Η απαγορευμένη εταιρεία.

Έψαχνα για σπίτι στην Χρυσή Ευκαιρία. Την πρώτη φορά, είχα βρει ένα ενδιαφέρον διαμέρισμα. Οσο το κοιταγα, από το μυαλό μου περνούσαν οι συνηθισμένες, ενοχλητικές σκέψεις που έχουν να κάνουν με υποσχέσεις στους Θεούς. Προσεύχομαι σε μη συγκεκριμένους Θεούς για να είμαι σίγουρος. Εκεί που ήμουν έτοιμος να καλέσω την εταιρεία που διαφήμιζε το σπίτι, θυμήθηκα αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις τις οποίες αγνοούσα για κάποια δευτερόλεπτα. Πήγα να πάρω τηλέφωνο αλλά φοβόμουν μήπως έκανα κάποια υπόσχεση κατα λάθος, να μην πάρω τηλέφωνο αυτήν την μεσσιτική εταιρεία. Αποφάσισα να προσευχήθω με έντονο ψιθυρο, για να δείξω/πω έντονα, ότι δεν έκανα υπόσχεση και ότι δεν ζήτησα τιμωρία. Έτσι, λοιπόν, έδειξα την αγγελία και ψιθύρισα έντονα " ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ"

Αυτές οι λέξεις μου έχουν γίνει τελετούργια διότι κάθε φορά που έχω ενοχλητικές σκέψεις. Τις λέω συνέχεια, άλλες φορές με το μυαλο μου, άλλες φορές σαν δυνατό ψίθυρο. Το κάνω αυτό για 1 χρόνο περίπου. Λέω τέτοιες λέξεις περίπου 20 φορες την μέρα. Συνέχεια, λέω "ΚΑΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ" Αφού το είπα αυτό και με την αγγελία, πέρασε περίπου 1 λεπτό και συνέχιζα να είμαι αγχωμένος. Περίεργο γιατί άλλες φορές ηρεμούσα. Ξαφνικα, άρχισα να έχω σκέψεις οτι μπορεί, λόγω της βιασύνης να μπέρδρψα τις λέξεις και αντί να πω "ΚΑΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ" είπα "ΤΙΜΩΡΙΑ! ΥΠΟΣΧΕΣΗ" και έμοιαζε σαν να έκανα υπόσχεση και να ζητούσα τιμωρία, αυτό δηλαδή που προσπαθώ να γλυτώσω. Η αλήθεια είναι, ότι δεν θυμάμαι να έκανα κάποιο λάθος. Άλλες φορές που προσεύχομαι με τις σκέψεις, τις φορές που έκανα τέτοια λάθη, το καταλάβαινα αμέσως, και τις διόρθωνα. Οπότε, όταν προσευχόμουν στην συγκεκριμένη περίπτωση, θα το καταλάβαινα. Κυρίως, επείδη προσευχήθηκα με έντονο ψίθυρο. Δεν κατάλαβα κάποιο λάθος αλλα το υποσυνείδητο μου επιμένει. Σίγουρα, παίζει ρόλο οτι τις τελευταίες μερες, επαναλαμβάνω έντονα το "'ΚΑΜΙΑ" 3-4 φορές για να επιβεβαιώσω ότι το είπα. Στην περίπτωση με την αγγελία, λόγω βιασύνης δεν το επιβεβαιωσα, οπότε, για αυτό άρχισα, μάλλον, να έχω αυτές τις ανησυχίες.

Τελικά, δεν τηλεφώνησα. Σκέφτηκα δεν αξίζει τόσο αγχος. Προχθες, βρήκα ένα πολύ καλύτερο σπίτι. 420 ευρω, 50 τ.μ, επιπλωμένο με μοντέρνα έπιπλα. Διαμερισμα που κανονικά θα πρεπε να είχε 500. Πήγα να πάρω τηλέφωνο αλλά άρχισα να σκέφτομαι, μήπως ανήκει στην ίδια εταιρεία για την οποία έγινε όλη αυτή η "φασαρία" πριν μέρες. Αγνόησα, την σκέψη αυτή, και το τηλέφωνο χτύπησε μία φορα αλλά δεν άντεξα το άγχος και το έκλεισα. Άρχισα να ανησυχώ μήπως είναι η ίδια μεσσιτική εταιρεία για την οποία έγινε η φασαρία. Άρχισα να ψάχνω την άλλη αγγελία ωστε να δω μήπως είναι από άλλη εταιρεία που πιθανότατα να είναι από άλλη. Δεν υπάρχει. Την κατέβασαν. Προσπαθώ να θυμηθώ αλλά τίποτα. Νομίζω κατα 60% ήταν άλλη εταιρεία αλλά δεν είναι αρκετό για το άγχος μου. Ανησυχώ μήπως είναι η ίδια εταιρεία. ανησυχώ μήπως έκανα λάθος στην προσευχή μου με αποτέλεσμα να φάνει οτι κάνω υπόσχεση και ανησυχώ μήπως μέτρησε σαν κανονική προσευχή επειδή το ψιθύρισα έντονα. Να πάρω ή να μην πάρω;