ερωτευμενη με ασθενή με σχιζοφρενεια, πώς να φερθώ?
Στην προσπαθεια μου να βρω λυσεις σε αυτο που με απασχολει, αναζητησα την τυχη μου στο internet και βρεθηκα κατα τυχη να διαβαζω αρκετα topics σ αυτο το forum. Ομολογω οτι με εξεπληξε θετικα το γεγονος οτι, μεσα απο τα γραφομενα ασθενων με σχιζοφρενεια, αρχισα να καταλαβαινω καλυτερα πως λειτουργουν και πιστευω και ελπιζω οτι θα παρω χρησιμες και βοηθητικες απαντησεις.
Αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Λογω της φύσης της δουλειας μου, ειμαι σε θεση να "διαβαζω" πολυ καλα τους ανθρωπους και να καταλαβαινω οτι κατι δεν παει καλα η οτι κατι αποκλινει απο το φυσιολογικο. Το συγκεκριμενο ατομο το ηξερα φυσιογνωμικα αλλα οχι προσωπικα για αρκετα χρονια και ως εκ τουτου δεν ειχα συγκεκριμενη αποψη γι' αυτον περα απο το οτι ηταν "μυστηριος", ωστοσο τον τελευταιο χρονο τον γνωρισα προσωπικα και μερα με τη μερα διαπιστωνα οτι ειχε προβλημα. Αυτο ωστοσο δε με απετρεπε απο το να τον σκεφτομαι, να αναρωτιεμαι τι του συμβαινει, να τον φοβαμαι κιολας αλλα παραλληλα να με ελκει τοσο πολυ που ακομα και ο φοβος ηταν συναρπαστικος. Με πλησιασε πρωτος αυτος, ειχαμε μια πολυ συντομη σχεση κατα τη διαρκεια της οποιας συμπεριφεροταν απολυτως "φυσιολογικα" μεχρι που παρεκτραπηκε και μου ζητησε να σταματησουμε. Απο τοτε βεβαια εχει επιχειρησει με διαφορους τροπους να αποκατασταθει η επικοινωνια μεταξυ μας. Ειμαι ερωτευμενη, τρελα ερωτευμενη, αλλα δεν ξερω πως να συμπεριφερθω. Φοβαμαι μηπως παλι γινει καποιο κλικ στο μυαλο του και τον χασω.
Λιγα λογια γι' αυτον. Ειμαι σιγουρη οτι εχει σχιζοφρενεια αν και ο ιδιος δε μου το εχει πει ποτε. Ειναι εξαιρετικα ευφυης και δημιουργικος, ισως ο πιο εξυπνος ανθρωπος που εχω γνωρισει ποτε. Ωστοσο η αποδοση του ειναι μετρια. Δινει την εντυπωση οτι ασχολειται με λεπτομερειες, με επουσιωδη, και χανει την ουσια. Ισως και συνειρμικα να οδηγειται αλλου χωρις να το θελει. Αλλα αυτο ειναι μονο η κορυφη του παγοβουνου. Εχει πολυ ιδιαιτερη συμπεριφορα, γελαει απροσφορα, το ματι "γυαλιζει", παιρνει περιεργες στασεις, αλλοτε ειναι διεγερτικος και αλλοτε κατατονικος, εχει περιεργες και πολυ ιδιαιτερες εμμονες, διαχωριζει τους ανθρωπους σε καλους και κακους, γινεται επιθετικος απροκλητα, μετερχεται καθε μεσο για να τραβηξει την προσοχη, πινει και καπνιζει πολυ, πιστευω οτι κανει και καταχρηση ουσιων, ο λογος του ειναι σχεδον συνεχεια συνειρμικος και αποδιοργανωμενος, πολλες φορες χανεται στον κοσμο του, συμπεριφερεται σαν να εχει περισσοτερους απο εναν εαυτους. Απο τη μια ειναι ευαισθητος και απο την αλλη τον ελκυει οτιδηποτε αφορα δολοφονιες η μη φυσικο θανατο. Το θλιβερο ειναι οτι πιστευω οτι αναγνωριζει το προβλημα του, μου εχει πει αλλωστε πολλες φορες οτι ειναι ιδιαιτερος ανθρωπος, οτι δε βρισκει χαρα σε τιποτα, οτι ξερει οτι δεν ειναι και πολυ καλος με τους ανθρωπους... Αλλωστε και αυτος ειναι πολυ καλος γνωστης της ανθρωπινης ψυχοπαθολογιας.
Αυτο που με απασχολει ειναι οτι δεν ξερω πως να φερθω σε αυτη την προσπαθεια επαναπροσεγγισης. Δε μου εχει πει ποτε αμεσα οτι εχει προβλημα, δεν ξερω αν εχει ψευδαισθησεις η παραισθησεις γιατι αν εχει, σιγουρα ειναι σε θεση να τις κρυψει πισω απο αλλοκοτες συμπεριφορες. Δεν ξερω καν αν εχει επισκεφτει ψυχιατρο, αν παιρνει φαρμακα, δεν ξερω τιποτα! Πως να φερθω? Να του δειξω οτι εχω καταλαβει το προβλημα του? οτι ειμαι εδω και τον στηριζω? Να του το συζητησω ανοιχτα? Να περιμενω να μου το πει μονος του? Ωστοσο φαινεται να μην εχει πολλη εμπιστοσυνη στους ανθρωπους, φοβαμαι πως απο μονος του δε θα μιλησει. Προσπαθω πολυ να μπω στη θεση του και να καταλαβω ποια σταση μου θα ηταν πιο χρησιμη και αποτελεσματικη γι' αυτον αλλα πραγματικα ορισμενες φορες νιωθω οτι κι εγω αρχιζω να χανω το μυαλο μου με ολη αυτη την ιστορια. Το σιγουρο ειναι ομως οτι παρα το οποιο κοστος θελω να σταθω διπλα του. Θα ηθελα πολυ τη γνωμη σας, ιδιαιτερα απο οσους εχουν σχιζοφρενεια.
