Να πάρω αντικαταθλιπτικά ή όχι;

Καλησπέρα.Μετα από έναν χρόνο που βασανίζομαι από έντονο άγχος,θλίψη και όλα τα ψυχοσωματικά που μπορεί να φανταστεί κανεις αποφάσισα να επισκεφτώ ψυχολόγο.Επειδη έχω γίνει πλέον πολύ αγοραφοβικη,αποφάσισα να μην πάω σε μια τελείως άγνωστη και έτσι πήγα σε μια σχετικά γνωστή μου όπου θα ένιωθα πιο άνετα για αρχή λόγω οικείου περιβάλλοντος,μέχρι να αισθανθώ λίγο καλύτερα για να πάω σε μια άγνωστη.Καναμε 3 συνεδρίες και με παρέπεμψε σε ψυχίατρο λέγοντας πως έχω έντονη αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη.Μου είπε ότι πιθανότατα θα χρειαστώ αγωγή.Φοβαμαι όμως ρε παιδιά...τόσα και τόσα έχω διαβάσει εδώ μέσα...άλλοι υποστηρίζουν τα φάρμακα,άλλοι λένε μακριά από αυτά...είμαι 21 ετών και δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι καλούμαι να πάρω μια απόφαση που θα επηρεάσει την υπόλοιπη ζωή μου...και οκ,αν δουλέψουν και τα κόψω μελλοντικά μια χαρά...αν όμως δεν τα καταφέρω;Αν πρέπει η ζωή μου και η προσωπικότητα μου να εξαρτάται σε μόνιμη βάση από τα φάρμακα τι θα γίνει;Θέλω να βρω τον εαυτό μου αλλά με τόσα που ακούγονται δεν ξέρω αν έτσι θα βοηθηθω ή θα καταστραφω...πλέον έχω φτάσει σε σημείο που υπολειτουργω και δεν έχω καμία ποιότητα ζωής (δεν μπορώ να βγω από το σπίτι σχεδόν καθόλου) αλλά ακόμα κι έτσι,φοβάμαι να κάνω αυτό το βήμα...σας παρακαλώ όσοι έχετε εμπειρία απαντήστε μου υπεύθυνα...να το κάνω ή όχι;Φυσικά και θα πάρω και την γνώμη της ειδικού,αλλά θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας εμπειρίες πάνω στο θέμα

Κάποια πράγματα ο οργανισμός μας κάποιες φορές σε κάποιους ανθρώπους δε μπορεί να τα ρυθμίσει. Όπως το ζάχαρο, η χοληστερίνη, έντονο στρες κ.α.με τα κατάλληλα φάρμακα λοιπόν Βοηθιεται στο να ζει όσο ποιο φυσιολογικά γίνεται και στο να προλαβει ίσως μια επιδείνωση της κατάστασης του. Γιατί λοιπον αν πρεπει να μην παρεις;αν είχες διαβήτη θα το σκεφτόσουν;

Quote:

---

Originally Posted by ΝΑΝΑ

Κάποια πράγματα ο οργανισμός μας κάποιες φορές σε κάποιους ανθρώπους δε μπορεί να τα ρυθμίσει. Όπως το ζάχαρο, η χοληστερίνη, έντονο στρες κ.α.με τα κατάλληλα φάρμακα λοιπόν Βοηθιεται στο να ζει όσο ποιο φυσιολογικά γίνεται και στο να προλαβει ίσως μια επιδείνωση της κατάστασης του. Γιατί λοιπον αν πρεπει να μην παρεις;αν είχες διαβήτη θα το σκεφτόσουν;

