι επιρρεπής πάλι. Τα επισόδεια δεν έχουν σταματήσει τελείως απλά έχω καταφέρει να τα μειώσω. Αυτές τις μέρες είχα μια ερωτική απογοήτευση και σε συνδιασμό με κακή διαχείριση επαγγελματικών παλι έπεσα στα 3 επισόδεια αυτή τη βδομάδα. Δεν είμαι και στην πιο ανεβασμένη κατάσταση. Εσυ τι κάνεις; πως πάει η προσπάθεια;

γεία σου! Ειμαι χειρότερα απο ποτε, αλλα προσπαθω να μην το πολυσκεφτομαι. Εβγαλα μια φωτογραφια τις προαλλες με τους συναδελφους στην δουλεια και ηρθε η καταστροφη. Ελπιζω να καταφερω να φαω. Πηγαίνω σε ψυχολόγο.

Βλεπω την απομονωση ως την μόνη λύση. Εχω σταματησει να μετραω πλεον, οσα είναι.
Ερωτικη απογοητευση και επαγγελματικα, μανίκι ακουγεται κυριως το πρωτο. Εσενα οι συντροφοι- εραστες σου ήξεραν;πως το διαχειριζόσουν; Οι φίλες σου;

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

γεία σου! Ειμαι χειρότερα απο ποτε, αλλα προσπαθω να μην το πολυσκεφτομαι. Εβγαλα μια φωτογραφια τις προαλλες με τους συναδελφους στην δουλεια και ηρθε η καταστροφη. Ελπιζω να καταφερω να φαω. Πηγαίνω σε ψυχολόγο.

Βλεπω την απομονωση ως την μόνη λύση. Εχω σταματησει να μετραω πλεον, οσα είναι.
Ερωτικη απογοητευση και επαγγελματικα, μανίκι ακουγεται κυριως το πρωτο. Εσενα οι συντροφοι- εραστες σου ήξεραν;πως το διαχειριζόσουν; Οι φίλες σου;

---

Τι εννοείς σε τι συνέβαλε η φωτογραφία; Όταν λες χειρότερα από ποτέ από άποψη εμετων ε;... Σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Εμένα με έχει βοηθήσει λίγο ότι ξεκίνησα μια νέα δραστηριότητα και μου δίνει χαρά και γνώρισα νέους ανθρώπους το οποίο και αυτό με κάνει και ξεχνιέμαι. Βέβαια ο ψυχολόγος μου είπε πως αυτή η αντιμετώπιση είναι σαν να μην αντιμετωπίζω το προβλημα αλλά στην κατάσταση μου με νοιάζει πολυ να μην κανω πρακτικα κακό.. Εχω πχ 1-2 επεισόδια την βδομάδα πλεον. Πριν δυο βδομάδες είχα κανα 3βδομαδο (Ουαου!!)

Δεν έχω καταφέρει να μοιραστω το προβλημα μου με κάποιον συντροφο.. Δυστυχώς όχι.. Οποτε καταλαβαίνεις πως και αυτό μου προκαλεί προβληματα και ανασφάλειες. Αλλά δεν το λέω γιατί ντρέπομαι.. Ντρέπομαι γιατί η διαδικασία των εμετων για τον νορμαλ άνθρωπο είναι μια αηδιαστικη εικόνα.. Εσυ το έχεις πει σε κανέναν; πως το αντιμετώπισε;

Μπράβο που πας σε ψυχολόγο βοηθάει πολυ και είναι μάλλον η μόνη λύση στο πρόβλημα μας. Εγώ θα σου προτεινα αν το νιωθεις να απομονωθεις αλλά να βάλεις ένα στοπ κάποια στιγμή!!!

Μπραβο μπραβο σου διαβαζα 3βδομαδο και χαμογελασα γιατι ξερω τι σημαίνει αυτο!!!! Και είναι τελειο νεο!

εμενα μου γύρισε σε ανορεξια, φοβαμαι να φαω ή ακόμα και να φαω κατι απειροελαχιστο να το βγαζω. δεν μπορω να πηγαινω στη δουλεία δεν εχω δυναμεις. παω σουπερ μαρκετ και στριφογυρναω σαν την σβουρα. Υπαρχουν μερες που τρωω καλα υπαρχουν μερες που τρωω λιγο. θα δείξει που θα οδηγησει ολο αυτο.

σχετικα με την φωτογραφία μου φανηκα παρα πολυ χοντρη. μιλαμε για διαστασεις εξωπραγματικες και την ίδια μερα είχα βαλει ενα παντελονι που μου εκανε εντυπωση που μου ηταν μεγαλο, και εφαρμοστη μπλουζα. ημουν πολυ χαρουμενη εκεινη την μερα και για αυτο ηθελα αν βγουμε φωτογραφια, ημουν εκεινη που τους μαζεψα ολους. και επεσα απο τα συννεφα μετα. το συζητησα με την ψυχολογο και καπως ηρεμησα. νιωθω οτι κρεμομαι απο μια κλωστη καθε μερα μην ακουσω κατι η δω κατι και με ριξει.

εγω το εχω συζητησει με συντροφους ο ενας ηταν κακοποιητικος και ο αλλος στοργικος. η δικη μου αποψη καθαρα προσωπικη παντα συμφωνα με τα δικα μου βιωματα, πως είναι ενα ζητημα που μπορουμε να λυσουμε μονοι μας. για την δικη μου περιπτωση θεωρω πως κανενας δεν μπορει και δεν μπορεσε να με βοηθησει να βγω απο αυτο, και για να ειμαι ειλικρινης δεν ειναι και κανενας υποχρεωμενος να ξερει πως να διαχειριστει μια τετοια κατασταση ομως ειναι υποχρεωμενος να ξερει πως να μην την επιβαρυνει οπως και καθε αλλο ζητημα, οποιασδηποτε φυσεως.

η διαταραχη μας δυστυχως μπορει να κρυφτει μεσα στη καθημερινοτητα. μπορω να σου πω με βεβαιοτητα πως ανθρωποι μου φίλες και φίλοι δεν εχουν την παραμικρη ιδεα για μενα.

δεν ξερω αλφαβητα πως βαζουν στοπ. :) ξερω μονο πως το μονο που χρειαζομαι τωρα ειναι ενα ζευγαρι ακουστικα και μια κουκουλα. θα ειναι μηνες θα ειναι χρόνος, θα ειναι χρόνια θα δείξει. αλλα το σωμα μου και η ψυχη μου αυτο ζηταει για να ειναι καλα και θα υπακουσω.

παρακολουθεις καιρο ψυχολογο;