Καταλάθος υπόσχεση?! μιλήστε μου!!!!

Οι ψυχαναγκασμοί μου έχουν να κάνουν με ενοχλητικές σκέψεις που έχουν ως θέμα υποσχέσεις σε κάποιον Θεό. Επειδή δεν ξέρω αν ο Χριστός είναι αληθινός, προσεύχομαι σε μη συγκεκριμένους Θεούς για να είμαι σίγουρος.

Χθες, λοιπόν, κατέληξα στο να έχω να κάνω μια ψυχαναγκαστική τελετουργία. Η τελετουργία αυτή σχετίζονταν με έναν Θεό από άλλη θρησκεία. Δεν ήθελα να κάνω την συγκεκριμένη τελετουργία γιατί θυμήθηκα μια παλιότερη τελετουργία που ίσως, κατα κάποιο τρόπο, μου απαγόρευε να κανω την καινούργια τελετουργία. Δηλαδή, αν έκανα την καινούργια τελετουργία, μπορεί να έσπαγα μια ψυχαναγκαστική υπόσχεση που δεν θυμόμουν. Έτσι, βρέθηκα σε ένα ψυχαναγκαστικό δίλημμα. Πήρα την απόφαση να μην κάνω την καινούργια τελετουργία από τον φόβο, μήπως, σπάσω μια παλιά ψυχαναγκαστική υπόσχεση.

Ο ψυχαναγκασμός, όμως, επέμενε να κάνω την καινούργια τελετουργία και δεν με άφηνε σε ησυχία, Είχα αγχωθεί αρκέτα και δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Σκεφτόμουν, σοβαρά, να κάνω αυτή την νέα τελετουργία αλλά ο φόβος μιας πιθανής υπόσχεσης δεν με άφηνε. Δεν ήθελα να αλλάξω γνώμη για την απόφαση που πήρα. Πίστευα ότι αν έκανα την καινούργια τελετουργία, θα κατέληγα να αγχώνομαι παραπάνω. Οπότε, ξαφνικά, στο άκυρο, μάλλον ανεξέλγκτα, άρχισα να έχω κάποιες σκέψεις που έμοιαζαν με προσευχή. Δεν ξερω αν ήταν προσευχή ή όχι, διότι προσευχόμουν παράλληλα με τις σκέψεις μου και ταυτόχρονα, είχα ενοχλητικές σκέψεις.


" Δεν πρέπει να κάνω την νέα τελετουργία γιατί έκανα υπόσχεση να μην το κάνω και θα τιμωρηθώ αν το κάνω"


Αυτή η σκέψη κράτησε 1 δευτερόλεπτο και νομίζω, εμφανίστηκε , πάλι, στο μυαλό μου, 2-3 φορές, με άλλες λέξες. Με τον τρόπο αυτό, έπειθα τον εαυτό μου να μην κάνει την τελετουργία. Δηλαδή, τον εξανάγκαζα, με φόβο, να μην κάνει την τελετουργία, με την δικαιολογία ότι έιχα κάνει υπόσχεση να μην κάνω την τελετουργία και οτι θα τιμωρούμουν. Ήξερα οτι δεν υπήρχε τέτοια υπόσχεση αλλά, λογω άγχους, άρχισα να προσποιούμαι ότι μπορεί και να είχα κάνει υπόσχεση.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά που σκεφτόμουν, ήταν σκέψεις στον εαυτό μου ή τα έλεγα στον συγκεκριμένο Θεό. Ανησυχώ, μήπως, ο συγκεκριμένος Θεός τα δέχτηκε σαν υπόσχεση, μόνο και μόνο, επειδή προσποιήθηκα οτι έκανα υπόσχεση. Δεν το έκανα επίτηδες. Όλα αυτά σχηματιζόταν στο μυαλό μου, πολύ γρήγορα.


Σήμερα, μπορεί, καταλάθος, να έκανα αυτή την νέα τελετουργία, επειδή ξεχάστηκα και αγχώνομαι, μήπως, όλες αυτές οι σκέψεις περι ψεύτικης υπόσχεσης, δημιούργησαν όντως την υπόσχεση. Αγχώνομαι, μήπως, μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις, ξεχάστηκα και την είπα σαν προσευχή σε αυτόν τον συγκεκριμένο Θεό.