---

Συμφωνώ απόλυτα και σε κάποιο καθαρά σωματικό πρόβλημα εννοείται ότι δεν θα το σκεφτόμουν.Ωστοσο αυτό που με φοβίζει είναι ότι ενώ σε άλλες ασθένειες η θεραπεία είναι στάνταρ και τις περισσότερες φορές έχει ένα αναμενόμενο και τεσταρισμενο αποτέλεσμα,στα φάρμακα των ψυχικών ασθενειών δεν ξέρεις ποτε τι να περιμένεις...υπάρχει μια τεταστια ποικιλια όπου άλλους τους πειράζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό με πολλές παρενέργειες,άλλους δεν τους πειράζουν καθόλου,άλλοι δεν μπορούν να τα κόψουν με τίποτα και άλλοι τα κόβουν εύκολα χωρίς συμπτώματα...κάποιοι υποτροπιαζουν και κάποιοι όχι...και όλα αυτά γίνονται σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση με τον διαβήτη πχ,ή με άλλες ασθένειες που έχουν μελετηθεί για χρόνια και που τα αποτελέσματα των φαρμάκων τους είναι σχεδόν σε όλους τα ίδια...αυτό είναι που με τρομάζει λοιπόν...η αβεβαιότητα του ότι δεν μπορώ να ξέρω τι μελλει γενεσθαι...ωστόσο εάν η ψυχίατρος το κρίνει απαραίτητο,εννοείται πως θα τα πάρω γιατί πρωταρχικός μου στόχος είναι να γίνω καλά...απλά είπα να μοιραστώ τις ανησυχίες μου μαζί σας και να μου πείτε τις εμπειρίες σας

Καλησπέρα, εγώ αυτό που θα σου πω είναι το εξής.. Αν έχεις την δύναμη να παλεψεις μόνη σου μην πάρεις.. Αν όχι τότε πάρε. Εσύ θα κρίνεις αν θες η όχι. Κανείς δεν θα σου πει τι θα κάνεις ακόμα κι ο γιατρός θα σου δώσει τα φάρμακα απο κει κ πέρα εσύ θα αποφασίσεις. Εγώ δεν είμαι κατά στη αγωγή, για τον ευατο μου όμως είμαι γιατί ξέρω ότι το παλεύω μόνη κ μ αρέσει, για όσους όμως δεν έχουν αυτή την αντοχή ναι είμαι υπέρ.. Να ξέρεις όμως πως αν δεν αλλάξεις νοοτροπια κ ζωή τα φάρμακα μόνο δεν αρκούν απλα σε κρατούν σταθερη. Γι αυτό λοιπόν σκεψου κ τις 2 εκδοχες πως θα είσαι με τη μία κ πως με την άλλη κ αποφάσισε. Οπως όλοι οι γιατροί έτσι κ οι ψυχίατροι δεν υπάρχει περίπτωση να πας κ να μη σου δώσουν ένα φάρμακο έστω ένα ηρεμιστικό θα στο δώσουν. Δεν έχει τύχει ποτε να επισκεφτώ γιατρό κ να μη μου δώσει κάτι, πάντα θα δίνουν. Αυτό να το ξέρεις.

Κάθε ασθένεια έχει τα δικά της, πασχω και από αγγειοπαθεια εδώ και 10 χρόνια, εχω αλλάξει φάρμακα, εχω κανει συνδιασμους,μέχρι να βρεθεί κάτι ώστε να λειτουργεί ποιο σωστά σε μένα. Και όλα αυτά για να προλαβω ένα εγκεφαλικό η ένα έμφραγμα. Συμφωνώ ότι πρεπει να αλλάξεις και στάση ζωής. Είναι ένας αγώνας για όλους εμάς, απλά κάποια φορά χρειαζόμαστε και φαρμακευτική βοήθεια. Μίλα με τη γιατρό σου, πες όλες τις απορίες σου, σίγουρα θα σε βοηθήσει!

καλημερα.
αφου αμφιβαλεις τοσο, πηγαινε τωρα στην αγνωστη ψυχολογο , που μαλλον την θεωρεις καλυτερη, να παρεις μια δευτερη γνωμη και αποφασιζεις μετα.

