ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!!!!!

Καλησπέρα ειμαι νεο μελος στο forum ομολογουμενος βεβαια σας διαβαζω χρονια.
λοιπον ας ξεκινησω την ιστορια μου απο το τελος ,προς την αρχη. Διαγνωση της ψυχολογου μου, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...
Ειμαι νεα μητερα μιας αξιολατρευτης κορουλας 4 μηνων.Ολα στην ζωη μου και του συζηγου εγιναν παρα πολυ γρηγορα σχεση ,γαμος,παιδι μεσα σε ενα χρονο.
το τιμημα τησ τρελας μας αυτης ,μηδεν επικοινωνια ,πολυ αγχος,καυγαδες κ.αλλα τετοια καλα.
στο θεμα μας λοιπον πηγαινω εδω και αρκετα χρονια σε ενα γκρουπ ,ειχε ξεκινησει σαν σχολη γονεων και εχει εξελιχθει ψυχοβοηθητικο να το πω.
Εχω εκμυστηρευτει στην ομαδα μου τα προβληματα που εχω στον γαμο μου και ειλικρινα παιρνω μεγαλη δυναμη για ολη την εβδομαδα(εχουμε μαθημα μια φορα την εβδομαδα) .
την εβδομαδα που μας περασε ομως ειχα μια μικρη εκρηξη θυμου ,στεναχωριας,απογοητευσεις και το βασικοτερο απογνωσης.στην κουβεντα μας η ψυχολογος μου ,μου προτεινε πως αν κανω εγω ψυχαναλυση αφου ο σηζυγος δεν θελει θα αλλαξω και με την αλλαγη μου αυτη θα αλλαζει και αυτος.Η διαγνωση της ειναι αντιδραστικη καταθλιψη και χρειαζομαι στηριξη και βοηθεια.
μηπως γνωριζετε τι ακριβως ειναι αυτο ? Γιατι να το εχω παθει ?Σιγουρα εχω πολλα προβληματα στο γαμο μου μα πιστευω οτι τα διαχειριζομαι,αλλα υπαρχουν και οι μερες που ειμαι χαλια ,γιατι δεν ειναι και τοσο ευκολο αυτο που περναω.
Αχ για κατατοπηστε με......

Καλώς όρισες...Δεν έχω την κατάρτιση για να σε βοηθήσω. Απλά, σου παραθέτω ένα λινκ που απαντά τουλάχιστον στο ερώτημα σου \"τι είναι\" η αντιδραστική κατάθλιψη...

http://www.depressionanxiety.gr/21/article/greek/21/86/index.htm


Σύμφωνα μ\' αυτά που κατάλαβα , πρόκειται για δυσθυμική συμπεριφορά που εκδηλώνεται όμως μετά από στρεσογόνες καταστάσεις. Κατά τα φαινόμενα, δεν έχει τον χαρακτήρα μόνιμης ψυχικής νόσου αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο,τιδήποτε επηρρεάζει τον ψυχικό μας κόσμο δεν μπορεί να μετελιχθεί σε κάτι μόνιμο άρα και με μεγαλύτερες δυσκολίες ίασης...

Εφόσον έχεις δει κάποια θετικά στοιχεία στο γκρουπ που συμμετέχεις, νομίζω πως θα ήταν φρόνιμο να ακολουθήσεις τη συμβουλή της ψυχολόγου σου. Θα πρέπει όμως - επειδή είσαι και νέα μητέρα - να έχεις την απαραίτητη στήριξη του συντρόφου σου, πράγμα που σημαίνει πως θα πρέπει να συζητήσεις μαζί του το θέμα σε βάθος....

Σου εύχομαι καλή δύναμη κι όλα να πάνε καλά...

