Printable View
Eτσι για να σου παω κοντρα θα σου πω να βρεις δουλεια ωστε να μπορεσεις να φυγεις απο το σπιτι. Γιατι αν φυγεις με αλλο τροπο τοτε θα κανεις κακο στον εαυτο σου
δεν έχω ούτε είχα ποτέ οικογένεια.τώρα έχω τα παιδιά μου,όμως η ελλειψη των 3 ανθρώπων της οικογενείας μου ακόμα με πονάει κ έχει αφήσει μέσα μου μια τεράστρια πίκρα.δώσε στους γονείς κ την αδερφη σου ακόμα μια ευκαιρία.εξήγησε τους πως νοιώθεις,δεν είναι μέσα στο μυαλό σου για να ξέρουν πως σκέφτεσαι.πάντως να ξέρεις ότι αν συμβεί κάτι κ θα τρέξουν κ θα πονάνε.για μένα δεν υπήρξε κανείς.αυτή η ελλειψη με κάνει να κλαίω σαν μωρό.νοιώθω ότι λείπει ένα κομμάτι μου που δυστηχώς δεν θα βρω ποτέ!Quote:
Originally posted by kgana
Μισώ τους γονείς μου.τον πατέρα μου τη μητέρα μου την αδερφή μου(η οποία αυτή φταίει που με ανταγωνίζεται δίχος λόγο)
δε μπορώ δλδ να μένω μαζί τους!!
δεν αντέχω να τους βλέπω ΚΑΝ!
τους μισώ ειλικρινά δεν τους αντέχω λεπτό όλη μέρα ξεφυσάω!
μου έχουν αλλάξει τη ζωή μου εγώ άλλα είχα στο μυαλό μου να κάνω κ δεν έχω κάτι τπτ απο αυτά ότι κάνω δε μου αρέσει είναι όλα ανούσια .. δε μπορώ να καταλάβω να κανω πράγματα για να χαρούν αυτοί???
χέστηκα τι θα κάνουν!! απ\'τη στιγμή που δε με καταλαβαίνουν χεστηκα και γω!!
αλλά κ γω δλδ πόσο να αντέξω. δε μπορώ κ πολύ. κάθε μέρα όλο κ πιο πολύ είναι απέναντί μου κ απο μέσα μου σκέφτομαι που θα πάει μια μέρα θα φύγω κ ούτε που θα τους βλέπω..
καθε μέρα κ χειρότερη η σχέση μεταξύ μας.
κ ποιά σχέση? βλακείες.. μιλάμε για τρομερή συμπάθεια κ αγάπη!! απερίγραπτα!
δε θέλω καμία συμβουλή τύπου βρες καμια δουλειά κάνε τπτ άλλο κ τέτοια πράγματα απλά ήθελα κάπου να το πω(μόνο αυτό για να νιώσω προς το παρόν καλύτερα) αφού δεν έχω ουσιαστικά κάποιον να το πω κ να μπορώ να το πω!- κ μιας κ με αυτούς αν μιλήσω το μόνο που θα γίνει είναι να τσακωθούμε!
θα ήθελα όμως να ξυπνήσω μια μέρα να μη τους δω..να βγώ να μη πω που θα παω με ποιόν να μην ανησυχώ τι θα πει ο άλλος και..και..και...και όλα αυτά.
σε καταλαβαινω απολυτα γιατι και εγω το ιδιο περναω. δεν αντεχω αλλο ουτε αυτους ουτε το πανιβλακα τον αδερφο μου που νομιζει οτι καποιος ειναι και το πεζει διθεν. δεν μιλαω πολυ μαζι τους γατι δεν με καταλαβαινουν σε τιποτα. με τον αλλο δεν λεμε ουτε καλημερα και ουτε γουσταρω να βελτιωσω τη σχεση μου μαζι του γιατι δεν γινετε. οταν δεν σε σεβατε και δεν σε καταλαβαινει καποιος πως να τον δεις διαφορετικα. καλυ τυχη σου ευχομε και να βρεις μια δουλεια και να φυγεις το σηντομοτερο απο ενα ασχημο περιβαλλον που σε κανει χαλια καθε μερα.
το ιδιο προσπαθω κ εγω αν και ειναι δυσκολο. καλο κουραγιο...
Είναι θετικό που εκφράζεις τον θυμό σου...
Αν τα βάλεις κάτω και τα σκεφτείς ψύχραιμα,
σίγουρα θα βρεις μια λύση.
