προβληματικη σχεση μητερας-κορης
γεια σε όλους, γράφω πρώτη φορά δικό μου θέμα. Το γράφω για μένα βασικά γιατί είναι κάπως λυτρωτικό να μοιράζεσαι τα βάρη που σε βαραίνουν και επειδή ξέρω πόσο πολύ πονάει η έλλειψη αγάπης από τη μητέρα σου καταλαβαίνω πως μπορεί να νιώθει μια κοπέλα που το έχει βιώσει οπότε σκέφτηκα ότι θα βοηθήσει και άλλες κοπέλες να μοιραστούν αυτό που νιώθουν. Να πω ότι έχω περάσει κατάθλιψη και αυτό το διάστημα άρχισα ψυχοθεραπεία. Δεν θέλω να γράψω καμία λίστα παραπόνων για την μάνα μου θέλω απλά να πω κάποια χαρακτηριστικά πράγματα που θυμάμαι αυτή τη στιγμή και νομίζω θα καταλάβετε. Προσωπικά δεν είχα ποτέ φυσιολογική σχέση με τη μάνα μου, ένιωθα τεράστια μοναξιά σαν παιδί, τη μάνα μου τη θυμάμαι να έχει υστερική συμπεριφορά, να με διαολοστέλνει, να ρίχνω πάντα εγώ τα μούτρα μου για να της ζητήσω συγγνώμη χωρίς να έχω κάνει τίποτα και παρόλο αυτά θυμάμαι ότι την παρακαλούσα για να δεχτεί τη συγγνώμη μου γιατί είχα ένα φόβο ότι θα με εγκαταλείψει. Μου έλεγε σε ηλικία 7 χρονών πως υποπτεύεται ότι ο μπαμπάς μου είχε γκόμενα και έμπαινα αυτόματα σε θέση συμβούλου για να τη βοηθήσω, όταν μαλώνανε προσπαθούσα να τους τα φτιάξω και το άγχος που ένιωθα ήταν αφόρητο. Αντιθέτως όταν ζήτησα τη βοήθεια της σε πολύ σοβαρά προβλήματα που είχα ήταν πολύ κατώτερη των περιστάσεων.. Αυτά είναι μερικά από αυτά που θυμάμαι από εκείνη.