Ρε φιλε δεν τον λυπασαι τον εαυτό σου που τον βάζεις καθε ημέρα να τρώει αυτό το λούκι; Δεν έχεις μπει ποτέ στην διαδικασία να αναρωτηθείς γιατί τον πετσοκόβεις έτσι τον οργανισμό σου; Λες δεν παίρνω φαρμακα, δεν μπορώ να παίρνω φάρμακα μια ζωή. Συμφωνώ μαζί σου ότι και να επιλέξεις συμφωνώ μαζί σου, να ζεις έτσι όμως κάθε ημέρα πως το μπορείς; Αυτό το τριπάκι που έχεις μπει και ζεις καθημερινά θα σε ακολουθάει συνεχώς μέχρι την τελευταία σου πνοή, αυτό πως το μπορείς; Το έχεις σκεφτεί ποτέ;

Quote:

---

Originally Posted by Erudinam

Οι ψυχαναγκασμοί μου έχουν να κάνουν με ενοχλητικές σκέψεις που έχουν ως θέμα υποσχέσεις σε κάποιον Θεό. Επειδή δεν ξέρω αν ο Χριστός είναι αληθινός, προσεύχομαι σε μη συγκεκριμένους Θεούς για να είμαι σίγουρος.

Χθες, λοιπόν, κατέληξα στο να έχω να κάνω μια ψυχαναγκαστική τελετουργία. Η τελετουργία αυτή σχετίζονταν με έναν Θεό από άλλη θρησκεία. Δεν ήθελα να κάνω την συγκεκριμένη τελετουργία γιατί θυμήθηκα μια παλιότερη τελετουργία που ίσως, κατα κάποιο τρόπο, μου απαγόρευε να κανω την καινούργια τελετουργία. Δηλαδή, αν έκανα την καινούργια τελετουργία, μπορεί να έσπαγα μια ψυχαναγκαστική υπόσχεση που δεν θυμόμουν. Έτσι, βρέθηκα σε ένα ψυχαναγκαστικό δίλημμα. Πήρα την απόφαση να μην κάνω την καινούργια τελετουργία από τον φόβο, μήπως, σπάσω μια παλιά ψυχαναγκαστική υπόσχεση.

Ο ψυχαναγκασμός, όμως, επέμενε να κάνω την καινούργια τελετουργία και δεν με άφηνε σε ησυχία, Είχα αγχωθεί αρκέτα και δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Σκεφτόμουν, σοβαρά, να κάνω αυτή την νέα τελετουργία αλλά ο φόβος μιας πιθανής υπόσχεσης δεν με άφηνε. Δεν ήθελα να αλλάξω γνώμη για την απόφαση που πήρα. Πίστευα ότι αν έκανα την καινούργια τελετουργία, θα κατέληγα να αγχώνομαι παραπάνω. Οπότε, ξαφνικά, στο άκυρο, μάλλον ανεξέλγκτα, άρχισα να έχω κάποιες σκέψεις που έμοιαζαν με προσευχή. Δεν ξερω αν ήταν προσευχή ή όχι, διότι προσευχόμουν παράλληλα με τις σκέψεις μου και ταυτόχρονα, είχα ενοχλητικές σκέψεις.


" Δεν πρέπει να κάνω την νέα τελετουργία γιατί έκανα υπόσχεση να μην το κάνω και θα τιμωρηθώ αν το κάνω"


Αυτή η σκέψη κράτησε 1 δευτερόλεπτο και νομίζω, εμφανίστηκε , πάλι, στο μυαλό μου, 2-3 φορές, με άλλες λέξες. Με τον τρόπο αυτό, έπειθα τον εαυτό μου να μην κάνει την τελετουργία. Δηλαδή, τον εξανάγκαζα, με φόβο, να μην κάνει την τελετουργία, με την δικαιολογία ότι έιχα κάνει υπόσχεση να μην κάνω την τελετουργία και οτι θα τιμωρούμουν. Ήξερα οτι δεν υπήρχε τέτοια υπόσχεση αλλά, λογω άγχους, άρχισα να προσποιούμαι ότι μπορεί και να είχα κάνει υπόσχεση.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά που σκεφτόμουν, ήταν σκέψεις στον εαυτό μου ή τα έλεγα στον συγκεκριμένο Θεό. Ανησυχώ, μήπως, ο συγκεκριμένος Θεός τα δέχτηκε σαν υπόσχεση, μόνο και μόνο, επειδή προσποιήθηκα οτι έκανα υπόσχεση. Δεν το έκανα επίτηδες. Όλα αυτά σχηματιζόταν στο μυαλό μου, πολύ γρήγορα.


