σπιτι...

ολη μου την ζωη βγαινω εξω απο το σπιτι. βγαινω μονος μου για καφε πηγαινω μονος μου για μπανιο κτλ. ολο αυτο το κανω τελειως μηχανικα. πλεον δεν βρησκω νοημα να το συνεχισω.
θελω να κατσω σπιτι και να μην κανω τιποτα. να τα βρω με τον ευατο μου για να μπορεσω να κανω κατι αξιολογο και με ουσια...
εσεις τι λετε?
οκ βλεπω κοσμο εξω αλλα τι να το κανεις αν ολες οι μερες ειναι ιδιες? μηπως πρεπει να πατησω ενα στοπ στον αυτοματο πιλοτο?
και να κατσω να δω τι πραγματικα φταιει και δεν προχωραω?
θελω τις γνωμες σας....

Καλημέρα.

Κοίταξε να δεις, νομίζω λίγο πολύ στο έχω ξαναγράψει: Σε ρώτησα με τι ακριβώς έχεις διαγνωστεί και γιατί παίρνεις φάρμακα και μου είχες απαντήσει "ούτε κι εγώ ξέρω τι έχω, πριν 8 χρόνια είχα άγχος και μου έγραψαν αντιψυχωτικά" και κατά καιρούς γράφεις για ιδέες αυτοκτονίας κτλ.
Έχω την εντύπωση - μπορεί να είμαι λάθος- ότι τότε δηλαδή δεν το έψαξες αρκετά και έμεινες απλά σε μία ταμπέλα ότι "είμαι προβληματικός και θα παίρνω μία ζωή φάρμακα", χωρίς να ψάξεις το πρόβλημα. Αυτό σου στέρησε κίνητρα και έχεις μπει σε μία ρουτίνα κι έναν φαύλο κύκλο σκέψεων που όμως δεν είναι ξεκάθαρες. Δεν ξέρω αν το εξηγώ καλά. Δηλαδή είναι άλλο να πεις τότε ο οργανισμός μου τα έπαιξε γιατί είχα ζοριστεί πολύ από κάποιο γεγονός και δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα,άλλο να πεις ότι έβλεπα εξωγήινους και αγγελάκια να κάνουν παρέλαση στην πλατεία γιατί η χημεία του εγκεφάλου μου είναι τέτοια, άλλο να πεις ότι έπινα και κοιμόμουν ελάχιστα και ήμουν σε υπερένταση και με βαρούσαν οι κρίσεις πανικού αβέρτα.

Για σκέψου, πριν αρχίσουν όλα αυτά πριν 8 χρόνια, πιο παλιά πως ήταν η ζωή σου; Τι στόχους είχες και τι έκανες για να τους πετύχεις; Το κάτι αξιόλογο και με ουσία, είναι διαφορετικό για τον καθένα. Μπορεί να είναι για κάποιον και αυτό που κάνεις εσύ τώρα ξέρω κι εγώ, να βγαίνει, να βολτάρει μόνος και να αισθάνεται γεμάτος και χαρούμενος. Για άλλον όχι. Το να κλειστείς μέσα δεν θα σου δώσει τη λύση αυτόματα. Το να καθίσεις λίγο να σκεφτείς και να βάλεις μικρούς στόχους (όπως αυτός με τα κιλά και το περπάτημα που ήδη έχεις κάνει πρόοδο), ναι.

κοιτα απο οτι εχω καταλαβει εχω διαγνωστει με ψυχωτικη συνδρομη. εχω και κακιες σκεψεις.. αλλα απο καπου προερχοντε. κατι κανω λαθος μεσα στην καθημερηνοτητα μου. και νομιζω αμα κατσω σπιτι και αντιμετωπισω το προβλημα. κατσω και σκεφτω.. θα μου κανει καλο..

Αν μείνεις σπίτι Ηλία θα είναι σαν και καταδικάζεις τον εαυτό σου. Το μυαλό σου θα έχει περισσότερο χρόνο να σκεφτεί και θα τα κάνει χειρότερα. Είχα την εντύπωση ότι ξέρεις τι έχεις και γιαυτό σου έλεγα να πας και ψυχολόγο. Στην ζωή έχουμε πάντα δύο επιλογές για οτιδήποτε. Ή μένουμε στάσιμοι (χωρίς να κάνουμε παράπονο) ή κάνουμε βήματα να αλλάξουμε μια κατάσταση.

ρε συ θελω να αλλαξει κατι. με κουραζει να υποκρινομαι εξω οτι ειμαι καλα και οτι πανε ολα καλα.... θελω να κατσω σπιτι να ηρεμησω... δεν θελω να βλεπω την κοινωνια αλλο....νομιζω οτι θα ηρεμησω ετσι...