Εναν τρόπο για να φύγεις
ή για να κάνεις την καθημερινότητά σου πιο υποφερή..
kgana θα σου πω μια ιστορια.οταν τα εβλεπα ολα μαυρα στην αρχη της αρωστιας μου με τους γονεις μου και τον αδερφο μου μαλωνα ολη μερα ομηρικοι καβγαδες μιλαμε.δυστιχως ημουν πολυ μικρος να καταλαβω ημουν 21 τοτε οπως εσυ τωρα τι μου ελεγαν.εγω νομιζα πως με ανταγωνιζοντε πως θελουν το κακο μου πως δεν με καταλαβενουν καθολου ενω αυτοι ηθελαν απλα να ειμαι καλα.δεν μπορουσα να το καταλαβω ομως τοτε.ολοι οι γονεις θελουν το καλο μας και η αδερφη σου σε αγαπαει και οι γονεις σου.τωρα kgana που εχω φτασει 29 πλεον τα σκεφτομαι αυτα και λεω κοιτα να δεις που πιστευα οτι οι γονεις μου δεν με καταλαβενουν.θελω να σου πω οτι κανενας δεν θελει το κακο σου.μηπως kgana εχεις και εσυ καπου λαθος για σκεψου το...να σαι καλα.
Η φυγή δεν θα σου λύσει το πρόβλημα.
kgana,
εγω δεν θα σου πώ να φυγεις ή να μεινεις. Αλλωστε εσυ ξερεις καλυτερα.
Θα σου πώ ομως κατι: διαβαζω παραπανω αλλα μελη να λενε πραγματα με βαση την προσωπικη τους ιστορια. Ο καθενας μας οπως βλεπεις εχει κατι διαφορετικο να πει, διαφορετικες εμπειριες, διαφορετικες αντιληψεις. Εγω δεν πιστευω σε καμια καθολικοτητα. Σε καμια αποψη που υποστηριζει πώς ολοι οι γονεις αγαπουν κ φροντιζουν τα παιδια. Σε καμια που υποστηριζει κ το αντιθετο. Γιατι πολυ απλα οι γονεις ο καθενας δλδ απο την πλευρα του, αντιλαμβανεται το θεμα διαφορετικα κ διαφορετικα συμπεριφερεται.
Ειναι οπως και εδω: ο καθενας μας εκδηλωνει διαφορετικα τον λογο του, την αποψη του.Αλλος περισσοτερο δογματικα, αλλος περισσοτερο παθητικα, αλλος αποστασιοποιημενα, αλλος προστατευτικα. Αρα εσυ ξερεις αν καλυπτεσαι ως παιδι τους, απο τον τροπο τους. Για να μιλας, οπως μιλας, σιγουρα υπαρχουν κενα στην μεταξυ σας επικοινωνια κ σχεση. Για τα οποια ευθυνονται και αυτοι. Οπως μιλας, ειναι σαν να ευθυνονται μονο αυτοι. Αρα απο αυτους μονο μπορει να ερθει η αλλαγη-σωστα?
Αν δεν ερθει, οπως φαινεται τί σκοπεύεις να κανεις? Καταλαβαινω οτι μπορει να αισθανεσαι πολυ μονη, πολυ θυμωμενη, πολυ απελπισμενη, αλλα μεχρι πιο σημειο εισαι διατεθειμενη να μεινεις ετσι?
Ελπιζω περα απο το να δεις πως αισθανεσαι να κανεις κατι για αυτο....:)
Σοφία, επέτρεψε μου να σου πώ τι πιστεύω πάνω σε αυτό. Υπάρχουν γονείς που ντροπιάζουν το ανθρώπινο γένος και ακούμε αρκετά συχνά περιπτώσεις ακραίες (όπως για τον Αυστριακό που βίαζε και γκάστρωνε την επι 24 χρόνια κλεισμένη σε ένα μπουντρούμι κόρη του). Υπάρχουν ακόμα γονείς υπερπροστατευτικοί που κακομαθαίνουν τα παιδιά τους. Υπάρχουν και γονείς αδιάφοροι ή γονείς που δεν έχουν τον χρόνο να λειτουργούν ως συνεπής γονείς.Quote:
Originally posted by Sofia
Εγω δεν πιστευω σε καμια καθολικοτητα. Σε καμια αποψη που υποστηριζει πώς ολοι οι γονεις αγαπουν κ φροντιζουν τα παιδια. Σε καμια που υποστηριζει κ το αντιθετο. Γιατι πολυ απλα οι γονεις ο καθενας δλδ απο την πλευρα του, αντιλαμβανεται το θεμα διαφορετικα κ διαφορετικα συμπεριφερεται.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι περισσότεροι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους. Εκείνα πολλές φορές αντιδρούν ανώριμα στα πρώτα όχι που ακούνε και αυτό απο την στιγμή που οι γονείς κατάλαβαν καθυστερημένα σε τι ηλικία έχει φτάσει το παιδί. Νομίζω πως είναι άδικο να λέμε οτι ο κάθε γονιός αντιλαμβάνεται το θέμα διαφορετικά (εκτός και άν μιλάμε για κάτι ακραίο). Ο κάθε γονιός νομίζω πως αντιλαμβάνεται οτι έχει μεγάλη ευθύνη για τα παιδιά που φέρνει στον κόσμο. Σε αυτό που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι το δεύτερο σκέλος. Οτι ο κάθε γονιός συμπεριφέρεται διαφορετικά μπροστά σε μια τόσο μεγάλη ευθύνη....