Σήμερα, μπορεί, καταλάθος, να έκανα αυτή την νέα τελετουργία, επειδή ξεχάστηκα και αγχώνομαι, μήπως, όλες αυτές οι σκέψεις περι ψεύτικης υπόσχεσης, δημιούργησαν όντως την υπόσχεση. Αγχώνομαι, μήπως, μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις, ξεχάστηκα και την είπα σαν προσευχή σε αυτόν τον συγκεκριμένο Θεό.

---

Μήπως φίλε μου έχεις γράψει πολλές φορές το ίδιο πράγμα, η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα αναφέρεις και τον Χριστό ότι δεν ξέρεις εάν είναι αληθινός! Σου έχουμε απαντήσει τι πρέπει να κάνεις, από την μεριά μου επειδή φαντάζομαι πόσο ζωριζουν η σκέψεις- λογισμοί αυτοί τον εαυτό σου σαν Ανδρέας θα πω! 1) Ο Χριστός είναι πέρα ως πέρα αληθινός δίκαιος και πανάγαθος και σε αγαπάει και εσένα και εμένα και όλους. Εχυσε το αίμα του για να μπορούμε να αποκτήσουμε και εμείς οι ανάξιοι τον παράδεισο 2) Να πας σε κάποιον ψυχίατρο μη το αμελείς και 3) Να κάνεις ψυχοθεραπεία μαζί με τα φάρμακα φίλε μου αυτά δεν βλέπω άλλο δρόμο, φάρμακα, ψυχοθεραπεία, όσο το αμελείς χειρότερα θα γίνεσαι, τρέχα ακόμα και αυριο πάρτο απόφαση!!

Αλήθεια πως γνωριζεις την υπαρξη των Θεών; Μπορεις να αποδειξεις εσυ ο ιδιος στον ιδιο σου τον εαυτό την υπαρξη του οποιδηποτε Θεου; Ας υποθεσουμε πως υπαρχει καποιος Θεος άγνωστος στους πάντες, η ύπαρξη του προυποθετει αγαθοέργειες στον πλανητη, στην ανθρωποτητα, στο σύμπαν. Σύμβαινει κάτι τέτοιο; Βλέπεις να μην υπάρχει πείνα, δυστυχία, πολεμοι, καταστροφή του περιβάλλοντος και του σύμπαντος; Αφου υπαρχουν ολα αυτά και δεν παρατηρουμε αγαθοέργιες εκ μερους του τότε πως μπορουμε να αποδεχθουμε οτι υπάρχει και οτι οΘεος όποιος και να ειναι αυτός σε οποιαδηποτε μορφή είναι κάτι υπαρκτό;

Οταν άρχισα να έχω αυτους τους ψυχαναγκασμούς, άρχισαν να συμβαίνουν διάφορες συμπτώσεις που με έκαναν να αναρωτιεμαι οτι αυτες οι συμπτώσεις μπορει να είναι σημάδι απο τον Θεό που επιβεβαιώνει τον φόβο μου. θα γράψω καποια στιγμή ένα θέμα για αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Erudinam

Οι ψυχαναγκασμοί μου έχουν να κάνουν με ενοχλητικές σκέψεις που έχουν ως θέμα υποσχέσεις σε κάποιον Θεό. Επειδή δεν ξέρω αν ο Χριστός είναι αληθινός, προσεύχομαι σε μη συγκεκριμένους Θεούς για να είμαι σίγουρος.