Σε ευχαριστω για το ποστ,πολυ κατατοπιστικο αν και διαβασα αρκετα μεσα στο internet για αυτου του ειδους την καταθλιψη.Ομολογω ομως πως σιγουρα εχω καποια απο αυτα τα συμπτωματα αλλα οχι συνεχεια και παντα εμφανιζονται μετα απο εντονους καυγαδες ,αλλα οχι οτι κολλαει το μυαλο μου σε αυτα που νιωθω και σκεφτομαι γιατι ξερω οτι νιωθω και σκεφτομαι ετσι εκεινη την ωρα γιατι εχει συμβει κατι,δεν θα μπορουσα να ειμαι αναισθητη.
Εχω κανει τεραστια προσπαθεια να επικοινωνισω με τον συντροφο μου ειλικρινα,μεχρι και βιβλια εχω παρει για εκφραζομαι σωστα .Μα δεν εχει μαθει ποτε του να ακουει και να συζηταει.
Ειναι παρα πολυ αδικο για μενα να χανω χρονο απο το μωρο μου ,γιατι τσακωθηκα με τον καλο μου και δεν εχω διαθεση.
Μακαρι να υπηρχε ενα μαγικο ραβδακι και να αλλαζε την κατασταση .
Ειμαι σε ενα σπιτι με ενα μωρακι και ενα συζηγο που θα μπει στο σπιτι με μουτρα παντα ,δεν μιλαει καθολου τρωει και ξαναφευγει στην δουλεια του,δεν ακουμπαει ,δεν με φιλαει ,,δεν κανουμε ερωτα απο τοτε που εμεινα εγκυος και τωρα.....
Συνεχεια προσπαθω να του μιλαω ,να τον αγκαλιαζω αλλα με αποφευγει διακριτικα....
Ειναι αυτα και αλλα τοσα που με κανουν να νιωθω ασχημα(στεναχωρια,λυπη,να μην εχω διαθεση,θυμο κ.α),δεν θα μπορουσα να ειμαι μες στην τρελη χαρα ,ευτυχισμενη και με διαθεση καθημερινα γιατι τοτε απλα θα ημουν αναισθητη...
Δεν θελω να πιστεψω οτι εχω νοσηση μονιμα απλα θελω να πιστευω οτι ειναι παροδικο.
Δεν ξερω ειλικρινα τι αλλο να πω...

PERSON καλησπέρα, ούτε τώρα έχεις νοσήσει, τουλάχιστον με βάση τα στοιχεία που παραθέτεις. Βιώνεις στρεσογόνες καταστάσεις που έχουν ως συνέπεια τα αρνητικά συναισθήματα και τι συμπεριφορές που περιέγραψες. Αν δεν τα αντιμετωπίσεις τώρα, ναι είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν σε βάθος χρόνου σε κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές. Το να κάνεις λοιπόν μια δουλειά με τον εαυτό σου με τη βοήθεια κάποιου ειδικού είναι κάτι που θα σε ωφελήσει. Δεν είναι βέβαιο ότι θα αλλάξει ο σύντροφος, υπάρχουν όμως πιθανότητες να ανταποκριθεί στις δικές σου προσπάθειες και τη δική σου αλλαγή. Εσένα οπωσδήποτε θα σου κάνει καλό να μάθεις να διαχειρίζεσαι πιο αποτελεσματικά κάποιες καταστάσεις και να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου.

Σε ευχαριστω Μαρινα,δηλαδη να κανω ψυχαναλυση για στηριξη?
Τοτε γιατι η ψυχολογος μου ,μου ειπε οτι εχω αντιδραστικη καταθλιψη και οτι χρειαζομαι βοηθεια και συντομα?Το Σαββατο που εχω μαθημα (γκρουπ)θα την ρωτησω ,θα τις πω και πως βλεπω εγω τα πραγματα και ειλικρινα αν χρειαζομαι στηριξει απο ψυχολογο εντατικα ,θα το κανω οσο πιο συντομα γινεται και για μενα αλλα και για το μωρακια ,το οποιο δεν θελω να μεγαλωνει σε ενα τετοιο κλιμα.

Κοίταξε, κλασική ψυχανάλυση όχι δεν θα το συνιστούσα. Δεν ξέρω βέβαια αν τον αναφέρεις τον όρο τυχαία, αυτό σου πρότεινε η ψυχολόγος ή εννοούσε γενικώς να κάνεις ψυχοθεραπεία? Ο λόγος που εγώ σου λέω όχι στην ψυχανάλυση σε αυτή τη φάση, είναι επειδή στην κλασική της μορφή απαιτεί συχνές συνεδρίες, έχει κόστος και διαρκεί χρόνια.