Είναι πολλοί οι γονείς που νομίζουν ότι αγαπάνε,νιώθουν ότι αγαπάνε αλλά δεν αγαπάνε γιατί δεν ξέρουν ή δε μπορούν.
kgana δεν αναφέρομαι στους δικούς σου.
Αναρωτιέμαι πόσοι από όσους απάντησαν είναι γονείς...εγώ πάντως δεν είμαι και ούτε αναφέρομαι συγκεκριμένα στο πρόβλημα της kgana. Δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό που την ενοχλεί...
vince, σαν απαντηση θα χρησιμοποιουσα τα λογια της Arsi παραπανω. Μπορει ο καθενας μας να νομιζει πώς αγαπαει. Το ερωτημα μου ειναι πώς αγαπαει ο καθε γονιος. Το πώς εκφραζει το συναισθημα του. Αν ρωτησεις εναν γονιο που χτυπάει το παιδι του, θα σου πει πώς το κανει απο αγαπη για να το συνετισει. Και μπορει να το πιστευει ακραδαντα. Μας φτανει οτι οπως λεει κ οπως νομιζει το αγαπάει? Δεν νομιζω οταν ενα απο τα μεσα εκδηλωσης της αγαπης και προστασιας ειναι και το ξυλο.Quote:
Originally posted by vince
Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι περισσότεροι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους. ................Ο κάθε γονιός νομίζω πως αντιλαμβάνεται οτι έχει μεγάλη ευθύνη για τα παιδιά που φέρνει στον κόσμο. Σε αυτό που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι το δεύτερο σκέλος. Οτι ο κάθε γονιός συμπεριφέρεται διαφορετικά μπροστά σε μια τόσο μεγάλη ευθύνη....
Ξερω πώς μπορει να θεωρηθει ακραιο το παραδειγμα μου. Θα ευχομουν ειλικρινα να ειναι... Δυστυχως ομως οταν η παιδικη κακοποιηση φτανει σε πολυ υψηλα ποσοστα και με το δεδομενο οτι δεν δηλωνονται ολα τα αντιστοιχα περιστατικα στεναχωριεμαι που το παραδειγμα μου δεν ειναι ακραιο.
Οκ δεν αντιλέγω. Έχω όμως μια, δύο ερωτήσεις. Για το ξύλο που θα φάει το παιδί στο σχολείο η στον δρόμο ποιος φταίει...? Δηλαδή πόσο ποιο κακοί μπορεί να είναι οι γονείς απο τον υπόλοιπο κόσμο για το παιδί?
vince,
νομιζω πώς ειναι εντελως διαφορετικο στα ματια ενος παιδιου (και οχι μονο) να φαει ξυλο και αρα απορριψη απο εναν ανθρωπο που νιωθει δικο του κ τον εχει ταυτισει με το δικο του (ασφαλες υποτιθεται) περιβαλλον, και ειναι αλλιωτικο να δεχεται επιθεση ή ξύλο απο εναν ξενο.
Ακομα και ως ενηλικες, νομιζω πώς αλλο θα ήταν το σοκ αν δεχομασταν ξυλο απο καποιον δικο μας ανθρωπο και άλλο απο εναν ξενο.
Δεν υποστηριζω πώς δεν ειναι τραυματικο κατι τετοιο οταν προερχεται απο μια αλλη \"πηγη\", αλλα οταν προερχεται απο τον πιο δικο μας ανθρωπο, αυτον που εκπροσωπει -μεταξυ των άλλων και-την προστασια μας, τοτε νομιζω εχει μια αλλη βαρυτητα μεσα μας. Και με αλλες προεκτασεις. Ως προς τί σημαινει ας πουμε αγαπη, αν την αξιζουμε, πώς \"συνοδευεται\" η αγαπη κλπ....