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

ρε συ θελω να αλλαξει κατι. με κουραζει να υποκρινομαι εξω οτι ειμαι καλα και οτι πανε ολα καλα.... θελω να κατσω σπιτι να ηρεμησω... δεν θελω να βλεπω την κοινωνια αλλο....νομιζω οτι θα ηρεμησω ετσι...

---

Σε ποιον υποκρίνεσαι; Στον εαυτό σου; Μείνε σπίτι και αν καταφέρεις μετά να βγεις πιο δυνατός έλα εδώ και μουντζωσε με. Ποτέ ήταν η τελευταία φορά που είδες τον ψυχίατρο σου;

πριν 20 μερες... ρε συ ειναι ψυχοφθορο ολο αυτο. το κανω τελειες μηχανικα... ηδη νιωθω ποιο ηρεμος με αυτην την αποφαση... απο 15 χρονων παρατησα το σχολειο να πηγαινω στις καφετεριες .. και το κανω μεχρι και σημερα.. ε κουραστηκα.. ειναι φαυλος κυκλος.....

Αν θεωρείς πως ένα μικρό διάλειμμα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα τότε εντάξει.. Απλά σου εξηγώ ότι το σπίτι δεν είναι λύση αλλά βήματα πίσω. Δεν πήγες καν να ρωτήσεις για ψυχοθεραπεία, πόσα στοιχίζει, αν υπάρχουν δωρεάν ή οτιδήποτε. Όσο αφορά την απόσταση, εγώ προσωπικά θα πήγαινα και με τα πόδια απλά και μόνο για να βγω από το μαρτύριο. Γιατί ξέρω τι νιώθεις,ξερω πως είναι.. Το έζησα. Σηκωνομουν με το ζόρι, έκανα όλες τις κινήσεις μου μηχανικά, μου μιλούσαν και απλά απαντούσα, το μυαλό μου ποτέ δεν ήταν στον παρόν, απλά περίμενα να νυχτώσει για να κοιμηθώ, δεν ήθελα κανένα κοντά μου, δεν ένιωθα να με καταλαβαίνει κανένας, δεν έβρισκα νόημα για να ζήσω, έβλεπα τους άλλους και ζούσαν και ελεγα "ρε φίλε γιατί εγώ δεν μπορώ;", σκεφτόμουν πως γίνεται πριν 2μηνες να ήμουν έξω με φίλους, να πήγα ταξίδι, εκδρομή και τώρα τρέμω να πάω μέχρι το σουπερμάρκετ; Ή που θα έμενα στάσιμος ή που θα πεισμωνα. Διάλεξε!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αν θεωρείς πως ένα μικρό διάλειμμα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα τότε εντάξει.. Απλά σου εξηγώ ότι το σπίτι δεν είναι λύση αλλά βήματα πίσω. Δεν πήγες καν να ρωτήσεις για ψυχοθεραπεία, πόσα στοιχίζει, αν υπάρχουν δωρεάν ή οτιδήποτε. Όσο αφορά την απόσταση, εγώ προσωπικά θα πήγαινα και με τα πόδια απλά και μόνο για να βγω από το μαρτύριο. Γιατί ξέρω τι νιώθεις,ξερω πως είναι.. Το έζησα. Σηκωνομουν με το ζόρι, έκανα όλες τις κινήσεις μου μηχανικά, μου μιλούσαν και απλά απαντούσα, το μυαλό μου ποτέ δεν ήταν στον παρόν, απλά περίμενα να νυχτώσει για να κοιμηθώ, δεν ήθελα κανένα κοντά μου, δεν ένιωθα να με καταλαβαίνει κανένας, δεν έβρισκα νόημα για να ζήσω, έβλεπα τους άλλους και ζούσαν και ελεγα "ρε φίλε γιατί εγώ δεν μπορώ;", σκεφτόμουν πως γίνεται πριν 2μηνες να ήμουν έξω με φίλους, να πήγα ταξίδι, εκδρομή και τώρα τρέμω να πάω μέχρι το σουπερμάρκετ; Ή που θα έμενα στάσιμος ή που θα πεισμωνα. Διάλεξε!

---

το ξεπερασες με ψυχοθεραπεια? πως εισαι τωρα? εισαι ευτυχισμενος? ακριβως τα λογια που ειπες παραπανω ισχυουν και για μενα...

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

το ξεπερασες με ψυχοθεραπεια? πως εισαι τωρα? εισαι ευτυχισμενος? ακριβως τα λογια που ειπες παραπανω ισχυουν και για μενα...