Εσύ όμως αυτή τη στιγμή επειδή έχεις ένα μωρό και αντιμετώπισες ξαφνικά πολλές αλλαγές μαζεμένες στη ζωή σου, χρειάζεσαι κάτι που θα σε βοηθήσει πιο άμεσα, έστω κι αν δεν πας προς το παρόν σε μεγάλο βάθος. Δηλαδή κάτι που θα λειτουργήσει συμπληρωματικά και πιο εξατομικευμένα σε σχέση με την ομάδα που ήδη παρακολουθείς και θα εστιάσει στις σκέψεις και τα γεγονότα της καθημερινής σου ζωής, ώστε να σε βοηθήσει να βελτιώσεις την επικοινωνία στη σχέση σου, να εξερευνήσεις εναλλακτικές οπτικές γωνίες & δράσεις, να νιώσεις καλύτερα.

Τώρα ο όρος \'κατάθλιψη\' για να θεωρηθεί επίσημη και αδιαμφισβήτητη διάγνωση, χρειάζεται να γίνει μέσα από ατομικές θεραπευτικές συνεδρίες και όχι μέσα στο πλαίσιο μιας ομάδας που λειτουργεί σαν σχολή γονέων ή ψυχοβοηθητικά όπως λες. Τα καταθλιπτικά συμπτώματα ή επεισόδια δεν σημαίνουν \'διαταραχή\', αλλά οπωσδήποτε υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν αν τα αφήσουμε στην τύχη τους. Επίσης, για μια διάγνωση χρειάζεται να λάβουμε υπόψη πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, π.χ. για τη δυσθυμία που αναφέρει πιο πάνω ο sabb, ένα κριτήριο είναι να έχει διαρκέσει 2 χρόνια!

Γενικά, θα σου έλεγα να μην ψάχνεις διαγνώσεις, περισσότερο για να μην βάλεις ταμπέλα στον εαυτό σου και τον αντιμετωπίζεις σαν \'ασθενή\'. Αυτά που σε στενοχωρούν και σε ενοχλούν, είτε είναι κατάθλιψη είτε όχι είναι καλό να αντιμετωπίζονται εξαρχής, όχι μόνο για να μην χειροτερεύουν, αλλά και για να απολαμβάνεις περισσότερο το παρόν. :) Έτσι κι αλλιώς λοιπόν μπορεί να σου κάνει καλό η συνεργασία με έναν ειδικό.

Το οτι πηγαινω στην ομαδα με βοηθαει γιατι τουλαχιστον τα λεω και ξελαφρωνω και νιωθω μετα πο καθε συνεδρια σιγουρα πιο σκεπτομενο ατομα για πολλα αλλα πολυ καλυετρα ψυχολογικα.
Δεν θελω να κανω ψυχαναλυση και να βολευτω περιμενοντας λυσεις απο αλλους αφου πραγματικα για τα παντα η αποφαση ειναι και μονο δικη μου αποφαση το ποτε θα ξεβολευτω και θα τη πραγματοποιησω.
εχω κανει ψυχαναλυση για 4 χρονια και μετα ξεκινησα στην ομαδα αμεσως .Τωρα ειμαι στον 8 χρονο συνολικα .

Είναι πολύ θετικό που ασχολείσαι με τον εαυτό σου. Η ψυχανάλυση, αλλά και γενικότερα η ψυχοθεραπεία δεν πρόκειται να σου δώσει έτοιμες λύσεις έτσι κι αλλιώς. Ο σκοπός είναι να σε διευκολύνει να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, να βρεις και να πάρεις τις δικές σου αποφάσεις. Όσο κι αν ακούγεται απλό να ξεβολευτούμε και να πραγματοποιήσουμε κάποια πράγματα, οι συνθήκες της ζωής είναι τέτοιες και εμείς είμαστε τόσο πολύπλοκοι, που συχνά χρειάζεται υποστήριξη. Αφού ήδη έχεις κάνει κάποια δουλειά με την ψυχανάλυση και την ομάδα, δοκίμασε να ξεκινήσεις κάποια μορφή ψυχοθεραπείας, ξεκαθαρίζοντας στον εαυτό σου και στον ειδικό τι θα ήθελες να πετύχεις καταρχήν στο \'εδώ και τώρα\' για να διευκολυνθεί η καθημερινότητα σου.