Χθες, λοιπόν, κατέληξα στο να έχω να κάνω μια ψυχαναγκαστική τελετουργία. Η τελετουργία αυτή σχετίζονταν με έναν Θεό από άλλη θρησκεία. Δεν ήθελα να κάνω την συγκεκριμένη τελετουργία γιατί θυμήθηκα μια παλιότερη τελετουργία που ίσως, κατα κάποιο τρόπο, μου απαγόρευε να κανω την καινούργια τελετουργία. Δηλαδή, αν έκανα την καινούργια τελετουργία, μπορεί να έσπαγα μια ψυχαναγκαστική υπόσχεση που δεν θυμόμουν. Έτσι, βρέθηκα σε ένα ψυχαναγκαστικό δίλημμα. Πήρα την απόφαση να μην κάνω την καινούργια τελετουργία από τον φόβο, μήπως, σπάσω μια παλιά ψυχαναγκαστική υπόσχεση.

Ο ψυχαναγκασμός, όμως, επέμενε να κάνω την καινούργια τελετουργία και δεν με άφηνε σε ησυχία, Είχα αγχωθεί αρκέτα και δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Σκεφτόμουν, σοβαρά, να κάνω αυτή την νέα τελετουργία αλλά ο φόβος μιας πιθανής υπόσχεσης δεν με άφηνε. Δεν ήθελα να αλλάξω γνώμη για την απόφαση που πήρα. Πίστευα ότι αν έκανα την καινούργια τελετουργία, θα κατέληγα να αγχώνομαι παραπάνω. Οπότε, ξαφνικά, στο άκυρο, μάλλον ανεξέλγκτα, άρχισα να έχω κάποιες σκέψεις που έμοιαζαν με προσευχή. Δεν ξερω αν ήταν προσευχή ή όχι, διότι προσευχόμουν παράλληλα με τις σκέψεις μου και ταυτόχρονα, είχα ενοχλητικές σκέψεις.


" Δεν πρέπει να κάνω την νέα τελετουργία γιατί έκανα υπόσχεση να μην το κάνω και θα τιμωρηθώ αν το κάνω"


Αυτή η σκέψη κράτησε 1 δευτερόλεπτο και νομίζω, εμφανίστηκε , πάλι, στο μυαλό μου, 2-3 φορές, με άλλες λέξες. Με τον τρόπο αυτό, έπειθα τον εαυτό μου να μην κάνει την τελετουργία. Δηλαδή, τον εξανάγκαζα, με φόβο, να μην κάνει την τελετουργία, με την δικαιολογία ότι έιχα κάνει υπόσχεση να μην κάνω την τελετουργία και οτι θα τιμωρούμουν. Ήξερα οτι δεν υπήρχε τέτοια υπόσχεση αλλά, λογω άγχους, άρχισα να προσποιούμαι ότι μπορεί και να είχα κάνει υπόσχεση.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά που σκεφτόμουν, ήταν σκέψεις στον εαυτό μου ή τα έλεγα στον συγκεκριμένο Θεό. Ανησυχώ, μήπως, ο συγκεκριμένος Θεός τα δέχτηκε σαν υπόσχεση, μόνο και μόνο, επειδή προσποιήθηκα οτι έκανα υπόσχεση. Δεν το έκανα επίτηδες. Όλα αυτά σχηματιζόταν στο μυαλό μου, πολύ γρήγορα.


Σήμερα, μπορεί, καταλάθος, να έκανα αυτή την νέα τελετουργία, επειδή ξεχάστηκα και αγχώνομαι, μήπως, όλες αυτές οι σκέψεις περι ψεύτικης υπόσχεσης, δημιούργησαν όντως την υπόσχεση. Αγχώνομαι, μήπως, μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις, ξεχάστηκα και την είπα σαν προσευχή σε αυτόν τον συγκεκριμένο Θεό.

---

Πρέπει να ηρεμήσεις. Αυτοί είναι ψυχαναγκασμοι και ενοχλητικές σκέψεις, μην δίνεις σημασία, αγνόησε τες.. Ασχολήσου με την φύση, άρχισε να κάνεις ψυχοθεραπεία, πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου!

Οι συμπτώσεις γίνονται πιο έντονες γιατί τις έχεις στο μυαλό σου συνέχεια.. Αν τα αγνοήσεις όλα αυτά, θα δεις πως αυτές οι σκέψεις παραήταν ενοχλητικές σκέψεις..