Καλησπέρα
Εγώ είμαι 25 από τα 24 πήγα πρώτη φορά σε ψυχολόγο και με βοηθήσε μέσω νευρολόγου να πάρω και φάρμακα, μέχρι τώρα είμαι έτσι και έτσι αλλά φταίει επειδή έχω αρκετά χρόνια κατάθλιψη και θα πάρει αρκετό καιρό για να γίνω καλά, δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάσαι με τα φάρμακα...
Τα σημερινά φάρμακα είναι λίγες οι περιπτώσεις να εθιστείς σε αυτά.,δεύτερον για παρενέργειες έχουν όλα τα φάρμακα,άλλα θα σε πειράξουν στο έντερο άλλα με τα κιλά ίσως βάλεις η ίσως χάσεις, υπνηλία μπορεί να σε πιάσει,αλλά υπάρχουν πολλά φάρμακα για την πάθηση που έχεις,θα συζητήσεις με τον ψυχίατρο θα του πεις τι έχεις και ανάλογα θα πάρεις τα φάρμακα και θα δεις πως πάει,άμα δεις κάτι που δεν σου αρέσει θα το αλλάξεις, δεν είσαι υποχρεωμένη να πάρεις με το ζόρι αυτά που θα σου πει, αν έχεις θέματα με τα φάρμακα θα τα συζητάς με τον ψυχίατρο και ανάλογα θα δείτε μαζί, μην φοβάσαι τα φάρμακα μπορεί για άλλους να μην τα θέλουν γιατί είναι χημικά για άλλους επικίνδυνα..χαρις αυτά πολλοί άνθρωποι έγιναν καλά, και όχι μόνο σε αυτό γενικά τα φάρμακα βοηθάνε για διάφορες ασθένειες για αυτό δημιουργήθεικαν άλλοστε, τώρα για πόσο καιρό θα τα περνεις και άμα τα περνεις εφόδου ζωής νομίζω ότι το σκέφτεσαι χωρίς καν να έχεις πάει στον ψυχίατρο.. Πάνε και μετά βλέπεις, μην βγάζεις από τώρα συμπεράσματα και υπεργενικευεις την κατάσταση είναι νωρίς.

Υπαρχουν 2-3 λυσεισ πρωτον διατροφη με τοπικα προιοντα γτ δεν εχουν επεξεργασια λαδι μελι κρασι τυρι απο παραγωγο.
Συμπληρωματα διατροφησ πρωτεινεσ μαγνησιο βιταμινη ντε ωμεγα 3 ηλεκτρολυτεσ να ζητησεισ απο το γιατρο να σου δωσει
Φαρμακα θα παρεισ αυτα που φτιαχνεσαι τωρα κι αν μετα απο 10 χρονια το εχεισ ακομα παιρνεισ κατι αλλα που δε σε φτιαχνουν απλα δε λεσ μαλακιεσ ουτε κανεισ εμενα μου τα εκαναν εμβολιο γτ δουλευω ειμαι στην 15ετια τωρα και δουλευω αγροτησ βαρεια δουλεια.

Φαρμακα που βοηθανε μυοχαλαρωτικο depon 500mg και κορτιζονη
Γενικα θα παρεισ τα φαρμακα και θα φροντισεισ να εισαι οσο πιο υγιεισ γινεται εγω πινω σκετο φραπε με πρωτεινεσ
Αυτα πανω κατω κ ψυχοθεραπεια

Έχω έναν φίλο που λέει καλύτερα να παρω φάρμακα και να ζήσω αλλα 20 χρόνια καλά παρά να μην παρω και να ζω ως τα 90 με άγχος και κατάθλιψη.
Πέρα από την πλάκα όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση το να παλεύεις συνεχώς με το μέσα σου μόνο χειρότερα μπορεί να σε κάνει.Εγω γιατρός δεν είμαι αλλά στη θέση σου θα έπαιρνα την θεραπεία που πρέπει και όταν επανερχομουν τότε θα έψαχνα το θέμα με ψυχολόγο και μόνος ώστε να βρω λύση στο τι φταίει.Θα άλλαζα τρόπο και στάση ζωής ,θα έκανα σωστή διατροφή και γυμναστική και ότι άλλο θα βοηθούσε.Αλλα μετα από ένα χρόνο συνεχούς πάλης όπως λες θα είχα ξεκινήσει ήδη τα χάπια.
Το 2010 που έπεσα με αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη άντεξα χωρίς αγωγή 6 μήνες.Μετα συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να ζω έτσι όποτε ξεκινησα θεραπεία και σε ένα δίμηνο ήμουν 100% λειτουργικός.