---

Να σου απαντησω ρε Ηλία ή να έχω το ίδιο ύφος που έχεις εσύ στο νέο θέμα που άνοιξες;

δεν σε καταλαβαινω.... τεσπα ευχαριστω για την βοηθεια και το ενδιαφερον. απλα ηθελα να μοιραστω την αποφαση εδω στο φορουμ.

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

το ξεπερασες με ψυχοθεραπεια? πως εισαι τωρα? εισαι ευτυχισμενος? ακριβως τα λογια που ειπες παραπανω ισχυουν και για μενα...

---

Θα σου απαντήσω γιατί θέλω να καταλάβεις πως εκεί που είσαι είναι πολλοί, ήταν πολλοί και δυστυχώς θα πάνε πολλοί και μόνο Εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Δυστυχώς Ηλία το θέμα αυτό δημιουργείται μέσα στο κεφάλι μας και δεν μπορεί κανένας να μας πάρει από το χέρι και να μας πει "από εδώ είναι η λύση, προχώρα" αλλά μόνο με την βοήθεια του ψυχολόγου εσύ θα βγεις πιο δυνατός. Χρειάζεται όμως προσωπική δουλειά.

Το ξεπέρασα με ψυχοθεραπεία, βγαίνω και πάω όπου θέλω χωρίς να φοβάμαι, δεν κινούμαι μηχανικά και απολαμβάνω την μέρα μου, κανω ότι θέλω εγώ και όχι το μυαλό μου. Αν είμαι ευχαριστημένος; Μεγάλη λέξη. Όσο αφορά αυτό το κομματι.. Εχω να σου πω ότι ζω. Τότε δεν ζούσα, ήμουν ένα ρομπότ.
Με την ψυχοθεραπεία έμαθα να εκτιμώ τους ανθρώπους περισσότερο, να επιμένω σε κάτι, να κανω υπομονή, να δείχνω τι νιώθω (πίστευα ότι είναι αδυναμία να δείχνεις), να κάνω υποχωρήσεις, να ακούω, να νοιάζομαι (να το δείχνω) και γενικά γνώρισα εμένα καλύτερα. Όταν γνωρίσεις τον Ηλία καλύτερα, θα βρεις χίλιους λόγους να τον αγαπήσεις και θα δεις ότι ο δρόμος δεν είναι τόσο τεράστιος όσο φαίνεται.

Ειναι καλοκαιρι φιλε το σπιτι δεν παλευεται.Βγες εξω ,βρες μια ησυχη γωνια απομερη και βρες τα με τον εαυτο σου.Αλλα εξω.Εγω οταν καθομαι σπιτι νομιζω οτι οι τοιχοι κλεινουν γυρω μου.Ειναι σαν φυλακη.Και γω καποιες φορες αισθανομαι οτι ολα ειναι στον αυτοματο,αλλα μολις πεσω στη θαλασσα νιωθω καλυτερα.Ακομα κ αν κατσω σε ενα παγκακι απομερα με μια μπυρα η μια γκαζοζα καλυτερα νιωθω απο το σπιτι οπου ακουω το παραληρημα της μανας μου(ανοια).Καποιες φορες βλεπω ευτυχισμενα ζευγαρια,παρεες να καλοπερνανε και νιωθω ασχημα ,λεω στον εαυτο μου εγω γιατι να κολυμπαω στα σκατα...αλλα απο την αλλη λεω το χρωσταω στον εαυτο μου να παλεψω να περασω οσο καλα μπορω.Ειτε στη θαλασσα,ειτε απλα βολτες και γυμναστικη ,ειτε ακομα και σε υγρα σκοτεινα δρομακια της Αθηνας (αυτα με τα κοκκινα φωτα).Νομιζω λοιπον οτι ο εγκλεισμος στο σπιτι θα σε κανει χειροτερα.Ταπεινη μου γνωμη.Ασε που φοβαμαι οτι το χειμωνα θα εχουμε και νεα καραντινα λογω κοροδοιου.

Ωραία τα είπε ο τζορτζ
Όμως θα προσθέσω κάτι ακόμη
Όσες βόλτες κ να κάνουμε, όσους καφέδες κ να πιούμε, όσες θάλασσες κ να πάμε, η ζωή δεν γίνεται κανονική αν δεν έχουμε κ στόχους, εκπαιδευτικους, επαγγελματικούς
Είπες δεν τελείωσες το σχολείο, πάρε λοιπόν τη μεγάλη απόφαση κ γράψου τώρα!
Θα ζοριστεις σίγουρα αλλά θα έχεις στόχους, κ οι στόχοι δίνουν νόημα στη ζωή

θα ακολουθησουμε τα θελω μας ? η τα πρεπει?
εγω ακολουθω τα θελω μου.......