Originally Posted by
marylam
Νομίζω κάπου εκεί την πατάμε τελικά. Δίνουμε τόση σημασία στα συμπτώματα κ ξεχνάμε πως στην ουσία όλα αυτά είναι τα μηνύματα που πρέπει να πάρουμε για να στραφούμε πραγματικά σε μας, να δούμε τι έχει τελικά ανάγκη αυτή η ψυχή, να την φροντίσουμε, να φροντίσουμε τον εαυτό μας, μόνοι μας, χωρίς να περιμένουμε κάποιον άλλον να το κάνει. Κ μ αυτό βέβαια δεν εννοώ την αρωγή ενός γιατρού όταν όντως χρειάζεται, αλλα κανείς δεν ξέρει εκτός από εμάς τι μας κάνει χαρούμενους κ χαϊδεύει την ψυχή μας.. ας δώσουμε περισσότερη προσοχή εκεί θα έλεγα!